మొదలుగా అన్ని కాలక్రమ పరనడుమున వెలువరింపబడిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.ఒక్కొక్క కాలక్రమ పరనడుమున కోణపులోతుల వివరణలు మారుతు పోవును.ఉదాహరణకు స్త్రీ కోణాలే తీసుకున్నట్లయితే స్త్రీ అనే పదమునకు అర్థమునకు గాను ఒక్కొక్క కోణములో ఒక్కొక్క రకమైన వివరణ కలదు.అలా ఒకకాలం తరువాత ఒకకాలం అనుట యందు కోణపు వివరణలు అన్ని కాలక్రమ నడుమున అలవరుచు కుంటూ పోవడం జరిగెను.ఆరకంగా స్త్రీ వివరణలు,పురుష వివరణలు ఆ తదుపరి మనస్సు ప్రమాణిక పరనడుమున తొడుగు యొక్క ప్రమాణికం అలబడే కొలది బాల్యక్రమము యందు బాల్యకోణాల వివరణలు,యుక్తనడక యందు యుక్తకోణాల వివరణలు,వీటి యొక్క ఆధారంగానే తల్లిదండ్రుల కోణాల వివరణలు తదుపరి అక్క తమ్ముడు తదుపరి యుక్త నిర్వహణ భార్య భర్తలు తదుపరి వాళ్ళ పిల్లలు అలా వయస్సుప్రమాణికం తగ్గట్టుగా తీసుకున్నట్లయితే ఒక తల్లి తండ్రికి బిడ్డగా, చిన్నాన్నగా,చిన్నమ్మగా,పెద్దమ్మ,పెద్దనాన్న,అత్త మామ,బావ బామరదులు,అక్కబావ,అబ్బజేజి, తాత అవ్వ అలా వయస్సుప్రమాణిక పరనడుమున వృద్దాప్యం వరకు వెలుబడే పాత్రపోషణలు వీటికి సంబంధించిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులన్నిటిని అన్ని కాలక్రమ పరనడుమున అలవరుచుకుంటు పోబడటం జరిగెను.అలా జీవిత కాలాల నడుమున అలవరచిన ఆ కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులే జీవములు తోటి జీవముతో కూడుకోబడి జీవిస్తూ పోవుట యందు సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులుగా మారుతు పోవుటలో శబ్దము,శబ్దస్థితి యొక్క తరంగాలు కోణపులోతులకు తగ్గట్టుగా మారుతు పోవుట యందు తల్లి కోణమైనట్లయితే తల్లి అని అలా పిలుపులు అలబడుతు పోవుటలో ఒకటవ అడుగు అనుభవలోతు నుంచి లోతులు పెరుగుతు పోయేకొలది శబ్దతరంగాల నడుమున మనస్సు అనే పదం పుట్టుకరావడం జరిగెను.

మనిషి అని పిలిచే ఈ మానవ యంత్రాంగం మొదట స్థూలతోడుగని,ఆ స్థూలతొడుగులో 72వేల నాడులకు 84లక్షల నాడీమండలాలను అమర్చడం జరిగెనని అందులో స్థూలమునకు 24లక్షలు,సూక్ష్మమునకు 60లక్షలు వర్తించునని ప్రస్తుతం స్థూలము యందు స్థూల నాడీ మండలాల నడుమున ఒక తొడుగులోనే స్త్రీ నాడీమండలము,పురుష నాడీమండలము కలవని స్త్రీ నాడీమండలము నుంచి వయస్సుప్రమాణికం తగ్గట్టుగా వెలుబడే తెరరంఘ పాత్రపోషణలు, అదే విధంగా పురుష నాడీమండలము నుంచి వయస్సుప్రమాణిక ప్రకారంగా వెలుబడే తెరరంఘ పాత్రపోషణలు అలా ఒక స్థూలతొడుగు యందే పుట్టిగిట్టుట యందు ఒకసారి స్త్రీగా మరొకసారి పురుషుడిగా గతస్థితి ఋణభారములను బట్టి తెరరంఘ పాత్రపోషణ అలవరుచుట యందు జీవిత కాలాల నడకంతయు ఒక స్థూలతొడుగు యందే సాగబడటం.కావున ఒక బొమ్మ నుంచి ఇంకొక బొమ్మకు అనుభవం వెలువడటానికే ఈ తెరరంఘ పాత్రపోషణలు అలవరుచుటం.కాబట్టి నాభి మధ్యమభాగము యందు సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన తీగ అనుసారికము లన్ని ఒక స్థూలతొడుగు యందే అలవరుస్తూ పోవుటలో స్థూల నాడీమండల పరనడుమున ప్రతి కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని జీవప్రమాణికమునకు అనుభవం వెలువడుతు పోవుట యందు అనుభవలోతుల నడకలను బట్టి మనిషిగా మారుతు పోబడటము అన్నది జరుగును.

స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములను వివిధరకాల ముఖస్తుతులలో హావము,హావ భంగిమల నడుమున చూపునది మనస్సు అద్దము.ఒక స్థూలతొడుగు స్త్రీనాడీమండలము నుంచి స్త్రీకణాల పరనడుమున స్త్రీతొడుగుగా వెలువరింపబడిన ఆ స్త్రీతనాన్ని చర్మపుపొరల అతుకులతో కూడుకోబడిన కప్పబడిన ముఖఅలవరికలో స్త్రీతనాన్ని చూపడం.అదే విధంగా తల్లిజీవ పరనడుమున తల్లి హావాన్ని,హావభంగిమము చూపునట్లు అమర్చబడిన మనస్సు అద్దప్రసారము. అలాగే తెరరంఘ పాత్రపోషణాయుత పరనడుమున తల్లితనాన్ని,తండ్రి తనాన్ని,సోదరి-సోదరుడి యొక్క తనాన్ని చూపు అద్దము.అదే విధంగా జీవానికి తోటి జీవమునకు కలిగే ప్రేమను, అభిమానాన్ని,ముఖ అలవరికలో చూపే అద్దప్రసారము.అదే విధంగా స్వార్థము,కుల్లు, కుతంత్రం, ఈర్ష్య,ద్వేషము ఇలా జీవంలో కదిలే విధానాలన్నింటిని చూపునట్లు అలవరచిన అద్దప్రసారము. మనస్సంటే మార్గం వుంటుంది అని అనుటలో సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులన్ని కాలక్రమముల పరనడుమున అమర్చుకుంటూ పోబడటం జరిగెను.అదే విధంగా ఒక్కొక్క కాలానుసారిక పరనడుమున పుట్టుకొచ్చిన పనిక్రమ నిర్వహణలు కూడ మాండలికముల యందు అమర్చి జీవ అనుభవపూర్వకంలో పనిక్రమములు వెలికివచ్చేటట్లు చేయటం జరిగెను.అలా దారుల అనుసారికములన్నింటిణి కాలక్రమముల యందు అలవరుచుటలో మనస్సంటే మార్గం వుంటుంది అని అనటంలో మనస్సు లోతుల్లోకి పోయేకొలది దారుల అలవరికలనే అమర్చడం జరిగెను.

అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులు సమయస్థితి నుంచి జీవమునకు తోటి జీవముతో కూడుకోబడి నాభిలో తీగల అల్లికలు వేస్తూ అలా తీగల అల్లికలు ఎలా కదులునో అదే విధముగా రెండు స్థూలతొడుగులలోని అదే తీగల అల్లికల నడుమున కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికములను కదలించగా కదలించగా జీవిత అనుభవము ఒకటవ అడుగులోతు నుంచి మొదలయ్యి అలా అడుగుల లోతుల్లో అనుభవం వెలువడుతు పోవుట యందు ఆ దారులను మొదట సరివివరణంగా కదిలి జీవించిన అనుభవం వెలువడినా ఇష్టం, అయిష్టత చేత ఆ దారిని ఇంకొక రకంగా మలుచుకుంటూ పోవుట యందు మనస్థత్వపొర అన్నది ప్రకృతి యొక్క అణువు అలవరచిన పొర.ఏరకంగా దారులు మలుచుకుంటామో అదే రకంగా కదిలాడేతట్లు అలవరచిన పొరప్రభావము.అదే రకముగా ఒక్కొక్క అడుగుల లోతులోని దారులను అదే రకంగా మలుచుకుంటూ పోయినట్లయితే అది ఒక తత్వముగా మారును.ఆరకంగా మనస్సులోని యొక్క దారులను ఎలా మలుచుకుంటామో అదే విధరీతిలో కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా మనస్సులోని దారులు ఎలా కదులునో మనస్థత్వంగా మలుచుకున్నా కూడా అదే రకంగా కడులును.

స్థూలకథల ఆధారంగా మానవ నిర్వహణ యొక్క జన్మలు మొదలు రూపొందించుటకు గాను మొదటి స్థూలకథ ఆధారితంగా జీవనాడి యొక్క అలవరికలో కాలగర్భాన్ని రూపొందించడం. ఆ కాలగర్భం నుంచి విషయసంపుటి అనే తీగను వెలువరించి అది మొదటి స్థూలకథకు గాను ఏర్పడిన విషయసంపుటి యొక్క తీగ కావున ఆ తీగ నుంచి కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులుగా వెలువరిస్తూ మొదటి స్థూలకథకు గాను దారులు ఎక్కడికైతే ఆగునో అంతవరకు కాలగర్భం నుంచి కాలం రూపొందింపచేయడం జరిగెను.ఆరకంగా 721 స్థూల కథలకు గాను 721 కాలగర్భాలు,అందున 721 విషయసంపుటి యొక్క తీగలు,వాటి నుంచి వెలువరింపబడిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.అలా దారులను బట్టి కాలగర్భాల యందు కాలాలను అమర్చుకుంటూ రావడము జరిగెను.అలా అలవరిచిన దారులనే జీవములో తోటి జీవముతో కూడుకోబడి జీవించే దారులు కావున జీవిత కాలాలని తేల్చడము జరిగెను.ఆ దారులలోనే స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు అన్నియు ఆదిమానవ దశస్థితి నుంచి ఒక స్థూలతొడుగులోని తల్లిజీవము మరియొక స్థూలతొడుగులోని బిడ్డజీవముతో జీవిస్తూ రావటము.అలా జీవితకాలాల నడుమున తల్లిఅని,బిడ్డఅని,సోదరిఅని, సోదరుడిగా,భార్యఅని,భర్తఅని అలా స్థూలతొడుగుల నడుమున జరిగే జీవితకాల అనుభవపూర్వక ప్రయాణము.అలా ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములన్ని తోటి స్థూలతొడుగులలోని జీవ ప్రమాణికములచే జీవిత కాలానుభవపూర్వక దారులలో జీవించబడుటలోనే ఆ దారులే స్థూల తొడుగును మనిషిగా మలుచుకుంటూ రావడం జరిగెను.

మనస్సు అంటే మొదలు కాలానుభవపూర్వక నడక కావున ద్వారా ఒక్కొక్క కాలానుసారిక మును బట్టి వెలువరింపబడిన బాహ్యపుపొర.ఆ బాహ్యపుపొరలో వెలువరించిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను బట్టి ఒక్కొక్క కోణపులోతుల్లో అమర్చిన శబ్దము.అలా అన్ని కోణపులోతుల్లో అమర్చిన శబ్దాలను బట్టి బాహ్యపు శబ్దంగా కోణపు లోతుల్లో శబ్దపు ఆధారంగా జీవప్రమాణికము కదిలే విధానం బట్టి అలవరచిన దృష్యము.అలా అన్ని కాలక్రమ యొక్క బాహ్యపుపొరలలో అలవరచిన బాహ్యప్రసారాలను బట్టి బాహ్యశబ్దాలు, బాహ్యదృష్యాలు.అలా బాహ్యానుభవ లోతుల్లోనే జీవం తోటి జీవస్థితి లింకులతో కూడుకోబడి జీవించుటకు గాను స్థూలతొడుగుకు అమర్చిన 5 జ్ఞానేంద్రియాలు.బాహ్యపు శబ్దాన్ని బట్టి అమర్చిన కర్ణభేరి యొక్క శబ్దగ్రంధికలు,శబ్దాన్ని బట్టి అమర్చిన వినికిడివివరణాయుత నాడులు, అదే వివరణ పరనడుమున తెల్లగ్రుడ్డు నాడులు,నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పాపలు అలా శబ్దము,దృష్య చిత్రీకరణ ఆదారంగా శ్వాస అలవరికలో అదే వివరణతో కూడుకోబడిన కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికమును కదిలించడము.అలా తీగఅల్లికలో జీవం కదులుతుండగానే అదే తీగ అల్లిక నోటి పదజాలములుగా విడుదల కాబడటము.అదే తీగ చర్మపుపొర స్పర్శగా అలబడటము. అలా తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా 5 జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమతీరులో జీవప్రమాణికమును కదిలించడం జరిగెను.అలా కదిలించగా కదిలించగా వెలువడిన జీవిత అనుభవమే కావున మనస్సులో వినగలగడము,చూడగల్గడము జీవం కదులుట యందు అర్థం చేసుకోవడం మరలా తిరిగి నోట్లోనుంచి మాటలు వెలువరింపబడటం అన్నది జరుగును.కాబట్టి ఆ మనస్సులో మనిషిగా ఎక్కడున్నామో తెలియకపోవుట ద్వారా ఏదో వింటునట్లు ఇంకేదో చూస్తున్నట్లు ఇంకొక దాని గురించి మాట్లాడుతున్నట్లు జ్ఞానేంద్రియాలు విడివిడి యొక్క భాగాలుగా కదలడము.

మనస్సు.మనస్సు యొక్క లోతు అనగా 721 యొక్క విషయసంపుటి దారుల అలవరికలలో లోతంతా తేలును.అలా దారులను బట్టి కాలగర్భం నుంచి కాలం రూపొందింపబడుతు రావటము.అనగా ఒకటవ విషయసంపుటి యొక్క దారులను బట్టి ఒకటవ కాలం రూపొందింపబడటం,రెండవ విషయసంపుటి యొక్క దారులను బట్టి రెండవ కాలం రూపొందింపబడుతు పోవడం.అలా కోణపులోతుల వివరణ పెరుగుతూనే పోవును కావున కాల విస్తారత కూడా పెరుగుతు పోవును.వీటని కాలానుభవ లోతుల్లోని అనుభవాలను అను భవించి బాహ్యంలో ప్రదర్శనాపూర్వకంగా పెట్టుట ద్వారా బహ్యానుభవ లోతులుగా మారును.ఆరకంగా మనలోని అనుభవాన్ని వెలికితీసి పెట్టుటయే బాహ్యానుభవము.కావున ఆ బాహ్యానుభవ లోతుల శబ్ద తరంగాలలోనే మనస్సు పుట్టుక రావుట యందు మనస్సు లోతైనది,విస్తారతైనదని తేలును.కాని ప్రస్తుత ఇప్పటి వరకు సాగిన యొక్క జీవితకాల అనుభవంలో ఎక్కడున్నామో కూడ తేలక పోవుట ద్వారా ఎంత లోతుల్లో ఉన్నామో,ఎంత లోతుల్లో వుంటే ఎంత తెలియవచ్చి బాహ్యానికి ప్రదర్శిస్తున్నాము మనకే తెలీకపోవుట ద్వారా ఒక్కొక్కరి యొక్క నడకకు గాను మనస్సులో ఎంతటి లోతు ఏర్పడినదో,విస్తారత ఏర్పడినదో దానిని బట్టి మనిషిగా తోటి మనిషితో ఎలా వ్యవహరిస్తున్నమో మన మనస్సులోనే మనకు మనము ఎంతవరకు అర్థం అవుతున్నామో ఇతరులు ఎంతవరకు అర్థమవుతున్నారో తెలీని విధానము.

మనస్సులో మనిషిగా మనయొక్క అను భవంలో ఎక్కడున్నామో ఎప్పటికైనప్పటికి కూడ గుర్తెరుగుటకు గాను అన్ని కాలాల ఏకకాల నిర్వహణ నుంచి మనం జీవం తోటి జీవస్థితి లింకులతో కూడుకోబడి జీవంచగా ఒకటవ అడుగు వెలువడుతుండగానే కాలగర్భం నుంచి ప్రకృతి యొక్క అణువు విడుదల కాబడి తీగ యొక్క అను అనుసారికములో చుట్టు ఆంతరంఘిక తీగను అలవరిచెను .ఒక్కొక్క అడుగు అనుభవలోతు అలబడే కొలది ఆంతరంఘిక తీగ పెరుగుతూ పోవును .కావునే ఎవరి అంతరాలలో ఏముందో అనెదము.ఆ ఆంతరంఘికములోనే లోతలు అలబడుత పోవుట యందు ఏ దారి సరివివరణంగా అనుభవంలోనికి వెలువడెనో, ఏ దారి సరివివరణంగా అలబడలేదో ఏ దారిలో స్థిరస్థితి రాలేదో ఇంకా ఏఏ దారులలో ఊగిసలాడుతన్నామో ఏ దారులలో అనుభవించగా సంతృప్తి చెందామో లేక అసంతృప్తిగా ఉన్నామో,ఏఏ దారులలో ఎట్లా చిక్కుముళ్ళు వేసుకుంటే దారి ముందుకు కదలలేదో, దారులు ఒకరకంగా కదలవలసినవి ఇంకొక రకంగామలుచుకొనుటలో ఏరక మనస్థత్వాలు ఏర్పడాయో పొరలు అనేవి ఎక్కువ తక్కువలుగా ఎలా కప్పబడ్డాయో ఇలా తయారైన మనస్సు స్థితిగతి ఆ మనస్సులోని మనిషికే తెలీక పోవుట ద్వారా మనస్సు ఒక్కటేనైనా మనుషలము ఎందరము ఉన్నప్పటికి ఒక్కొక్కరు ఒకరకంగా ఎందుకు వున్నామో తెలీకపోవడం.కనీసం తమకు తమను గురుంచి కూడ తమ మనస్సు స్థితిగతి తెలయకపోవడం.

అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులు సమయస్థితి నుంచి జీవం తోటి జీవస్థితి యొక్క లంకులతో కూడుకోబడి జీవంచుటలో నాలుగు కోణాల వివరణాయుత విష యఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారి అని అనుట యందు నాలుగు కోణాలలో నాలుగు తెరరంఘ పాత్రపోషణలు సాగును.అలా తల్లికోణము యందు తల్లి,బిడ్డకోణము యందు బిడ్డ,తండ్రికోణము యందు తండ్రి వాళ్ళ మధ్య సాగిన మంచి కోణము అలా ముగ్గురి పరనడుమున సాగిన విషయము,ఆ విషయంలో ముగ్గురు మూడురకాల పాత్రపోషణలు దాల్చిన ఆ యొక్క విషయంలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములను తీసుకున్నట్లైతే ఆ విషయంలో ఒకప్పుడు తల్లిగా,మరొకప్పుడు తండ్రిగా, ఇంకొకమారు బిడ్డగా ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములే సాగుట వలన విషయానుభవమంతా ఒక స్థూలతొడుగు అనుసారికమునకే అలబడవలెను.కావున విషయపు నడకనంతయు నాలోనే గుర్తెరిగేటంత వరకు ప్రతియొక్క ప్రకృతి అణువు నుంచి తీగ విషయపు చుట్టు అలబడటంలో విషయాంతరపు తీగ అనెదము.విషయం పట్ల అనుభవంచిన అనుభవమంతా నా యొక్క నిల్వగమనము యొక్క బుడగలోనే కదిల విషయస్పందనంతయు నాకే వెలువడుట యందు అప్పుడు విషయాంతరపు తీగ తొలుగును.అంతవరకు విషయఅల్లిక చుట్టు విషయాంతరపు తీగను అమర్చడము జరుగును.

ఆంతరంఘికతీగ అనుసారికము యందు నేను తోటి జీవముతో కూడుకోబడి జీవంచగా ఒకటవ అడుగు అనుభవలోతు అలబడు సమయస్థితి నుంచి శిరస్సు యొక్క మధ్యమ స్థానము యందు జన్మపర్యంతపుపొరల క్రింద అలవరికలో మెదడు యొక్క పనిక్రమ మును అమరచడం జరిగెను.ఏ కాలగర్భం నుంచి ప్రాకృతికమండల పరనడుమున ప్రసారాలు వెలువరింపబడి అవి బాహ్యప్రసారములుగా మారి ఆ బాహ్యప్రసారాల ఆధారముగా శ్వాసాస్థితి ధారలో స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికమును కదిలంచి జీవింప చేయంచి అనుభవం వెలువరింపబడుటలో అదే ప్రాకృతికమండలమే మెదడు పనిక్రమ మును రూపొందించడం జరిగెను.అలా కాలక్రమ పరనడుమున జీవంపబడుతు పోయే అనుభవంలో పుట్టి-గిట్టుట అన్నది మొదలై జీవతకాల ప్రయాణం సాగుట యందు అనుభవంలోనికి వచ్చిన ప్రవర్తనానియమావళి యొక్క సారమైన,పనినిర్వహణ యొక్క సారమైన కాలగర్భం పరనడుమున కాలానుసారికంలో అనుభవం పొందినేటివే కావున నేరుగా కాలగర్భం నుంచి మెదడు పనిక్రమమునకే అందును.కాబట్టి ఒకసారి గిట్టుట యందు ఎంతటి అనుభవం వెలువడి గిట్టెదమో మరలా పుట్టుట యందు అంతే అనుభవపూర్వక పరనడుమున తల్లి పిండోత్పత్తి క్రమములోనికి జీవప్రమాణికమును ప్రవేశపెట్టి అంతే అనుభవంతో కూడుకోబడిన గూడును మలుస్తూ అలా 9 నెలలు పూర్తి కాబడుతూనే తల్లి గర్భ ముఖద్వార అలవరిక నుంచి తెరరంఘమునకు ప్రవేశించెదము.అలా ప్రవేశించిన మొదటి క్షణం నుంచి మెదడు యొక్క పనిక్రమము నుంచి మనయొక్క అనుభవపూర్వక నడకంతయు వయస్సు ప్రమాణికమునకు తగ్గట్టుగా ఆలోచనాయుత సరళిలో అందించడం జరుగును. 100 అడుగుల యొక్క లోతుల్లో ప్రయాణమే సాగుతున్నట్లైతే పిండోత్పత్తి క్రమము యొక్క అలవరిక దశలోనే స్థూలతొడుగు నిర్మాణ పరనడుమున జీవప్రమాణికములను ప్రవేశపెట్ట బడగానే గతగత స్థితుల అనుభవపూర్వక నడకనంతయు మెదడులో కదులును.అలా అనుభవపూర్వక నడక లోతుల్లో అలబడని యెడల పిండోత్పత్తి క్రమ దశస్థితి యందు గతస్థితిని మాత్రమే కాలం నెమరు వేయుంచును.ఆ తదుపరి మాయాపొర కప్పబడుతు వచ్చును.అలా ఎన్నిసార్లు పుట్టి-గిట్టినప్పటికి కూడా మనం అనుభవంచిన అనుభవ పూర్వక లోతులు మెదడు పనిక్రమములోనే కదులుతూ ఉండును.ఒకవేళ దారులలో చిక్కుముళ్ళు వేసుకున్నట్లైతే మనస్సులోనే ముందుకు కదలవు కావున కాలగర్భం నుంచి మన మెదడు పనిక్రమములోనికి అందవు.కాబట్టి రకరకాల అనుభవ లోతుల్లో ఏవి ఎంతవరకు లోతుల్లో అనుభవంచినామో,ఏవి ఎంతవరకు అందుతున్నాయో,అందక ఆగిపోయినాయో కూడా తెలీని విధానము.

ప్రవర్తనానియమావళి యొక్క సారము : ప్రవర్తన అనగా జీవం తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి జీవంచే విధానంలో బుద్ధి అలవరిక ప్రవర్తన అని జీవప్రమాణికము స్థూల తొడుగులో ప్రథమనాడీ యందు కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదిలే విధానంలోనే తల్లివివరణ అయినట్లైతే తల్లి ప్రవర్తన అని అదే విధముగా తండ్రివివరణ అయినట్లైతే ఆ వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము కదిలే యొక్క విధానంలోనే వినడము,చూడటము,మాట్లాడటము,చేత,నడక ఇవన్నియు పైభాగాల అలవరికలో లోపల జీవం కదిలే యొక్క విధానంలోనే కదులును కావున ఇది మనిషి నడక అని,చక్కటి ప్రవర్తన అని తేలును.అదే విధముగా నాలుగు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారి అనుటలో ఆ విషయంలో పొరప్రభావితంగా ప్రవేశపెట్టి మంచి,చెడు,స్వార్థము,కుల్లు ఇవి పొరప్రభావితములు లోతుకు పోయేకొలది మంచి ప్రవర్తన అని,చెడు ప్రవర్తన అని జీవం కదులుటలో పైభాగాలు కదులుట యందు ప్రవర్తనారీతి అలబడుతు పోవును.అలా జీవత కాలమంతా తోటి జీవస్థితి లింకులతో జీవంచే కొలది జీవస్థితులను అలబడేది ప్రవర్తనారీతి.ప్రవర్తనానియమావళి యొక్క సారము అని అనుటలో ఒక్కొక్క కోణపులోతు వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము కదులుట యందు కాలగర్భం నుంచి ప్రాకృతికమండల అలవరిక ద్వారా రసస్థితి ద్రావకాలు వుత్పన్నమై జీవమునకు అలబడే ప్రవర్తనారీతిని బట్టి రసద్రావకాలను ఏకంచేసి కణకదలిక సారాంసయుతతీగకు అందించుట యందు ప్రవర్తనారీతిలో అలబడే యొక్క సారము కావున ప్రవర్తనానియమావళి యొక్క సారము అనెదము.ఆ సారము ఆధారంగానే జీవప్రమాణికము నిరంతరము కదులుతూనే ఉండును. నియమావళి: స్త్రీ ప్రవర్తన,పురుష ప్రవర్తన,తల్లి ప్రవర్తన,తండ్రి ప్రవర్తన,సోదరి-సోదరుడుల ప్రవర్తన అలా అనుభవలోతుల్లోకి పోయేకొలది ప్రవర్తనారీతి ప్రక్కదారి పట్టకుండా ఒకొకక్క పాత్రపోషణలో ఎంతవరకు ఉండాలో కాలం నిర్దేశించుట యందు ప్రతిఒక్క ప్రవర్తనకు ఒక నియమావళిని అలవరుస్తూ పోవడం జరిగెను.పూర్తి లోతు అలబడుతు పోవుట యందు నియమావళి వర్తిస్తూ పోవును. పనినిర్వహణ యొక్క సారము : అన్ని కాలక్రమ నడకలో అలవరచిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅలికలతో కూడుకోబడిన దారులు అనుటలో ఒక్కొక్క కోణపులోతుకు ఒక రకమైన పనిక్రమతీరు అలబడి కోణపులోతుల వివరణ పెరిగేకొలది పనిక్రమతీరు కూడ పెరుగుతు పోవును.అలా రకరకాల కోణవివరణలను బట్టి రకరకాల పని క్రమములు కూడ కాలాల అనుసారిక పరనడుమున కాలగర్భంలో నుంచి పుట్టుకొచ్చి మాండలికం యందు నింపబడటం జరుగును.అలా కోణపులోతు యందు వివరణాత్మక అలవరికలో జీవప్రమాణికం కదిలే విధానాన్ని బట్టి దృష్యచిత్రీకరణగా ప్రకృతి మలచ బడటంలో ఒక్కొక్క కాలానుసారికంలో వస్తు తయారీదాయక నిర్వహణలు మలచే యొక్క విధాన తీరులోనే జీవాన్ని కదిలిస్తూ అలా జీవం కదులుట యందు ప్రథమనాడీ,పిల్లనాడులు,నర్వులు,నాళాలు కదులుట యందు జీవానుభవంలో చేతికి ప్రతియొక్క పనిక్రమతీరు వచ్చెను.కాబట్టి ప్రతిఒక్క కోణపులోతుకు ఒక పనిక్రమతీరు అనుటలో ఒక తల్లినడకను అనేక్ కోణాలలో చూపుతు పోవుట ద్వారా ఒక్కొక్క పనిక్రమతీరు లోతుగా అలబడుతు పోవును.దానికి తగ్గట్టుగానే ప్రకృతి దృష్యాలను మలుస్తూ వచ్చును.అలా మన అనుభవంలో నుంచి పుట్టుకొచ్చిన చిన్న గుండుపిన్నుసూది మొదలు అనేక వస్తు వస్త్ర సామాగ్రేతరములన్నియు మన అనుభవపూర్వక దృష్యచిత్రీకరణలోనే తయారుకాబడినవి.కాబట్టి ప్రతిఒక్క పనిక్రమము కాలగర్భంలో నుంచి పుట్టుకు రావుటలో కాలగర్భానికి నాభి మధ్యమ భాగానికి లింకులు అలవరిచి నాభి యొక్క మధ్యమభాగం మొదలు ప్రథమనాడీలోని జీవమును పనిక్రమ నిర్వహణలో కదిలించడం జరుగును.అలా పనిక్రమ నిర్వహణ పరనడుమున తయారుకాబడే వస్తు నిర్వహణలకు గాను ముడిసరుకులైన మట్టి,రాయి,ఇనుము, ఉక్కు,రాగి,ఇత్తడి,బంగారం ఇవన్నియు ప్రాకృతికమండలం నుంచి వెలువరింపబడే రసద్రావకాలే కావున మన అనుభవలోతుల స్థిరాస్థితులను బట్టి ఈ ద్రావక నిర్వహణలు పుట్టుకొచ్చెను.

స్థూలతొడుగులలోని కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని జీవప్రమాణికమునకు కణములోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదులుట యందు అది తల్లి కోణమైనట్లైతే తల్లి ప్రవర్తనా అని,అలా తల్లిప్రవర్తన యదు ప్రథమనాడి కదలగ పిల్లనాడులు,నర్వులు,నాళాలు కదులుట యందు బిడ్డను ఎత్తుకోవడము,లాలించడము,తిండి తీర్థములను అలవరచడము మిగతా బిడ్డకు కావల్సినవన్ని చేసే విధానంలో ప్రవర్తనానియమావళి యందే పనిక్రమ నిర్వహణ యొక్క సారము కూడ కలదు.అందున తల్లికే ప్రేమ కలిగి బాద్యతాయుతముగా నిర్వహించుటలో వెలుబడిన పనిక్రమములు.మరకొన్ని పనిక్రమములు అని అనుటలో జీవప్రమాణిక పరనడుమున అమర్చబడిన కాలసమయము.అలా కాలం కదిలి సమయం ముందుకు సాగి దారి కదులుట యందు అక్కడి నుంచి శ్వాస అంది స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు కదులుటలో స్థూలతొడుగు యందు అమర్చిన గుండె సమయ అలవరికతో కూడుకోబడని పరికర వ్యవస్థ.నిరంతరము కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన దారులు కదిలాడుతూనే ఉండటము.తదనుగుణంగా స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికము కదులుతూనే వుండుట ద్వారా జీవప్రమాణిక సమయ అలవరిక గుండె సమయస్థితితో తిరుగుతూనే ఉండును.ఇలా లోపలిభాగాలు,పైభాగాల అలవరికలో ప్రవర్తనానియమావళి సారము,పనినిర్వహణ యొక్క సారముల పరనడుమున అమర్చబడిన మానవ యంత్రాంగ పరికరము.

ప్రాకృతికమండలము నుంచి వలెువరింపబడిన రస అలవరికతో కూడుకోబడిన ద్రావక పొరలుతమ,తన,పర,స్వార్థము,ప్రేమ,అభిమానం,కుల్లు,కుతంత్రము,ఈర్ష్య,ద్వేషము,పగ, ప్రతీకారం,మంచి,చెడు ఇలా విషయసన్నివేశం తగ్గట్టుగా ఖచ్చిత శాతాలలో ప్రాకృతికమండలం వెలువరింపచేయును.నాలుగు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారి అనుటలో నాలుగు కోణాల యందు తల్లి,తండ్రి,సోదరి,సోదరుడు అని అనుట యందు వాళ్ళ మధ్య కదిలే ప్రేమ,కోపము ఇలా ఒకరికొకరు అర్థం కావుటకు గాను పొరప్రభావములన అలవరచడం జరిగెను.అప్పుడే ఎవరితో ప్రేమ ఎందుకు కలుగుతుందో, కోపమన్నది విషయ నిర్వహణకు తగ్గట్టుగా లేకపోతే ఎందుకు వెలువడుతుందో అన్నవి అన్నియు పొరప్రభావింతంలోనే తెలియవచ్చును.అప్పుడే తల్లి కోణపులోతులో తల్లి వివరణ, ఆ తల్లికి బిడ్డ కోణపులోతు వివరణ పట్ల కలిగే ప్రేమ,అలా విషయానికి ఆరంభంలోను లేక మలుపులలోను లేక ముగింపు యందు పొరప్రభావితమున వెలువరింపచేయును.అలా అన్ని కాలక్రమములు ఏకకాలంలో కదులుట యందు పొరప్రభావంలో స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములను పొరలలోకదిలించుట ద్వారానే జీవింపచేసిన తనము యందు అనుభవం వెలువడుటలో ఇప్పుడు మనలో కోపము,ఆవేశము,బాధ అన్నవి విషయ సన్నివేశం తగ్గట్టుగా తగు పరిణామంలో వెలువడుతే విషయానికి తగ్గట్టుగా ఉండును.అలా కాని యెడల ఎక్కువగా కోప ప్రభావితం వెలువడినట్లైతే విషయమే ప్రక్కదారి పట్టును. కావున ఎక్కువ తక్కువుల పొరప్రభావములు విషయార్థితం వెలువడకపోవడం, అవగాహణగా తీసుకోలేక పోవడంలో ఒక విషయాన్ని ఎక్కువ శాత కోపాన్ని ప్రదర్శించుట ద్వారా మరియొక విషయంలో కోపం వున్నా కూడ కోపం కలగకుండా ప్రదర్శించుట యందు విషయ నిర్వహణకు తగ్గట్టుగా లేక ఎక్కువ-తక్కువ పొరప్రభావములు వెలువడును. కాబట్టి ఏ విషయంలో కోపం ఎంతవరకు వర్తిస్తుంది అన్నది విషయాన్ని అర్థం చేసుకొనుటలోనే మనస్సులో కదలవచ్చును.అప్పుడే పొర కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుటకు అవకాశం ఉండున .అంతవరకు ఎక్కువ తక్కువులుగానే అలవడును.

