43.2) కొందరిలో అత్యధికమైన భయము వుండును. దాని కారణములు ఏమిటి?

వయస్సు ప్రమాణికమున తొడుగు అలవరికలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఒక్కొక్క పాత్రపోషణాయుత పరనడుమున కాలక్రమ కోణపుతీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో జీవించబడుతు పోయినట్లైతే జీవితకాలం పూర్తి అయ్యి బాహ్యపుపొర కొంచెంగా తొలగి అంతరములోనికి మనందరి ప్రయాణం సాగియుండేది. కాబట్టి అప్పుడే నాల్గు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారి అని అనుటలో ఏదైన అనగా కోపము, ఆవేశము, బాధ, సంతోషము, భయము విషయసన్నివేశము తగ్గట్టుగా ఆ పొరలలో కదిలించి జీవింపచేస్తేనే మనకు అనుభవము వచ్చెను. అలా అనుభవమే వచ్చినట్లైతే వాటిని అన్నింటిని విషయానికి తగ్గట్టుగానే తీసుకొని అర్థం చేసుకొనే వాళ్ళము. ఎప్పుడైతే ఆ అనుభవము స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొనలేక ఆ దారులను అటుఇటుగా వంకరముగామలుచుకొనుటలో ఆ వంకరదారులలో జీవించుట ద్వార ఆ జీవితముకి సంతృప్తి లేక ముందుకు సాగక ఆగిపోవును. అంతేకాకుండా ఆ వంకరదారులను సరిమల్చనంత వరుకు మరళ మరళ ఆ వంకరదారులలో జీవించబడుటలో అది అలవాటుగా మారును. కాబట్టి ఆ వంకర నడకలు ఎన్నో జీవితపు ఆటుపోటులను ఎదుర్కొనడము ఒకవేళ ఎదుర్కొన్న అందులోని మన వంకర నడకతో కూడుకోబడిన లోపాన్ని గుర్తు ఎరిగి సరిమల్చుకుంటే మరళ ఆ పడిన విధానము నుంచి కోల్కొని మరళ మన జీవిత ప్రయాణం ముందుకు సాగేది. కాని సరిమల్చుకోలేక ఆ పడిన పరిస్థితినే మరళ మరళ పడుట ద్వార ఆ జీవములు పడిన అనేకరక బాధలు మరళ ఆ పరిస్థితిలు ఎక్కడ పడవలసి వస్తుందో ఏమోనన్న విధానములో ఆ పరిస్థితిలను నెమరు వేసుకుంటు వుండుటలోనే వాళ్ళలో అత్యధికమైన భయము అనే పొర కప్పబడుతు వచ్చును. కాని అక్కడ మనిషి గుర్తించవలసినది ఏమనగా ఆ వంకరదారిని సరిదారిగా మల్చుటలోనే ఇంతవరుకు పడిన పరిస్థితుల ప్రభావములు అన్నియు ఒకసారిగా తొలగిపోయి మనయొక్క జీవితకాల ప్రయాణం సంతృప్తిగా ముందుకు సాగును.