ఒక్కొక్క కాలం రూపొందింపులోనే విషయసంపుటి యందు కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను అలవరుచుట యందే మొదటి కోణవివరణ పరనడుమున ఒకటవ శాత పొరప్రభావితము,రెండో కోణపు వివరణ పరనడుమున రెండవ శాత పొరప్రభావితము అలా 721 విషయసంపుటి పరనడుమున అలవరచిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో పొరప్రభావిత లోతులు అలవడుతు పోవును.అలా అలవరచిన తరువాత అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదిలించుట యందు కోణపులోతు వివరణ యందు జీవతత్వపొరను అమర్చి అది తల్లి కోణమైనట్లైతే జీవతత్వపొర నుంచి తల్లి శ్వాసను వెలువరింపచేసి ఆ కోణపులోతు వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము కదులుటకు శబ్దము,కదిలే విధానంలో దృష్యం శ్వాసలోనే ఏకంచేస్తూ ఆ శ్వాసాస్థితి యందే పొరప్రభావితములు కూడ అలవరచి ముక్కుకొన నుంచి ప్రథమ శ్వాసానాళము,శ్వాసానాళాల నడుమ నుంచి నాభి మధ్యమమునకు చేరుకొని నాభిపొరల నడుమున తిరుగుతు ప్రథమనాడీలోని కణకదలక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికమును కదిలిస్తూనే కోపము అనే పొరప్రభావితంలో కూడ కదిలించడం జరుగును.ఒక జీవమునకు ఇంకొక జీవం పట్ల కోపం కలుగును కాబట్టి ఆ జీవంలో సోదరి సోదరుడు అయినట్లైతే ఆ రెండు తీగలను నాభి మధ్యలో ప్రకృతి యొక్క అణువు నుంచి తీగలు విడుదల కాబడి ఆ తీగల రెండిటిని అల్లికవేస్తూ పొరప్రభావంలో జీవప్రమాణికమును కదిలించుట ద్వారా ఒకరిపై ఒకరికి ప్రేమ అన్నది లేక కోపము అన్నది జీవమునకు కలిగెను. అలా అన్ని కాలక్రమ పరనడుమున కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారుల యందు జీవం తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి జీవించగా జీవించగా వెలువడిన అనుభవమిది.కావున జీవమును పొరప్రభావితము యందు జీవములను కదిలించుటలోనే జీవమునకు కోపం,బాధ కలుగును.

స్థూలతొడుగు యందు బ్రహ్మరంధ్రం యందు నుంచి 72వేల నాడుల పుట్టుక ఆధారక్రమము యందు 84లక్షల నాడీమండలాలను అమర్చడం జరిగెను.అందున స్థూలమునకు 24 లక్షల నాడీమండలాలు వర్తించును.అందున కొన్ని యొక్క నాడీమండలాలలో కణకదలిక సారాంసయుతతీగ అని అనుటలో అది తల్లి కణమైనట్లైతే తల్లివివరణ అన్నది ఆ సారాంసయుతతీగలో అలవరచడమన్నది జరిగెను.కాబట్టి వాటిని తల్లికణాలు అని అనెదము.అదే విధంగా ఇంకొన్ని నాడీమండలముల యందు తమ,తన,పర పొరప్రభావిత ములను కూడ ఒక్కొక్క శాతపరిధి పొరకు కణాన్ని చిత్రీకరించడం జరిగెను.అలా పొర ప్రభావితము ఒక శాతము,రెండు శాతము,మూడు శాతము అని అనుటలో కణాలు సంఖ్యలు పెరుగుతు పోవును.అలా పొరప్రభావితంలో నింపబడిన కణాలను కూడ అమర్చడం జరిగెను.అందుచేతనే నాడులలో నిలువెల్ల స్వార్థము అనుట యందు ప్రథమనాడీ,పిల్లనాడులు,నర్వులు,నాళాల నిర్వహణలన్నియు కణం విడుదల కాబడిణట్లైతే ఆ కణంలోని స్వార్థము నాడులలో ప్రసారమగును.కావున అదే పొరప్రభావిత శాతాలనే కాలక్రమముల యందు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో వెలువరించడం జరిగెను.కాబట్టి పొరప్రభావితంలో జీవం కదులుతుండగానే స్వార్థపూరిత నాడీమండలము నుంచి స్వార్థపూరితమైన కణము విచ్చుదల అవును.అలా జీవం స్వార్థముతో కూడుకోబడి కదులుట యందే కంటి చోపులోనే,నోటి మాటలోను,చేతి విధానంలోను,కాళినడకలో కూడ స్వార్థపూరితముగా కదిలినట్లుగా తేలును కాబట్టి స్థూలతొడుగులో అమర్చబడిన నాడీమండలములు.

సంపూర్ణ అర్థ పరిధి యందు అలవరచబడిన బాహ్యలోకం.కావున అడుగడుగున యొక్క బాహ్యార్థముతో కూడుకోబడినది.అడుగడుగు అర్థచింతనే అనుట యందు జీవప్రమాణికము కణకదలిక సారాంసయుతతీగలో కదలే విధానమును బట్టి జీవనడకయే కాళినడక అని అనుటలో ఇక జీవప్రమాణికములన్నియు కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగానే కదులును.కావున ఒక్కొక్క కణకదలిక సారాంసయుతతీగ యందు ఒక వివరణ కలిగియుండుట ద్వారా అలా ఆ వివరణ యందు జీవప్రమాణికము కదులుతుంది కాబట్టి అడుగడుగు అర్థచింతన వెలుబడెను.ఉదాహరించి తల్లి కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా తల్లి జీవప్రమాణికము కదులుటలో తల్లి బిడ్డవెైపుగా వేసే అడుగులు అదే విధంగా బిడ్డ కణకదలిక సారాంసయుతతీగలో బిడ్డ జీవప్రమాణికము కదులుట యందు బిడ్డ తల్లివెైపు వేసే అడుగులు.అలా ఆ కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణ లనే మనస్సు అద్దములో కోణవివరణలుగా అమర్చుట ద్వారా నాలుగు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారి అనుటలో విషయంలోనే తల్లైన,తల్లికి బిడ్డైన అర్థం కావడమన్నది జరుగును.ఆ విషయఅల్లిక దారులలోనే మంచి,చడెు అనే పొరలను ఏ ఏ విషయాలలో వెలువడునో అలా విషయసన్నివేశం తగ్గట్టుగా ప్రవేశపెట్టుట యందు ఏ విషయాలు మంచివో,ఏ విషయాలు చెడువెైపుగా దారి తీయునో విషయంలోనే అర్థం కాబడును.

మొదటి కాలక్రమము యందు మొదటిగా ఏర్పడబడిన విషయసంపుటిలో మొదటి కోణాల వివరణలోనే కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు ఏర్పడబడును.ఆ తదుపరి రెండో కాలం యందు రెండో కోణపు వివరణల పరనడుమున కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు ఏర్పడబడును.అలా మొత్తము 721 విషయసంపుటిల పరనడుమున అలవరచబడిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.ఉదహరించి తల్లికి-బిడ్డకు సంభందించిన విషయాలు తీసుకున్నట్లైతే ఒక్కొక్క విషయంలో ఒక్కొక్క రకముగా తల్లికి-బిడ్డకు సంభందించిన వివరణలు ఉండును.వీటినే ఒక్కొక్క కోణము యందు ఒక్కొక్కరక వివరణ వుండబదుట ద్వారా వీటన్నిటిని కలిసి తల్లికి-బిడ్డకు సంభందించిన విషయాలు అని అనెదము.అదే విధంగా భార్య-భర్తకు సంభందించిన విషయాలని లేక ఇరువురికి సంభందించిన విషయాలని,కుటుంబ విషయాలని,ఊరుకి సంభందించిన విషయాలని,కుల విషయాలు,మత విషయాలు,సామాజిక సంగ విషయాలు,రాజకీయ విషయాలు అన్నట్లు కాలానుభవ లోతుల్లో వివిధరక విషయఅల్లికల దారులు పుట్టుకరావడం జరిగెను.

మొదటి కాలక్రమము యందు మొదటిగా ఏర్పడబడిన విషయసంపుటిలో మొదటి కోణాల వివరణలోనే కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు ఏర్పడబడును.ఆ తదుపరి రెండో కాలం యందు రెండో కోణపు వివరణల పరనడుమున కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు ఏర్పడబడును.అలా మొత్తము 721 విషయసంపుటిల పరనడుమున అలవరచబడిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.ఉదహరించి తల్లికి-బిడ్డకు సంభందించిన విషయాలు తీసుకున్నట్లైతే ఒక్కొక్క విషయంలో ఒక్కొక్క రకముగా తల్లికి-బిడ్డకు సంభందించిన వివరణలు ఉండును.వీటినే ఒక్కొక్క కోణము యందు ఒక్కొక్కరక వివరణ వుండబదుట ద్వారా వీటన్నిటిని కలిసి తల్లికి-బిడ్డకు సంభందించిన విషయాలు అని అనెదము.అదే విధంగా భార్య-భర్తకు సంభందించిన విషయాలని లేక ఇరువురికి సంభందించిన విషయాలని,కుటుంబ విషయాలని,ఊరుకి సంభందించిన విషయాలని,కుల విషయాలు,మత విషయాలు,సామాజిక సంగ విషయాలు,రాజకీయ విషయాలు అన్నట్లు కాలానుభవ లోతుల్లో వివిధరక విషయఅల్లికల దారులు పుట్టుకరావడం జరిగెను.

అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులు సమయస్థితి నుంచి జీవము తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి జీవించే కొలది జీవిత అనుభవమన్నది ఒకటవ అడుగు లోతులో మొదలు కాబడగానే కాలగర్భంలోని ప్రాకృతికమండలం నుంచి ప్రకృతి యొక్క అణువు పై బాహ్యపు పొరలోనికి విడుదల కాబడి చుట్టు తీగ యొక్క అనుసారికము వలె ఆంతరంఘిక తీగగా అలవరుచుకుంటూ వచ్చును.అడుగుల లోతుల్లో అనుభవం పెరిగేకొలది ఆంతరంఘిక తీగ కూడ పెరుగుతు పోవును.అలా ఏర్పడబడిన ఆంతరంఘిక తీగలోనే అనుభవ నడువడి యొక్క లోతులు అలబడినప్పటికి లోతుకు తగ్గట్టుగా నడకను బాహ్యానికి ప్రదర్శించక పోగా లోపల లోకగమనం తెలియచెప్తున్నా ఇష్టం-అయిష్టత చేత, సంతృప్తి-అసంతృప్తి విధములో దారులను ఇష్టమొచ్చినట్లు మలుచుకొనుట ద్వారా ఆ ఆంతరంఘిక ప్రకృతి యొక్క అణువు ఆరకంగా మలుచుకున్న దారులపై పొరను అలవరుచుకుంటూ వచ్చును.ఆ దారులు జీవం ఎట్ల మలుచుకుంటే అట్లాగే కదులును కావున మనస్థత్వ పొర కూడ అట్లాగే కదులును.ఆ యొక్క మనస్థత్వ పొరను అడుగుల లోతులను బట్టి మలుచుకుంటూనే పోవచ్చు.కొన్ని అడుగుల లోతు వరకు ఒకరకంగా మనస్థత్వాన్ని మలుచుకొని ఇంకొన్ని అడుగుల లోతుల్లో ఇంకొక రకమైన మనస్థత్వాన్ని కూడ మలుచుకొనెదము.అలాగ రెండు,మూడు రక మనస్థత్వాలు కూడ అనుభవ లోతులను బట్టి అలబడుటకు వున్నవి.అలా ఏర్పడిన మనస్థత్వ నిర్వహణలను తొలగించుకొనవలెనన్నామనయొక్క ఆంతరంఘికములో ప్రస్తుత ఇప్పటి వరకు ఏర్పడబడిన అనుభవమంతా గమనానికి అందుతు పోతే తప్ప ఎక్కడెక్కడ ఏరకమైన మనస్థాత్వాన్ని ఏ పరిస్థితుల ప్రభావంలో అలవరుచుకున్నామో గమనంలో అందవచ్చి ఆ దారిని మరలా సరిమలిస్తే తప్ప మనస్థత్వ పొర కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుతు పోవుటకు వున్నది.

1.ఊగిసలాడే మనస్తత్వము: ఒక్కొక్కరి యొక్క నడకలో ఆంతరంఘికము పరనడుమున అనుభవించిన అనుభవపూర్వక దారులు స్థిరస్థితి అలబడక పోగా ఏ ఒక్కటి వచ్చిన అడుగు టక్కున ముందుకు పడకపోగా జీవప్రమాణికములు అటుఇటుగా ఊగిసలాడును.ఒకవేళ ఊగిసలాడిన సరైన దారి ఎరిగి ముందుకు పోయినట్లైతే శారీరకంపైన అంత ప్రభావమేమి చూపదు.ఒకవేళ ఊగిసలాడి కూడ ముందుకు సాగకపోతే కర్ణభేరి శబ్దగ్రంధిక మొదలు తెల్లగ్రుడ్డు నాడీ పరనడుమున నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పాప రెండును లోపల ఆగిపోతూ వచ్చును.తద్వారా శబ్దగ్రంధిక సగంలోనే ఆగిపోయి తదనుగుణంగా తల్లగ్రుడ్డు నాడి కదలక నల్లగ్రుడ్డు పాప ఆగిపోవును.అలా ఆగిపోవుటలో తెల్లగ్రుడ్డు నాడి నశించి నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పొర కాంతి తగ్గును.అదే విధముగా ఉచ్వాస-నిచ్వాసములు ఊపిరితిత్తుల మొదలు ధమని, ప్రేగు అనుసారికము, మలమూత్ర సంచులు వీటన్నిటి ఉచ్వాస రీతి కదలించక పోగా నిచ్వాస నడక సరళంగా బయటికి రాదు.ఇక జీవము అటుఇటు ఊగిసలాడుట ద్వారా ప్రేగు సరి అలవరికలో పదార్థాన్ని పిప్పిచేయక పోవుట ద్వారా జీవం ఏ విధంగా ఊగిసలాడుటలో కదిలినదో అంతవరకు మాత్రమే పిప్పిచేసి అది సరి పిప్పి అలవరిక కాకపోగా ఆ పిప్పిలో వెలువడిన రసద్రావకాలు జటరాగ్నికి అరకొర చేరి జీవమునకు ఆకలి తీరకపోగా కందరస్థితికి రసద్రావకాలు అందని విధంలో కండరము క్షీణిస్తూ వచ్చును.తదనుగుణంగా ఎముకలు బలహీనపడుతు రాబడును.అలా ఊగిసలాడే మనస్థత్వము శారీరకంపై అంతటా ప్రభావం చూపబడును.అందుచేతనే మానసికం శారీరకంపై ప్రభావమును చూపును అనెదము. 2.స్వార్థపూరితముతో కూడుకోబడిన మనస్థత్వము: ప్రతిఒక్క విషయ సన్నివేశ పరనడుమున సరి వివరణాత్మకముతో కూడుకోబడిన విషయ స్పందన లేకపోగా అనుభవించిన అనుభవములో సంతృప్తి కలగకపోగా అసంతృప్తి పరనడుమున జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములకు అడుగడుగున స్వార్థపూరితముతో కూడుకోబడిన పొర ప్రభావితము కప్పబడుతు పోవును.అలా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము స్వార్థపూరితముతో కదులుట యందు శబ్ద అలవరిక యందు కర్ణభేరి శబ్దగ్రంధిక, స్వార్థపూరిత అలవరికలో శబ్దము ప్రవేశించుట యందు గ్రంధిక అలవరిక దెబ్బతింటూ తెల్లగ్రుడ్డు నాడి అటుఇటుగా కదిలి నల్లగ్రుడ్డు పాప పూర్తి వంకర దృష్య పరనడుమున ఆగిపోవును.తదనుగుణంగా నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పాప క్షీణిస్తూ వచ్చును.ఒకవేళ విషయ సన్నివేశం తగ్గట్టుగా స్వార్థమే వెలువడినట్లైతే ఏమియూ నశిన్చుటకు లేదు.ఎక్కువ తక్కువలుగా కప్పబడినప్పుడే నశింపుకు లోనవును.తినే తిండి పదార్థం కూడ ఆ జీర్ణ నిర్వహణలో విషపూరితముగా రసస్థితి ద్రావకాలు మారి తన స్వార్థమే తనను తినేసిందన్నట్లు ఆ రసస్థితి ద్రావకాలే జటరాగ్ని పట్టి స్వార్థపూరిత మాధుర్యాన్ని జీవస్థితికి అందించును.అదే విధంగా అదే రసద్రావకాలు కణిక నిర్వహణ నుంచి కండరానికి పట్టి కండరము చెడుపువచ్చును.దానిని బట్టి ఎముకలలో కూడ ఆ రస అలవరికతో కూడుకోబడిన ద్రావకాలు క్షీణించి ఎముక బలాన్ని తగ్గించును.కాబట్టి స్వార్థపూరితమైన మనస్థత్వము వాళ్ళ స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికము కదిలి స్థూలతొడుగును నశింపచేస్తు వచ్చును. ౩.అనుమానస్పద రీతితో కూడుకోబడిన మనస్థత్వము: ఒక్కొక్క పొర ప్రభావిత నడకకు ఒకరకమైన రస అలవరికతో కూడుకోబడిన ద్రావకాలను ప్రాకృతికమండలం వెలువరించును.అనుమానస్పదంతో కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము కదలక పోగా అనుమానస్పద రీతితో ఆగిపోవడము లేదా ఇంకొక రకంగా కోణాన్ని మలుచుకోవడము ద్వారా కోణపులోతు వివరణ పరనడుమున సమయానుకూలంగా కదలక పోవుట ద్వారా ఆ యొక్క తిన్న పదార్థశ్రేణి ద్రావక నిర్వహణ నశించి ప్రేవు దెబ్బతినడమే కాకుండా అదే రస అలవరిక ద్రావకాలు జటరాగ్ని పట్టి అందులో అనుమానస్పద రీతితో కూడుకోబడిన ద్రావకాలను ద్రావకముగా మార్చి జీవస్థితికి అందించుట యందు జీవము క్రుంగి కృశించి అలా ముందుకు సాగలేక మేనక్కి రాలేక ఆగిపోవును.అదే విధరీతిలో జటరాగ్ని నుంచి రసద్రావకము కణకణాకి అంది కండరాన్ని క్షీణింపచేస్తు వచ్చును.అందుమూలంగా ఎముక కూడ ఆ రస అలవరికతో కూడుకోబడిన ద్రావకాన్ని బట్టి ఎముక నిష్పత్తిని కోల్పోవును.మిగితా యొక్క పరికములన్ని జీవస్థితి విషయ సన్నివేశము తగ్గట్టుగా అనుమానస్పదంలో కదలకుండా ఎక్కువ-తక్కువలుగా కదులుట ద్వారా పరికరాలు దెబ్బతింటూ వచ్చును.

మనస్సు యందు సరి వివరణాత్మక దారి అలవరికకు సరి శబ్దనడక,ఆ సరి శబ్దంలో జీవం కదిలే విధానమును బట్టి సరి దృష్యనడక.అలా జీవం కదులుట యందే సరిమాట తీరు వెలువడును.అలా మనస్సు అద్దమంతా సరి వివరణాత్మకముతో కూడుకోబడిన దారుల నడుమునే బాహ్యపు యొక్క శబ్దాన్ని,దృష్యాన్ని అమరుస్తు పోవడమన్నది జరిగెను.అన్ని కాలక్రమ పరనడుమున అనుభవలోతులు అలబడుతు పోవుట యందు ఇష్టము-అయిష్టత పరనడుమున దారులను ఇష్టమొచ్చినట్టు మలుచుకొనుటలో జీవప్రమాణికములు అదే రీతిలో కదులును కావున శబ్దములు వంకరగా వెలువడి దారిని ఎట్లా మలుచుకున్నామో అలాగే శబ్దం కదలడము ఆ శబ్దములోనే జీవము వంకరముగా కదలగము యందు దృష్యము వెలువడుటము,అదే తీరులో నోటిమాట రావుట యందు ఆంతరంఘిక యొక్క తీగ ఆ దారులపై పొరను అలవరుచుకుంటూ వచ్చును.అదియే మనస్థత్వపొరగా మారును. కావున ఎట్ల మలుచుకుంటే అలాగే వినపడటము,కనపడటము,మాట్లాడటం అన్నది జరుగును.

అర్థము,అవగాహన అన్నది అడుగడుగు యొక్క నడకలో అలవరుచుకుంటూ పోవుట యందే కాల సమయస్థితితో కూడుకోబడిన దారి కదులును.అలా దారి అనుట యందే తీగ అల్లిక యొక్క పరనడుమున వివరణాత్మకముతో కూడుకోబడిన దారి కావున వీటిని కాలానుభవపూర్వక దారులు అనెదము.ఆ దారుల ఆధారంగానే శ్వాసాస్థితి యొక్క ప్రమాణిక పరనడుమున స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు తోటి జీవముతో కూడుకోబడి జీవించబడటము అన్నది జరిగెను.కావున అడుగడుగు అర్థచింతన అని అనుటలో ఒక్కొక్క విషయఅల్లిక దారి అర్థంతో కూడుకోబడి అవగాహనగా సాగును.ఆ అవగాహనలో నాలుగురక దారులు తిరుగుటకు వున్నది.కాబట్టి అడుగడుగుకు అర్థం ఎరిగినట్లైతే మనస్సు లోతుల్లోనికి బాహ్యార్థము,లోఅర్థము,లోఅంతరార్థ పరనడుమున ప్రయాణం సాగుతూనే పోవును.కావున అన్ని కాలక్రమ యొక్క నడకలో జీవిత కాలమంతా అర్థ అవగాహనతో కూడుకోబడి సాగును.

అన్ని కాలక్రమ అనుభవపూర్వక దారులలో జీవము తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి జీవిస్తు జీవిత అనుభవాన్ని పొందుతు జీవితకాల ప్రయాణం సాగుతు పోవుట యందు స్థూలతొడుగు నాభి మధ్యమభాగంలో ఒక యొక్క జీవస్థితి ఆధారంగా ఇంకొక యొక్క జీవమును కదిలించుటకు గాను నాభి మధ్యమభాగంలో ప్రకృతి యొక్క అణువు పరనడుమున తీగలను విడుదల చేసి అల్లికలు వేస్తు ఒక యొక్క స్థూలతొడుగులోని తల్లి జీవప్రమాణికమును మరియొక స్థూలతొడుగులోని బిడ్డ జీవప్రమాణికమును కదలించగా కదలించగా జీవిత అనుభవ తనం అలబడుతు పోవుట యందు కాలగర్భ యొక్క మధ్యమ భాగంలో పాత్ర నిర్మాణము అని స్త్రీజీవ నాడీమండలమును బట్టి స్త్రీ పాత్రపోషణ తదుపరి నాడీమండల లింకులను బట్టి తల్లి నాడీమండలము పరనడుమున తల్లి పాత్రపోషణ అలా స్త్రీ-పురుష అలవరికతో కూడుకోబడి ఒకే స్థూలతొడుగు పరనడుమున మొదట పుట్టి అ- గిట్టుట యొక్క అలవరికలో సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడి తీగలను కాలగర్భ పాత్ర నిర్మాణితమును బట్టి నాభిలో అల్లికలు వేస్తు రావడం అన్నది జరుగును. అలా ఒకానొక స్థూలతొడుగులోనే తెరరంఘ పాత్రపోషణాయుత నడకలన్ని అలవరుచుటలో పాత్ర నిర్మాణిథ లోతులను బట్టి అనుభవలోతులు అలబడుతు పోవుట యందు ఈ స్థూలతొడుగు స్థూలదేహంగా మారుతు రావుటలో పై బాహ్య తెరరంఘానికి మనస్సులోని మనిషిగా కానరావుట యందే మనస్సు లోతు పెరిగేకొలది మనిషిగా ఎరగడము అన్నది జరుగును.

ఒక్కొక్క స్థూలకథ యొక్క ఆధారంగా వెలువరింపబడి కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.అలా 721 కాలాల నడుమున అలవరచిన కోణపు అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.ఒకటవ యొక్క స్థూలకథ ఆధారంగా కాలగర్భం రూపొందింపబడటం,కాలగర్భ నడక నుంచి విషయసంపుటి అనే తీగ జీవనాడి లోనికి వెలువరింపచేయటం.ఆ తీగ నుంచి విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు అలబడుతు రావడం.అలా ఒకటవ విషయసంపుటి పరనడుమున కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు ఎంతవరకు ఏర్పడునో అంతవరకు కాలగర్భం నుంచి ఇంత కాలం అనే విధములో భూపొర నిర్మితము చేస్తు రావడం జరిగెను.ఆరకంగా ఒక కాలం తరువాత ఇంకొక కాలం అన్నట్లు కాలాలు రూపొందింపబడుతు పోవడం జరిగెను.కాలం అని అనుటలో ఇంత భూపొర అని తేలబడును కావున జీవనడక మొట్టమొదటగా భూమిలో నుంచే జీవం పోసుకొని వచ్చును.కావున ఒక్కొక్క యొక్క చెట్టులోని జీవప్రమాణికమునకు ఇంత స్థలసేకరణ అను కల్పించుట యందు జీవిత కాలమని పిలవబడును.ఆ తదుపరి మానవజన్మ పరనడుమున జీవం తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి కాలానుసారిక దారులలో జీవించును.కావున కాలం కదులుతుంటే సమయం ముందుకు పోయి దారి కదిలి అక్కడి నుంచి శ్వాస అంది స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికము కదులుతు జీవిత కాలాలలో ప్రయాణం సాగును.కావున జీవిత కాలము అని లోకఅంతర్వాణి ద్వారా పలకబడటం అన్నది జరిగెను. అన్ని కాలాల అనుసారికములలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికమునకు గాను బాల్యము, యుక్తము,కౌమారము,వృద్ధాప్య పరనడుమున జీవిత కాలాలన్ని కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులన్ని కదులుట యందు వృద్ధ అలవరికలో కాలం పూర్తగును.కావున నాలుగు వయస్సుప్రమాణికముల పరనడుమున తొడుగు యొక్క ప్రమాణికములు బాల్యము నుంచి యుక్త రీతిలో పెంపొందింపబడుతు తోటి జీవస్థితి లింకులతో కూడుకోబడి జీవించే విధానంలో అన్ని కాలాలు కదులుతు పోవును.ఆరకంగా జీవిత కాలము పూర్తగును.

ఇంత కాలం అని అనుటలో అది భూపొర పరనడుమున అలవరచడం అన్నది జరిగెను. అలా ఒక్కొక్క స్థూలకథకు గాను ఇంత కాలం అన్నది రూపొందింపబడుతు పోవడం జరిగెను.ఇంత కాలము అని అనుటలో అది భూపొర అలవరిక కావుట ద్వారా కాలగర్భ యొక్క ప్రాకృతికమండల అలవరిక నుంచి రసస్థితి యొక్క ద్రావకాల ఇడిముడింపులో భూమిపొర అన్నది తయారవుతు వచ్చును.ఆ రసద్రావకాలు ఏ ఆధారంగా విడుదల కాబాడటమన్నది జరిగెననగా కాలగర్భం నుంచి విడుదల కాబడిన విషయసంపుటి యొక్క తీగ నుంచి మొదటి స్థూలకథ ఆధారంగా కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు మొదటి కథ ప్రకారంగా ఎంతవరకు రూపొందింపబడునో అంతవరకే కాలగర్భం నుంచి భూపొర రూపొందింపబడుతు రావుట యందు ఇంత కాలం అని తేల్చటం జరిగెను.తదుపరి రెండో కాలము,మూడవ కాలము అనుట యందు రెండు,మూడు స్థూలకథల ఆధారితముగా కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు ఎంతవరకు రూపొందింపబడుతాయో అంతవరకే రెండో కాలం రూపొందింపబడుతు వచ్చును. కాబట్టి స్థూలకథ యొక్క ఆధారితంగా ఒక్కొక్క కాలమని భూపొరలను రూపొందిస్తు పోవడం అన్నది జరిగెను.

జీవనాడి యొక్క అనుసారికములో 25 అడుగుల యందు తెరరంఘ యొక్క మూపుడు తెరుపుడు యొక్క వ్యవస్థను అలవరచడం అన్నది జరిగెను.అందున ఒకటవ అడుగు యొక్క అద్ద ప్రాకారములో జీవనాడి యొక్క అనుసారికము నుంచి కాలగర్భం పుట్టుక రావడం.ఆ యొక్క కాలగర్భ ప్రాకృతిక మండలము నుంచి విషయసంపుటి యొక్క తీగ జీవనాడి యందు వెలువరింపబడటం.ఆ తీగ నుంచి కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు వెలువరింపబడటము.అలా దారులు వెలువరింప బడుటలోనే కాలగర్భం నుంచి కాలం రూపొందింపబడటం.అలా 721 కాలగర్భాల నుంచి 721 విషయసంపుటి పరనడుమున కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను అలవరుచుటలో ఒక కాలానుసారిక దారులు తరువాత ఇంకొక కాలానుసారిక దారులు కదులుటకు గాను మొదటి విషయసంపుటి యొక్క తీగ మధ్యమము నుంచి దిక్కుల అనుసారికములు పుట్టుకరావడం జరుగును.అలా కాలానుసారిక విస్తారతలను బట్టి దిక్కు ప్రాకారము పెరుగుతు పోవును. ఆరకంగా చూస్తే మొదటి కాలము ఇంత అని, మొదటి కాలం కంటే రెండవ కాలం ఇంకాస్త పెరగడము అలా కాలం తరువాత కాలం పెరుగుతు పోవుట యందు దిక్కుల ప్రాకారములు పెరుగుతు పోవును.ఎప్పుడైతే 721 కాలాలు రూపొందింపబడటమన్నది పూర్తవుటలో దిక్కుల లోతు అలవరికలు కూడా పూర్తగును.అలా నలుదిక్కుల యొక్క ప్రసార ప్రభావిత పరనడుమున కదిలాడే కాలానుసారిక దారులు.

ఒక కాలం తరువాత ఒక కాలం అమర్చుట యందు ఒక యొక్క కాలానుసారిక దారులు ఇంకొక కాలానుసారిక దారుల యెడల ఎటువంటి యొక్క అడ్డు,ఆటంక నిర్వహణ అనేవి లేకుండా కాలగర్భం యొక్క ప్రాకృతికమండల నుంచి నలుదిక్కులు అన్నవి ఏర్పడుటకు గాను కాల రీతిలో దారులు అన్నవి లోతుల అనుసారిక నడకను బట్టి సమయస్థితి పరనడుమున కదిలాడే విధితములో ఏ దారి ఎటుపోతుందో అనుటకు గాను కాలగర్భం చుట్టు కాలం అన్నది తిరుగుతూనే యుండును కావున ఆ కాలమునకు సంబంధించిన సమయము,ఆ సమయస్థితి పరనడుమున కదిలాడే దారులు తదుపరి ఒక కాలం పూర్తి కాబడగానే ఇంకొక కాలానుసారిక దారులు చుట్టు కాలసమయస్థితి దారులు కదులుటకు గాను దారుల మూలపు నడకలను బట్టి నలుదిక్కులే ఏర్పడబడెను.దిక్కు లోతును బట్టి దిక్కు ప్రసారాలు వెలువరింపబడటంలో ఒక్కొక్క యొక్క దిక్కుకు ఒక పేరు అని లోక అంతర్వాణి ద్వారా వెలువరించడం అన్నది జరిగెను.ఆరకంగా ఏర్పడబడినేటివే తూర్పు,పడమర,ఉత్తర దక్షిణ దిక్కులు.దారులు ఎటువైపుగా పయణిoపబడుతున్నాయి అని అనుటలో దిక్కుల అలవరికలను సూసించ వలసి యుండును.

అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కూడుకోబడి కదులుట యందు జీవం తోటి జీవస్థితి లింకులతో కూడుకోబడి కాలానుసారిక దారులలో పయనింపచేయుటలో అదియే జీవిత ప్రయాణముగా మారును.అలా కాలానుసారిక దారులు అని అనుట యందు అవి కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.కోణపులోతు యొక్క తీగ అని అనుటలో ఆ తీగలోని వివరణ పరనడుమున శబ్దము,శబ్దాన్ని బట్టి దృష్యము అలవరుచుట యందు కోణపులోతు వివరణ సరిగ్గా వెలువడుట లేదు అనుటలో శబ్దము సరివివరణంగా కదలదు.అదే విధంగా దృష్యం కూడ సరివివరణంగా అలబడదు కాబట్టి అవి ఎలా మలుచుకుంటామో అదే విధంగా కదులుట యందు కాలానుసారిక దారులలో జీవప్రమాణిక మునకు అలవాటు పూర్వకంగా మారి యుండుటలో అలాగే కదిలాడుతు ఉండును.కాబట్టి బాహ్య ప్రకారంగా ఇలా కాదు ఇలా అని తెలుస్తున్నా మనస్సులో మలుచుకున్న విధానము అలాగే పోవలెనట్టుంది కాని ఒక్కసారిగా సరిమలుపునకు రాదు.మరలా తిరిగి సరివివరణంగా మలుచుకోక పోవుట ద్వారా పడిన విధానంలో ఇలా కాదు అని సరివివరణంగా మలుచుకుంటేనే మనస్సు అనుకూలతకు వచ్చును.దీని యెడల ఆ మనస్సు అలాగే కదిలాడుతూనే యుండును.ఇంకనూ సరైన సమాధానం వెలువరించక పోవుట యందు మన మనస్సే మనకు వెనుతిరుగును.ఇలా కదిలించే విధానమంతా ఆంతరంఘిక తీగ అనుసారిక నడకయే.

మనస్సు అని అనుట యందు అవి ఒకప్పుడు కాలానుభవపూర్వక దారులు.ఆ దారులలోనే జీవం తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి జీవించిన జీవిత అనుభవాన్ని బాహ్య ప్రదర్శనగా బాహ్యంలోనికి వెలువరించడం జరిగెను.అలా మొత్తం కాలానుభవపూర్వక నడకంతా జీవానుభవ అనుభవపూర్వక నడుమున వెలికితీయుటలో అలా వెలికితీసిన అనుభవాన్ని బాహ్యంలో పెట్టుట యందు బాహ్యానుభవ లోతులు ఏర్పడి శబ్దస్థితి యొక్క తరంగాల నడుమున మనస్సు అనే పదజాల నడక పుట్టుకరావడము అన్నది జరిగెను.అలా జీవించుటలో వెలువడిన అనుభవాన్ని అర్థం కానంత వరకు ఎన్ని రకాలుగా మలుచుకున్నా అలా కదిలే దారులు కావున మన మనస్సును ఎన్ని రకాలుగానైనా మలుచుకొనుటకు వున్నది.కోణపులోతు యొక్క తీగ అనుటలో ఆ తీగలోని యొక్క వివరణ యెడల జీవప్రమాణికము జీవించి తీగఅల్లిక యెడల అనుభవము వెలువడినట్లైతే ఆ జీవము ఎలా కదులునో అదే రీతిలో తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారి కావున ఆ తీగ నడకతో కూడుకోబడిన దారిని జీవప్రమాణిక నడక ఎలాగైననూ మలుచుకోవచ్చును.

24లక్షల నాడీమండలాల పరనడుమున ప్రతి ఒక్క కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని జీవ ప్రమాణికములు అన్నియు ఒక స్థూలతొడుగు యొక్క అలవరికలోనే నిలువరింపబడి యుండును.అందున ప్రథానముగా స్త్రీ నాడీమండలమును బట్టి స్త్రీ తొడుగు,పురుష నాడీ మండలమును బట్టి పురుష తొడుగు అలా వయస్సు ప్రమాణిక పరనడుమున తొడుగు యొక్క ప్రమాణికంలో తోటి జీవంతో కూడుకోబడి జీవించుట యందు ఒక స్థూలతొడుగులోనే స్త్రీ తనము,పురుష తనము,తల్లి-తండ్రి,భార్య-భర్త,పిల్లలు తదుపరి సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికల నడకంతా నాభి యొక్క మధ్యమ భాగంలో వెలువరింపచేయుట యందు 24లక్షల జీవరాశుల నడకంతా ఒకే స్థూలతొడుగులో కదులును.కావున శబ్దస్థితి తరంగాల పరనడుమున మనిషిగా పిలవబడటం అన్నది జరుగును.

కాలగర్భంలోని ప్రాకృతికమండల అలవరిక ద్వారా మొదలుగా రూపొందింపబడినది బాహ్యపుపొర.ఆ తదుపరి కోణపులోతు వివరణ పరనడుమున శబ్దపుపొర.కోణపులోతు యందు జీవప్రమాణికము కదులుటలో దృష్యచిత్రీకరణ పొరప్రభావితము తదుపరి పర్యావరణపొర ఆ తదుపరి గాలి,తేమ,వేడిమి యొక్క పొరలు.తమ,తన,పర పొరల అలవరికలు.ఆ తదుపరి స్వార్థము,కుల్లు,కుతంత్రము,ఈర్ష్య,ద్వేషము,పగ,ప్రతీకారం, అనుమానము,అవహేళన,నవ్వు,కోపము,భాద,సంతోషము,విచారము,అనుమానస్పదం, మంచి,చెడు,కష్టము,సుఖము,నిలకడ,ఓర్పు,సహనము,ఒద్దిక,అవగాహన్ ఇవన్ని కూడ పొరప్రభావితములే.జీవతత్వపొర ప్రకృతి నిర్వహణతో కూడుకోబడిన పొరప్రభావితము అద్దపు యొక్క అమరిక ఇవన్నియు కూడ పొరప్రభావిత అలవరికలుగా ప్రాకృతిక మండలము నుంచి వెలువరింపబడి కాలాల నిర్వహణ పరనడుమున పొరలుగా అలవరుస్తూ పోబడటము జరిగెను.ఈ పొరల పర ఆధారితంగానే జీవమును కదిలించి జీవింపచేయుటలోనే ఇవన్నియు బాహ్యప్రదర్శనగా వెలువరింపబడెను.కావున పొరలు అన్నవి నిరంతర కాల సమయస్థితి ప్రకారంగా కదిలే దారులను బట్టి పొరలు కూడ కదులుతూనే ఉండును.అలా ఏర్పడిన ఆ మనస్సులోని దారులనే ఇంకొక రకంగా మలుచుకుంటే అది ఒకరకమైన మనస్థత్వపొరగా అలబడును.

కాలక్రమం యందు కోణపులోతు అలవరికతో కూడుకోబడిన దారుల యందు జీవస్థితి యొక్క ప్రామాణికము కోణపులోతు వివరణకు తగ్గట్టుగా కదులుటలో అదే తీగ అల్లికను శిరస్సు యొక్క మధ్యమములోని అంతర్వాణి తీగను విడుదల చేసి కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము ఎలా కదిలివుంటే అదే విధముగా తీగను అల్లికవేసి ఆ తీగకు ఒకరకమైన శబ్దాన్ని కూర్చి నోటి యొక్క పదశబ్దాలుగా వెలువరింపచేయును.కావున కోణపులోతు వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రామాణికము కదిలి జీవించిన యొక్క తనంలో పూర్తి అనుభవము వెలువడక పోతే అంతర్వాణి జీవం ఏమేర కదులుతుందో ఆ మేర వరకు మాత్రమే తీగ అల్లికలు వేసి శబ్దాన్ని గూర్చి నోటి పదశబ్దాలుగా వెలువరింపబడును.ఒకవేళ ఆ కోణపులోతు వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికమునకు అనుభవము వెలువడక అటుఇటు ఊగిసలాడుతున్నట్లైతే అంతర్వాణి ఆ తీగల అల్లికల నడకలను తడబడుతున్నట్లు సరిగ్గా పదస్పష్టతతో వెలువరింపబడినట్లు నోట్లో నుంచి వెలుబడును.కావున ఆ మనస్సులోనే దారి స్థిరస్థితితో కూడుకోబడిన వివరణ పరనడుమున కడులుతే అవి అనుభవముతో కూడుకోబడిన తీగల అల్లికలుగా అంతర్వాణిని కూర్చి శబ్ద స్పష్టతను వెలువరించుటలో అవి అనుభవమైన మాటలు అని తేలును.కావున కణకదలిక సారాంసయుతతీగ అల్లికలోని వివరణయే నోటి పదజాల అల్లికలు.

శిరస్సు మధ్యమ భాగము యందు బ్రహ్మరంధ్రం.బ్రహ్మరంధ్రం చుట్టు 721 జన్మపర్యంతపు పొరలను అలవరుస్తూ రావడం జరిగెను.ఆ బ్రహ్మరంధ్రం క్రింద భాగమున ఒకయొక ప్రకృతి అనుసారికములో చుట్టు అనగా బ్రహ్మరంధ్రం చుట్టూ అంతర్వాణి అనే తీగను అలవరచడం అన్నది జరిగెను.ప్రథమనాడీ పరనడుమున కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల ఆధారంగా జీవప్రమాణికమును కదిలించుటలో అందున మొదలు కోణపులోతుకు తగ్గట్టుగా శబ్దము,దృష్యము,శ్వాసాస్థితి యొక్క అలవరిక, అంతర్వాణి పదజాల అల్లిక,స్పర్శ అన్నది ఒకే తీగ అల్లిక వివరణ పరనడుమున జీవ ప్రమాణికము కదిలే యొక్క విధానంలో వెలువరించడం జరిగెను.కావున ఏ కనకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము కదులుతున్నదో అదే తీగను మొదట అంతర్వాణి తీగగా విడుదల చేసి ఆ తీగను అల్లికవేయటం అని అనుటలో కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా అల్లిక ఎలా ఉన్నదో ఆ అల్లికలో జీవమును కదిలించి జీవానుభవ మాటలు అని అంతర్వాణి తీగను అల్లికవేయగా అంతర్వాణి మధ్యమములో వున్నా ప్రకృతి యొక్క అణువు తీగ అల్లికకు తగ్గట్టుగా శబ్దాన్ని విడుదల చేయుటలో పదశబ్దాలుగా విడుదల చేయును.అలా విడుదల కాబడగానే శిరస్సు యొక్క అలవరికలో ఆహారనాళము, శ్వాసనాళము మధ్యమము పైన కొండనాలుక అన్నది అమర్చడం జరిగెను.స్థిర అలవరికతో కూడుకోబడిన ప్రకృతి యొక్క అనుసారికమే కొండనాలుక.ఆ నాలుకలో నుంచి ఆ తీగ అల్లికలను వెలువరింపచేసి గాత్రంపైన పడేటట్లు అలా పడిపడగానే నోటి పదశబ్ద అల్లికలుగా నాలుక యొక్క ఒంపుల నుండి పెదవి విరుపుల యొక్క అలవరికలో ఆ పదజాల అల్లికలు నోట్లో నుంచి బాహ్యానికి వెలువరింపబడెను.

అంతర్వాణి నుంచి పదజాల అల్లికలు విఅడుదల కాబడి కొండనాలుక ద్వారా ఆహారనాలానికి శ్వాసానాళమునకు మధ్యలో వున్నా గాత్రంపై పడును.గాత్రం అనగా శబ్ద అలవరికలతో కూడుకోబడిన ప్రకృతి యొక్క అణువు.శబ్ద పుట్టుక యొక్క ఆధారక్రమములు ఆ అణువులో యుండును.శబ్దపుట్టుక నుంచి ఆ శబ్ద స్పష్టత ఇన్ని రకాలుగా శబ్దం వెలువరింప బడుటలో శబ్దస్పష్టత వెలువడునో గాత్రంపైనే తేలును.కావున జీవానుభవంలో నుంచి వెలువడిన మాటలు అని అనుటలో ఆ మాటల శబ్దస్పష్టతయే జీవంకు అనుభవలోతు ఎంతనో తెల్చును.కావున జీవప్రమాణికమునకు కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా అనుభవము వెలువడనంత వరకు కొద్ది కొద్ది పాటి అనుభవంతో జీవం కదులుట యందు పదస్పష్టత పూర్తిగా వెలువడదు.కావున గాత్రంపై పడగానే ఆ శబ్దస్పష్టత వెలుబడే దానిని బట్టి లేక వెలువడని విధానాన్ని బట్టి ఆ యొక్క పదస్పష్టత ఏ రీతిలో వుందో గాత్రం అనే ప్రకృతి యోక్క అణువుయే తెల్చును.ఆ తదుపరి ఒక పద నిర్వహణకు అర్థము ఎంత లోతుల్లో వుందో దానిని బట్టి పదస్పష్టత ఉండును.అలా జీవానుభవపూర్వక పదనడకను ఎన్ని అడుగుల లోతుల్లో ఉన్నదో నోటి పదజాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన నడకలోనే తేలును.

ఒక్కొక్క కాలక్రమ పరనడుమున కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు అనుటలో కోణపులోతుకు తగ్గట్టుగా అలవరచిన శబ్దము,శబ్దతరంఘము, తరంఘాలు అనుట యందు కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవ ప్రమాణికమును కదిలించుట యందు ఆ తీగఅల్లిక ఎలా వుండునో అదే రీతిలో అంతర్వాణి తీగఅల్లిక వేసి తీగఅల్లికకు తగ్గట్టుగా శబ్దాన్ని కూర్చును.మొదట ఒక్కొక్క పదశబ్దము అనుట యందు అ,ఆ,అః,క,ఖ,క్ష ఇలా ఒక్కొక్క తీగకు శబ్దాన్ని కూరుస్తూ రావడము తదుపరి శబ్దతరంఘము అని అనుటలో తలకట్టు,దీర్ఘము,గుడి,గుడిదీర్ఘము,కొమ్ము,కొమ్ము దీర్ఘము, అనుటలో శబ్దతరంఘము అలబడుతు వచ్చును.ఆ తదుపరి పదజాలాలు అల్లికలు వేయుటలో శబ్దతరంఘాలు అలబడుతు వచ్చును.ఆరకంగా జీఅవమును తోటి జీవస్థితి యోక్క లింకులతో కూడుకోబడి కదిలించగా కదిలించగా జీవించిన యొక్క జీవిత అనుభవంలో వెలుబడిన తీగఅల్లికలతో కూడుకోబడిన పదజాలాలు,వీటినే నోటిమాటలు అని అనెదము.అనుభవపూర్వక యొక్క లోతుల్లో ఇష్టము,అయిష్టత పరనడుమున మనస్సును ఇష్టమొచ్చినట్లు మలుచుకొనుటలో ఒక్కొక్కరక మనస్థత్వమునకు ఒక్కొక్క రకముగా దారులు మలుచుకోబడి ఉండును కావున శబ్దము,శబ్దస్థితి యొక్క తరంఘాలలో మార్పులు వెలుబడి ఒక్కొక్కరక మనస్థత్వానికి ఒకరకమైన గాత్రస్థితి ఉండును.

గాత్రము అనగా ఒకయొక ప్రకృతి యొక్క అణువు.శబ్దస్థితుల యొక్క గీంకార నడకలన్ని ఆ యొక్క ప్రకృతి యొక్క అణువులో నిలువరింపబడి యుండును.శబ్దం పడగానే గగ్త్రము ఆ శబ్దస్పష్టతను ఎలా వుంటే అలాగే వెలువరించి నాలుక యొక్క ఒంపుల పరనడుమున కదిలాడేటట్లు తీగల యొక్క ఒంపుల శబ్దాలను సృష్టీకరించి పట్టి అదే రీతిలో వెలువరింప చేయును.కావున కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికమును కదిలించగా కదిలించగా జీవించిన తనంలోనే అనుభవం వెలువడును.కావున ఒకసారి కదులుటలో సరియకు పదఅల్లికల ఒంపుల స్పష్టత వెలుబడదు.కావున గాత్రంపై పడగానే ఇవి ఫలానా స్థితిలో వెలువరింపబడ్డాయని గాత్రము తెల్చును.కావున ఎన్నిసార్లు కదులుతే సరివివరణాత్మక తీగఅల్లికలో కదులునో అప్పుడే పూర్తి పదస్పష్టత వచ్చును.అప్పుడే గత్ర నిర్వహణ పూర్తి స్పష్టతాయుత అలవరికలో తీగల ఒంపులు కదిలాయని గాత్రం నిర్దారించును.కాబట్టి సరి అలవరిక శబ్దస్పష్టత వచ్చేటంత వరకు గాత్రంపైననే పడును.

ఒక్కొక్క పిలుపు అన్నది కోణపులోతుల నడకలను బట్టి మారుతు పోవును.ఉదాహరణకి తల్లికోణాలు ఒక పదివేల కోణాలు ఉన్నట్లైతే ఒక్కొక్క కోణవివరణ పరనడుమున జీవ ప్రమాణికము కదులుతు పోవుట యందు తల్లి జీవముగా మారుతు రావుటలో బాహ్యానికి అమ్మ అనే పిలిపు లోతుకు పోయేకొలది పదస్పష్టత మారుతు పోవును.అలా ఒక కోణపు లోతును బట్టి శబ్దము మరియొక కోణపులోతును బట్టి శబ్దతరంఘము,కోణపులోతుల వివరణలు పెరిగే కొలది శబ్దతరంఘాలు అలా తల్లి అనుభవలోతంతయు అలబడుతు పోవుటలో శబ్దధ్వని ఆరకముగా ఒక పిలుపు పరనడుమున లోతు అన్నది శబ్దము,శబ్ద తరంఘము,శబ్దతరంఘాలు,శబ్దధ్వని అన్నట్టుగా అంతర్వాణి పదజాల అల్లికల నడకలలోనే శబ్దాలను కూరుస్తూ కొండనాలుక యొక్క అలవరిక నుంచి గాత్రంపై వెలువరించును.కావున గాత్రంపైన పదఅల్లిక యొక్క శబ్దము పడగానే శబ్దస్పష్టత పూర్తిగా వెలుబడిందా లేక శబ్దస్పష్టత లేదా అన్నది జీవ అనుభవాన్ని బట్టి అంతర్వాణి పదశబ్దాన్ని విడుదల చేయును.కావున అది గాత్రస్పష్టతలోనే తేలును.ఎంత అనుభవంతో జీవం కదిలాడెనని గాత్ర స్పష్టతే తెల్చును.అందుచేత పిలిచిన పిలుపులనే ఎన్నోమార్లు పిలిచినా అర్హతసహిత నడక ఏర్పడకమునుపే అవి అనుభవంతో కూడుకోబడిన మాటలు కావని తేలబడును.అంతో ఇంతో అనుభవంతో వెలుబడెనని గాత్రస్పష్టతలోనే తేలును.కావున ఒక్కొక్క పిలుపు ఎన్ని అడుగుల యొక్క లోతు నుంచి అలబడితే ఆ పిలుపుకు సంపూర్ణ అర్థము గాత్ర నిర్వహణ యొక్క నడకలోనే తేలును.

24 లక్షల యొక్క నాడీమండలాల యందు అమర్చబడిన కణాలు.ఆ కణాలు నాడీమండలం నుంచి విడుదల కాబడి ప్రథమనాడీలోనికి చేరుకొని కణకదలిక సారాంసయుతతీగలుగా మారును.ఆరకంగా ఒక్కొక్క కాలాన్ని కదిలించుట యందే జన్మపర్యంతపు పొరలను కదిలిస్తూ ఒక్కొక్క పొర అలవరికలోని తీగల యెడల అదే తీగ అనుసారికముతో కూడుకోబడిన కణాన్ని విడుదల చేయబడటము అన్నది జరుగును.అలా మొత్తం 24లక్షల నాడీమండలాల అలవరికలోని కణాలను 721 కాలాల పరనడుమున విడుదల చేయుట యందు కణకదలిక సారాంసయుతతీగలుగా మారెను.ఒక్కొక్క కణకదలిక సారాంసయుత తీగలలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము కదులుట యందు స్త్రీకణాల పరనడుమున స్త్రీ జీవము,పురుష కణాల పరనడుమున పురుష జీవము ప్రవేశపెట్టగా కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదులుతు పురుష జీవముగా మారడము.ఆ తదుపరి వయస్సు ప్రమాణిక పరనడుమున తొడుగు యొక్క ప్రమాణికములో వివిధ తెరరంఘ పాత్రపోషణలన్ని అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులుట యందు మొదలయ్యెను.ఆరకంగా చూస్తే జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదులుతు జీవించుటలో వెలుబడే అనుభవపూర్వకమైన మాటలు అనుట యందు మొదట తీగల అల్లికలు,తీగల అల్లికలకు శబ్దాలను కూర్చుటలో పదశబ్దాలు తరువాత అల్లికల నడకలు పెరిగేకొలది పదజాల అల్లికలు,అల్లికలతో కూడుకోబడిన వాక్యానుసారములు వరకే కాలక్రమ నడక సాగును. కావున అదే రీతి నాడుకున జీవానుభవపూర్వక మాటల వెల్లువలలోనే గాత్రమును శబ్దస్పష్టత పరనడుమున గాత్రస్పష్టతగా వెలువరింపచేయడం జరిగెను.

స్థూల నాడీమండలములోని మొదటి కణ నిర్వహణ యొక్క నడకల యందు జీవము,జీవ ప్రమాణికములను శబ్దపూరిత ఆధారంగా కణంలోని యొక్క వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవము జీవ అలవరిక ప్రమాణికములో కదులుట యందు వెలుబడినది శబ్దము.అలా ప్రమాణికము అలబడే కొలది శబ్దరీతి మారుతు పోవును.కావున మొదటి కణ నిర్వహణ నడక యందు శబ్దముతో మొదలయ్యి ఆ తదుపరి ప్రతిఒక్క కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని జీవ ప్రమాణికము పెరుగుతు పోవును కావున రకరకాల యొక్క శబ్దాలు మొదటి కాలక్రమ నడక నుంచే మొదలు కాబడెను.తదుపరి శబ్దపూర్వక అలవరికలో తీగఅల్లిక నడకకు తగ్గట్టుగా కదులును కావున తీగఅల్లిక నడకను బట్టి వివిధరకాల అరుపులు అన్నవి ఒక్కొక్క కణ కదలిక సారాంసయుతతీగలోని జీవప్రమాణిక అలవరికకు తగ్గట్టుగా అంతర్వాణి నుంచి వెలువరింపబడెను.తదుపరి జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము కణ నిర్వహణ యొక్క మొదలు నుంచి జనంలోనిన్ వివరణకు తగ్గట్టుగా కదిలే యొక్క విధితంలో ప్రథమనాడీ, పిల్లనాడులు,నర్వులు,నాళాలు కదులుట యందే ముఖస్తుతి యొక్క అలవరికలో సైగలు ఆ తదుపరి కాళ్ళు,చేతుల యొక్క విభాగాలలో సైగలు అన్ని జీవిత కాలక్రమ పరనడకలలో ఒక్కొక్క కాలానుసారిక వెలికితీత పరనడుమునే జీవస్థితి యొక్క నడకలకు శబ్దాలు, అరుపులు,సైగలు వెలువరింపబడుతు వచ్చెను.

శిరస్సు యొక్క మధ్యమ భాగములో అమర్చబడిన అంతర్వాణి నుంచి మొదలు శబ్దాలు వెలువరింపబడటము,ఆ శబ్దాలు కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని జీవప్రమాణికమును కదిలించు విధానంలోనే అలవరచబడిన శబ్దాలు.అలా శబ్దస్థితి పరనడుమున కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము కదులుట యందు కణంలోని తీగ ఒంపులను బట్టి వెలువరింపబడిన అరుపులు.ఆ యొక్క ఒంపులలో జీవప్రమాణికము కదులుట యందు స్థూలతొడుగు యొక్క పైభాగాలలో వెలువరింపబడిన సైగలు.అలా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము శబ్దము,అరుపు,సైగలలోనే కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదిలినది కావున అంతర్వాణి అలా కదిలిన తీగలను అల్లికవేస్తూ ఆ అల్లికలకు శబ్దాన్ని కూర్చి నోటి పదశబ్దాలుగా జీవము తనలో కలిగినది బయటికి చెప్పడమని పదజాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన శబ్దపూరితంలో వెలువరించడం జరిగెను.కావున జీవము తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి జీవించుట యందు ఒక జీవము ఒక జీవంతో భాషించే విధానమే మొదలుగా వెలువరింపచేసిన అంతర్వాణి.

నాభిలో తల్లితీగను,బిడ్డతీగను రెండిటిని ప్రకృతి యొక్క నువ్వు ద్వారా వెలువరింపచేసి తల్లితీగను బిడ్డతీగను రెండిటిని కలిపి అల్లికలు వేస్తూ పోబడును.ఎలా అల్లికలు వేయబడునో అదే రీతిలో తల్లి కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా తల్లిజీవము,బిడ్డ కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా బిడ్డజీవము తీగల అల్లికలలో రెండును ఒకమారే కదిలి జీవించటము యందు జీవిత అనుభవము అన్నది తీగల అల్లికలోని వివరణ యెడల వెలుబడును.కావున తల్లి బిడ్డతో మాట్లాడే మాటలు అన్నట్లు తల్లి కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని అల్లికకు తగ్గట్టుగానే అంతర్వాణి మొదట తీగను విడుదల చేసి ఆ తీగను జీవము తీగఅల్లికలోని వివరణ యెడల ఎలా కదులుతుందో అదే రీతిలో అంతర్వాణి తీగను అల్లిక వేసి శబ్దాన్ని కూర్చును.అలా శబ్దాన్ని కూర్చిన తీగలు పదశబ్దాలుగా మారి కొండనాలుక అలవరిక నుంచి నాలుక యొక్క ఒంపుల పరనడుమున పెదవి అలవరికలో ఎదుటనున్న యొక్క జీవాన్ని పదఅల్లికలు యొక్క నడకలలోనే కదిలించును.అప్పుడే ఒక జీవము ఒక జీవంతో భాషించే విధానమని నోటి పదజాల అల్లికలు విడుదల అవుట యందు జీవానుభవ మాటలని బాహ్యప్రదర్శనకు వెలువరింపచేయడం అన్నది జరిగెను.

కణకదలిక సారాంసయుతతీగ అల్లిక నడకనే అంతర్వాణి కూడ అదేరక రీతిలో అల్లిక వేయడం జరుగును.కావున ఒక జీవస్థితి యొక్క నడక తీగల అల్లికల పరనడుమున కదిలాడుతు అదే తీగఅల్లిక నోటి పదాల ద్వారా వెలువరింపబడుట యందు శబ్దస్థితి యొక్క గ్రంధికలో తీగల అల్లిక నడక కదిలే దానిని బట్టి అదే తీగఅల్లికలో కణకదలిక సారాంసయుత తీగ పరనడుమున కదిలాడే విధానంలోనే జీవమునకు అర్థం కాబడటము అన్నది జరుగును.కావున ఈరకంగా చూస్తే కణకదలిక సారాంసయుతతీగ అల్లికలోని వివరణా అదే వివరణకు అంతర్వాణి కూడ అల్లిక వేయుటలో ఆ అల్లిక ఎలా వేస్తే అలాగే కదులును.కావున తోటి జీవస్థితి భాషించే విధానము తోటి జీవమునకు అర్థమగును.ఆరకంగా సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన తీగల అల్లికలన్నిటిని జీవానుభవ మేర అంతర్వాణి అల్లిక వేయును.కావున అనుభవంలో వెలువడిన మాటలుగా తోటి అనుభవంతో కూడుకోబడిన జీవమునకు అర్థమగును.ఆరకంగా జీవం తనలో కలిగినేది తోటి జీవముతో పంచుకునేటట్లు తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన పదజాల అల్లికలు జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణిక ములు కదిలిన తీగల అల్లికలే కావున తీగ బంధము అని తీగల అల్లికల మాటలలోనే తేలును.

ఆలోచన: ఒక కాలానుభవ నడకకు మరియొక కాలానుభవ నడకకు కోణపులోతు యొక్క వివరణలు పెరుగుతు పోవుటలో మెదడు యొక్క పనిక్రమము యందు ఆలోచనాయుత సరళి లోతుకు అలబడుతు పోవును.ఆరకంగా చూస్తే 721 కాలాల నడుమున కోణపులోతు వివరణాత్మక నడకలు ఒక్కొక్క కాలరీతికి పెరుగుతు పోవును.కావున అంతటా లోతుగా ఆలోచనాయుత నడక ఏర్పడును.అలా ఆలోచనలోనే కాలగర్భ యొక్క ప్రాకృతికమండల ప్రసారాలు కాల అనుసారికము నుంచి నేరుగా మొదడు పనిక్రమము లోనికి అందబడుతు మెదడు నాళాలలో తిరుగుతుండటలో అక్కడ అలవరచిన ప్రకృతి యొక్క అణువు ఆలోచనాస్థితిగ మారి ఆ మెదడు నాడులలో కదిలే అనుభవ పరనడుమున వివరణ నడకను వెనువెంటనే జీవనడకకు అందించుటలో ఆలోచనాయుత సరళి సరళంగా వెలుబడుతు తదుపరి వేగం పెరుగుటతో పాటు జీవానుభవ లోతులను బట్టి మెదడులో కూడ లోతుగా కదిలి జీవస్థితికి అందించుటలో ఆలోచనాయుత సరళి అన్ని కాలక్రమ పరనడుమున పెరుగుతు పోవును. బుద్ధి: జీవస్థితి ప్రమాణికములు తీగల అల్లికల పరనడుమున కదిలించగా కదిలించగా జీవించిన తనంలో విషయ సన్నివేశం తగ్గట్టుగా నిలకడ,నెమ్మది,ఓర్పు,సహనం అన్నట్లు జీవములో కదిలి నిలకడగా వున్నట్లు స్థూలతొడుగులో కనిపించే విధానాన్ని ఎక్కడికక్కడ బుద్ధి కలిగి ఎక్కడెక్కడ ఎలా వ్యవహరించాలో అలవరచిన బుద్ధి అలవరిక పరనడుమున కదిలించిన ప్రకృతి యొక్క అణువు నడక ప్రథమనాడీ పరనడుమున కణకదలిక సారాంసయుత తీగల నడకలో నిలువరింపబడి అడుగడుగుకు అర్థమెరిగిన యొక్క జీవము బుద్ధి కలిగి మసులుకొనేటట్లు కదిలిస్తూ వచ్చును. తెలివితేటలు: అన్ని కాలక్రమ పరనడుమున ప్రవర్తనానియమావళి యొక్క సారము యందు 721 విషయసంపుటి యొక్క దారులలో తోటి జీవముతో కూడుకోబడి జీవించుట యందు ఏ దారి ఎటు పోతుందో ఒకదారి కదిలితే ఎన్ని దారులు కడులుతాయో జీవ అనుభవపూర్వక పరనడుమున కదిలాడే విధములో రకరకాల తెలివితేట క్రమములు తోటి జీవమున నడకలను బట్టి పెరుగుతు పోవును.అదే రకముగా ఒక్కొక్క కాలక్రమము నుంచి పుట్టుకొచ్చిన రకరకాల పనిక్రమ తీరులలో ఏ పనిక్రమము ఎంత లోతుల్లో వుంటుందో,ఒక పనిక్రమము నుంచి ఇంకొక పనిక్రమము ఎలా పుట్టుకొస్తుందో పనిక్రమ లోతుల పరనడుమున అలబడుతు పోయే తెలివితేటా పరిజ్ఞానములు.

అన్ని కాలక్రమ పరనడుమున తోటి జీవముతో కూడుకోబడి జీవించగా వెలుబడిన అనుభవంలో సరైన అనుభవపూర్వక నడక అలబడక పోయినా అనుభవించినవి ఎన్నోమార్లు అనుభవించినా సంతృప్తి అన్నది కలగక పోవటం వలన ఒక్కొక్క యొక అడుగుల లోతులు పెరుగుతు పోయేకొలది ఒక్కొక్క అడుగుకు ఆశ ఎలా చిగురించునో ఆ తదుపరి అడుగుల లోతులు పెరుగుతు పోయేకొలది ఆశలు ఎలా పెరుగుతు పోవునో అన్నవి తెలియకపోతే మన లోతుకు తగ్గట్టుగా ఆశాజినకములు కలగక ఎక్కువ తక్కువలుగా కలుగుత యందు పూర్తిగా ఆశ చిగురించక పోగా మధ్యమ నిర్వహణలోనే ఆగిపోవుట ద్వారా మరలా అక్కడి నుంచే మొదలు పెట్టాలని తెలియని తనం రకరకాల పేరాశాలకు పోయి జీవప్రమాణికమును అనాలోచిత నిర్వహణ పరనడుమున కదులుటకు గాను ఉండును.అలా ఒక్కమారు ఆలోచన అనాలోచనగా మారినట్లైతే అది పలుపలు రకాల దారులలో అనాలోచానగానే మలుస్తూ జీవప్రమాణికములు కదులును కావున అవి అలవాటుపూర్వకముగా మారిపోయి అనాలోచిత అనుసారికంతో కూడుకోబడిన దారులలోనే జీవప్రమాణికములు కదిలాడుతు ఉండును.

ఒకటవ కాలానుభావపూర్వక నడక కానుంచి జీవప్రమాణికములు తోటి జీవముతో కూడుకోబడి జీవించుట యందు సరైన అనుభవపూర్వక నడక మొదలు నుంచి అలబడుతు పోవుట యందు ఆలోచనాసరళి అడుగుల యొక్క లోతుల్లో మెదడు యొక్క పనిక్రమ మునకు అంతే సరళీకృతంగా అందబడుట ద్వారా మెదడు పనిక్రమములోని ఆలోచనాయుత సరళిలో దాగిన ప్రకృతి యొక్క అణువు అంతే సరళంగా జీవప్రమాణిక మునకు వెనువెంటనే తట్టేటట్లు అందిస్తూ పోవును.అలా అన్ని కాలక్రమ యొక్క నడకలలో కోణపులోతుల వివరణలు పెరుగుతూనే పోవును కావున ఆ కోణపు లోతుల్లో జీవించిన జీవప్రమాణికములు కూడ కాలమంత వేగంగా కదలవలెనంటే మెదడు యొక్క పనిక్రమ రీతిలో అనుభవపూర్వకమైన దారులు మెదడు నాడులలో కూడ అంతే సరళీకృతంగా కదిలితే తప్ప జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము వెనువెంటనే అందుకొని నోటిలోని మాటలు అంతే సరళంగా వెలువరింపబడుతు వచ్చును.కావున అన్ని కాలక్రమ యొక్క ప్రసార నడకలను బట్టే ప్రాకృతికమండలము మెదడు యొక్క పనిక్రమమును రూపొందించడం అన్నది జరిగెను.

అన్ని కాలక్రమ అనుభవపూర్వకంలో స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకుల పరనడుమున జీవించిన యూక జీవిత అనుభవలోతులను బట్టి కాలగర్భ యొక్క ప్రాకృతికమండల అలవరిక నుంచి కాలక్రమములో కదిలాడే అనుభవపూర్వకమైన దారులు ఆ స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములవే కావున ప్రాకృతికమండలము నుంచి నేరుగా మెదడు పనిక్రమ నాడులకు సరఫరా గావింపబడటం అన్నది జరుగును.కాని ఒకటవ అడుగు లోతు మొదలు అడుగుల లోతులు పెరుగుతు పోయేకొలది సరి వివరణాత్మక దారి అలవరిక నడకలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికమునకు అడుగడుగుకు స్థిరస్థితి ఏర్పడక పోవుట ద్వారా బాహ్యం యందు తోటి అనుభవజ్ఞులతో మెలుగుటలో వీళ్ళ లోతు వీళ్ళకు తెలియక అదే విధంగా తోటి అనుభవజ్ఞుల లోతులు తెలియకపోవుటలో ఒకరికొకరు చెప్పుకొనుట యందు అవి సరైన దారి కాదా అవునా అన్నట్లు తమ అనుభవం లోనికి తొంగిచూడకుండానే ఆచరించే విధానంలో మనస్సులోని దారులు సరి అలవరికగా కదలవు కాబట్టి నేరుగా మెదడు పనిక్రమము కూడా అదే రీతిలో అందుట యందు కోణపు లోతుల రసద్రావకములు మారి ఒక కోణపులోతు రసద్రావకాలు మరియొక కోణపులోతు రసద్రావకాలు కలగురుగంప మారుట యందు ఆలోచనలు కూడ కలగురుగంపై అదేరకంగా కదలగా కదలగా మెదడు నాడులలోని రసద్రావకాలు క్షీణింపబడుతు రావడం జరిగెను.కావున మెదడు యొక్క పనిక్రమ నిర్వహణ స్తంభించిపోవుటకు ఉండును చివరకు ఆ అనాలోచిత నిర్వహణలు కూడ కలగకుండా ఆగిపోవును.

కాలాల నిర్మాణ పరనడుమున స్థూలతొడుగును నిర్మించుట యందే శిరస్థాయి అలవరికలో మధ్యమము నుంచి బ్రహ్మరంధ్రము,బ్రహ్మరంధ్రము నుంచి 72వేల నాడుల పుట్టుక ఆధారక్రమము,ఆ 72వేల నాడులలో అమర్చిన 84లక్షల నాడీమండలములు,ఆ నాడీమండలముల పరనడుమున కణాలను కాలక్రమదారుల ప్రకారంగా కణకదలిక సారాంసయుతతీగలతో కూడుకోబడిన దారులుగా జీవప్రమాణికములను కదిలించి జీవింప చేయుటలో వెలువడిన అనుభవపూర్వక నడకను అంతర్గత నిర్వహణలో చావు బతుకుల పరనడుమున సాగే ప్రయాణము యందు గతస్థితి యొక్క అనుభవంలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములకు అందవలెనన్నా మనస్సుకు మనిషికి మధ్య మెదడు పనిక్రమమును అలవరచబడెను.ఆ మెదడు పనిక్రమమును అలవరిచినది కాలగర్భంలోని ప్రాకృతిక మండలము.అనగా బాహ్యప్రసారాల పుట్టుకకు గాను అనేకరక యొక్క ప్రాకృతిక మండలాలను కాలగర్భంలో వెలువరింపచేయుట యందు ఆ కాలగర్భం నుంచే ప్రసారములు పుట్టుకొచ్చి బాహ్యపుపొరలోనికి వెలువరింపబడి బాహ్యప్రసారాలుగా మారుట ద్వారానే ఆ ప్రసారాల నడుమున స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు జీవించగా వెలుబడిన అనుభవాలు కావున ఆ అనుభవాలు నేరుగా మెదడుకే సరఫరా అయ్యేటట్లు ప్రాకృతికమండలము మెదడు యొక్క పనిక్రమరీతిని 721 విషయసంపుటి యొక్క దారుల అలవరికలను మెదడు నాడులుగా అలవరచడం జరిగెను.కాబట్టి కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు ఎలా కదులునో అదే విధంగా మెదడు యొక్క పనిక్రమ నాడులు కూడ అదే రీతిలో కదులును కాబట్టే గతస్థితుల యొక్క అనుభవము జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములకు మెదడు పనిక్రమము ద్వారా అందును.

మెదడు అని అనుట యందు మధ్యమ నిర్వహణ యొక్క ధోరణి యందు విషయసంపుటి యొక్క మధ్యమ భాగమును ప్రధానంగా పెట్టి విషయసంపుటి యొక్క తీగ చుట్టు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను జీవానుభవపూర్వక పరనడుమున కదిలించి గుర్తు తెప్పించుటకు గాను అలవరచిన మెదడు యొక్క పనిక్రమ తీరు.ఆ విధముగా 721 విషయసంపుటి పరనడుమున వెలువరించిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులన్నియు స్థూలతొడుగులలోని 24 లక్షల నాడీమండలాలలో అలవరచిన కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని దారులే కావుట ద్వారా అవన్నియు జీవానుభవపూర్వక నడుమున మెదడు పనిక్రమములో కదులునట్లు అమర్చిన విధానము.అదే విధంగా పని నిర్వహణ యొక్క సారము యందు కాలగర్భం నుంచి పుట్టుకొచ్చిన అనేకరక పనిక్రమ తీరులను జీవ అనుభవంలో నుంచి వెలికితీయుటకు గాను మాండలికములో కాలానుసారిక పనిక్రమములన్నియు నింప బడుట ద్వారా ఆ మాండలికానికి మెదడు యొక్క మధ్యమ నిర్వహణకు లింకులు అలవరచి జీవానుభవ పనిక్రమములన్నియు జీవస్థితికి గుర్తుకు తెచ్చేటట్లు మెదడు యొక్క ఆలోచనాయుత సరళిని అలవరచి మెదడు పనిక్రమము సాగేటట్లు చేయబడెను.

మెదడు పనిక్రమ నాడులను 721 విషయసంపుటిలలోని కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారుల నడుమున మెదడు నాడులను అలవరుచుటలో మనకి అన్ని కాలాలు ఏకకాల నిర్వహణ నుంచి స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములను కాలగర్భ యొక్క ప్రాకృతికమండలమున తీగలను అల్లికలు వేసి స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికమును కదిలించగా కదిలించగా జీవించిన తన పరనడుమున అనుభవము వెలుబడుటలో ఆ అనుభవపూర్వక నడకను జీవప్రమాణికమునకు అందించుటకు గాను ప్రాకృతికమండలానికి మెదడు పనిక్రమమునకు లింకులు అలవరచి ప్రాకృతికమండల పరనడుమున కాలక్రమలో కోణపులోతుల దారులు ఎలా కదులునో అదే రకంగా మెదడు పనిక్రమ నాడులలో కదిలించుట యందు అలా కదిలే మెదడు నాడుల వివరణను వెంటనే జీవస్థితి అందించుటకు గాను ఆలోచనాయుత స్థితిలో అదే ప్రాకృతికమండలములోని ప్రకృతి యొక్క అణువును ఆలోచనాయుత నడకగా మార్చి వెనువెంటనే జీవస్థితిని ఆలోచింప చేయునట్లు ఆ ఆలోచనలో జీవస్థితి గుర్తు ఎరిగి నోటి మాటా యొక్క వ్యవహారికంలో బాహ్యానికి ప్రదర్శించేటట్లు అమర్చడం అన్నది జరుగుట ద్వారా మెదడు పనిక్రమ నిర్వహణ లోనే జీవానుభవపూర్వక నడకంతయు కదిలాడుతుండునని అలా కదిలాడే కోణపు వివరణల నడకలను ఆలోచనాయుత సరళిలో ప్రకృతి యొక్క అణువు పట్టునని అలా పట్టి జీవస్థితికి అందించునని తేలును.

మొదటి కాల పరనడుమున అలవరచిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను బాహ్యప్రసారములలో ప్రకృతి యొక్క అలవరిక ఎలా కదిలించునో అనగా మొదలు కాలగర్భం కదిలి కాలగర్భ పరనడుమున విషయసంపుటి యొక్క తీగ కదిలాడుట మొదలు కాలగర్భం నుంచి కాలము కదిలి సమయము ముందుకు సాగుటలో ఆ సమయస్థితి పరనడుమున దారి కదులును కావున అదే విధరీతిలో మెదడు అనుట యందు ఏ ప్రకృతి రసస్థితి ద్రావకాలతో భూమిపొర అన్నది తయారైనదో అదే ద్రావక నిర్వహణ పరనడుమున మెదడు పొరలను కూడ అమరుస్తూ రావడం జరుగును.కాబట్టి ఒక్కొక్క కాలానుసారికమునకు ఒక్కొక్క పొరప్రభావిత నడక ఆ పొరలలో అమర్చిన నాడులు ఆరకంగా భూపొరల అలవరికల యొక్క నడకలనే మెదడు పొరలుగా అలవరుస్తు రాబడుట యందు ఒక్కొక్క కాలక్రమ అనుభవమంతయు ఒక్కొక్క మెదడు పొరలలో కదిలాడేటట్లు చేయబడెను.అదే రీతిలో ఒక కాలం నుంచి ఇంకొక కాలంలోనికి ప్రయాణం చేయునట్లుగా మెదడులో ఒక పొరలలో నుంచి ఇంకొక పోరలోని నాడులకి లింకులు అలవరచి ఒక కాలం తరువాత ఒకకాల అనుభవాన్ని మెదడులో కదిలాడునట్లు ప్రాకృతిక మండలము నుంచి సరఫరా అలవరచడం అన్నది జర్గును.కావున అన్ని కాలక్రమ అనుభవపూర్వక నడకలన్ని మెదడు పనిక్రమములో కదులును.

కాలక్రమ పరనడుమున దారులలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు కదలగా కదలగా జీవించిన జీవిత అనుభవము యందు అనుభవపూర్వక దారులుగా మారుట యందే ఆ దారులు కాలగర్భ ప్రాకృతికమండలము నుంచి వెలువరింపబడెను.కావున ప్రాకృతికమండలానికి మెదడు పనిక్రమమునకు లింకులు అలవరచి అనుభవించిన అనుభవపూర్వకమైన దారులను మెదడులో కదిలేటట్లు చేయుట ద్వారా ఆ మెదడులో ఆలోచనాయుత సరళి పరనడుమున దారి కదలడం మొదలైనట్లైతే ఆ దారి కదులుటకు గాను వెలువరించిన సమయ అలవరిక అన్నది గుండె సమయస్థితిలో కదులును.కావున ఖచ్చిత సమయానుకూల ప్రకారంగా జీవప్రమాణికము కదలవలెనంటే మెదడు పనిక్రమములోని నాడులకు గుండె సమయస్థితి నాడులకు లింకులు అలవరుచుట యందే ఖచ్చిత సమయంలో ఆలోచన అన్నది కదులుటకు వున్నది.కాబట్టి ఎవరైనా చెప్తున్నది వింటుండగనే ఫలానా అని కంట్లో దృష్యం మెదులుతుండగనే మెదడు పనిక్రమ నాడి,గుండె సమయ నాడి రెండు ఒక్కమారు కడులుతేనే అంతర్వాణి నుంచి తీగల అల్లికలతో కూడుకున్న పదజాల అల్లికలు అంతే సమయ అలవరికలోనే అంతర్వాణి నుంచి విడుదల అవుటలోనే నాలుక యొక్క ఒంపుల నుంచి పెదవి విరుపుల నడుమున శబ్దము,శబ్దస్థితి తరంఘాలలో వెలువరింపబడి కదులుతు పోవును.కాబట్టి మెదడు యొక్క పనిక్రమ నాడులకు గుండె నాడులకు లింకులు అన్నవి కాలగర్భ యొక్క ప్రాకృతికమండలంలోనే అలవరచడం అన్నది జరిగెను.

స్థూలమునకు గాను మొదలు 24లక్షల నాడీమండలములలోని కణాలను ప్రథమనాడీ లోనికి కాలానుసారిక పరనడుమున నాడీమండలము నుంచి ప్రథమనాడీ లోనికి విడుదల చేయుటలో అవి కణకదలిక సారాంసయుతతీగలుగా విచ్చుదల కాబడటము జరుగును. ఉదాహరణకు స్త్రీ నాడీమండలమే తీసుకున్నట్లైతే సంపూర్ణ అర్థ పరనడుమున స్త్రీ కణాలను ఎన్ని అలవరచడం జరుగునో అలా ఒక కణ నడకను తీసుకున్నట్లైతే కణము కణకదలిక సారాంసయుతతీగగా విచ్చుదల అవుట యందే సారాంసయుతతీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా ఇంత జీవప్రమాణికము అని ప్రవేశపెట్టుటలో ఆ జీవప్రమాణికము తీగఅల్లికలోని వివరణ యెడల కదలగా కదలగా జీవించిన తనంలో అనుభవం వెలుబదుట యందు తోటి జీవస్థితిని బట్టి రెండు తీగలు అల్లికలు వేయడం జరిగెను.కాబట్టి ఒక జీవనడక పట్ల ఇంకొక జీవం బుద్ధి కలిగి మసులుకునేటట్లు ఆ బుద్ధితన పరనడుమున ప్రకృతి యొక్క అణువు నడక నాడీమండలానికి నాడీమండలానికి ప్రథమనాడీ పరనడుమున లింకులు అలవరచి బుద్ధి అలవరికగా తీగల అల్లికలోని వివరణ యెడల జీవప్రమాణికము కదులునట్లు చేయబడెను. అలా స్థూలకథ యందు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికల కూర్పును ఎలా గావించడం జరిగేనో అదే విధరీతిలో నాలుగు కోణాలు కలిసి ఒక విషయఅల్లికతో కూడుకొన్న దారిగా మారుట యందు కోణపులోతుల వివరణకు తగ్గట్టుగా బుద్ధి అలవరిక తనములతో జీవ ప్రమాణికములు కదులునట్లు ప్రకృతి యొక్క అణువును ప్రథమనాడిలో అలవరచడం జరిగెను.అలా మొత్తం జీవితకాల పరనడుమున తోటి జీవములతో కూడుకోబడి జీవించే యొక్క విధానంలో అంతటా బుద్ధి కలిగి మసులుకునేటట్లుగా లింకుల అలవరిక నడకలను అమర్చడం జరిగెను.

మొదలు ఇది స్థూలతొడుగు.బ్రహ్మరంధ్ర పుట్టుక ఆధారక్రమ ప్రనడుమున 72వేల నాడులను అమర్చడం జరిగెను.ఆ 72వేల నాడుల యందు 84లక్షల నాడీమండలాలు అమర్చుటలో స్థూలమునకు 24లక్షలు సూక్ష్మమునకు 60లక్షలు వర్తించును.కాబట్టి మొదట ఈ స్థూలతొడుగు ఏరకంగా అనగా ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములను ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో వయస్సు ప్రమాణికములను బట్టి తొడుగు ప్రమాణికములను పెంపొందింపచేస్తూ తెరరంఘ పాత్రపోషణలను అలవరచడం జరిగెను. ఆరకంగా ఒక తల్లి నాడీమండలమే తీసుకున్నట్లైతే ఎన్ని తల్లి కణాలు వుండునో అన్ని కణాలు కణకదలిక సారాంసయుతతీగలుగా మారుట యందు ఒక్కొక్క కణకదలిక సారాంసయుతతీగ యందు ఇంత జీవప్రమాణికమును ప్రవేశపెట్టబడటం జరుగును.అలా కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదలగా కదలగా జీవించిన విధంలో ఆ జీవము తల్లి జీవముగా మారును.అలా తల్లి జీవము కదులుటలో తల్లి ప్రథమనాడీ, పిల్లనాడులు,నర్వులు,నాళాలు కదులుతు పోవుట యందు తల్లి వినికిడి,చూపు,మాట,చేత, నడక అన్నవి కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోని జీవప్రమాణికం ఎట్ల కదులునో అదే రీతిలో స్థూలతొడుగు తల్లితనంతో కూడుకోబడి కదులును.కావున బాహ్యానికి తల్లి ప్రవర్తనగా కనపడును.ఆరకంగానే తల్లి కణాలు అన్నిట్లో ఇంత జీవప్రమాణికమని ప్రవేశపెట్టడం అన్నది జరిగెను.కావున ఒక్కొక్క కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము కదిలి తల్లి జీవముగానే మారుతు రావుటలో తల్లి ప్రవర్తన పెరుగుతు పోవును.అలా తల్లి ప్రవర్తనా రీతి నడక అంతయు కలిసి సంపూర్ణ అర్థములో వెలువరించడం జరిగెను.

బాహ్యము యందు సంపూర్ణ అర్థ పరనడుమున తెరరంఘ పాత్రపోషణలు జీవితకాల నడకలో స్థూలతొడుగు యొక్క అనుసారికమును బట్టి జీవప్రమాణికములను తీగల అల్లికల పరనడుమున కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగానే కదిలించుట యందు అవి తల్లికణాలు అవుట ద్వారా తల్లి జీవప్రమాణికములని,బిడ్డ కణాలు అవుట ద్వారా బిడ్డ జీవప్రమాణిక ములని అలా జీవప్రమాణికముల నడుమున కొంచెంకొంచెంగా ప్రవర్తనా రీతి పాత్రపోషణలను బట్టి జీవప్రమాణికము కదులును.కావున జీవమునకు వెలుబడే ప్రవర్తననే తల్లి ప్రవర్తనా అని అనెదము.అలా జీవస్థితికి జీవస్థితికి లైనుల నడుమున ఈ పాత్రపోషణలు సాగును కాబట్టి ఒకరి యొక్క ప్రవర్తనపైన ఇంకొకరి యొక్క ప్రవర్తన ఆధారపడి ఉండును.కాబట్టి రెండు ప్రవర్తనా రీతుల అల్లికల పరనడుమున కలభోషితము కావడంతో అది సత్ ప్రవర్తనగా ఒక స్థూలతొడుగు యొక్క అనుసారికంలోనే తేలును.ఎందుచేతననగా స్థూలతొడుగు యందు 24లక్షల నాడీమండలాలలో ఒక్కొక్క నాడీమండల పరనడుమున ఒక పాత్రపోషణ వర్తిస్తుంది కాబట్టి నాడీమండలానికి నాడీమండలానికి లింకులు అలవరిచి జీవప్రమాణికమును కదిలించుటలో లోలోపలే సత్ ప్రవర్తనా రీతి అలబడుతు వచ్చును. లోతులకు పోయేకొద్ది సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికల నడకలలో సత్ ప్రవర్తనారీతి కలదని స్థూలదేహ అనుసారికంలో నాభి యొక్క మధ్యమ భాగములో అదే సత్సంబంధ బాంధవ్యాల తీగల అల్లికల పరనడుమున అనుభవించిన అనుభవపూర్వక విధానతీరు నాభి మధ్యమ భాగంలో కదులుట యందే సత్ ప్రవర్తనారీతి అలబడుతు పోవును.అప్పుడే స్థూలతొడుగు స్థూలదేహంగా మారుతు వచ్చును.

మనము అని చెప్పుకునే మనమందరము కాలక్రమ నిర్మాణములలోనే స్థూలతొడుగులుగా నిర్మితం అయ్యాము. అలా కాలక్రమ నిర్మాణములు పూర్తి అయ్యేసరికి స్థూలతొడుగుల నిర్మాణములు పూర్తి కాబడెను. ఆ తరువాత కాలక్రమదారులలో ఈ స్థూలతొడుగు జీవప్రమాణికములు జీవించడమనగా ఆ స్థూలతొడుగు యందే స్త్రీనాడీమండల లింకులను బట్టి స్త్రీతొడుగుగా నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికముల పాత్రపోషణాయుత అలవరికలో కదిలి జీవించడం జరుగును. ఆ తదుపరి జీవితకాలం పూర్తి అగుటలో గిట్టిపుట్టుటలో ఆ స్థూలతొడుగుయే పురుష నాడీమండల లింకులను బట్టి పురుషతొడుగుగా ఉత్పన్నం అగును. అలా అన్ని కాలక్రమములలో కూడుకోబడిన దారులు ఒక స్థూలతొడుగు అనుసారికములోనే వుండబడుట ద్వారా చుట్టు కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన ఆర విడుదల చేయడంతో పాటు మనస్సు పుట్టుకకు కారణమైన ప్రాకృతికమండలము ఒక ప్రకృతి యొక్క అణువును విడుదల చేయును. ఆ అణువునకే మనస్సు అనే పేరు. ఆ తరువాత ఆ కాలక్రమదారులలో ఈ స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో జీవించుట ద్వారా అవి అనుభవమైన దారులుగా చివరకు మనస్సుదారులుగా అలబడెను. అలా ప్రతిఒక్కరికి ఒక మనస్సన్నది పుట్టుకొచ్చెను. కాబట్టి ఎవరి మనస్సుదారులలో వారికి వాళ్ళు తమ అనుభవములో తాము జీవించడం మొదలైనది. ఆ అనుభవములో స్థిరస్థితిగా కొంచెంకొంచెం నిలద్రొక్కుకుంటురావలె. ఒకవేళ నిలద్రొక్కుకొనలేకపొతే చచ్చిపుట్టడముతో మనస్సులో మనిషిగానే తయారుకావలసిన మనము ఇంకా ఒకసారి చచ్చిపుట్టుటలో ఆడమనిషిగా ఇంకొకసారి చచ్చిపుట్టుటలో మగమనిషిగా చచ్చిపుట్టుట వరకు వచ్చాము. కాని ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు మనస్సు లోతు ఎంతవరకు ఏర్పడింది అని కాని ఎంతవరకు విస్తరించి వున్నది అని కాని మనయొక్క గమనములోనికి రాలేదు. ఎందుచేతననగా ఇంకను మనస్సుకు మనిషికి నడుమున మెదడు పనిక్రమములో ఆలోచన నిర్వహణలోనే మన అనుభవాల్ని అందుకొని బాహ్యానికి ప్రదర్శిస్తున్నాము. కాబట్టి మన మనస్సు యొక్క దారులలో స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము వెలుబడేలోపే అర్థం అయ్యి కాక, ఇష్టము అయిష్టత చేత, అసంతృప్తి సంతృప్తి పరనడుమున ఆ మనస్సుదారులను అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకున్నాము. అలా మలుచుకొనుటలో ఆ మనస్సు పదపుట్టుకకు కారణమైన ప్రకృతి యొక్క అణువు మనస్సుపొరను మనస్థత్వపొరగా మలిచెను. ఆరకంగా ఒక్కొక్కరక మనస్థత్వాన్ని మలుచుకొన్నాము.

మనమందరము కాలక్రమ నిర్మాణములలోనే స్థూలతొడుగులుగా నిర్మతమవుతు వచ్చాము. ఆ తరువాత కాలక్రమదారులలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు జీవించడం మొదలైనది. ఏలననగా అవి మొదలు స్థూలతొడుగులుయే అందున స్త్రీ నాడీమండల లింకులను బట్టి స్త్రీతొడుగుగా, గిట్టి మరళ పుట్టుటలో పురుష నాడీమండల లింకులను బట్టి పురుషతొడుగుగా ఉత్పన్నమగును. ఆ తదుపరి అన్ని కాలక్రమదారులు ఒక స్థూలతొడుగు అనుసారికములో ఉండుట ద్వారా చుట్టు కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన ఆరను విడుదల చేయడం జరిగెను. ఇంకను మనస్సు పుట్టుకకు కారణమైన ప్రాకృతికమండలము నుంచి మనస్సు అనే పదనడక పరనడుమున ప్రకృతి యొక్క అణువును విడుదల చేయడం జరిగెను. అలా మొదలు పుట్టిగిట్టుటలో ఆ కాలక్రమదారులలో స్త్రీ పురుష తొడుగుల అలవరికలలో స్త్రీపురుష జీవప్రమాణికములు నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికమున పాత్రపోషణలకు తగ్గట్టుగా జీవించడం జరిగెను. కావున అవియే అనుభవమైన దారులుగా చివరకు మనస్సుదారులుగా అలబడెను. ఆ మనస్సులో స్త్రీ అల్లికలతో కూడుకోబడిన వివరణలు, పురుష అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను నిల్వరింపచేయుటలో అవియే మనస్సుదారులుగా ఆ దారులలో తమ అనుభవములో తాము జీవించబడుట యందు ఆ అనుభవములో కొంచెంకొంచెంగా స్థిరస్థితి అలబడుతు పోవుటలో రెండిటి అనుభవాల పరనడుమున మనస్సులో మనిషిగానే తయారు అయ్యెదము. కాని స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము దారులలో అలబడక పోవుటలో అవి ప్రస్తుతము మన మనస్సుదారులు అయిన, అవి మొదలు కాలక్రమదారులు అవుటతో అవి ఒకటవ కాలక్రమదారులు ఆ తరువాతనే రెండవ కాలక్రమదారులు. అలా ఒక కాలక్రమదారులు తరువాత ఒక కాలక్రమదారులుగా ఎలా వుండునో ఆ దారులే మన అనుభవమైన దారులుగా చివరకు మనస్సుదారులుగా అలబడుటలో ఒక కాలక్రమదారులు తరువాత ఒక కాలక్రమదారులు అన్నటులగానే మనస్సులో అనగా మనస్సుపొరలో కూడ అలాగే నిల్వరింపచేస్తు రావడము జరుగును. కాబట్టి కాలక్రమదారులలో సరియైన అనుభవము వెలుబడక పోవుటలో కాలసమయము తీరుటలో చచ్చి మరళ పుట్టుటలో ఆ కాలక్రమదారులలోనే తిరిగి మనయొక్క ప్రయాణం సాగును. కావున అప్పటి నుంచి గడిచిన కాలములలోనే మనయొక్క ప్రయాణం సాగనున్నది. కావున కాలము కదిలి సమయము ముందుకు సాగి దారి కదులుటలో అక్కడి నుంచి శ్వాస అంది ఆ శ్వాస మనయొక్క ముక్కుకొన నుంచి ప్రథమశ్వాసానాళము, శ్వాసానాళ నిర్వహణ నుంచి నాభి మధ్యమములోనికి చేరుకొని నాభిపొరల నడుమున తిరుగుతు ప్రథమనాడిలో అదే వివరణతో కూడుకోబడిన కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవస్థితి ప్రమాణికములను కదిలించడం జరుగును. కాబట్టి అవి జీవిత కాలక్రమదారులుగా లోక అంతర్వాణి వెలువరించెను. కాబట్టి ఆ కాలక్రమదారులే మనయొక్క అనుభవపూర్వక మనస్సుదారులుగా అలబడుటలో ఆ దారులలో సరియైన అనుభవపూర్వక నడకయే వున్నట్లైతే కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన ఆర మన మనస్సుపొర చుట్టుతే వున్నది. కావున కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా మనస్సుదారులు కదులుటలో ఆ దారి అలవరిక మొదడులో ఆలోచన నిర్వహణలో కదిలి ఆ ఆలోచనలో అదే వివరణతో కూడుకోబడిన కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికములు కదిలి బాహ్యానికి ప్రదర్శనపూర్వకంగా కానవచ్చును. ఇంకను ఆ దారులలో పూర్తి స్థిరస్థితి అనుభవము వెలుబడుతు పోయినట్లైతే మనస్సులో మనిషిగా తయారు అగుటలో ఒక కాలక్రమదారులు తరువాత ఒక కాలక్రమ దారులలో మనయొక్క ప్రయాణం పూర్తి అవుతున్నట్లే. కాని ఆ మనస్సులోని దారులలో అనుభవస్థిరస్థితి పూర్తిగా అలబడకమునుపే అర్థం అయ్యి కాక అటుఇటుగా ఎప్పుడైతే మలుచుకున్నామో మనస్సుపొరయే మనస్థత్వపొరగా మారి ఆ మనస్థత్వపొరలో చిక్కికపోయి ప్రయాణం ముందుకు సాగక ఆగిపోయి ఆ మనస్థత్వ పరనడుమున మానసికము అన్నది మొదలై ఆ మానసికము అన్నది శారీరకముపై ప్రభావములు చూపుతుంటేనే జీవస్థితి ప్రమాణికములు నిలద్రొక్కు కోలేక చావడం మరళ పుట్టుటలో ఆ గడిచిన కాలములలోనే ప్రయాణము చేస్తున్నాము. ప్రతిఒక్కరికి చచ్చి పుట్టుటలో నాల్గు వయస్సుల అనుభవనడక వాళ్ళ మనస్సుదారుల్లో అలబడిన ఆ దారులను అటుఇటుగా మలుచుకొనుటలో అవి మనస్థత్వదారులుగా మారుటలో ఆ నాల్గు వయస్సు అనుభవములో ఎక్కడ చిక్కుకున్నామో తెలియరాలేదు. చచ్చి పుట్టి అదేరక మనస్థత్వంలోనే ఉన్నాము. అందుకనే ప్రతిఒక్కరిలో నాల్గు వయస్సుల అనుభవము వున్నట్లే వుంది కాని వయస్సుకు తగ్గట్టుగా నడక లేదు. కాబట్టి చచ్చిపుట్టి బాల్యం నుంచే మనయొక్క ప్రయాణం బాహ్యానికి కానవస్తున్నా పిల్లలకు కూడ నాల్గు వయస్సు అనుభవనిర్వహణ వున్నది. కాబట్టి వాళ్ళు బాల్యానికి తగ్గట్టుగా కాకుండా అనుభవజ్ఞులుగా వ్యవహరిస్తుంటే చూస్తున్నాము. కాని వాళ్ళు ఎంతటి అనుభవజ్ఞులో వాళ్ళ మనస్సు లోతులని గుర్తు ఎరిగితే తప్ప తెలియదు. కావున ఎవరికి వారికి మనస్సులోతు అన్నది ఎంతవరకు ఏర్పడినదో ఆ మనస్సు లోతుల్లో ఏరకమైన మనస్థత్వంలో చిక్కుకున్నామో దానిని బట్టి చచ్చిపుట్టి మరళ అనగా గతస్థితిలో వృద్ధులుగా తొలిగిపోయివుంటే వృద్ధులుగానే పుడుతున్నాము. ఇలా పుట్టుకనే ఏ వయస్సు నడకతో వస్తున్నారో లేక ఏ వయస్సు అనుభవపూర్వక నడకలేక మనస్థత్వ నడకతోనే వస్తున్నారో తెలియకపోవడము. కాబట్టి మనమందరం అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులు సమయస్థితి యందు నుంచి ఈ భూపైన మొట్టమొదటిగా అడుగు వేసాము నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికమున జీవితకాలాలు పూర్తి అగును. వయస్సు తగ్గట్టుగా అనుభవము వెలుబడకపోగా గడిచిన ఆ కాలాలలోనే ప్రయాణము చేస్తూనే వున్నాము. కాబట్టి సమయమన్నది గడియతో మొదలై ఒక్కొక్క కాలక్రమదారుల అలవరిక పరనడుమున సెకన్లు, నిమిషాలు, 60నిమిషాలు, ఒక గంట, 24 గంటలు, ఒక రోజు, అలా 7 రోజులు ఒక వారం, నాల్గు వారాలు ఒక నెల, 12 నెలలు కలిసి ఒక సం|| అలా సం||రాలు గడుస్తూ 2020 సం||రాలలోనికి వచ్చాము. ఇంకను చచ్చిపుట్టి ఆ గడిచిన కాలక్రమదారులలోనే ఎక్కడవున్నామో తెలియరాలేదు.

మొదలు జీవము జీవప్రమాణిక దశలే కావున మానవజన్మ పరనడుమున జన్మనెత్తడము అనగా శిరస్థాయి మధ్యమ నిర్వహణలో బ్రహ్మరంధ్రం చుట్టు అలవరిచిన జన్మపర్యంతపుపొరలు, ఆ పొరల లోనే తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు ఆ పొరలలో నిల్వరింపబడియుండుటలో జీవతత్వపొర పుట్టుకకు కారణమైన ప్రాకృతికమండలము. జీవము జీవప్రమాణిక దశలో ఆ జన్మపర్యంతపు తీగలలో జీవము జీవప్రమాణికములను ఒక తీగ అలవరిక తరువాత ఒకతీగ అలవరికలో ప్రవేశపెట్టడం జరిగెను. కావున వాటినే జన్మపర్యంతపుపొరలు అనెదము. ఆ జన్మపర్యంతపుపొరల మధ్యమభాగం యందే బ్రహ్మరంధ్రం, ఆ బ్రహ్మరంధ్రం నుంచియే ప్రథమనాడులు పుట్టుకరాబడుట ద్వారా ఆ ప్రథమ నాడులలో నిల్వరింపబడిన స్థూలనాడీమండలాలు అవియే స్త్రీనాడీమండలము. అందులో స్త్రీ కణాలు నిల్వరింపబడియుండును. ఆ తదుపరి పురుషనాడీమండలము అందులో పురుష కణాలు నిల్వరింపబడియుండును. అదేవిధంగా తల్లి తండ్రి, సోదరి సోదరుడు ఇలా వయస్సుకు తగ్గట్టుగా పెరిగే పాత్రపోషణలు కాబట్టి ఒక్కొక్క నాడీమండల నడకకు గాన ఒక పాత్రపోషణ వర్తించును. కావున జన్మపర్యంతపుపొరల ఆధారంగా జన్మనెత్తడము అని అనుటలో ఆ జన్మపర్యంతపు పొరలలో నిల్వరింపబడిన తీగల అల్లికలలోని జీవప్రమాణికములు స్త్రీ నాడీమండలములో స్త్రీకణాలలోనికి, పురుష నాడీమండలములోని పురుష కణాలలోనికి ప్రవేశపెట్టడం జరుగును. అదేవిధంగా మిగితా నాడీమండల కణాలలోనికి కూడ జీవప్రమాణిక దశలో ప్రవేశపెట్టడం జరుగును. అలా ప్రవేశపెట్టిన తరువాతనే కాలక్రమముల ఆధారంగా ఆ కణాలను ప్రథమనాడులలోనికి విడుదల చేయుటలో అవి కణకదలిక సారాంశయుతతీగల అల్లికలుగా విచ్చుదల అగును. ఆ తరువాత కాలక్రమ కోణపుతీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులే ప్రథమనాడులలోని కణకదలిక సారాంశయుతతీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు అవుట ద్వారా కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా అక్కడి నుంచి శ్వాస వెలువరింపబడి ఆ శ్వాస స్థూలతొడుగు ముక్కుకొన నుంచి ప్రథమశ్వాసానాళం, శ్వాసానాళ ప్రక్రియ నుంచి నాభి మధ్యమములోనికి చేరుకొని నాభి మధ్యమభాగం నుంచి నాభిపొరల నడుమున తిరుగుతు ప్రథమనాడిలోని అదే వివరణతో కూడుకోబడిన కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా ఆ జీవస్థితి ప్రమాణికములను కదిలించి జీవింపచేయడం జరుగును. అలా నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికమున ఒక్కొక్క పాత్రపోషణలకు తగ్గట్టుగా జీవింపచేయడం జరుగును. అలా జీవింపచేయుటలో అవి అనుభవమైన దారులుగా మారును, చివరకు అవి మనస్సు దారులుగా మారును. ఆ దారులలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు తమ అనుభవములో తాము జీవించగా జీవించగా కొంచెంకొంచెంగా అనుభవస్థిరస్థితి అన్నది అలబడుతు పోవును. ఆ స్థిరస్థితిలోనే అనుభవసారముచే కూడగట్టబడును. కాబట్టి జీవస్థితి ప్రమాణికములు తమ అనుభవములో తాము అనుభవసారస్థితి పరనడుమున నిలద్రొక్కుకొనును. కాబట్టి తమ అనుభవములో తాము ఎలా నిలద్రొక్కుకొని ప్రయానిస్తున్నారో తెలియరావలెనంటే వాళ్ళపై వాళ్లకు గమనము ఏర్పడవలె.

కాలక్రమదారులలో జీవించబడుట యందు ఆ దారులలో అనుభవము వెలుబడును. కావున అవి మన అనుభవమైన దారులుగా చివరకు మనస్సుదారులుగా మారును. ఆరకంగా చూస్తే మనకు ప్రతిఒక్కరికి మనస్సు అన్నది ఒకటి వున్నది, వాళ్ళ మనస్సుదారులు వాళ్ళ అనుభవమైన దారులుగా మనము అనెదము. ఎవరి మనస్సు వారికి అర్థం కావలె అనెదము. కాని ప్రస్తుత ఇప్పటి వరకు చూస్తే ప్రతిఒక్కరికి మనస్సులోతు అన్నది ఎంతవరకు ఏర్పడినదో ఎంతటి విస్తారతతో కలిగియున్నదో తెలియరాలేదు. కాస్త అనుభవలోతు కల్గినవాళ్ళు వాళ్ళ మనస్సు బాగలేదనో వాళ్ళ మనస్సు గందరగోళంగా వున్నదనో చెప్తుంటే మనము విన్నాము. అదేవిధంగా మనస్సు బాగావుంటే ఏదైనా ఏకాగ్రతగా వినగల్గడము లేక చూడగల్గడం ఏపనినైన శ్రద్ధగా చేయగల్గడము అలా ఏకాగ్రత, శ్రద్ధ, పటుత్వము అన్నది అలబడుతు పోవును. కావున మనస్సు తేలికిగా వుండుటలో దేహం కూడ తేలికగా యుండును. అలాగే మనస్సు లోతుల్లో మనిషిగా తయారుకాక పోగా ఆ మనస్సుదారులలో స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము వెలుబడకమునుపే ఆ దారులను అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకొనుటలో మనస్సుపొరయే మనస్థత్వ పొరగా మారెను. కాబట్టి ఆ మనస్థత్వ దారులు ఎలా కదిలితే అలాగే మనిషి అనే ఈ స్థూలదేహములోని జీవప్రమాణికములు కదులును. ఎందుచేతననగా మనస్సు అనునది ఒక ప్రకృతి యొక్క అణువు. ఆ అణువుయే మనస్సు అనే పొరను విడుదల చేయును. ఆ పొరలోనే ఈ దారులు నిల్వరింపబడియుండును. కావున అవి మనస్సుదారులుగా కదులును. కాబట్టి ఆ దారులను ఎలా మలుచుకుంటే అలా ఆ మనస్సు అనే ప్రకృతి యొక్క అణువు కదులును ఆ వంకరదారులలోనే. ఒకమారు, రెండుమార్లు, పదిమార్లు, వందలమార్లు ఆ వంకరదారులలో కదిలినట్లైతే ఆ మనస్సు అనే పొర కూడ అన్నేమార్లు కదులును. కావున మనస్సుకు మనిషికి నడుమున మెదడు పనిక్రమమును అలవరుచుట ద్వారా అవియే అనాలోచితములుగా కదులుతూనే వుంటాయి. కాబట్టి ఆ మనస్సుదారులను వంకరదారులుగా మలుచుకొనుటకు కారణములు ఏవో గుర్తు ఎరిగి ఎప్పటికప్పుడు సరిమల్చుకోక ఎన్నో విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను అలాగే మలుచుకోవుట ద్వారా మన మనస్సును మభ్యపరుచుకుంటు రావుటలో ఇప్పుడు ఆ మనస్థత్వపొర ప్రభావితములో దారులు వంకరముగా కదిలాడుతుంటే ఎవరి మనస్థత్వ నడకల్లో వాళ్ళు ఉండలేనిస్థితికి వచ్చాము. కాబట్టి మన మనస్సులోని మనయొక్క అనుభవపూర్వక స్థితిగతులు గుర్తు ఎరిగి సరిమలిస్తే తప్ప మన మనస్సు మరళ యథాస్థితికి రాదు.

ప్రతిఒక్కరికి మనస్సన్నది వున్నది అని అనుటలో వాళ్ళ మనస్సులోని దారులు వాళ్ళ అనుభవమైన దారులు. ఆ దారులలో జీవించబడుతు అనుభవస్థిరస్థితి కొంచెంకొంచెంగా అలబడుతుంటే ఇంకొంచెం స్థిరత్వంగా జీవప్రమాణికములు నిలద్రొక్కుకొని తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదులుతు జీవించవలె. అప్పుడే ఎవరికివారికిగా వాళ్ళ మనస్సుదారులు సరిఅర్థ పరనడుమున సరివివరణంగా కదులుతుంటే మనస్సు తేలికగా కదులుటలో మనిషియైన ఈ స్థూలతొడుగు తేలికగా కదులుతు వుండతముతో పాటు మనస్సు అద్దంలో కాంతివంతముగా జీవకళ ఉట్టిపడుతున్నట్లు ముఖవర్చస్సు పెరిగి చర్మపుపొర సౌష్టవము చక్కగా మనస్సులో మనిషిగా ఎదుగుతున్నట్లు మనసద్దమంత మనిషి కానవచ్చును. అలా కాక ఎవరికివారుగా వాళ్ళ మనస్సుదారులలో స్థిరస్థితిగా దారులలో నిలద్రొక్కు కునేలోపే అర్థం అయ్యి కాక, ఇష్టము అయిష్టత చేత, సంతృప్తి అసంతృప్తి పరనడుమున ఎందుచేతననగా అర్థం అయిన జీవిత నిర్వహణ పట్ల యిష్టమయిన, సంతృప్తి అయిన తమ అనుభవములో తాము జీవించబడుటలో ఆ తీగఅల్లికలోని వివరణ పరనడుమున ప్రాకృతిక మండలము స్థూలరసద్రావకాలను ప్రవేశపెట్టి ఆ జీవానుభవమేర మిళితం చేసి సారంగా కూడగట్టుటలో తమ అనుభవసారస్థితిలో జీవస్థితి ప్రమాణికము తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదిలి జీవించవలె. అలా మరళ మరళ అనుభవసారాన్ని కూడగట్టుటలోనే జీవస్థితి ప్రమాణికములకు తీగఅల్లికలోని వివరణ నడక అర్థం కావడము అయిన, జీవిత సంతృప్తి కల్గడము అయిన, జీవితంపై ఇష్టము కల్గడం అయిన కొంచెంకొంచెంగా అనుభవస్థిరస్థితిని బట్టి అలబడుతు పోవును. అలా పూర్తి స్థిరస్థితి రాకమునుపే జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఆ తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను అటుఇటుగా మలుచుకొనుటలో మనస్సుదారులే మనస్థత్వదారులుగా మారును. కాబట్టి ఎవరికివారికి వాళ్ళ అనుభవపూర్వక స్థితిగతులను బట్టి ఇష్టము వచ్చినట్లు మలుచుకొనుటలో ఆ మనస్థత్వ దారులలోనే జీవించడము జరుగును. కావున మనస్థత్వపొరలో వంకరదారులు సరిదారులుగా మల్చనంతవరకు ఆ మనస్సు అనే పడనడకకు సంబంధించిన ప్రకృతి యొక్క అణువు మనస్సుపొరను వంకరదారుల అలవరికకు తగ్గట్టుగా మనస్థత్వపొరగా మలిచెను. కావున మనస్సుదారులు ముందుకు కదులుటకు వుండవు. ఆ మనస్థత్వ పరనడుమున అక్కడక్కడే వంకరదారుల అలవరికలో కదులును. కావున మనస్సుఅద్దం మసకబారును, కాంతివంతము కోల్పోయి జీవకళ లేకుండా పోవును. ఎందుచేతననగా మనస్సు అనే ప్రకృతి యొక్క అణువు అక్కడక్కడే వంకరదారులలో కదులుట ద్వారా. ఆరకంగా చూస్తే ఒక్కొక్కరికి ఒకరక మనస్థత్వం అని అనుటలో కొందరిది అనుమానాస్పద మనస్థత్వం మరికొందరిది పిసినారితనముతో కూడుకోబడిన మనస్థత్వము ఇంకొందరిది వ్యతిరేఖతనముతో కూడుకోబడిన మనస్థత్వం ఇంకను కొందరిది సున్నితమైన మనస్థత్వం ఇలా ఎవరి అనుభవపూర్వక దారులను ఎలా మలుచుకుంటే అలాగే మనస్సు అనే పడనడకకు సంబంధించిన ప్రకృతి యొక్క అణువు కదులును. కావున ఒక్కొక్కరక మనస్థత్వాన్ని బట్టి మానసికము ఒక్కొక్కరకంగా యుండును. మరళ తిరిగి ఆ వంకరదారులను సరిమలిస్తే తప్ప మనస్థత్వపొర కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుటతో పాటు మానసికము తొలగి మనస్సుదారులు మరళ యథాతదంగా కదులును. కాబట్టి మానసికము అనగా మన అనుభవపూర్వక దారులను ఎలా మలుచుకుంటే అదేరకంగా మనస్సుపొర మనస్థత్వపొరగా మారి ఆ మనస్థత్వపొరలో వంకరదారులు మరళ మరళ కదులుతుంటే మనిషి అనే ఈ స్థూలదేహంలోని జీవప్రమాణికము ఆ వంకరదారులలో పదేపదే కదలవలె. ఎందుచేతననగా మనస్థత్వదారులలో ఆ వంకరనడకలోనే ఎన్నిమార్లు కదిలి జీవించడం జరిగెనో అన్నే మార్లు ఆ మనస్థత్వదారులు కదులుతూనే యుండును. కాబట్టి అది ఒకర మానసికముగా తయారు అవుతు వచ్చును.

ఎవరికివారుగా వాళ్ళ మనస్సుదారులలో స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము పూర్తి అలబడకమునుపే అర్థం అయ్యి కాక లేక ఇష్టము అయిష్టత చేత, సంతృప్తి అసంతృప్తికర పరనడుమున అటుఇటుగా మలుచు కొనుటలో అవి మనస్థత్వదారులుగా మారును. ఎందుచేతననగా మనస్సు అనే పడనడకకు సంబంధించిన ప్రకృతి యొక్క అణువు దారులు సరివివరణాత్మక అనుభవదారులుగా కదులుట అన్నది మనస్సుపొరలో అలా సరివివరణాత్మకంగా ఒక తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారి తరువాత ఒక తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారులలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు తమ అనుభవములో కదిలాడుతు జీవిస్తున్నట్లైతే మనస్సుపొరలో ఆ మనస్సు యథాస్థితిగానే యుండును మరియు తేలికగా యుండును. ఎప్పుడైతే అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకోవడం జరుగునో ఆ మనస్సుపొరనే మనస్థత్వపొరగా మలుచును ఆ మనస్సు అనే పడనడక పరనడుమున కదిలాడే ప్రకృతి యొక్క అణువు. ఇలా వుంటే ఆ మనస్థత్వ వంకరదారి కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా ఎలా కదిలితే అదేవిధంగా మనిషి అని చెప్పుకునే ఈ స్థూలతొడుగు స్థూలరసద్రావకాలతో నిర్మితం చేయడం జరిగెను. మొదలు శిరస్థాయి మధ్యలో బ్రహ్మరంధ్రం, బ్రహ్మరంధ్రం చుట్టు అలవరచబడిన జన్మపర్యంతపుపొరలు ఆ బ్రహ్మరంధ్రం నుంచి పుట్టుకొచ్చిన ప్రథమనాడులు, ఆ ప్రథమనాడులలోనే స్థూలనాడీమండలాలు ఒకదాని తరువాత ఒకటిగా నిల్వరింపబడియుండును. స్త్రీ నాడీమండలము యందు స్త్రీకణాలు, పురుష నాడీమండలము యందు పురుషకణాలు. కాబట్టి ఇది మొదలు స్థూలతొడుగుయే, అందులోని స్త్రీ నాడీమండల లింకులను బట్టి స్త్రీతొడుగుగా ఆ తదుపరి గిట్టిపుట్టుటలో పురుషనాడీమండల లింకులను పురుషతొడుగుగా ఉత్పన్నమగును. అందుకనే మొదలు ఆడమనిషియని, మగమనిషియని ఆ తరువాతనే మనస్సులో మనిషిగానే తయారు అగును. కాబట్టి మనస్సులో రెండిటి యొక్క అనుభవపూర్వక దారులు యుండును. కావున స్త్రీలు పురుషులను అర్థం చేసుకోగల్గుతారు, పురుషులు స్త్రీలను అర్థం చేసుకోగల్గుతారు. ఎందుచేతననగా ప్రతిఒక్కరికి మనస్సు వున్నది. అలా మనస్సులో మనిషిగా తయారు అవుట మొదలులోనే ఒకసారి చచ్చిపుట్టుటలో ఆడమనిషిగా మరొకమారు చచ్చిపుట్టుటలో మగమనిషిగా అన్నటుల చచ్చిపుడుతూనే వున్నాము. కాని ఇంతవరకు స్త్రీ అనుభవలోతు ఎంత ఏర్పడినదో, పురుష అనుభవలోతు ఎంతవరకు ఏర్పడినదో ఆ రెండిటి అనుభవాలచే మనస్సులో మనిషిగా ఎంతవరకు తయారు అయ్యామో తెలియక ఒక్కొక్కరు ఒకరక మనస్థత్వంలో చిక్కుకోవడం జరిగెను. ఆరకంగా చూస్తే నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికమున ప్రతి పాత్రపోషణాయుత జీవప్రమాణికములు అన్నియు మనిషి అనే ఈ స్థూలతొడుగులోనే ప్రథమనాడులలో జీవించబడుతున్నవి. కాబట్టి ఈ స్థూలతొడుగులో జీవములు జీవించబడటానికి గాను ప్రథమనాడులలోని ఒక్కొక్క కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోనే జీవప్రమాణికములు జీవించును. కావున ఆ ప్రథమనాడుల నుంచి పిల్లనాడులు పుట్టుకొచ్చెను. పిల్లనాడులకు నర్వులు,నాళాలు పుట్టుకొచ్చు అమర్చుటలో ఆ పిల్లనాడులు, నర్వులు, నాళాల అలవరికలలోనే శిరస్థాయి మొదలు చెవులు, కన్నులు, ముక్కు, నోరు, గొంతు, వెన్నుముక్క, భుజాలు, ఆహారనాళము, శ్వాసానాళము, ఊపిరితిత్తులు, దమని, ప్రేవానుసారికము, మలమూత్రాది సంచులు, స్త్రీ పురుష శేషస్థితి భాగాలు, పైభాగాలు అయిన మెడ. చేతులు, కాళ్ళు ఇలా లోపలిభాగాలు, లోపలిభాగాల లింకులు అయిన పైభాగాలు జీవానుభవములను బట్టి కదిలాడుతుండును. ఎందుచేతననగా ఇవి అన్నియు స్థూలరసద్రావకాలతో నిర్మితమైన భాగాలు. ఆ ద్రావకాలు నిరంతరము కదులుతూనే యుండవలె. అప్పుడే మనిషి అనే ఈ స్థూలతొడుగు ఆరోగ్యకరంగా యుండును. అది ఏరకంగా నిరంతర కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన దారులలో ఈ స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు కదులుతు జీవిస్తూనే యుండుటలో ఈ స్థూలతొడుగు ఆరోగ్యకరంగా మరియు ఇంకను జీవస్థితి ప్రమాణికములకు స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము వెలుబడే కొలది కొంచెంకొంచెంగా రాతిమనిషిగా, ఇంకా స్థిరస్థితి అలబడితే ఇనుము మనిషిగా, పూర్తి స్థిరస్థితి అలబడుటలో ఉక్కుమనిషిగానే తయారు అగును. కావున ఆ స్థూలతొడుగు యందు స్థూలరసద్రావకాలు ప్రతిభాగ నిర్వహణలో జీవానుభవ స్థిరస్థితిని బట్టి అలా తయారు అవుతు వచ్చును. కాని మనస్సుదారులను మనస్థత్వదారులుగా వంకరముగా ఎలా మలుచుకున్నామో ఆ మనస్థత్వదారులు ఎలా కదిలితే అలాగనే మనిషి అనే ఈ స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికము వంకరముగానే కదులుటలో ప్రతిభాగాములోని స్థూలరసద్రావకాలు కూడ వంకరముగానే కదులును. అప్పుడే మనకు వంకర వినికిడి, వంకర దృష్యం, వంకరమాట, వంకర చేత,నడక వచ్చును. కాబట్టి ఆ స్థూలరసద్రావకాలు కూడ వంకరముగానే కదులును. ఇలా జీవస్థితి ప్రమాణికములు మనస్థత్వ వంకరదారులకు తగ్గట్టుగా మరళ మరళ కదలగా కదలగా ఆ ద్రావకాలు వంకరగానే కదిలి కదిలి క్షీణదశకు చేరుకుంటాయి. ఆ శడ్రుచానుసార మిళితమే మనము చెప్పుకునే రక్తప్రసారములు. కాబట్టి ఈ తొడుగును రక్తమాంసములతో కూడుకోబడిన ముద్ద అని కూడ అనెదము. కాబట్టి ఆ ద్రావకాలు కూడ వంకరముగానే కదిలి జీవస్థితి కదిలికదలని విధానమున ఆ ద్రావకాలు గడ్డకట్టి, నీరుకారి, పసలుగా మారును. అలా లోపలిభాగాల మొదలు పైభాగాలు అన్నియు జీవానుభవ స్థిరస్థితిలను బట్టి చక్కగా కదలవలసినవి ఎక్కడికక్కడ కదలకుండా ఆగిపోతు వచ్చును. ప్రతిఒక్కరి మానసికము అన్నది శారీరకంపై ఈరకంగా ప్రభావం చూపును. కాబట్టి మనస్థత్వ దారులను సరియైన దారులుగా మలిస్తే తప్ప మనస్థత్వపొర పోయి అందున మానసికము పోయి శారీరకంగా నిలద్రొక్కుకుంటు వచ్చెదము.

మనమందరము ఒకరిలోఒకరము అన్నటుల కాలక్రమదారులలో జీవించడము, అలా జీవించుట యందు ఎవరికివారికిగా అనుభవము వెలుబడుటలో ఆ దారులే అనుభవమైన దారులుగ మారడము, ఆ తరువాత ఎవరి అనుభవపూర్వక దారులు వాళ్ళ మనస్సుదారులుగా అలబడటము, అలా ఎవరి మనస్సులోని దారులలో వారు జీవించబడుతు రావడము మొదలయ్యెను. కాబట్టి ఎవరి మనస్సులో వాళ్ళ అనుభవమైనదారులు వాళ్ళ అనుభవదారులలో వాళ్ళు జీవించబడుతు ఆ జీవితంలో సంతృప్తి చెందుతు, అసంతృప్తిని సవిచూచుటలో పూర్తిగా స్థిరపడుతురావలె. కాని ఆలోపే ఆ దారులను అటుఇటుగా మలుచుకొనుటకు వున్నది అని అనుటలోనే మనస్సు పుట్టుకకు కారణమైన ప్రాకృతికమండలము కాలగర్భంలోనే నిల్వరింపబడి అందునుంచియే ప్రకృతి యొక్క అణువును విడుదల చేయుటలో ఆ అణువుకే మనస్సు అను పేరు. అలా ఒక్కొక్కరికి ఒక అణువును విడుదల చేయుటలో ఒక్కొక్కరికి ఒక మనస్సు వున్నది అని తేలబడెను. కాబట్టి ఎవరి మనస్సులోనివి వాళ్ళ అనుభవమైన దారులు. కావున ఎవరి అనుభవపూర్వక దారులను వాళ్ళు తమ అనుభవములో ఏర్పడిన ఇష్టము అయిష్టత చేత అర్థం అయ్యి, అర్థంకాక సంతృప్తి అసంతృప్తిల నడుమున సరియైన దారులను అటుఇటుగా అనగా వంకరముగా మలుచుకొనెదురు. అలా మలుచుకొనుటకు తమ అనుభవ స్థితిగతులే కారణము అని వాళ్ళు ఎలా మల్చుకున్నారో అలా మలుచుకొనుటకు కారణములు ఏమిటో వాటిని అన్నింటి ఈ మనసాక్షియొక్క పొరలో నిల్వరింపబడిన అంతర్వాణి నింపుకొనును. కాబట్టి మనస్సు అనే పదనడకగా మారిన ప్రకృతియొక్క అణువులోనే అంతర్వాణి పుట్టుకకు కారణమైన ప్రాకృతికమండలము నుంచి అణువును వెలువరింపచేసి ఈ అణువును కూడ ఆ అణువులోనే నిల్వరింపచేయుటలో ఆ మనస్సు అనే పదనడకగా మారిన ప్రకృతియొక్క అణువు నుంచియే మనస్సుపొర విడుదల అగును. కావున ఆ పొరలోనే ఈ అంతర్వాణి అణువు నిల్వరింపబడుటలో అది మనసాక్షిగా మారును.

ఎవరికివారికిగా వాళ్ళ మనస్సుపొరలో అంతర్వాణి నిల్వరింపబడుటలో ఆ మనస్సుపొరయే మనసాక్షి యొక్క పొరగా మారుటలో వాళ్ళు తమ మనస్సులోని దారులను ఇష్టము వచ్చినట్లుగా మలుచుకొనుటలో అవియే మనస్థత్వదారులుగ మారి వాళ్ళు వాళ్ళ మనస్థత్వ ప్రకారంగానే తోటి మనష్యులతో వ్యవహరించుటలో ఆ తోటివాళ్ళు వాళ్ళ వంకరనడకతో బాధపడిన లేక వ్యతిరేఖంగా తీసుకున్న లేక ఇతరులు అలా కాదు ఇలా అని చెప్తున్నా వినకపోగా వాళ్ళ మనస్థత్వ ప్రకారంగానే వాళ్ళు నడవాలని ప్రయత్నించుటలో వాళ్ళయే సరియైన నడక కాదు అని మనసాక్షి ఎత్తిచూపును. అనగా మనసాక్షియొక్క పొరలోని అంతర్వాణి వాళ్ళు సరియైన దారిని వంకరదారిగ మలుచుకొని ఆ వంకరదారి ప్రకారంగానే వ్యవహరించే విధానము వెలువరింపబడును. అదియే ఎవరి మనసాక్షి వాళ్ళ నడకను ఎత్తిచూపడము అనెదము. అప్పుడైన మనయొక్క వంకరదారిని గుర్తుఎరిగి సరిమల్చుకొని సరిదారి ప్రకారంగా బాహ్యానికి వ్యవహరిస్తామని మన మనసాక్షియే మన నడకను ఎత్తిచూపునట్లు అమర్చడం జరిగెను. కాబట్టి ఎవరి అనుభవస్థితిగతుల ప్రకారంగా వాళ్ళ మనస్సుదారులను మనస్థత్వదారులుగ మలుచుకున్నా అలా మలుచుకున్న విధానం చచ్చిపుట్టుట అలవరికలో గుర్తులేకున్నా వాళ్ళ మనసాక్షి ఎత్తిచూపినప్పుడే సరిమలచుకున్న ఆ సరిదారిని బట్టి మరళ జీవించబడుతు ఈ జీవితకాల ప్రయాణంలో ముందుకు సాగవచ్చు.

ప్రతిఒక్కరికి మనస్సన్నది పుట్టుకరావడము, కాలక్రమదారులే వాళ్ళయొక్క అనుభవమైన దారులుగ ఆ తరువాత మనస్సుదారులుగ అలబడటము, ఆ తదుపరి ఎవరికివారుగా వాళ్ళ మనస్సుదారులలో జీవించడము మొదలవడము. అలా వాళ్ళ అనుభవపూర్వక దారులలో వాళ్ళు జీవించుటలోనే ఆ అనుభవములలో కొంచెంకొంచెంగా స్థిరపడుతు రావడము పూర్తిగా స్థిరపడేలోపే వాళ్ళ అనుభవమైన దారులను అటుఇటుగా మలుచుకోవడము అన్నది ఎప్పటినుంచి మొదలుకావడము అన్నది జరిగెనో అప్పటినుంచే మనస్సు పొరప్రభావిత అలవరికలోనే మనసాక్షి నిర్వహణలో ఆ పొరలో అంతర్వాణిని నిల్వరింపచేయడం జరిగెను. కాబట్టి వాళ్ళ వంకరదారుల నడకను వాళ్ళకు తెలియజేస్తూ వచ్చెను మనసాక్షి. అలా మొదలు గుర్తు ఎరుగుతు సరిమల్చుకోవడము అన్నది జరుగుతు వచ్చెను. అలా అనుభవములో పడిలేచి పడిలేచి తమ నడకను మనసాక్షి నిర్వహణలో గుర్తు ఎరిగి సరిమల్చుకుంటు సాగినట్లైతే మనస్సులో మనిషిగా ఎదిగేవాళ్ళము. కాని లోపల ఒకతిక్కు తెలియవస్తున్న సరిమల్చుకొనలేక ఒకదాని తరువాత ఒకటిగా అన్ని వంకరదారులుగ మల్చుకుంటుపోవడము జరిగెను. అలా లోపల తెలియవస్తున్న సరిమల్చుకొనలేక పోవుటతో తోటి అనుభవజ్ఞుల ద్వార తెలియపరిచిన తెలుసుకొనలేక ఇష్టానుసారముగా మలుచుకొనుటలో ఆ వంకరదారుల అలవరికలోనే మనసాక్షిపొర నిక్షిప్తంగా దాగడము అన్నది మొదలయ్యెను. ఆ తరువాత ఆ వంకరదారులలోనే ఆడి ఆడి తమ అనుభవస్థిరస్థితి అంతయు కోల్పోయి పూర్తి నిస్సారపడిపోయి ఎటూ దారి కానరాక దిక్కుతోచని పక్షంన అప్పుడు నిక్షిప్తంగా దాగిన మనసాక్షి ఎలా ఆడితే ఆ స్థితికి చేరుకోవడము జరిగేనో ఎత్తిచూపడము అన్నది జరుగును.

మొదలు మనమందరము కాలక్రమదారులలో జీవించుటలో అవియే మనయొక్క అనుభవపూర్వకమైన దారులుగ ఆ తరువాత మనస్సుదారులుగ మారెను. కాబట్టి ప్రతిఒక్కరికి మనస్సు అన్నది వున్నది అని అనుటలో ఎవరి మనస్సులోనివి వాళ్ళ అనుభవమైన దారులు కాని అవి మొదలు అనుభవదారులు. కావున ఎవరి మనస్సులోని దారులలో వాళ్ళు తమ అనుభవములో తాము జీవించడము అన్నది మొదలగును. కాబట్టి తమ అనుభవపూర్వక దారులలో తాము జీవించవలెనంటే వాటిని కదిలించవలె. అందుకగాన ప్రతిఒక్కరికి మనస్సుకు మనిషికి నడుమున మెదడు పనిక్రమమును అలవరచడము అన్నది జరిగెను. కావున కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా మనస్సులోని దారులు కదులుటలో అదేవిధ రీతిలో మెదడులో కదులునట్లు, అలా మెదడు కదులుతుండగానే ఆ మెదడు నాడులలో నిల్వరింపబడిన ఆలోచనకు సంబంధించిన ప్రకృతియొక్క అణువు అదేరకరీతిలో కదులుతు ప్రథమనాడులలోని జీవ ప్రమాణికములను ఆ తీగల అల్లికలలోని వివరణలకు తగ్గట్టుగా కదిలించును. అలా కదిలించగా కదిలించగా తమ అనుభవములో తాము జీవించబడుతు ఆ అనుభవములో కొంచెంకొంచెంగా స్థిరపడుతు వచ్చును. ఆవిధంగా మనస్సుకు మనిషికి నడుమున మెదడు పనిక్రమమును అమర్చడం జరిగెను. కాబట్టియే మెదడు ఒక అద్భుతకరమైన పనిక్రమ వ్యవస్థ అని అన్నామే కాని ఆ మెదడులో అందునవి మన అనుభవాలేనని గుర్తించలేదు. అలా గుర్తించలేదు కాబట్టే మన మనస్సు లోతు కాని విస్తారత కాని మనకు ఇంతవరుకు తెలియరాలేదు.

మొదలుగా మనము అని చెప్పుకునే మనమందరము జీవము జీవప్రమాణికములే. ఆ తరువాతనే ఒక్కొక్క కాలక్రమదారులలో జీవింపచేయుట యందు వెలుబడే అనుభవమున ఒక్కొక్క పాత్రపోషణలకు తగ్గట్టుగా స్త్రీ, పురుష, తల్లి, తండ్రి జీవములుగా అనుభవములు నొందాము. అది ఏరకంగాననగా స్త్రీతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవస్థితి ప్రమాణికములను కదిలించి జీవింపచేయుటకు గాన శద్బం ఆధారంగా కదిలించి జీవింపచేయుటలో అది తల్లితీగ అయినట్లైతే తల్లి జీవముగా మారును. కావున ఆ తల్లి హావము, హావభంగిమను దృష్యముగా మలుచడము జరిగెను మరియు తల్లిజీవమొక్కటి జీవించబడదు కావున నాభి మధ్యమభాగంలో తల్లితీగను బిడ్డతీగను అల్లిక వేసి కదిలించి జీవింపచేయుటకు గాన తల్లిశ్వాసను బిడ్డశ్వాసను ఏకంచేసి ప్రాణమయశ్వాసగా మలిచి కదిలించడము జరుగును. ఆ తరువాత అదే తీగఅల్లిక నడకను తల్లిమాటగా అంతర్వాణి నుంచి నోటివెంట వెలువరింపబడటం ఆ తరువాతనే అనుభవపూర్వక స్పందన ఆ తీగఅల్లిక నడకలో తల్లిజీవమునకు అలబడుటలో స్పందన వెలుబడునట్లు అలవరచడం జరిగెను. అలాగే అనగా శబ్దము, దృష్యం, శ్వాసాస్థితి యొక్క అలవరిక, అంతర్వాణి పదజాలఅల్లికల నడక, స్పర్శ అన్నటుల ప్రతి తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికములను కదిలించి జీవింపచేయడం జరిగెను మొదలు అనుభవమున. కావున అవియే మన మనస్సుదారులుగ అలబడుటలో ఆలోచనలో జీవప్రమాణికములను ఆ తీగల అల్లికలలోని వివరణలకు తగ్గట్టుగా కదిలించుటలో అవి తమ అనుభవములో తాము కొంచెంకొంచెంగా స్థిరపడుతు రావుటలో ఆ శబ్దపూర్వక అలవరికకు తగ్గట్టుగా కర్ణభేరి శబ్దగ్రంధికలను, తెల్లగ్రుడ్డు పరనడుమున నల్లగ్రుడ్డు పాపలో ఆ జీవానుభవ దృష్యము మొదలు మలువబడటం, రెండు అనగా తల్లి బిడ్డ జీవాలను కలిపి కదిలించుటకు గాన ప్రాణమయ శ్వాస ఆధారితమున ముక్కు అమరికను ,జీవము తన అనుభవమున మాట్లాడుటకు నోరు, ఆ తరువాత ఆ జీవమునకు అనుభవము వెలుబడి స్పందించుట యందు పై చర్మపుపొర స్పర్శను అలవరచడం జరిగెను. కావున ఆ జీవస్థితి ప్రమాణికములను ఆలోచనలో కదిలించగా కదిలించగా తమ అనుభవములో తాము కొంచెంకొంచెంగా స్థిరపడుతు రావుటలో తమఅంతటతాము ఆలోచించగలిగే విధానము అలబడును. ఎలాననగా తమఅంతటతాము తమ అనుభవములో వినగల్గడము, వినిన విధానము తగ్గట్టుగా చూడగల్గడము, చూసిన విధానము తగ్గట్టుగా మాట్లాడగల్గడము వచ్చుటలో తమ అనుభవపూర్వకమున తాము ఆలోచించగలిగే విధానము ఆ జీవాలకు వచ్చినట్లు.

కాలక్రమదారులలో జీవించుట యందు అవి మన అనుభవమైన దారులుగ, మనస్సుదారులుగ అలబడుటలో అప్పటికే మన మనస్సు అన్నది పూర్తిగా ఏర్పడినట్లే అయితే మనస్సుకు మనిషికి నడుమున మెదడు పనిక్రమమును అలవరిచి కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా మనస్సులో కదులుతు పోయే దారులు మెదడులో కూడ కదులుతు పోవుటలో ఆలోచనకు సంబంధించిన ప్రకృతియొక్క అణువు ప్రథమనాడులలోని జీవప్రమాణికములను కదిలిస్తు రావుటలో అవి అడుగు అడుగు తమ అనుభవములో తాము జీవించబడుటలో స్థిరపడుతు రావుటలో అడుగుల లోతులు అలబడును. ఉదా:- తల్లి అనుభవలోతు, మంచి అనుభవలోతులు అలా లోతు అంతయు మనస్సులో కదులుట యందు మెదడులో కూడ కదులును. అప్పుడు ఆలోచనకు సంబంధించిన ప్రకృతియొక్క అణువు కదులును. అప్పటికే ఆలోచించగలిగే విధానము వచ్చుటలో ఆ లోతులను ఆలోచనలో అందుకోవడము అన్నది మనకు వచ్చును. ఆరకంగా చూస్తే మన మనస్సులో ఎన్నిరక అనుభవపూర్వక లోతులు అన్నవి ఏర్పడ్డాయో అ లోతులను ఆలోచనలో ఎంతవరుకు అందుకుంటున్నామో మనకు తెలియరావలె.

విషయసన్నివేశము తగ్గట్టుగా ఈ భయము అనే పొరను అలవరిచి కదిలించి జీవింపచేయడం అన్నది జరుగును. ఆ విషయములో సరియైన స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము ఏర్పడకపోగ ఆ విషయములో ఊగిసలాడటము, తొనికిసలాడటము అన్నది తీగఅల్లిక నడకలో ఎప్పుడైతే మొదలగునో అప్పుడు విషయానికి తగ్గట్టుగా ఒక శాతము వుండవలసిన పొర ఆ ఒక్కశాత నిర్వహణలోనే పెరుగుతు పోవును అది భయము ఎక్కువుగా అలబడినట్లు. ఆరకంగా చూస్తే ఒక్కొక్క కాలక్రమ కోణపులోతుల వివరణలు పెరుగుతు పోయేకొలది ఈ భయము అనే పొరప్రభావిత శాతములను పెంచుతు పోవడము అన్నది జరుగును. కాబట్టియే విషయానికి తగ్గట్టుగా భయము వుంటేనే భయానికి అయిన ఒక అర్థం వుంటుంది అని తేలును. కాని ఎవరి మనస్సులోనివి వాళ్ళ అనుభవమైన దారులు అగుటలో వాళ్ళు వాళ్ళ అనుభవమైన దారులలో జీవించుట యందు ఆ అనుభవస్థిరస్థితి అలబడేలోపే ఆ దారులను అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకొనుటలో అవి మనస్థత్వదారులుగా మారెను. అందున ఆ మనస్థత్వదారులలో విషయానికి తగ్గట్టు కోపము, బాధ, సంతోషము, భయము అన్నవి లేకపోగ అపార్థముల పరనడుమున ఎక్కువతక్కువలుగా అలబడును. అంతేకాకుండా ఒకరిది కోపముతో కూడుకోబడిన మనస్థత్వం అని అనుట యందు అన్ని విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను వంకరముగా మలుచుకొని ఆ వంకరదారులలో జీవించి జీవిత సంతృప్తి అలబడక అలా జీవితము ముందుకు సాగక ఆగిపోయినతనము ఆ వంకరదారులనే పదేపదే తిరిగేస్తు విషయానికి తగ్గట్టుగా ఉండవలసిన కోపాన్ని ప్రతి విషయాన్ని అలాగే అర్థం చేసుకోవడానికి ప్రయత్నించుటతో ఈ కోప ప్రభావిత పొర అన్నది అంతటా అలబడుతు పోవును. కాబట్టి వాళ్ళకు ప్రతి విషయములోను కోపమే వస్తుంది. అదేవిధంగానే ఈ భయము విషయానికి తగ్గట్టుగా ఉండవలసిన భయము ఇప్పుడు ప్రతి విషయములోను భయము అలబడుతు పోయెను. అదినూ ఎక్కువతక్కువలుగా అలబడుతు పోయెను. కాబట్టియే దేనిపై ఎక్కువ భయముగా తీసుకుంటామో దేనిపై తక్కువ భయము వుండునో అది మనకే తెలియకపోవడము. ఇంతవరుకు మనము మన మనస్సులోతుల్లోకి పోలేదు. కాబట్టియే మనస్సులోతు ఇంత అని తెలియరాలేదు. ఆరకంగా మన మనస్సులోని దారులను మనము ఎలా మలుచుకుంటే ఈ భయము అన్నది మనలో ఇలా అలబడుతు వచ్చెనో తెలియరాలేదు. కాబట్టి విషయాలను సరిగ్గా అర్థం చేసుకొని ఆ విషయములో కొంచెంకొంచెంగా నిలద్రొక్కుకుంటు రావుటలో ఆ విషయము పట్ల అలబడిన భయము అన్నది కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుతు వచ్చును.

వయస్సు ప్రమాణికమున తొడుగు అలవరికలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఒక్కొక్క పాత్రపోషణాయుత పరనడుమున కాలక్రమ కోణపుతీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో జీవించబడుతు పోయినట్లైతే జీవితకాలం పూర్తి అయ్యి బాహ్యపుపొర కొంచెంగా తొలగి అంతరములోనికి మనందరి ప్రయాణం సాగియుండేది. కాబట్టి అప్పుడే నాల్గు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారి అని అనుటలో ఏదైన అనగా కోపము, ఆవేశము, బాధ, సంతోషము, భయము విషయసన్నివేశము తగ్గట్టుగా ఆ పొరలలో కదిలించి జీవింపచేస్తేనే మనకు అనుభవము వచ్చెను. అలా అనుభవమే వచ్చినట్లైతే వాటిని అన్నింటిని విషయానికి తగ్గట్టుగానే తీసుకొని అర్థం చేసుకొనే వాళ్ళము. ఎప్పుడైతే ఆ అనుభవము స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొనలేక ఆ దారులను అటుఇటుగా వంకరముగామలుచుకొనుటలో ఆ వంకరదారులలో జీవించుట ద్వార ఆ జీవితముకి సంతృప్తి లేక ముందుకు సాగక ఆగిపోవును. అంతేకాకుండా ఆ వంకరదారులను సరిమల్చనంత వరుకు మరళ మరళ ఆ వంకరదారులలో జీవించబడుటలో అది అలవాటుగా మారును. కాబట్టి ఆ వంకర నడకలు ఎన్నో జీవితపు ఆటుపోటులను ఎదుర్కొనడము ఒకవేళ ఎదుర్కొన్న అందులోని మన వంకర నడకతో కూడుకోబడిన లోపాన్ని గుర్తు ఎరిగి సరిమల్చుకుంటే మరళ ఆ పడిన విధానము నుంచి కోల్కొని మరళ మన జీవిత ప్రయాణం ముందుకు సాగేది. కాని సరిమల్చుకోలేక ఆ పడిన పరిస్థితినే మరళ మరళ పడుట ద్వార ఆ జీవములు పడిన అనేకరక బాధలు మరళ ఆ పరిస్థితిలు ఎక్కడ పడవలసి వస్తుందో ఏమోనన్న విధానములో ఆ పరిస్థితిలను నెమరు వేసుకుంటు వుండుటలోనే వాళ్ళలో అత్యధికమైన భయము అనే పొర కప్పబడుతు వచ్చును. కాని అక్కడ మనిషి గుర్తించవలసినది ఏమనగా ఆ వంకరదారిని సరిదారిగా మల్చుటలోనే ఇంతవరుకు పడిన పరిస్థితుల ప్రభావములు అన్నియు ఒకసారిగా తొలగిపోయి మనయొక్క జీవితకాల ప్రయాణం సంతృప్తిగా ముందుకు సాగును.

భయము అంటే ఇలా వుంటుంది అని మనకు ఎలా తెలియవచ్చినది అనగా విషయానికి తగ్గట్టుగా అలవరిచి కదిలించి జీవింపచేస్తే వచ్చే అనుభవములో సావిచూస్తేనే భయము అంటే ఇలా వుంటుంది అన్నటుల మనకు తెలియవచ్చెను లేనియెడల భయము అంటే ఏమిటో కూడ మనకు తెలియవచ్చేది కాదు. కాబట్టి కోణపు వివరణలు పెరుగుతు పోయేకొలది ఈ భయము అనే పొరప్రభావిత శాతమును పెంచుతు కదిలించి జీవింపచేయడం జరిగెను. అలా నాల్గు కోణాలు కలిసి ఒక వివరణాయుత విషయ అల్లికతో కూడుకోబడిన దారి అగుటలో విషయాలకు తగ్గట్టుగానే అనుభవములో మనము సవిచూసి ఉన్నట్లైతే మంచి అయిన, చెడు అయిన, కష్టము అయిన, సంతోషము అయినం భయము అయిన అనుభవములే అని గుర్తించే వాళ్ళము ఆ అనుభవములలో స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొన్నట్లైతే. కాని ఎప్పుడైతే విషయానికి తగ్గట్టుగా కాకుండా మనము ఆ విషయములలో ఊగిసలాడటము, తొనికిస లాడటము, ఒత్తిడి చెందడము, ముందుకు కదలలేక పోవడముతో ఆ విషయములో సరి స్థిరస్థితి వచ్చేటంత వరుకు ఆ విషయములోనే ఊగిసలాట అలవరికలో జీవించబడవలసి వచ్చును. కావున ఆడ ఆ విషయానికి తగ్గట్టుగా ఉండవలసిన పొర ఎక్కువతక్కువలుగా అలబడుటలో అది మనకు ఎక్కువలాగ భయము తోచెను. కాబట్టి ఏ విషయములో ఎక్కువతక్కువలుగా భయపడ్డామో ఆ విషయాన్ని గుర్తు ఎరిగి సరిమల్చి ఆ సరివివరణాత్మక దారి అలవరికలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొంటు రావుత యందు ఆ విషయము పట్ల ఎక్కువతక్కువలుగా కప్పబడిన భయము పొర అన్నది కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుతు వచ్చును.

మనమందరము కలిసి కాలక్రమదారులలో జీవించాము. అలా జీవించుట యందు వెలుబడే మొదలు అనుభవమున అవి మన అనుభవమైన దారులుగా ఆ తరువాత మనస్సుదారులుగా అలబడెను. కాబట్టి ప్రతిఒక్కరికి మనస్సు అన్నది ఒకటి వున్నది ఎవరి మనస్సులోని వాళ్ళ అనుభవమైన దారులు కావున తమ అనుభవదారులలో తాము తోటి జీవస్థితి లింకులతో జీవించుట యందు ఆ అనుభవపూర్వక దారులలో కొంచెంకొంచెంగా అనుభవస్థితి అలబడుతు వచ్చును. అలా అలబడుతు రావుటలోనే కాల సమయస్థితి ప్రకారంగా మన మనస్సులోని దారి కదులును. అదేవిధంగా మెదడు నాడులలో కదులును. అక్కడ ఆలోచనకు సంబంధించిన ప్రకృతి యొక్క అణువు మనల్ని అనగా ప్రథమనాడుల లోని జీవప్రమాణికములను కదిలించును. అలా తమ అనుభవములో తమను ఆలోచనలో కదిలించగా అదేవిధంగా శిరస్సు మధ్యమస్థానములోనున్న అంతర్వాణి అదేరకంగా తీగను అల్లిక వేసి ఆ అల్లికకు జీవానుభవమును బట్టి శబ్దాన్ని కూర్చి నోటి పదశబ్దముగా కొండనాలుక నుంచి గాత్రస్పష్టతపైన పడి నాలుక వంపుల నుంచి పెదవి విరపుల ద్వార మాట వెలువరింపబడును. కాబట్టి ఎవరి నోటిలో వెలుబడేవి వాళ్ళ అనుభవమైన మాటలు. కాని అలా ఒక్కొక్క తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారిలో అనుభవస్థిరస్థితి కొంచెంకొంచెంగా అలబడుటలో పదశబ్ద స్పష్టత కూడ చక్కగా అలబడుతు వచ్చును. ఆలోపే ఆ దారులను అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకోవడము ఆ వంకరనడకలో దారులు ఎలా మలుచుకుంటే మాటలు కూడ అంతే వంకరముగా అలబడటము మరళ ఇది ఒక వంకర నడక అని గుర్తు అరిగి సరిమల్చిన ఆ సరిదారిలో స్థిరస్థితి రానంత వరుకు మరళ ఆ మాటలు వంకరముగా వెలుబడుతాయి. అప్పుడు ఇతరులు ఆ మాటలు వింటే ఏమనుకుంటారో తిరిగి ఏమంటారో తమను ఎలా తీసుకుంటారో అన్న విధమున జీవప్రమాణికము కదులుటలోనే భయము అన్న పొర అలబడుతు వచ్చును. కాబట్టి మరళ తమ అనుభవపూర్వక దారులలో కొంచెంకొంచెంగా స్థిరస్థితి అలబడుతు రావుటలో తమ అనుభవపూర్వక మాటలపై తమకు నమ్మకము కల్గుతు వచ్చేటంతవరుకు తమలో ఏమి కల్గి ఇతరులతో మాట్లాడుదాము అన్న భయము మొదలు కలుగును.

మనమందరము ఒక్కొక్క కాలక్రమదారులలో జీవించుటలోనే ఒక్కొక్క పాత్రపోషణలకు తగ్గట్టుగా ప్రవర్తన నియమావళి అంతేకాకుండా అదే కాలక్రమ కోణపుతీగల అల్లికల వివరణలలోనే అనేకరక పనిక్రమములు పుట్టించెను ఆ పనిక్రమల పుట్టుకకు కారణమైన ప్రాకృతికమండలము. కాబట్టి ఆ మండలము కాలగర్భంలోనే నిల్వరింపబడి ఒక్కొక్క కాలక్రమ నిర్వహణ పరనడుమున ఒక్కొక్క పనిక్రమ వివరణలో మనల్ని కదిలించి జీవింపచేయుటలో అనుభవము వెలుబడి ఆ అనుభవములను బాహ్యానికి వెలికితీసాము. ఇప్పుడు అనగా ప్రస్తుతములో ప్రతిఒక్కరికి అన్ని పనిక్రమములు చేతనవును అని అనుటలో కొందరు కొన్ని పనిక్రమ లోతుల్లో ఏర్పదబడిన స్థిరస్థితి నడక కాని కొందరు పనిక్రమముల పరనడుమున ఏకాగ్రతను,శ్రద్ధను శ్రద్ధతో పాటు పటుత్వమును అలవరిచి కదిలించి జీవింపచేయుటలోనే ఆ పనిక్రమములో కొంచెంకొంచెంగా స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొనుచు రావలె. కాని ఆలోపే వాళ్ళు తమకే పనిక్రమ నడక వచ్చునని తోటి అనుభవజ్ఞుల పట్ల అటుఇటుగా వ్యవహరించడం తమకు వచ్చునన్న విధానములో ఆగిపోవుటలో బద్దకము అలబడుతు రావడం దానితో ఏకాగ్రత, శ్రద్ధ, పటుత్వం తగ్గుతు రావుటలో ఆ పనిక్రమ నడకను అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకోవడము ఆ వంకర నిర్వహణలలో పనిచేయుటలో ఆ పని సరిగ్గా సాగకపోవడము, అలా ఎన్నిసార్లు చేసిన ఆ పని నిర్వహణ నడక అలాగే అనగా వంకరముగానే సాగడము అప్పుడు ఆ పనిక్రమ నడకను వంకరముగా మలుచుకున్నామని ఆ వంకర నడకను సరిచేస్తే వంకర నడకతో కూడుకోబడిన పొర అలబడి ఆ పొర కప్పబడి యుండుట ద్వార ఆ పనిని వంకరముగా మలుచుకొన్నామని తెలియకుండా పోవడము అదియే అలవాటుపూర్వకంగా మారడము ఆ తరువాత తమ పనిక్రమము పైననే తాము నమ్మకాన్ని కోల్పోవడముతో ఆ పని చేయవలెనన్నా ఆ జీవప్రమాణికములు కదిలే విధానము భయము అనే పొర కప్పబడును. కాబట్టి అటువంటి వాళ్ళకు ముందు ఏ పని చేయవలెనన్నా భయము అన్నది ముందు అలబడుతకు కారణం. కాబట్టి వాళ్ళు వాళ్ళ అనుభవాల్ని గుర్తు ఎరిగి సరిగ్గా సరిమలిస్తేనే ఆ భయము అనే పొర కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుతు వాళ్ళ పనిక్రమ అనుభవముపైన వాళ్ళకే నమ్మకము కల్గుతు వచ్చును.

ఒకప్పటి నడకలో ఏది ఎంత తిన్నా చక్కగా జీర్ణించుకొనే వాళ్ళు అని చెప్పేవారు. అప్పుడు వాళ్ళు అనుభవపూర్వకమున అడుగు అడుగు అర్థంలో స్థిరంగా నిలద్రొక్కుకొన్నవాళ్ళు. కావున వాళ్ళ అనుభవస్థిరస్థితిని బట్టి ప్రేవునాడులకు గట్టి సారవంతము అలబడుతు వచ్చును. దానిని బట్టి ప్రేవు దేనినైన కొట్టి పిప్పిచేయును. అలా పూర్తి స్థిరస్థితియే అలబడుతు వచ్చుటలో ప్రేవు రాయిని కూడ పిండికొట్టగలదు కాని ఆ తరువాత మన తోటి అనుభవజ్ఞులు తమ అనుభవలోతుల్లో స్థిరస్థితి కోల్పోతు రావుటలో ప్రేవునాడులలో సారము కోల్పోతు వచ్చును. అప్పుడే ప్రేవునాడులు పిప్పికొట్టలేవు. అలా పిప్పికొట్టలేక పోవుటచే ప్రేవులో అలాగే వుండటము మందగించినట్లు ఆ జీవము దానిని బట్టి కదలలేక పోవడము. అజీర్ణతతో ఆ జీవములు పడే అవసాట్లు పుల్లగా తేపులు రావడము ఆ జీవప్రమాణికములు నిల్వరించుకొనలేక పోవును. ఆ తరువాత అది నిదానంగా జీర్ణం అయ్యి విసర్జనగా బయటికి వస్తే తప్ప ఆ జీవము కొల్కోలేదు. వీటిఅన్నింటికి కారణము ఆ జీవములు తమ అనుభవస్థిరస్థితిలను కోల్పోవడమే. కాబట్టి ఆ అనుభవములను గుర్తు ఎరిగి సరిమల్చలేక ఒకవేళ అలా సరిమల్చినట్లైతే మరళ జీవానుభవసారము పెరుగుటలో ప్రేవునాడులకు కూడ సారము వెలువరింపబడి మరళ పదార్థాన్ని చక్కగా పిప్పికొట్టును. ఒకవేళ సరిమల్చలేకపోయినట్లైతే తిన్న ప్రతిసారి అదే ఇబ్బందిని జీవములు ఎదుర్కొనుటలో ఆ జీవములకు తినాలన్న ముందుకు కదలలేక ఆగిపోయే విధానమున భయము అనే పొర కప్పబడును.

మనమందరము కాలక్రమ కోణపుతీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో ఒక్కొక్క పాత్రపోషణలకు తగ్గట్టుగా జీవించుట యందు ప్రవర్తన నియమావళి అలబడుతు వచ్చెను. అదేవిధంగా ఆ కాలక్రమ కోణపు వివరణలలో పనిక్రమములను కూడ పుట్టించెను ఆ పనిక్రమముల పుట్టుకకు కారణమైన ప్రాకృతికమండలము. కావున ఒక్కొక్క పనిక్రమ నడకతో కూడుకోబడిన వివరణలలో కదిలించి జీవింపచేయుట యందు మనకు అనుభవము వెలుబడును. అలా వెలుబడిన అనుభవములలో మన నుంచి ఆ అనుభవాలు బాహ్యానికి వెలుకివచ్చెను. అయితే అలాగే స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము అన్నది ప్రతిఒక్క పనిక్రమ తీరులో అలబడుతు వచ్చుటలో ప్రతిఒక్క పనిక్రమ పట్ల ఏకాగ్రత, శ్రద్ధ, పటుత్వము పెరుగుతు వచ్చుటలో ఆ పనిక్రమ అనుభవములు మన నుంచి చక్కగా బాహ్యానికి వెలికివచ్చేవి. అలా పనిక్రమ లోతుల్లో కూడ జీవింపచేస్తు పోవడము జరుగును మనల్ని. కాని ఆలోపే ప్రవర్తన నియమావళి నడకతో కూడుకోబడిన దారులలో స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము వెలుబడేలోపే ఆ దారులను అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకొనుటలో ఆ స్థిరస్థితి కొంచెం కొంచెంగా కోల్పోతు వస్తాము. కావున ప్రవర్తన రీతిని బట్టియే పనిక్రమము కూడ సాగును. కావున వంకర దారుల అలవరికలో ప్రవర్తననే కోల్పోతు రావుటలో ఆ జీవస్థితి ప్రమాణికములు వంకర అలవరికలో కదులుట యందు ఆ పనిక్రమములు కూడ వంకరముగా చేయును. అలా చేయగా చేయగా ఆ పనిక్రమ నడకు సరిగ్గా చేయలేమో అని తమ పనిక్రమముపైన తామే నమ్మకాన్ని కోల్పోతు రావడము జరుగును. అలా కోల్పోయే కొలది కొంచెంకొంచెంగా ఇప్పటివరుకు ఏర్పడిన ఆ అనుభవ స్థిరస్థితి తగ్గుతు వచ్చును. అప్పుడు ఆ జీవస్థితి కదలలేదు. అలా కదలని విధమున పనిని నిర్వర్తించలేదు. ఒకవేళ నిర్వర్తించిన అది సరినిర్వహణలో సాగదని ఆ జీవానికి వుండుట ద్వార అది నేను సరిగ్గా చేయలేనేమో అన్న విధమునే ఈ భయము అన్న పొర అలబడుతు వచ్చును. ఆరకంగా వాళ్ళు ఏఏ పనిక్రమ నిర్వహణలలో అలా మలుచుకున్నారో వాటి పట్ల వాళ్ళకు భయము కల్గుతునే యుండును.

మన అనుభవపూర్వక నడక ప్రకారంగా చూస్తే మనకు మనకు ఏమి తలియరాలేదు. కాని మనలో మనకుగా లోకగమనము మన నోటివెంట పలికిస్తేనే మనకు ఏమైన తెలియవచ్చాయి. ఉదా: పండగలు మనకంటే ముందు ఈ నాడీపర్యావరణములో పరిపక్వతాయుత దశస్థితి చేరుకున్న దైవాంశస్వరూపాలు వాళ్ళు సాధించేతనమున వాళ్ళ ప్రసారములు కాలగర్భ నిర్వహణలో నిల్వరింపబడియుండును. అవియే మనము చెప్పుకునే వినాయకచవితి అని, శ్రీరామనవమి అని పండుగలు. కాబట్టి కాలము నిర్ణయించిన ప్రకారంగా పలాన రోజు అని ఆ పండగ సందర్భ గడియ ప్రసారములు పై బాహ్యపుపొరల లోనికి వెలుబడును. ఆ రోజునే పండుగ రోజు అనెదము. అదికూడ మనలో మనకుగా లోకగమనము తెలియచెబితేనే అది పలాన పండుగ అని మన నోటివెంట వెలుబడును. అలాగే ఆ పండుగలు ఎలా చేయాలి అన్నది కూడ ఆ లోకగమన నడక ద్వారానే మనకు తెలియచెప్పడం జరిగెను. కావున ఆ పండుగ సందర్భంన మన లోకమునకు వచ్చిన కొత్త ప్రసారములను పట్టి ఉత్తేజితపడమని ఆ ప్రసారములు వెలువరింపబడును. అంతేకాని ఆ పండుగ చేస్తే ఏమైతుందో ఒకవేళ చేయకపోతే ఏమో అవుతుంది అన్నది కాదు. చెప్పాలంటే మనము ఆ పండుగ సందర్భ ప్రసారములచే మనకు ఉత్తేజితపడుటకే కాని వాళ్ళకు పండుగను చేసేటంత వాళ్ళము మనము కాదు. ప్రకృతితుల్యంలోనే ప్రసార ప్రభావితములను బట్టి వికశింపులు వచ్చును. అప్పుడే ప్రకృతి శోభాయమానంగా కదులును. కాబట్టి ఆ పండుగ అన్నది మన లోకానికి. కాబట్టి లోకములో వెలుబడే పండుగ ప్రసారములను మనము అందుకోవలె. అంతేకాని మన ఇంట చేసుకోలేదని ఎలా అని ఆలోచన వలదు. ఒకవేళ చేయకపోతే ఏమో అవుతుంది అన్నది కానేకాదు. మనము చూస్తే పండుగను చేయకపోవుటలోనే మనకు ఏమి జరిగినా అందుకుగానే జరిగాయి అని తలంచుతాము. కాని మనకు మన అనుభవస్థితిగతులను బట్టి ఏమైన జరుగుతాయి కాని పండుగ చేయకపోవుట ద్వార కాదు. అది గుర్తు ఎరిగినట్లైతే మన అనుభవాల్ని గుర్తు ఎరిగి సరిమలుస్తు పోవుటలో మనకు ఏమియు జరుగవు. అప్పుడు మనము వాటిపైన, వీటిపైన పెట్టవలసిన అవసరము యుండదు. అప్పుడు ప్రస్తుత ఇప్పటివరుకు ఏర్పడిన భయము అనే పొర కూడ కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుతు వచ్చును.

కాలక్రమ నిర్వహణలోనే స్థూలతొడుగులు కూడ నిర్మితం కాబడుటలో కాలక్రమ నిర్మాణములు పూర్తి అయ్యేసరికి స్థూలతొడుగుల నిర్మాణములు కూడ పూర్తి కాబడెను. ఆ తరువాత ఒక కాలక్రమదారులు తరువాత ఒక కాలక్రమదారులలో స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములను జీవంపచయించుటలో వెలుబడే మొదలు అనుభవాల్ని బాహ్యపు పొరలలో నింపబడుతు రావుటలోనే అన్ని కాలక్రమములో సమయస్థితి ప్రకారంగా అలవరచిన కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన ఆర నుంచి ఒక్కొక్క స్థూల అనుసారికమునకు నాభి మధ్యమభాగం నుంచి అలవరుస్తు రావడము జరుగును. ఎందుచేతననగా కాలగర్భం చుట్టు కాలాలు ఎలా రూపొందింపబడెనో అదే విధంగా నాభి చుట్టు నాభిపొరలను అలవరుస్తు రావుటలో బాహ్యపుపొరల నడుమున అనుభావాల్ని నింపబడుతు రావుటలో ఆ అనుభవాల్ని నాభి నిల్వగమనము అనే బుడగలో నింపబడుతు రావుట అన్నది మొదలు అగుటలో లోకము మనలోనే కదులునన్నట్లు అలవరుచుట ఆ తరువాత అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులు సమయస్థితి యందు నుంచి దారులలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికము ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో తమ అనుభవములో తాము జీవంచబడుతు రావుట యందు జీవించుట వరుకే ఒక జీవమునకు ఇంకొక జీవమునకు నాభిలో తీగలు అల్లికలు వయేడం జరుగునని జీవంచబడని తరువాత నాల్గు వయస్సుల యందు అనుభవము వెలుబడుటలో జీవతకాలం పూర్తి అవుటలో పుట్టుట గిట్టుట,చచ్చి పుట్టుటలో ఎవరికి ఎవరో అన్నట్లు ఎవరి అనుభవపూర్వక దారులు వాళ్ళ ఏర్పడబడిన కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడని ఆరలో నింపబడుతు రావుట యందు మొదలుగా బాహ్యానుసారిక దారులలో మనస్సు అనే పదనడకగా ప్రకృతి యొక్క అణువు మనస్సు పుట్టుకకు కారణమైన ప్రాకృతికమండలము నుంచి వెలువరింపబడెను. అదే విధంగా మనిషి అనే పదనడకకు సంభందించిన ప్రకృతి యొక్క అణువు కూడ స్థూల తొడుగు శిరస్థాయి యందు బ్రహ్మరంధ్రంలో నిల్వరింపబడెను.ఎందుచేతననగా బ్రహ్మరంధ్రం అలవరచబడిన జన్మపర్యంతపుపొరల ఆధారంగా ఈ స్థూలతొడుగును మనస్సులో మనిషిగా మలువవలె.కావున మనస్సుకు మనిషికి నడుమున మెదడు పనిక్రమము అలవరిచి ఆలోచనాస్థితిలో తమ అనుభవపూర్వకములో కదిలించడము జీవంపచయేడం. ఆ జీవితానుభవంలో స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొనుటలో ఆ అనుభవము నాభి మధ్యమ భాగంలో నిల్వగమనము యొక్క బుడగలో నిల్వరింపబడి వుండుట ద్వారా ఆలోచనాస్థితి నుంచి గమనించేస్థితికి రాబడుటలో నేరుగా రెండు కనుబొమ్మల నుంచి ఆ గమనము నాభి నిల్వగమనము యొక్క బుడగలో నిల్వరింపబడుటలోనే ఆ బుడగలోని నిల్వరింపబడని అనుభవము అంతయు గమనములో కదులుట యందు నిల్వగమనము యొక్క బుడగ లోతులను బట్టి గమనపు లోతు కూడ అలబడుటలో నాభి మధ్యమభాగమునకు కాలగర్భ మధ్యమభాగమునకు లింకులు అలవరుచుట ద్వారా ఒక్కొక్కరక అనుభవలోతులు అన్నియు గమనములోనికి అలబడుతు పోవుటలో గమనము గ్రహీత అలవరికలో నాభి మధ్యమభాగం నుంచి కాలగర్భ మధ్యమభాగంలోనికి అలబడును.అలా కాలగర్భ మధ్యమ భాగం నుంచి మనస్సు పుట్టుటకు కారణమైన ప్రాకృతికమండల ఆధారంగా బాహ్యపుపొరలో అనగా వాళ్ళ చుట్టు కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడని ఆర యందే బాహ్యానుభవ లోతులు మనస్సు లోతులుగా అలబడుతు వచ్చాయి కావున ఆరకంగా గమనము ఒక్కొక్కరక అనుభవలోతుల్లో గ్రహీతంగా అలబడుటలో మనస్సు అనే పదనడకగా మారిన ప్రకృతి యొక్క అణువులోనికి అలబడుటలో ఆరకంగా మనిషి మన మనస్సులోనికి ప్రయాణం చేయుటకు వున్నది.

మొదలుగా ఇవి స్థూలతొడుగులు.స్త్రీ నాడీమండలమును బట్టి స్త్రీతొడుగుగా,పురుష నాడీ మండలమును బట్టి పురుషతొడుగుగా నాల్గు వయస్సుప్రమాణికమున తొడుగుప్రమాణికం పెంపొందింపబడుతు రావుటలో నాడీమండలాల లింకులలో పాత్రపోషణలు పెరుగుతు వచ్చును.అదే విధంగానే స్త్రీ పురుష నాడీమండల లింకులలో బాలికలు,బాలురుగా తరువాత యుక్తులుగా స్త్రీ పురుష తొడుగులుగా యుక్త నిర్వహణ యందు ఉత్పన్నం కావుటలో స్త్రీ పురుష జీవాలు జీవించబడటానికి గాను సంభందిత భందవ్యాల అల్లికలు అని అనుటలో నాభి మధ్యమభాగంలో తీగలను అల్లికలు వేస్తు ఆ అల్లికలలో జీవింపచేస్తు రాబడటము జరుగును.ఈ తీగల అల్లికలే మనయొక్క నాడీమండలములోని కణాలు,ఒక్కొక్క కణ నిర్వహణ యందు ఒక్కొక్క వివరణ నడక దాగి యుండును.కావున సంఖ్యపరిణతిలో ఒక కణము తరువాత ఒక కణము ప్రథమనాడీలోనికి విడుదల కాబడుట యందు కణకదలిక సారాంశయుతతీగగా విచ్చుదల కాబడును.ఆరకంగా చూస్తే ఇవి జీవము, జీవప్రమాణికమున మొదలు దశలే కావున తల్లి కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా శబ్దం ఆధారంగా కదిలించగా కదిలించగా జీవించుటలో తల్లి జీవముగానే అనుభవాన్ని పొందును.సరియైన అనుభవ స్థిరస్థితి రాణి యెడల తల్లిగా ఆ జీవముగా వ్యవహరించేది కూడ చేతకాదు.అలా తల్లి కణాలలో ఒక్కొక్క కణములో ఒక్కొక్క వివరణ యందు తల్లి అనే పదమునకు అర్థాన్ని సంతరింపచేయడం జరిగెను.ఒక్కొక్క కణాన్ని ఒక అడుగుగా తీసుకొన్నట్లైతే ఒక కోణము తరువాత ఒక కోణమును అలవరచుట తల్లి లోతు అనెదము.ఆ దుగు అడుగు లోతుల్లో స్థిరస్థితి అయిన ప్రతి కోణపు లోతుల్లో అలబడితే తల్లినడక బిడ్డ యెడల వివరణముగా యుండును.అదే విధంగా తండ్రి అనుభవములేక అర్థం అయ్యి కాక దారులు అటుఇటుగా మలుచుకొనుటలో ఆ మలుచుకున్న ప్రకారంగానే వ్యవహరిస్తున్నాము.కావున ముందు మనయొక్క అనుభవపూర్వక నడక సరిదారిలో వున్నదో లేదో మన గురించి మనకే తెలియనప్పుడు మనయొక్క ఆలోచనలు పిల్లలపై రుద్దుటకులేదు. మనయొక్క తల్లి అనుభవలోతులు మనయొక్క గమనానికి అందుటలో బిడ్డలతో వాళ్ళ వయస్సులకు తగ్గట్టుగా లేక మనస్థత్వం తగ్గట్టుగా ఎలా వ్యవహరించాలో ఆ లోతుల యందు వెలుబడిన అనుభవ స్పందనలను బట్టి ఎదుటనున్న బిడ్డజీవాల స్పందనలను గుర్తు ఎరిగెదము.అప్పుడే ఒక జీవము ఇంకొక జీవమును అర్థం చేసుకొని మెలగడం అన్నది వచ్చినట్లు.

తల్లితండ్రులుగా తమ అనుభవం నుంచి తాము ఒకప్పుడు పిల్లలే,వాళ్ళకు బాల్యానుభవములు కలవు.కావున సరియైన దారులలో అనగా వాళ్ళ యందు బాల్యకోణాల తీగలు అన్ని సరియైన దారులే.వాళ్ళను ఆరకంగా కదిలించి జీవింపచేసి యుండును. గడిచిన కాలక్రమదారులలో వాళ్ళ అనుభవపూర్వక దారులను అటుఇటుగా మలుచు కోబడి వున్నా యెడల వాళ్ళ దారులను సరిమల్చవలెనన్నా మన అనుభవ దారులలో వాళ్ళను నడిపించవాలె.ఆ దారులలో తమ అనుభవములో తాము స్థిరంగా నిలబడేటట్లు తమ అనుభవములో తామే జీవించునట్లు మరియు వాళ్ళ జీవస్థితిలకు కావలసినవన్ని వయస్సు తగ్గట్టుగా అలవరచడం.తల్లితండ్రుల భాద్యత మరియు వయస్సు తగ్గట్టుగా ఆలోచనలు సరిదారిలో సాగుటలో బుద్ధి,తెలివితేటలు పెరుగుతు పోవును.అందులోనే వాళ్ళ అనుభవంపైన వాళ్ళకు స్థిరస్థితి అలబడుటలో నమ్మక నిర్వహణ యందు సరియైన అడుగులలో ఏకాగ్రత,శ్రద్ధ,పట్టుత్వాలు పెరుగుతు పోవును.అప్పుడే వాళ్ళ జీవస్థితి ప్రమాణికములను తమ అనుభవపూర్వక లోతులను ప్రవర్తన నియమావళిలో పనిక్రమములో వెలికితీసుకోగలరు కాబట్టి వాలు సరియైన అనుభవపూర్వక దారులలో స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకుంటూనే వాళ్ళ జీవితకాల ప్రయాణం ముందుకు సాగును.కావున తల్లితండ్రులు తమ నీడలో పిల్లల్ని సరియైన దారులలో జీవింపచేస్తు ఆ దారులలో స్థిరంగా నిలద్రొక్కుకొని వాళ్ళ అనుభవపూర్వకములో వాళ్ళని ప్రయాణింపచేయించవలె.అప్పుడే వాళ్ళను తమ అనుభవనడకపైన నమ్మకము ధైర్యము,సాహసములు పెరుగును.కాబట్టి వాళ్ళ అనుభవమే వాళ్ళను ప్రయాణింపచేయును లేని యెడల వాళ్ళకోసం మీరు ఎంత సంపాదించి పెట్టిన వాళ్ళలో సరి వివరణాత్మక దారులలో అనుభవము లేని యెడల వాళ్ళకు అది అనుభవించేది కూడ చేతకాదు.కాబట్టి మనిషి ఏదో నిలబెట్టదు సరిదారుల నడుమున స్థిరస్థితి అయిన అనుభవమే వాళ్ళను నిలబెట్టును.

ఒకయొక వెలుగు ఉద్భోదకము కొరకు జనింపబడ్డది మానవజన్మ.ఆ తరువాత ఆ వెలుగుయే ఒక శక్తిగా మారుటలో ఈ సృష్టి అంతయు ఆ శక్తిచేతనే నడుపబడుచున్నది. కావున అది మొదలు ఎలా ఉత్పన్నమవుతుంది అని అనుటలో మానవజన్మను రూపొందింపచేయడం జరిగెను.కావున మొదలు స్థూల సూక్ష్మ వివరణల ఆధారంగా స్థూల సూక్ష్మ రసద్రావకాలు ప్రాకృతికమండలాల ఆధారంగా పుట్టుకరాబడుటలో స్థూల సూక్ష్మ వివరణలలో ఆ ద్రావకాల ఆధారంగా మొక్క ఆరంభదశ మొదలు ఫల పుష్ప వరకు స్థూలము కల్ప మర్రి వృక్షాయుత వేరు అనుసారికము వరకు సూక్ష్మమము వర్తించును. అదే విధంగా స్థూల సూక్ష్మ వివరణల ఆధారంగా చిన్నచీమ ఆధారితక్రమము మొదలు 24 లక్షల జీవరాశులు స్థూలము మిగిత 60లక్షల జీవరాశులు సూక్ష్మవివరణలలో పుట్టుకొచ్చెను.అది అన్నియు కలిసి మానవజన్మగా రూపొందింపచేయుటకు గాను బ్రహ్మరంధ్రం ఆధారంగా 72వేల నాడుల పుట్టుక ఆధారముగా అందున 84లక్షల మండలాలు రూపొందింపచేయుటకు గాను మొదలు స్థూలవివరణాలలో స్థూలతొడుగు యందు జీవప్రమాణికములను జీవింపచేయుటకు గాను మరియు ఆ స్థూలతొడుగులు నిర్మితం అవుటకు గాను కాలగర్భ ఆధారంగా కాలక్రమదారులను రూపొందింపచేస్తు రావుటలో స్థూలతొడుగు నిర్మాణములు కూడ గావింపచేస్తు వచ్చెను.అన్ని కాలక్రమ నిర్మాణములు పూర్తి అయ్యేసరికి స్థూలతొడుగు నిర్మాణములు కూడ పూర్తి అవుటలో ఆ తరువాత ఆ కాలక్రమదారులలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో జీవింపచేయుటకు అలా జీవింప చేయుటలో వెలుబడే అనుభవాల్ని బాహ్యపుతెరల నడుమున కానరావుటకు మరియు ఆ అనుభవాన్ని బాహ్యంలో నింపుటకు,ఎందుచేతననగా అనుభవమే జ్ఞానముగా పరిగణ లోనికి వచ్చును.కావున మనస్సువివరణ యందు ఈ స్థూలతొడుగు మనిషిగా తయారు కాబడటము,హృదయవివరణ వివరణల యందు రూపము,ప్రధానంశస్థితి వివరణలో ఆకారము అలా అన్ని రూపాలు ఆకారాలు కలిసి మానవరూపము,మానవ ఆకారము దాలిస్తేనే హృదయము యొక్క ముఖద్వారం అంతర్ మధ్యమముగా మారి అంతర్ కదలికల పట్ల జీవుడు అనుభూతినొంది భ్రూమధ్యమున జ్ఞానము అనే మొలక మొలిస్తేనే జ్ఞాన ప్రసారముల నడుమున మొట్టమొదటిగా శక్తిధార పుట్టును.కావున మానవజన్మకు అడుగు అడుగు అర్థచింతనను తీగల అల్లికల నడకల్లోనే అలవరిచేసే ఆ తీగయే చివరకు శక్తాయుత తీగగా తయారు అగును.

కోపము ఆవేశములు అన్నవి విషయసన్నివేశము తగ్గట్టుగా ఖచ్చిత శాతపరిధిలో పొరలుగా అలవరచి ఆ పొరలలో జీవస్థితి ప్రమాణికమును కదిలించి జీవింపచేస్తేనే అనుభవము వెలుబడుట యందు మనయొక్క అంతర్వాణి నుంచి కోపము,ఆవేశము అనే పదాలు పలుకబడ్డాయి.కాబట్టి ఖచ్చిత విషయసన్నివేశము తగ్గట్టుగా కోపమే వెలుబడినా లేక ఆవేశమే వెలుబడినా అర్థం వున్నది అని పలికెదము.కాని విషయానికి తగ్గట్టుగా కాకుండా ఎక్కువతక్కువలుగా వెలుబడిన దాని కారణము విషయస్థితిల పట్ల సరియైన అనుభవ స్థిరస్థితి లేకపోవడమే కారణము ఇంకను అటుఇటుగా మలుచుకొనుటలో కూడ పొరలు అన్నవి ఎక్కువతక్కువలుగా కప్పబడుటకు వున్నది.అదినుకాక కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా కాలానుసారిక దారులలో మనయొక్క జీవిత ప్రయాణమే సాగినట్లైతే ఎక్కడికక్కడ అనుభవంలో సంతృప్తి కలిగి మనయొక్క ప్రయాణం ముందుకు సాగియుండేది కాని సరియైన అనుభవపూర్వక నడక లేక మరియు ఆ దారులను ఇష్టం వచ్చినట్లు మలుచుకొనుట ద్వారా మరల సరియైన అనుభవం రాకపోవుటకు గాను గడిచిన కాలక్రమ దారులలోనే మరల మరల ప్రయాణించిన సరియైన అనుభవ సంతృప్తి అలబడక పోవుట ద్వారా కూడ విషయము అన్నది ఏమి లేకుండా ఎక్కువతక్కువలుగా కప్పిన పొరలు వెనువెంటనే కప్పబడి కోపాలు ఆవేశాలు వెలుబడుటకు వున్నది.

మొదలుగా సమస్య అన్నది ఎందుకు వచ్చును అనగా మనయొక్క అనుభవపూర్వక పరనడుమున చిన్నచిన్న లోపాలను గుర్తు ఎరుకపరచడానికి మరియు కొత్త కోణాలు గుర్తింపచేయుటకు గాను సమస్యలు మొదలయ్యెను.కావున సమస్య పుట్టుకరాబడుటలోనే దాని యొక్క పరిష్కారము కూడ ప్రక్కనే వుండును.కావున సమస్యలు అన్నవే లేనియెడల మనయొక్క అనుభవములో మనము ఎక్కడ వున్నామో తెలియరావుటకే లేదు కాబట్టి మనయొక్క అనుభవపూర్వక వెలికితీత పరనడుమున జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు తమ అనుభవంలో తాము స్థిరంగా నిలద్రొక్కుకొనుటకు ఈ సమస్యలు తోడ్పడును.ఒక సమస్య మనకు ఎన్నో మెలుకువలు నేర్పును,మనలో మనకే తెలియని ఎన్నో అనుభవ లోతులు మనయందు దాగియున్నవి కాబట్టి ప్రతి సమస్యకు వెతుకులాడే దారులలో మనలోనున్న మనయొక్క అనుభవము మనకు తెలియవచ్చును.కాబట్టి సమస్యకు తట్టుకోని నిలబడవలె అంటాము.ఒక సమస్యను మనయొక్క అనుభవపూర్వకముతో పరిష్కరించుకొన్న యెడల ఎలాపోతే సమస్యలు ఎదురు అవుతాయో తెలియవచ్చును. కావున పడిన విధానంలో మెలుకువ యందే వుండెదము,ఎందుకంటే కోరికోరి సమస్యను కొనితెచ్చుకొము కదా.అదినూ ఒక కుటుంభ వ్యవాహరికములో సమస్య వచ్చినట్లైతే ఒకరికొకరుగా అర్థం చేసుకొని దాని పరిష్కరించుకోవడంలో ఒకరిపైన ఒకరికి ఎంతటి అర్థము అవగాహనలు ఏర్పడ్డాయో మరియు సర్డుపాటుతనాలు మరియు పంచుకోవడాలు కావున ఒక సమస్య దగ్గరికి చేర్చగల్గును,మనషులను దూరము చేయగల్గును ఆ దగ్గరిదూరతనాల నడుమున ఒకరికొకరిని పూర్తి అర్థం చేసుకొనుటకు అవకాశము వచ్చును.కాబట్టి సమస్యలు అన్నవి మనయొక్క అనుభవ స్థితిగతులలో నిలద్రొక్కుకొనుటకే కాల నిర్వహణలో పుట్టుకొచ్చెను.కాబట్టి ఒక సమస్యను ఎదురుకొన్నట్లైతే మనయొక్క అనుభవముపై మనకు నమ్మకము కల్గును.

అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులు సమయస్థితి యందు నుంచి ఆ కాలక్రమదారులలో ఈ స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు నాల్గు వయస్సుప్రమాణికమున జీవిస్తు రావుట యందు ఆయా కాలక్రమదారులలో మొదలు అనుభవము వెలుబడెను.మరల తమ అనుభవములో జీవించబడుతు అనుభవపూర్వక పరనడుమున ఒక్కొక్క దారి అలవరికలో స్థిరస్థితి పొందవలె.ఉదా:-దారులు అనగా కోణపులోతుల దారులు.ఒక్కొక్క కోణపు తీగఅల్లిక లోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికములు జీవించడం అన్నది జరుగుటలో స్త్రీ కోణము అయినట్లైతే స్త్రీజీవముగా,అలా తల్లికోణము,బిడ్డకోణము ఏఏ కోణవివరణలకు తగ్గట్టుగా జీవ ప్రమాణికములు జీవించుట యందు వెలుబడే అనుభవంలో తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము నిలద్రొక్కుకోలేని యెడల వినే వినికిడి,చూసే చూపు,మాట్లాడే మాట,చేత,నడక అంతయు ఆ తీగ నిర్వహణలో జీవప్రమాణికము కదిలే విధానమును బట్టి ఆధారపడి యుండును.కావున జీవస్థితి ప్రమాణికములు తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారిలో అటుఇటుగా ఊగిసలాడిన,తొనికిసలాడిన ఆ దారిలో ముందుకు కదలలేక పోవుటలో మొదలుగా ఒత్తిడి అన్నది మొదలయ్యెను.ఎందుకంటే జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము అక్కడక్కడే కదులును కావున తరువాత నాల్గు కోణాలు కలిసి ఒక వివరణాయుత విషయఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారి అవుటలో నాల్గు పాత్రపోషణలు ఆ స్థూల తొడుగులోనే కదులుట యందు విషయము పట్ల సరియైన అర్థ అవగాహన పూర్తిగా ఏర్పడక పోవుట ద్వారా విషయ నిర్వహణ పట్ల ఒత్తిడి మొదలయ్యెను.మనయొక్క అందరి ప్రయాణము గతస్థితిని బట్టి ప్రస్తుతస్థితిలో సాగుతు వుండుట ద్వారా గత నిర్వహణలో ఎలా తెచ్చుకుంటే మనయొక్క జీవితము ఇలా సాగుతున్నదో తెలియకపోవుటచేత కొంచెం కొంచెంగా ఒత్తిడి పెరుగుతు పోవును.చేసే పనిక్రమ నిర్వహణ యందు ఏకాగ్రత,శ్రద్ధ, పట్టుత్వాలు లోపించిన ఆ పనిక్రమము ఏమవుతుందోనన్న ఒత్తిడి పెరుగును,ఇక ఒకొక్కరి మనస్థత్వ కారణంగా ఒకరిది ఒకరికి వెనువెంటనే అర్థం కాకపోవుట ద్వారా ఒత్తిడి పెరుగును ఒత్తిడి అనగా అది ఒక పొరప్రభావము.జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికముపై పడును. జీవస్థితి ప్రమాణికములు తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన వివరణ యెడల అనుభవ స్థిరస్థితిలో నిలద్రొక్కుకొన్నట్లైతే ఒత్తిడి పొరప్రభావము అలబడదు.ఎందుచేతననగా జీవస్థితి ప్రమాణికము తమ అనుభవములో స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొని ప్రతిది అర్థ అవగాహనలో ప్రయాణించును కావున లేనియెడల ఆ ఒత్తిడి జీవస్థితిపై పొరప్రభావము ఎప్పుడు కప్పునో జీవానుభవసారము తరుగుదల అవుతు పోవును.దాని ప్రభావము ప్రథమనాడి,పిల్లనాడి, నర్వులు,నాళాలకు అలబడుటలో లోపలిభాగాలు,పైభాగాలు కూడ ఒత్తిడిలోనై నిస్సత్తువ వచ్చును,నిదానంగా పనిచేయకుండానే పోవును.

మనమందరము వున్నది స్థూల అనుభవములో కావున స్థూలవివరణల నడుమున మనయొక్క జీవితకాలాల ప్రయాణము సాగనున్నది.కావున జీవప్రమాణికములు అన్నియు జీవించునది ఒక స్థూలతొడుగులో కాబట్టి జీవ అనుభవాన్ని బట్టి లోపలిభాగాలు అయిన పైభాగాలు అయిన స్థూలవివరణలకు తగ్గట్టుగా ప్రకృతియే కదిలించవలె.కాబట్టి ప్రకృతి మొదలు ప్రథమనాడిలోని కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా శబ్దము ఆధారంగా జీవప్రమాణికమును కదిలించగా కదిలించగా జీవించుటలో వెలుబడే జీవ అనుభవాన్ని ముఖస్థుతి యందు హావముగా మెడవంపులు,చేతులు,కాళ్ళ అమరికలు కదిలే విధానమును హావభంగిమ కానవచ్చునట్లు చూపునది మనస్సు అద్దము కావున స్థూలతొడుగు లోపలి విభాగము నుంచి పైకి మనిషిగా మనస్సు నడకగానే తయారగును.కాబట్టి మనస్సు పుట్టుకకు కారణమైన ఒక ప్రాకృతికమండలము అది కాలగర్భంలోనే నిల్వరింపబడి అందునుంచి ఒక ప్రకృతి యొక్క అణువు బాహ్యప్రసారాల నడుమున జీవానుభవములలో వెలుబడిన బాహ్యపు దారులలో అదినూ ఒక స్థూలతొడుగు అనుసారికములోనే ప్రకృతి యొక్క అణువు వెలుబడును దానిపేరే మనస్సు.కాబట్టి ఆ ప్రకృతి అణువు నుంచి పొర వెలువరింపబడుటలో ఆ దారులు మనస్సు దారులుగా మలువబడును.కాబట్టి ఆ మనస్సు దారులలోనే ఈ స్థూలతొడుగు మనిషిగా తయారుకానున్నది కావున మనస్సు అన్నది ఒక ప్రకృతి యొక్క అణువు.

అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులు సమయస్థితి యందు మనందరి జీవిత ప్రయాణము జీవితకాలంలో ఆరంభమయ్యెను.అప్పటి నుంచి ఈ స్థూలతొడుగు స్త్రీనాడీమండలమును బట్టి స్త్రీతొడుగుగా నాల్గు వయస్సుప్రమాణికమున అనగా బాల్యము,యుక్తం,కౌమారము, వృద్ధాప్యం అలా వృద్ధాప్య చివరిదశలలో జీవితకాలం పూర్తి అయినట్లే అప్పుడే మొదటిగా గిట్టుట అన్నది మొదలయ్యెను.స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు తొలిగిపోయి నలుదిక్కుల మధ్యమ నిర్వహణలో నిల్వరింపబడిన జీవనాడి అనుసారికమున చేరుకొనును.మరల పుట్టుట అని అనుటలో స్త్రీ పురుష సంపర్కాయుత పరనడుమున వికసింపు నిర్వహణలలో పిండోత్పత్తిక్రమ బుడగ విచ్చుదల అయ్యి అందున పురుష నాడీ మండలమును బట్టి పురుషతొడుగుగా ఉత్పన్నమగును.అలా మొదలు పుట్టిగిట్టుట అన్నది ఒక్కొక్క స్థూలతొడుగు అనుసారికమున రెండుమార్లు సాగును.అప్పుడే వయస్సుకు తగ్గట్టుగా పాత్రపోషణ లింకులలో జీవించడము జరిగెను.ఒక్కొక్క మండల నిర్వహణకు ఒక పాత్రపోషణ వర్తించును.అలా పాత్రపోషణలలో జీవించడము అన్నది మొదలయ్యెను.మొదలు అంతరంఘికతీగ మొదలు ఆంతరంఘికతీగల అల్లికల లోతుల్లో ఒక స్థూలతొడుగు స్త్రీతొడుగుగా మరొక స్థూలతొడుగు పురుషతొడుగుగా ఆ రెండిటి యందు నాభిలో తీగల అల్లికవేస్తూ జీవింపచేయుటలో నాల్గు వయస్సుప్రమాణికముల యందు తొడుగుప్రమాణికములో జీవించడము.అలా జీవించబడుటలో అనుభవము వెలుబడెను. అలా తమ అనుభవములో ఎప్పుడు అయితే జీవించడము మొదలైనదో ఆ అనుభవములో స్థిరస్థితి అలబడుతు పోవుటలో అది పూర్తి స్థిరస్థితి కాకపోవుట ద్వారా దారులను అటుఇటుగా మలుచుకోవడం,చిక్కుముళ్ళు వేసుకోవడం,పొరలు ఎక్కువతక్కువలుగా కప్పుకోవడం విషయ సన్నివేశము తగ్గట్టుగా ఉండవలసిన ప్రేమ,కోపము,బాద,మంచి,చెడు ఇటువంటి పొరలు తదనుగుణంగా ఆ దారులలో సరియైన అనుభవం రాలేదని అంతర్గత నిర్వహణలో మరల గడిచిన కాలంలోనే ప్రయాణింపచేయడానికి చచ్చిపుట్టుట మొదలయ్యెను.అనగా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు అనుభవములో నిలద్రొక్కుకొనలేక స్థూలతొడుగును విడనాడటం.అప్పుడు గడిచిన కాలక్రమదారులలోనే ప్రయాణింప చేయుటకు అవి స్త్రీ పాత్రపోషణ యందు దారులు అయినట్లైతే స్త్రీతొడుగుగా,పురుషతొడుగు అయినట్లైతే పురుషతొడుగుగా చచ్చి మరల పుట్టడం అన్నది మొదలగుట.అప్పటి నుంచి ప్రతిఒక్కరి ప్రయాణము గడిచిన కాలక్రమములలోనే సాగనున్నది కావున ఆయా దారులలో గతస్థితిలో ఎవరితో జీవించబడి వుంటామో మనలో సరి అనుభవనడక లేక మనతో వాళ్ళు ఏరకంగా పడ్డారో వాళ్ళే తిరిగి ఋణభందాలుగా ప్రస్తుతస్థితిలో రావుట కావున ప్రస్తుతము ప్రతిఒక్కరి జీవితము ఒకరకముగా ఉండుటకు కారణము గతస్థితియే.

ఒకమారు మానవజన్మనెత్తిన తరువాత ఆ జన్మ పూర్తి అవుటము అని అనుటలో కాలక్రమ నిర్మాణములలోనే స్థూలతొడుగులు కూడ నిర్మితం అవ్వటము.కాలక్రమ నిర్మాణములు పూర్తి అయ్యే సరికి స్థూలతొడుగుల నిర్మాణములు కూడ పూర్తి అవ్వటము.ఆ తరువాత అన్ని కాలక్రమదారులలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగు లలోని జీవప్రమాణికములతో జీవించడము అలా జీవస్థితి ప్రమాణికములకు ఒక్కొక్క పాత్రపోషణలో జీవించుట యందు వెలుబడే అనుభవంలో స్థూలతొడుగు స్త్రీ పురుష తొడుగులుగా అనుభవముతో కూడుకోబడి కదులుటలో అది బాహ్యానికి ప్రదర్శించుటలో బాహ్యానుభవలోతులే ఒక్కొక్క కాలక్రమదారులకు తగ్గట్టుగా అలబడుతు రావడము. తదనుగుణంగా ఒక స్థూలతొడుగు యందే అన్ని అనుభవలోతులు అలబడుటలో ఆ అనుభవములతో నింపబడిన బాహ్యపుపొరల నడుమున చుట్టు కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన ఆర విడుదల కాబడటము అప్పటికే ఇది మొదలు స్థూలతొడుగుయే కావున ద్వారా తరువాత స్త్రీ నాడీమండలమును బట్టి స్త్రీతొడుగుగా ఒకమారు పుట్టిగిట్టుటలో తరువాత మళ్ళి పుట్టుట యన్దూ పురుష నాడీమండలమును బట్టి పురుషతొడుగుగా నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికమున తొడుగు ప్రమాణికము పెంపొందింపబడుటలో ఒక్కొక్క స్థూలతొడుగు అనుసారికములో పుట్టిగిట్టుట అన్నది పూర్తి అయ్యి ఆ తరువాత ఒక్కొక్క స్థూలతొడుగుకు గాన కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన ఆర నడుమున బాహ్యానుభవ లోతుల్లో మనస్సు అనే పదనడక పుట్టుకరాబడటం.బాహ్యానుభవదారులే మనస్సు దారులుగా అలబడుతు రావుటలో ఈ స్థూలతొడుగు మనిషిగా తమ అనుభవంలో తాము జీవించబడి ఈ అనుభవములో స్థిరంగా నిలద్రొక్కుకొనే విధానమును బట్టి మనిషిగా తయారు అవుతు రావడము మొదలయ్యెను.ఒకవేళ అనుభవంలో స్థిరంగా నిలద్రొక్కుకోలేని యెడల జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు తమ అంతట తాము గూడును విడునాడుటలో చచ్చిపుట్టుట అన్నది మొదలయ్యెను.కాబట్టి తమ అనుభవములో తాము నిలద్రొక్కుకొని మనస్సు లోతులను బట్టి పూర్తి మనిషిగా తయారు అయ్యేటంత వరకు మనిషి చచ్చి పుట్టడము అన్నది జరుగుతూనే యుండును.కాబట్టి జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు స్థూలతొడుగును విడవగానే మనకు గాన ఏర్పడబడిన ఈ నాడీపర్యావరణములో నలుదిక్కుల మధ్యమ నిర్వహణ యందు జీవనాడి యొక్క అనుసారికము కలదు.ఆ జీవనాడిలో 25వ అడుగున స్థూలకథల నిర్మాణము సాగెను.ఆ స్థూలకథల ఆధారితంగానే మానవజన్మ ఎత్తడం అన్నది జరిగెను కావున అవి జీవనాడి పొరలలో నిర్మితం చేయుటలో మనయొక్క జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు కూడ ఆ జీవనాడి పొరలలోనికే చేరుకొనును.ఆ తరువాత గతస్థితి ఋణానుభార భందాలను బట్టి ఎవరు నిర్వహణలో వున్నారో కాలమానం నిర్ధారించి స్త్రీ పురుష జీవాల తొడుగుల ఆధారంగా శేషస్థితి భాగాల కలయికలో పిండోత్పత్తి బుడగ విచ్చుదల కాబడి ఆ బుడగ మరల స్థూలతొడుగు నిర్మాణము గావింపచేయుటకు గాను మూడునెలల యందు పిండము గట్టిపడుటలో ఆ జీవనాడిలోని జీవస్థితి ప్రమాణికములను ప్రథమనాడుల నిర్వహణలలో ప్రవేశపెట్టుటలో గత నిర్వహణ అనుభవాల్ని బట్టి స్థూలతొడుగు నిర్మాణము సాగును.ఆరకంగా చచ్చి పుట్టుటలో సాగే మనయొక్క జీవితకాల ప్రయాణము.

మనలో మనకు తెలియని మనయొక్క అనుభవము దాగియున్నది.అదినూ నాల్గు వయస్సుల అనుభవము.బాల్యము,యుక్తము,కౌమారము,వృద్ధాప్యము అలా వయస్సుకు తగ్గట్టుగా పాత్రపోషణలలో జీవించుట యందు అనుభవము వెలుబడెను.స్త్రీ,పురుష,భార్య, భర్త,తల్లి,తండ్రి,సోదరి,సోదరుడు ఇలా ఒక్కొక్క పాత్రపోషణ యందు లోతులు వెలుబడుతు పోవుటలో ఒక్కొక్క పాత్రపోషణల యెడల ప్రవర్తన,వ్యక్తిత్వము,గుర్తింపు,విలువలు పెరుగుతు పోయెను.అదేవిధంగా పనిక్రమ నిర్వహణలలో కూడ నాలోని జీవస్థితి ప్రమాణిక ములు జీవింపచేస్తు రావుటలో పనిక్రమ నిర్వహణ లోతుల్లో అనుభవము వెలుబడుతు పోయెను.ఇలా అన్ని కాలక్రమదారులలో జీవించబడుతు రావుటలో వెలుబడిన అనుభవములు.మన అనుభవములో మనము నిలద్రొక్కుకొనలేక ఎన్నోసార్లు చచ్చి పుట్టాము.కావున సరియైన అనుభవము రాకపోగా మరల గడిచిన కాలక్రమదారులలోనే మరల మరల నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికమున జీవిస్తూనే వున్నాము.కాని ఇంతవరకు మనకు ఎంతటి అనుభవ లోతులు ఏర్పడబడ్డాయో తెలియక ఉన్న అనుభవాల్ని కోల్పోతున్నామో లేక అనుభవాల్ని పెంపొందించుకున్నామో మనకే తెలియలేదు.కావున మన అనుభవపూర్వక లోతుల స్థితిగతులు అన్నియు మనయొక్క గమనములోనికి వస్తే తప్ప మనము ఎంత అనుభవజ్ఞులమో తెలియుదు కాబట్టి మొదలు నాయొక్క అనుభవపూర్వక పరనడుమున నేనే ఎక్కడ వున్నానో నాకు తెలియరావలె.అప్పుడే వున్న అనుభవాల్ని నిలబెట్టుకొనుటలో మనయొక్క ప్రవర్తనను,వ్యక్తిత్వాన్ని,గుర్తింపును, విలువలను కోల్పోకుండా మనల్ని మనము నిలబెట్టుకోగలము.మనము బాహ్యంలో చెప్పుకునే తిండి,తీర్థము,భత్యము, గూడు,గుడ్డ,ఆస్థి పాస్థి ఇవి అన్నియు మనయొక్క అనుభవసారములో నుంచి మనయొక్క పేరుబలాల నడుమున కాలగర్భం నుంచి పుట్టుకొచ్చి కాలానుసారము నుంచి వెలువరింప బడినేవి.ఇప్పుడు మనయొక్క అనుభవాల్ని కోల్పోతే మనము అనుభవించి సంతృప్తి చెందకమునుపే వాటిని కోల్పోవలసి వచ్చును.కావున వేటినైన మనయొక్క అనుభవమే నిలబెట్టును.కాబట్టి ప్రస్తుత మనమందరము రకరకాల సమస్యలలో మునిగి తెలుతున్నాము అన్నా మనయొక్క అనుభవాల్ని కోల్పోయి ఇష్టం వచ్చినట్లు మలుచు కోవడంలోనే ప్రతిఒక్కరము ఒకరకంగా మానషికంగా శారీరకంగా పడుతూనే వున్నాము. కాబట్టి మనము మనయొక్క అనుభవాల్ని కోల్పోతున్నాము.

మొదలుగా విషయములు అని అనుట యందు అవి ఎలా మలచడము అన్నది జరిగెను అనగా ఒక్కొక్క స్థూలకథ ఆధారంగా విషయసంపుటి అనే తీగను జీవనాడి అనుసారికము చుట్టు అలవరుచుటలో ఆ తీగ నుంచియే మొదటి వివరణల నడుమున ఒక కోణపుతీగ తరువాత ఒక కోణపుతీగ వెలువరింపబడుటలో నాల్గు కోణాలు కలిపి ఒక విషయఅల్లికతో కూడుకోబడి మలుచుట దానినే విషయ ఆరంభ మలుపులు ముగింపు అనెదము.అలా మొదటి కాలక్రమదారులు అని అనుటలో మొదటి కోణపులోతు వివరణలు రెండవ కాలక్రమ దారులు అని అనుటలో రెండవ కోణపులోతు వివరణలు అలవరుచుటలోనే ఉదా:-తల్లి బిడ్డకు సంభందించి ఒకటవ విషయము అలా కోణపు వివరణలు పెరుగుతు పోయేకొలది విషయఅల్లికలు పెరుగుతు పోవును.అలా విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో మనము జీవించబడ్డాము కావున విషయానికి తగ్గట్టుగానే పొరప్రభావితములను ఖచ్చిత శాతములలో అలవరచి జీవింపచేయడం అన్నది జరిగెను.ఉదా:-మంచి,చెడు,కష్టము, సుఖము,పరమ,అభిమానము,కోపము,ఆవేశము ఇలా పొరలను మొదటి కాలక్రమమున మొదటి కోణపులోతులకు గాను ఒకటవ శాతం మంచి రెండవ కాలక్రమమున రెండవ కోణపులోతు వివరణ’లకు గాను రెండవ శాతం మంచి,కాలక్రమదారులలో క్రమములు పెరుగుతు పోయేకొలది పొరప్రభావిత శాతపరిధిలు పెరుగుతు పోయెను.ఎప్పుడైతే జీవించ బడిన ఆ కాలక్రమదారులలో స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము అన్నది పూర్తిగా ఒక్కమారే అలబడుటకు వుండదు కావున జీవస్థితి ప్రమాణికములు తమ అనుభవములో తాము జీవించగా జీవించగా అనుభవ స్థిరస్థితిలో కొంచెంకొంచెంగా స్పందన వెలుబడే కొలది పూర్తి అనుభవసారము వెలుబడినట్లు కావున కాని అలా పూర్తి స్థిరస్థితి వచ్చేలోపే అసంతృప్తి చేత ఇష్టా అయిష్టం చేత అర్థం అయ్యి అర్థంకాక దారులను అటుఇటుగా మలుచుకొనుటలో ఆ దారులలో ఎంతకాలం గడిచిన కాలాలలోనే మరల మరల జీవించిన సరియైన సంతృప్తి అలబడక పోగా తిరిగిన దారులలో మరల మరల తిరుగుటలోనే అప్పుడే జీవస్థితి ప్రమాణిక ములకు బద్ధకము,సోమరితనము,మజ్జు అనే పొరలను అలవరుస్తు వచ్చును.ప్రకృతి అలా ఒక విషయస్థితి తరువాత ఒక విషయస్థితిలో స్థిర అనుభవము అలబడక పోవుటలో అవి కూడ అలాగే మలుచుకుంటు పోతునట్లైతే ఈ పొరప్రభావిత శాతాలు పెరుగుతు పోతాయి. ఎప్పుడైతే జీవస్థితి ప్రమాణికములు స్థిర అర్థ అవగాహనలలో విషయస్థితిలో సాగుటలో విషయార్థితము విషయ అవగాహన యందు విషయానుభవము వెలుబడి విషయ మెలుకువలలో విషయము పట్ల అనగా నాల్గు కోణాల వివరణలతో కూడుకోబడిన తీగల అల్లికల పట్ల వాటినే కోణపు కోణపులోతు తీగఅల్లికలు అనెదము.అలా తమ అనుభవములో మరల స్థిరంగా నిలద్రొక్కుకునే కొలది కొంచెంకొంచెంగా స్థిరస్థితి అలబడే కొలది ఆ బద్ధకము, సోమరితనము,మజ్జు అన్నవి ప్రవర్తన నియమావళిలో మరియు పనిక్రమములలో కూడ తొలిగిపోవును.ఎందుచేతననగా ఆ కోణపులోతుల తీగల అల్లికలలోనే ప్రవర్తన పనిక్రమము రెండును వున్నవి కావున.

మొదలు స్థితి అనగా మన అనుభవమున జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఒక్కొక్క అడుగున స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొనడము.ఎందుచేతననగా ఒక్కొక్క కోణము ఒక్కొక్క అడుగుకు వర్తించును.కాబట్టి ఆ కోణపు తీగఅల్లికలోనే జీవస్థితి ప్రమాణికము జీవించును.అలా జీవించుట యందే అది తల్లి కోణమైనట్లైతే తల్లిజీవముగా అనుభవము నొందును.కావున ఆ అనుభవపూర్వక తల్లి స్పందనతో ఆ తల్లిజీవము వినికిడి అయిన,చూపు అయిన,మాట అయిన,చేత అయిన,నడక అయిన వుండవలె.అప్పుడే తల్లితనము అంతటా నిల్వరింప బడును.కావున ఆ అడుగు కోణపులోతుల్లో స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొనుటలో ఆ అడుగు యందే కదిలాడే ప్రకృతి తల్లినడువడి యొక్క హావము,హావభంగిమ అలాగే నిల్వరింపబడి యుండును.అలా నిల్వరింపబడే విధానమునే జీవానుభవ స్థిరస్థితి అనెదము.కావున ప్రకృతి యథాతదా నిర్వహణలో తల్లిహావము,హావభంగిమలో కదిలాడుతుంటునే తల్లితన జీవము ఒక రసస్థితినినొందినట్లు లేని పక్షంన ఆ తల్లి కోణపు తీగఅల్లికలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము సరియైన అనుభవము స్థిరత్వం రాని యెడల ఆ కోణపు తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారి అటుఇటుగా ఊగిసలాడిన,అక్కడక్కడే తొనికిసలాడిన ఆ తల్లి జీవస్థితి ప్రమాణికములో సరియైన వినికిడి,చూపు,మాట,చేత,నడకలు తల్లి జీవఅలవరికకు తగ్గట్టుగా కదలవు.తదనుగుణంగా ఆ కోణపులోతు అడుగులో ప్రకృతి కూడ తల్లిహావము, హావభంగిమలో సరిగ్గా వెలువరింపబడవు కావున ఆ అడుగు కోణపులోతు వివరణలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికమునకు సరి స్థిరస్థితి అన్నది వెలుబడలేదు అని కాలం నిర్దారించును.ఎందుచేతననగా ఆ కాలక్రమదారులలోనే జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము తొడుగు అలవరికలో జీవిస్తున్నాయి కావున జీవానుభవములలో తొడుగు పైభాగాలు అనుభవమైనవిగా కదులుటలో బాహ్యానికి చూపునట్లు బాహ్యప్రదర్శనగా బాహ్యపుపొరపైన కదులును.కావున బాహ్యానుభవ విలువగా అనగా జీవానుభవము యందు అది తల్లిజీవము అయినట్లైతే తల్లి ప్రవర్తన,తల్లి వ్యక్తిత్వము,గుర్తింపు,విలువ అన్నట్లు కాలమాన పట్టిక విలువకట్టును.తదనుగుణంగా ఆ తల్లికోణపు తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన వివరణకు తగ్గట్టుగా ఆ కాలమనే భూపొరలోనికి భూసారాంశయుత తీగను విడుదల చేయుటలో జీవానుభవము మేర ఆ కోణపులోతు రసద్రావకాలు ప్రాకృతికమండలము నుంచి వెలువరింపబడి భూసారాంశయుతతీగ లోనికి చేరగానే జీవానుభవము మేర ఆ రసద్రావకాలను మిళితం చేసి సారంగా కూడగట్టుటలో ఆ సారములో నుంచియే తినే తిండి, త్రాగే నీరు,గూడు,గుడ్డ మరియు భూ స్థలసేకరణ ఇంకను వాళ్ళ అనుభవస్థిరస్థితి పెరుగుతు పోయేకొలదివారి పేరుబలాలపై రాతి,ఇనుము,ఉక్కు,బంగారం పుట్టుకొచ్చును.వాటినే బాహ్యసంపద అనెదము.కాబట్టి ఆ కోణపు తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము స్థిరస్థితిగా అనుభవములో నిలద్రొక్కుకొన్నట్లైతే ఆ సంపద కూడ స్థిరస్థితిగా నిలబడును.అప్పుడే వాళ్ళు ఒక స్థితిలో వున్నారని బాహ్యానికి కానవచ్చు విధానము.కావున మన అనుభవస్థితి గతులలో స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకొంటేనే లోపలిస్థితిని బట్టి బాహ్యస్థితి అలాగే నిలబడును. అప్పుడే ఒక్కొక్క అడుగు స్థిరస్థితిలో అడుగు అడుగుకు స్థితి పెరుగుతు పోవును.

నిలకడ అన్నది ఒక పొరప్రభావము.ఆ పొర నిర్మాణమునకు కారణమైన ప్రాకృతిక మండలము కాలగర్భంలో నిల్వరింపబడిన విషయ నిర్వహణకు తగ్గట్టుగా పొరను వెలువరింప చేస్తు వచ్చును.అదేవిధంగా స్థూలతొడుగు యందు బ్రహ్మరంధ్రం నుంచి 72వేల నాడులు పుట్టుకరాబడుటలో ఆ నాడులలో 84లక్షల మండలాలను రూపొందించుటలో అందులో స్థూలమునకు 24లక్షల మండలాలు వర్తించును సూక్ష్మమునకు మిగిత 60లక్షలు వర్తించును.కావున మొదలు ఇది స్థూలతొడుగు ఆడుటలో ఆ స్థూల నాడీమండలములలో నిలకడకు నాడీమండల అలవరిక కూడ కలదు.అందులో స్థూలకణాలు అని అనుట యందు ఒక్కొక్క కణ నిర్వహణలో ఒక శాతము నిలకడ స్థితితో కూడుకోబడిన పొర,రెండవ కణము యందు రెండవ శాతపరిధితో కూడుకోబడిన పొర అలా కణ నిర్వహణ సంఖ్యలలో నిలకడకు సంభందించిన శాతపరిధితో కూడుకోబడిన పొరలను నింపుతువచ్చెను.ఆరకంగానే జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములను ఒక్కొక్క పాత్రపోషణ పరనడుమున కోణపులోతు తీగఅల్లికలకు తగ్గట్టుగా శ్వాసాస్థితి ఆధారంగా కదిలించి జీవింపచేయుటలో సమయ అలవరికకు తగ్గట్టుగా నిలకడ పొరలో కూడ కదిలించి జీవింపచేసెను.ఆ తరువాత జీవస్థితి ప్రమాణికములు తమ అనుభవములో తమఅంతట తాము జీవించడము ఎప్పుడు అయితే మొదలైనదో అనుభవ స్థిరస్థితి పూర్తిగా అలబడినట్టే.జీవించబడిన దారిలోనే మరల మరల జీవించబడవలసి రావుట యందు కొంచెంకొంచెంగా స్థిరస్థితి అలబడక పోగా ఆ తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారిని అటుఇటుగా మలుచుకోవడం మరియు ఆ దారిలో ఊగిసలాడటము,తొనికిసలాడటం ఒత్తిడిలో వేగము అన్నా పెరగడము లేక అతి నెమ్మదిగానైన కదలడము అన్నది అలవాటుపూర్వకముగా ఎప్పడైతే జీవస్థితి ప్రమాణికములకు అలబడెనో అప్పుడే ఎక్కడికక్కడ నిలకడను కోల్పోతురావడము అన్నది మొదలయ్యెను.అలా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికము తీగఅల్లిక నడకలో నిలకడను కోల్పోతు రావుటలో ఆ జీవప్రమాణికము ప్రథమనాడిలో నిల్వరింపబడి యుండును.కావున దానికి సంభందించిన పిల్లనాడి,నర్వులు,నాళాల అలవరికలలో లోపలిభాగాలు,పైభాగాలు ఆ జీవానుభవాల్ని బట్టే కదులును.కావున వినికిడి,చూపు, మాట,చేత,నడకలలో కూడ నిలకడ విధానము పోతువచ్చును.కావున అనుభవస్థిరస్థితి అన్నది జీవస్థితి ప్రమాణికములకు అడుగు అడుగు స్థిరస్థితిలో అలబడుతు పోతేనే అంతట నిలకడ అన్నది అలబడుతు వచ్చును.అప్పుడే జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు ఏర్పడిన అనుభవస్థిరస్థితిని బట్టి అంతోఇంతో స్పందించి వ్యవహరించే స్థితి వచ్చును.అప్పుడే జీవిత నిర్వహణ యందు ఆశాస్థితి నడకలలో అత్యాసకు పోకపోగా అనుభవ నిర్వహణకు తగ్గట్టుగా ఆశ చిగురించి కోర్కెలు పుట్టి జీవస్థితి ప్రమాణికములు జీవించుటకు మరియు ప్రతిఒక్కటి ఎక్కువతక్కువ నడకలను గుర్తుఎరిగి విషయానికి తగ్గట్టుగా మలుచుకుంటు పోతేనే జీవించిన జీవిత నిర్వహణకు గాను సంతృప్తి అలబడుతు పోవును.కావున ఆచితూచి అడుగులు వేయవలెనన్నా అడుగు అడుగు అనుభవపూర్వక పరనడుమున స్థిరస్థితి అన్నది అలబడుతు పోవలె.అప్పుడే జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు తీగఅల్లిక నడకలో నిలకడగా నిల్వరింపబడును.ఎందుచేతననగా అది మొదలు జీవమే తల్లి తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదిలించగా జీవించును.అలా జీవించుట యందు వెలుబడే అనుభవాన్ని బట్టి తల్లిజీవముగానే మారును.అప్పుడే తల్లితనములో నిలకడగా వ్యవహరించును.

మనకు ఒక స్థూలతొడుగు యందే ఎడమవైపు స్త్రీ నాడీమండలము కుడివైపు పురుష నాడీ మండలములు అలవరచడము జరిగెను.అలా చూస్తే స్త్రీ పురుష అనుభవ నిర్వహణలో ఈ స్థూలతొడుగు మొదటి పుట్టిగిట్టుటలో ఒక స్త్రీ నాడీమండలపు లింకులలో స్త్రీ బాల్యము ఆ బాల్య నిర్వహణ యందు తల్లి,తండ్రి,తాత,అవ్వ,జేజి,అబ్బ,పెద్దనాన్న పెద్దమ్మ వాళ్ళ పిల్లలు అయిన అక్క అన్నలు అదేవిధంగా చిన్నాన్న చిన్నమ్మ ఇలా బాల్యక్రమములో బాల్య జీవములు అనగా అవి బాల్యకణాలు ఒక్కొక్క కణనిర్వహణ యందు ఇంత జీవప్రమాణికము అని అమర్చడం జరుగుటలో ఆ జీవనిర్వహణల పాత్రపోషణలలో బాల్యజీవములను జీవింపచేయడం జరుగును.అలా బాల్యానుభవపూర్వక పరనడుమున వాళ్ళతో జీవించుట యందు బాల్యము పూర్తి అయ్యి యుక్తప్రసారములలోనికి వచ్చెదము. అప్పుడు ఒక స్థూలతొడుగు స్త్రీ నాడీమండలమును బట్టి స్త్రీతొడుగుగా,పురుష నాడీమండలమును బట్టి పురుషతొడుగుగా స్త్రీ పురుష తొడుగులు తయారగును.అలా ప్రకృతితుల్యంలో స్త్రీ పురుషులు ఏకం అన్నటుల ఆ రెండు జీవాలు ఒక జీవము ఒక జీవము జీవించుటలో వాళ్ళ ఇరువురి కలయికలో స్త్రీ పురుష వికసింపుల నడుమున ఇరువురి శేషస్థితి భాగాలు ఏకనిర్వహణలో తొడుగులు బాహ్యానికి ఏకం చేయునదే ప్రకృతి.అలా స్త్రీ పురుష జీవాలు జీవించుట యందే ఆ వికసింపుల నడుమున స్థూల రసస్థితిద్రావకాల విచ్చుదలలో పిండములోని బుడగ విచ్చుదలకు రావుటలోనే సృష్టికి పునర్ సృష్టి అన్నటుల మరియొక స్థూలతొడుగు తయారిదాయకము అగును.అలా స్త్రీ పురుష స్థూల రసద్రావకాలలోనే పిండము యొక్క విచ్చుదల వచ్చును అని అనుటలో స్త్రీ పురుష ఒక జీవముతో ఒక జీవము తోడునీడై ఇరువురు ఏకం అయ్యి ఒక జీవము వుంటే ఇంకొక జీవము జీవిస్తుంది అన్నటుల ఒక జీవములేనిదే ఇంకొక జీవము జీవించలేదు అన్నటుల చక్కటి అల్లికల నడుమున కూర్చిన భార్యాభర్తల సంభందాలు.భ అనే ఈ పదనడకలు భవభందాల అతీత నిర్వహణలో బంధము అనుట యందు మొదటి ఈ రెండు జీవాలు జీవిస్తేనే బంధము అన్నది అలబడును మరియు ఇంకొక బంధ పుట్టుకకు కారణమగును. కాబట్టి స్త్రీ పురుష తీగల అల్లికలలోనే మిగిత తీగలు పుట్టుకొచ్చును.వాటినే సత్సంబంధ బాందవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన తీగలు అనెదము.కావున బాహ్యము అనుట యందు ఇది సంపూర్ణ అర్థము మాత్రమే.అందుచేతనే భార్య,భర్త అనునవి నాడీమండలాలు.ఆ మండలాల యందు భార్యకణాలు,భర్తకణాలలో ఒక్కొక్క వివరణ నడకలో ఆ జీవస్థితి ప్రమాణికములను జీవింపచేయుటలో అనుభవము వెలుబడే విధానము యందే అవి భార్యాభర్తల సంభందిత విషయాలు తేల్చబడెను.కావున ఆ కోణపు వివరణలలోనే భార్యజీవము భర్తకు,భర్తజీవము భార్యకు అర్థం అయ్యి ఒకరితో ఒకరు అన్నటుల జీవించడము జరుగును.కాని ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు చచ్చిపుట్టి ఒకమారు స్త్రీగా ఒకమారు పురుషునిగా ఈ భార్యాభర్తల పాత్రపోషణలలో కోణపులోతు వివరణలకు తగ్గట్టుగా జీవించుట యందు ఎప్పటి అనుభవలోతులు అన్నవి ఏర్పడినవో ఆ లోతులకు తగ్గట్టుగా అర్థచింతనతో జీవిస్తున్నామో తెలియరావలెనన్నా గతగతస్థితిల మన అనుభవపూర్వక నడక గమనానికి అందరావలె. అప్పుడే మన అనుభవములో మనము జీవించుట యందు పూర్తి జీవిత సంతృప్తిని పొందెదము ఒకరితో ఒకరము.

మొదలు మనమందరము స్థూలతొడుగులమే అనగా కదిలిస్తే తప్ప కదలని విధానము. కావున ప్రకృతియే అంతటా కదిలించి జీవింపచేస్తే ఆ అనుభవములో మనమంతట మనము కదులుటకు కూడ పరోక్షంగా ప్రకృతియే పనిచేయును.ఆరకంగా స్థూలతొడుగుయే స్త్రీ నాడీ మండలమును బట్టి స్త్రీ లింకుల నాడీమండలాలు ఒకదానికి తరువాత ఒకటి కదులుతు రావుట యందు స్త్రీతొడుగుగా అదేవిధంగా పురుష నాడీమండలమును బట్టి పురుష తొడుగుగా ఉత్పన్నం కావుటకు గాన నాల్గు వయస్సుప్రమాణికమున తొడుగుప్రమాణికము లోని జీవస్థితి ప్రమాణికములను తోటి స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములతో జీవింప చేయుటకు గాన నాభి మధ్యమభాగంలో తల్లితీగ బిడ్డతీగలను ప్రాణమయశ్వాస ఆధారంగా కదిలించి జీవింపచేయు విధానంలో ఒక తీగ తరువాత ఒక తీగను అల్లికలు వేస్తు పోయే విధానములోనే ఆ తీగలు సత్సంబంధ బాందవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన తీగలుగా అలబడుతు వచ్చును.ఆ తరువాత ఆ తీగల అల్లికలలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు జీవించడము.అలా జీవించగా జీవించగా అనుభవము వెలుబడుటలో తల్లిజీవముగానే బిడ్డ జీవమునే ఆ జీవములు మారుటలో అప్పుడే అది బంధముగా మారును.ఎందుచేతననగా మొదలు అవి జీవము జీవప్రమాణికములు మాత్రమే తల్లితీగ బిడ్డగా ఆ తీగల అల్లికలలో జీవించబడిన తరువాతనే వెలుబడిన అనుభవమున తల్లిజీవముగానే బిడ్డజీవముగానే ఎప్పుడు అనుభవములో జీవించబడతాయో అప్పుడే ఆ రెండు జీవాల నడుమున బంధము అన్నది పుట్టును.ఆ తరువాత తీగల అల్లికలు పెరుగుతు పోయేకొలది బంధాలు పెరుగుతు పోవును.అలా ఒకతీగ ఒకతీగ అనుసారికములో కదులుతు పోయే విధానమున అవియే అనుబంధాలుగా మారుతు వచ్చును.ఇవి నాభి మధ్యమభాగంలో ప్రకృతి యొక్క అణువు నిల్వరింపబడి తీగలను అల్లికలు వేయుటలో మరియొక ప్రకృతి యొక్క నిల్వగమనము అనే బుడగను ఆ తీగల అల్లికల చుట్టు అలవరుచుటలో ఆ తీగల అల్లికలలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఎలా కదిలాయో కదలగ కదలగ ఎలా జీవించాయో జీవించగా జీవించగా అనుభవము ఎలా వెలుబడెనో ఆ అనుభవములో ఎలా కదిలాయో ఇలా కదిలిన విధానతీరులు అన్నియు నిల్వగమనము అనే బుడగలో నిల్వరింపబడటముతో ఆ బుడగలోనే సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలు అయిన ఆ తీగల అల్లికల యందు జీవ ప్రమాణికములు జీవించుట యందు ఏర్పడుతు పోయిన బంధాలైన ఆ బంధాలే అనుబంధాలుగా మారుతు రావడమైన అన్నియు నిల్వగమనము యొక్క బుడగలోనే పుట్టుక రాబడటమైన పెరగడమైన సాగెను.

ముందుగా మన అనుభవజ్ఞుల నోటివెంట పలుకబడగా మనము విన్నాము లోకము అన్నది మనతో పాటే పుట్టుకొచ్చెనని. కావున మనమందరము ఒక్కొక్క కాలక్రమదారులలో జీవించిన జీవిత అనుభవములన్నింటిని బాహ్యానికి వెలికితీస్తు వచ్చాము. కాబట్టి ఇది బాహ్యలోకముగా ఒక్కొక్క కాలానుభవపూర్వకమున నింపబడుతు వచ్చెను. ఆరకంగాచూస్తే నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికమున అనుభవములతో ఈ లోకము యందు నింపబడుతు రావుటలో బాహ్యానుభవలోతులే అలబడుతు వచ్చెను. అది మొదలు కావుట ద్వార ప్రకృతి నిర్వహణలో ఈ భూతుల్యమంతయు శష్యశ్యామలముగా అలబడుతు వచ్చెను. ఆ బాహ్యలోకములో జీవించే మనకు ఆ కాలక్రమదారులే మనస్సుదారులుగా అలబడి ప్రతిఒక్కరికి మనస్సు అన్నది వున్నది అని అనుటలో ప్రతిఒక్కరి మనస్సుదారులు మొదలు సరియైన దారులే. కావున ఆ సరియైన దారులలో జీవించుట యందు వెలుబడే అనుభవపూర్వకమున బాహ్యప్రసారములు అదియే సరియైనదారులకు తగ్గట్టుగా సాగేవి. అవి ఏవి అనగా కాలము, సమయము, ప్రకృతి, గాలి, నీరు, నిప్పు, దిక్కులప్రసారములు, సూర్యచంద్రాదుల ప్రసారములు ఇలా ప్రతిఒక్క ప్రసారములు కాలానుసారిక ప్రకారంగా బాహ్యపుపొరలపైన కదిలాడేవి. కాని ఎప్పుడు అయిన ఎవరి మనస్సులోని దారులలో వాళ్ళు స్థిరంగా నిలద్రొక్కుకొనలేక ఆ దారులను అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకోవడము అన్నది మొదలుపెట్టారో ఆ మనస్సుదారులే మనస్థత్వదారులుగా మారుటలో ఆ మనస్థత్వదారులలో జీవించుటలో వెలుబడే వంకర అనుభావమునే బాహ్యపుపొరలపైన నింపబడుతు రావుటలో వాటితో పాటు కదిలాడే బాహ్యప్రసారములు కూడ వంకరముగానే కదిలాడటము అన్నది మొదలయ్యెను. అక్కడితో కొంచెంకొంచెంగా బాహ్యగంధరగోళము మొదలు అవుతు వచ్చెను. అదేవిధంగా ప్రతిఒక్కరి మనస్థత్వనడక మానసికనడకగా తయారుకాబడి శారీరకంపై దెబ్బతీయుటలో ఈ శారీరకము అన్నది స్థూలతొడుగు అన్నది రక్తమాంసములతో కూడుకోబడిన జీవస్థితి ప్రమాణికములు సరినాడి అలవరికలో జీవిస్తున్నంత వరుకే ఈ స్థూలతొడుగు అన్నది ఆరోగ్యకరంగా యుండును. కాని వంకరదారులలో జీవించుట ద్వార రక్తప్రసారములు అన్నది దెబ్బతింటు వచ్చును. అంతే కాకుండా నవరంధ్రాలలో దుర్గంధాలు వెలువరింపబడుటం అన్నది బాహ్యలోకంలోనే. కావున ప్రకృతి ఎప్పటికప్పుడు మొదలు శుభ్రం చేసేది. కాని మన మనస్థత్వ వంకర దారుల కారణంగా బాహ్యప్రసారములు కూడ వంకరముగా కదులుట ద్వార ఇంకను కదలకుండా ఆగిపోవుట ద్వార ప్రకృతి కూడ ఎక్కడికక్కడ కదలకుండా ఆగిపోవుటలో మిగిత ప్రసారములు కూడ ఎక్కడికక్కడ ఆగిపోయి దానితో బాహ్యంలో అపరిశుభ్రత అంతయు ఎక్కడికక్కడ నిల్వరింపబడెను. దానితో పాటు భూమిలో సారవంతమంతయు తరుగుదల కాబడి ఎక్కడికక్కడ దుర్గంధాలు అన్నియు నిల్వరింపబడెను. ఒకవైపు మన నవరంధ్రాలలోని దుర్గంధము, ఒకవైపు బాహ్యపుపొరల నడుమున నింపబడిన దుర్గంధము కావునే ఆ దుర్గంధములలోనే మనము జీవిస్తున్నాము. అది గుర్తించపోగ వీటి నుంచే కరోన వస్తుంది అంటే ఎలా! ముందుగ మన నవరంధ్రాలలోని దుర్గంధపూరితము పోవలె. నవరంధ్రాలు శుభ్రపడవలె. అలా శుభ్రపడవలెనంటే ముందుగ మనయొక్క మనస్థత్వదారులను సరిమల్చవలె. అప్పుడే అవి మనస్సులో సరియైనదారులుగా కదులును. ఆ సరియైనదారులలో ఈ స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఎప్పుడైతే జీవించునో అప్పటి నుంచియే నవరంధ్ర నిర్వహణ సరినడకతో కూడుకోబడి కదిలాడును. అప్పుడే అప్పటినుంచియే నవరంధ్రాలలో దుర్గంధపూరితము తగ్గుతు వచ్చెను. కాబట్టి అంతా మనలోనే పెట్టుకోని వేటిపైననే పడితే ఎలా?

మీలో అన్ని విషయాల పట్ల విషయార్థితము విషయ అవగాహనలో విషయానుభవాలు వెలుబడి అందున విషయపు మెలుకువలలో విషయ పరిజ్ఞానము అంతటా వుండుటలో మీరు అన్ని విషయాల పట్ల మొదటిగా ఉండాలి అనుకోవచ్చు.కాని విషయాలే తీసుకున్నట్లైతే తల్లితండ్రికి సంభందించిన విషయాలు,భార్యాభర్తకు సంభందించిన విషయాలు,తండ్రికి బిడ్డకి సంభందించిన విషయాలు ఇలా నాల్గు కోణాలు కలిసి ఒక విషయ అల్లికతో కూడుకోబడిన దారి పరిగణలోనికి వచ్చును.కాని ఆ విషయములో పాల్గొన్న తల్లి పాత్రపోషణలో తల్లికి ఎంత అనుభవలోతు వుందో బిడ్డ పాత్రపోషణ పట్ల బిడ్డజీవమునకు ఎంత అనుభవలోతు వున్నదో అది వాళ్ళ మనస్సు లోతులను బట్టి వాళ్ళలో కదిలాడు తుండును.కావున నీవు కూడ తల్లి,బిడ్డ రెండిటి యొక్క అనుభవలోతులు అన్నవి నీకు పూర్తిగా అలబడివుంటేనే ఆ తల్లిబిడ్డల వ్యవహారికం నీకు అర్థమగును లేనిచో తల్లిపట్ల బిడ్డకు,బిడ్డపట్ల తల్లికి గతస్థితిలో ఎటువంటి ఋణాలు తెచ్చుకొనివుంటే వాళ్ళ ఇరువురి నడుమున అలా సాగుతున్నదో అన్న విధానము వాళ్ళ గతగతస్థితిలు తెలియకుండా ప్రస్తుతము మనకు తెలిసిన తల్లిబిడ్డల విషయాలనే తీసుకుంటే మన అనుభవాల్ని బట్టి తల్లిబిడ్డలు అంటే ఇలా ఉండాలి అనుకుంటాము.కాని వీళ్ళు ఇలా వున్నారు అంటే గతస్థితి నడకయే ప్రస్తుతము సాగుతున్నది అని తెలియకపోయినట్లైతే ప్రతిఒకరి విషయములోనే మనము ఉండాలని అనుకోవద్దు.ఇంకా ఆ విషయము మనకళ్ళ ముందరే సాగుతున్నట్లైతే అదే అనుభవములో మనము వున్నాము కావున అర్థం చేసుకొని అవగాహనగా మన మనస్సులో మనము కదలవలె.ఒకవేళ బాహ్యానికి మాట్లాడదలిస్తే ఆ విషయములో పాత్రపోషకులు ఆ పాత్రనిర్వహణలలో ఎంతటి లోతులు కల్గినవారో అనగా భార్య పాత్రపోషణ పట్ల భార్య అనుభవము,భర్త పాత్రపోషణ పట్ల భర్త అనుభవలోతులు అలా ఇరువురి లోతులను అది పాత్రపోషణలలో మనకు ఏర్పడిన లోతుల్లో నుంచి వాళ్ళ లోతులను అర్థం చేసుకుంటే వాళ్ళకు తగ్గట్టుగా (లేక) విషయము అర్థం అయ్యేటట్లు విషయారంభ మలుపులు ముగింపు నిర్వహణ వరకు అర్థం అయ్యేటట్లు చెప్పే విధానము మనకు చేతనగును.అప్పుడే సరివివరణ పరనడుమున వాళ్ళలోని భార్యతనాన్ని,భర్తతనాన్ని తెలియజెప్పి వాళ్ళలోని అనుభవాల్ని కదిలించి స్పందించేటట్లు మాటలు వుండవలె. అంతేకాని వాళ్ళ అనుభవపూర్వక లోతులు కూడ వాళ్ళ మధ్య ఆ విషయములో ఏం సాగిందో తెలియకుండా ఆ విషయములోనే అంతర్గతముగా వాళ్ళు ఎటువంటి ఋణాలు తెచ్చుకున్నారో తెలియకుండా విషయాలలో కలుగజేసుకొనుటకు వుండదు.మనకందరికి ఆ విషయాలలోనే తల్లియైన, తండ్రియైన, మంచియైన, చేడుయైన విషయాలలోనే తెలియవచ్చెను.ఎందుచేతననగా కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులే కాలక్రమదారులు అవుట ద్వారా ఆ కాలక్రమదారులలోనే స్థూలతొడుగులలోని జీవ ప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములచే జీవించబడ్డాయి.కావున ఆ అనుభవలోతుల్లోనే మనస్సు అన్నది ప్రతి స్థూలతొడుగుకు అలబడుటలో ఆ మనస్సులో మనిషిగా మనము తయారవుతున్నాము.కావున ప్రస్తుత మనకు ఏర్పడిన మనస్సు లోతును బట్టి ఎదుటనున్న మనిషిలోతులు మనకు అర్థం అయ్యి మాట్లాడవలె.కాని ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు మన మనస్సే ఎంతటి లోతుల్లో ఏర్పడినదో తెలియకపోతే ఎదుటనున్న మనిషిలోతు అన్నది మనకు ఎలా తెలియవస్తాది.కావున ఎవరివైన గతస్థితి ప్రస్తుతస్థితులు తెలియకమునపే ఎవరి విషయాలలోనే ముందుగానే ఉండాలని అనుకొనము.అదేవిధంగా మన మనస్సులోతుల్లో గమనముయే ఉన్నట్లైతే ఏ విషయములో ఎంతవరకు కలుగజేసుకొనవలెనో తెలియును.కావున ఒక విషయాలలో పాల్గొనవలెనంటే మొదలు ఆ విషయానుభవ లోతులో మనకు ఎంతటి అర్థము అవగాహనలు మన అనుభవలోతుల్లో వున్నాయో తెలియరావలె.అప్పుడే వాళ్ళ విషయాల పట్ల కలగజేసుకొని మనము వ్యవహరించిన విషయం చక్కటి కొలికి తీసుకరాగల్గుతాము లేక ఎక్కువతక్కువలుగా వ్యవహరించినట్లైతే మరల వాళ్ళకు ఋణగ్రస్తులై మిగులుతాము.ఎందుకంటే వున్న విషయమును వున్న విషయముగా పోనివ్వగా మనము ఇష్టం వచ్చినట్లు మలిస్తే వాళ్ళ విషయములో ఏది అనుభవించే విధానము కాలమునకు ఋణముగా పరిగణించి ఆ విషయములో తిరిగి మనము పడవలసి యుండును.కావున మనయొక్క విషయానుభవ లోతులు మనకు తెలియకమునపే ఇతరుల విషయాలలో ముందుగా ఉండాలి అని అనుకోవద్దు.వాళ్ళు తమ అనుభవములో ఆ విషయము పట్ల ఎలా వ్యవహరిస్తారో చూస్తు వుండవలె అవసరమయితే సమయ సందర్భ నిర్వహణకు తగ్గట్టుగా విషయాన్ని వివరించి చెప్పవలె.

మనమందరము జీవిత కాలక్రమదారులలో జీవించాము.అలా జీవించిన జీవిత అనుభవములనే సరియైన అనుభవస్థిరస్థితి రాక మరళ మరళ గడిచిన కాలక్రమదారులలోనే నాల్గు వయస్సుప్రమాణికమున జీవిస్తూనే వున్నాము.ఏ వయస్సుకు తగ్గట్టు ఆ వయస్సు పూర్తిగా అలబడినదో లేదో కూడ మనదిమనకే తెలియరాలేదు.అన్ని కాలక్రమదారుల అనుభవపూర్వక నడక అంతయు ఒక స్థూలతొడుగు అనుసారికములోనే వుండుట ద్వారా ప్రతి స్థూలతొడుగునకు మనస్సు అన్నది ఒకటివున్నదని ఆ మనస్సులో మనము మనిషిగా తయారవుతు పోతున్నాము.ప్రస్తుత మన మనస్సు లోతు మరియు విస్తారత ఇంతవరకు ఏర్పడ్డాయి అని మన మనస్సు మనకే తెలియరాలేదు.కావున ఒక్కొక్కరక అనుభవపూర్వక లోతును బట్టి అనగా తల్లి లేక తండ్రి అన్నటుల తల్లి కోణపులోతుల్లో తల్లి జీవప్రమాణికములు తమ అనుభవములో జీవించ బడుట యందు తల్లి ప్రవర్తన,తల్లి వ్యక్తిత్వము,గుర్తింపు,విలువ అన్నవి అడుగుల లోతుల్లో అలబడుతు పోవుటలో బాహ్యానికి ప్రదర్శించే ప్రదర్శనలో తల్లి హావము,హావభంగిమల నడుమున తల్లి మాటతీరు,నడకలు చక్కటి తీరులో అలబడుటలో బిడ్డలు తల్లితన పరనడుమున తల్లిని గౌరవించెదరు.అదేరకంగా ప్రతి పాత్రపోషణ యందు కూడ కాని అందులో తల్లి జీవస్థితి ప్రమాణికములకు అడుగు అడుగు కోణపులోతుల్లో స్థిరస్థితి అనుభవం వెలుబడక పోతే ఒక్కొక్క విషయ నిర్వహణలో తల్లిగానే వ్యవహరించలేదు,తల్లిప్రవర్తన అలబడదు.ఒకవేళ అంతో ఇంతో స్థిరస్థితి వున్న ఎదుటనున్న విషయాన్ని వెనువెంటనే అర్థం చేసుకోలేక అటుఇటుగా తీసుకున్నట్లైతే ఆ స్థిరస్థితి కాస్త కోల్పోబడుటలో ప్రవర్తన కూడ పోవును.అప్పుడు తల్లి వ్యక్తిత్వములో నిలబడలేము అప్పుడు ఆ తల్లితనమునకు గుర్తింపు విలువలు అలబడుతు రావు, వున్నవే తరుగుదల అవుటలో ఎదుటనున్న వాళ్ళు అది గుర్తించుటలో మనయందు గౌరవం అన్నది కూడ తగ్గును. కాబట్టి గౌరవము అన్నది అనుభవించిన అనుభవపూర్వక అడుగు అడుగు స్థిరస్థితి పెరుగుతు పోవును.కావున ప్రస్తుతము ఆ అనుభవ స్థిరస్థితిలో మనం ఎక్కడ వున్నామో తెలియరావలె.అప్పుడే గౌరవము అదిఅంతట అదిగా అలబడును.దానిని బట్టి ఎదుటనున్న వాళ్ళు మనల్ని గుర్తించి గౌరవించెదరు.ఆరకంగా అడుగు అడుగు స్థిరస్థితి పరనడుమున అలాగే నిలద్రొక్కుకొన్నట్లైతే ఆ గౌరవము అన్నది ఎప్పటికి తగ్గదు,ఎందుచేతననగా అది ఒక పొరప్రభావితము.అనుభవ స్థిరస్థితిలో వుండి గౌరవాన్ని అందుకోవడము ఆనందకరము. మన నడకలో ఎక్కడున్నామో తెలియక ఎదుటవాళ్ళు గౌరవంగా మన యెడల వ్యవహరించ లేదు అంటే మనలో ఆ స్థితి ఉందా లేదా అనియైన తెలియరావలె కదా!అదే పట్టించు కోవడము అనగా తినడమును,త్రాగడమును లేక బాధలని,కష్టాలని తెలుసుకోవాలని అనుకుంటాము కాని ఎదుటనున్న వాళ్ళు అనగా తల్లి,తండ్రి,సోదరి,సోదరుడు అన్నటుల వాళ్ళ మనస్సు లోతుల్లో వాళ్ళకు మనము అన్నట్లు గుర్తుకు వున్నాయో లేదో తెలియక పోతే ఎవరు ఎవరిని పట్టించుకొంటారు.అలా పట్టించుకోవాలంటే ఆ జీవస్థితి ప్రమాణిక ములతో జీవించిన జీవిత అనుభవపూర్వక స్థిరస్థితితో తల్లి అని,తండ్రి అని స్పందన వుండవలె.కాని మన యెడల ఆ అనుభవపూర్వక స్థిరస్థితి ఎంతవరకు ఏర్పడినదో తెలియక ఇంకను ఒకరిపట్ల ఒకరు పూర్తిగా అర్థం చేసుకునే స్థితిలోనే ఎక్కడున్నామో తెలియలేదు. కావున ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములకు సరియైన అనుభవపూర్వక స్పందన అలబడక పోవుట ద్వారా ఒకరిని ఒకరు పట్టించుకునే స్థితికి పూర్తిగా రాబడలేదు. కాబట్టి గౌరవించడమైన,పట్టించుకోవడమైన,జీవానుభవపూర్వక అడుగు అడుగు స్థిరస్థితి అయిన అనుభవములో ఇవి అలబడును.కావున ఒకప్పుడు అనుభవపూర్వక స్థిరస్థితి యుండుటలో మీరు ఆ గౌరవాల్ని మరియు మిమ్మల్ని ఎదుటనున్న జీవాలు పట్టించుకునే విధానమును సవిచూసి యుందురు.కాని ఆ అనుభవ స్థిరస్థితినిఅడుగడుగు కోల్పోవుటలో అవి కూడ కోల్పోతు రాబడెను.కాని అవి సవిచూసిన మీరు అనుభవ స్థిరస్థితిని కోల్పోవుట ద్వారా అవి కోల్పోయాము అని తెలియక ఎదుటనున్న వారు గౌరవించలేదు అని పట్టించు కోలేదని బాధపడుతున్నారు.కాబట్టి మరళ అడుగు అడుగు అనుభవస్థిరస్థితిలో నిలద్రొక్కు కొన్నట్లైతే మరళ అవి ఎదుటనున్న జీవాలనుంచి మీరు అడగకుండానే అవి మీకు లభ్యమగును.

మొదలుగా అన్ని కాలక్రమ కోణపు తీగలఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో నాలుగు వయస్సుప్రమాణికమున లింకుల అలవరికతో కూడుకోబడిన పాత్రపోషణలలో జీవించడముతో ప్రథమనాడులలో అదే వివరణతో కూడుకోబడిన కణకదలిక సారాంశయుత తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికములకు ఒక్కొక్క పాత్రపోషణ నడుమున అనుభవము వెలుబడుతు రావుటలో అంతర్వాణి అనే తీగను అల్లికవేసి ఆ అల్లికకు ఒకరకమైన శబ్దాన్ని కూర్చి అదే నోటి పదశబ్దముగా వెలువరింపచేయుటకు గాన కొండనాలుక నుంచి గాత్రస్పష్టతపైన పడి నాలుకవంపుల పరనడుమున పెదవి విరుపులలో నుంచి మాటలు వెలువరింపబడటము జరుగును.అవియే జీవానుభవపూర్వక మాటలుగా పరిగణలోనికి వచ్చును.అలా ఒక్కొక్క పాత్రపోషణకు తగ్గట్టుగా వెలుబడిన మాటలు అనగా తల్లి బిడ్డతో మాట్లాడే మాటలు,బిడ్డ తల్లితో మాట్లాడే మాటలు మరియు భార్య భర్తతో మాట్లాడే మాటలు,భర్త బార్యతో మాట్లాడే మాటలు అన్నటుల రెండు జీవాలు పరస్పర తీగఅల్లికలతో కూడుకోబడిన మాటలు మాట్లాడుటలో అందులో కొన్ని అనుభవమైన మాటలుగా, మరికొన్ని అనుభవము లేని మాటలుగా ఎందుచేతననగా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు తీగఅల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదలగ కదలగ జీవించడము అలా జీవించుటలో అది తల్లితీగ అయినట్లైతే తల్లి జీవానుభవ మాటలుగానే వెలువరింపబడును.కాని పూర్తి స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము వెలుబడనంత వరకు ఆ తీగఅల్లిక నడకలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణిక మునకు ఊగిసలాట,తొనికిసలాట వుండటము,నోటి పదఅల్లికల నడకకు పదస్పష్టత తీరు వుండదు.అంతే కాకుండా తమ అనుభవమైన మాటల యందు తమకే సరియైన నమ్మకము అంటూ లేకపోవడము.కాబట్టి అపనమ్మక పొర అలబడటము అప్పుడే లోలోపలే మాటలు ఆపుకోవడము,తదనుగుణంగా సమయానికి తగ్గట్టుగా మాట్లాడలేక పోవడముతో తోటి జీవముతో మాటలతో పంచుకునే విధానము ఆగిపోవడము.ఆరకంగా ఎన్నో మాటలు వాళ్ళ యొక్క నిల్వగమనము యొక్క బుడగలో నిల్వవుండి పోవును. కాబట్టి అనుభవస్థిరస్థితితో కూడుకోబడిన జీవనడక వుంటేనే జీవానుభవ మాటలు కూడ అంతే స్థిరస్థితితో వెలుబడుతాయి.అదినూ సమయానికి సందర్భానికి తగ్గట్టుగా అప్పుడు తమమాటలు ఎదుటనున్న జీవాలు వింటున్నారు అనుటలో కూడ ఆ జీవము సంతృప్తి చెందును.కాని తమలో కల్గినేవి నోటిమాటలతో పంచుకోవాలని ఎంత ప్రయత్నం చేసిన తోటి జీవాలు పట్టించుకోలేని యెడల కూడ ఆ మాటలు లోలోపల ఆపివేయబడతాయి.కావున తమలో తమకు కల్గిన విధానములో వెలువరింపబడిన మాటలు అన్నియు నాభి నిల్వగమనము అనే బుడగలో నిల్వరింపబడుట యందు ఆ దారులు కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన దారులు అవుట ద్వారా ఆ దారులలో అనుభవించిన అనుభవపూర్వక విధాన తీరుయే నిల్వగమనము యొక్క బుడగలో నిల్వరింపబడుట ద్వారా కాలసమయ అలవరిక ప్రకారంగా నిల్వగమనము యొక్క బుడగ మరియు అందులో నిల్వరింపబడిన మాటలు అంతర్వాణిలో నుంచి వెలువరింపబడుతుంటే కొండనాలుక నుంచి గాత్రముపై పడి నాలుక వంపులలోనికి చేరుటలో అక్కడక్కడే పలుకబడుటను గొణగడము అనెదము.కాబట్టి ఒక్కొక్క తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన నడకలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు జీవించుట యందు స్థిరస్థితియైన పూర్తి అనుభవము వెలుబడుతుంటేనే ఈ గొణిగే విధానము కొంచెంకొంచెంగా తగ్గుతు రావుటకు ఉండును.

మొదలుగా అన్ని కాలక్రమదారులలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో జీవించుట యందు ఒక్కొక్క పాత్రపోషణ యందు లోతులు అలబడుతు అవియే ప్రవర్తన నియమావళి పరనడుమున అలబడుతు పోయే లోతులు.అలా మొదలు అనుభవాలు అన్నియు బాహ్యంలో ప్రదర్శనలుగా పెట్టుట యందు బాహ్యానుభవలోతులు అలబడును.ఆరకంగా చూస్తే ఒక స్థూలతొడుగు యందే అన్ని కాలక్రమదారులలో జీవించిన జీవిత అనుభవము వుండుట ద్వారా ఆ స్థూలతొడుగుకు గాన తమ అనుభవాల్ని బాహ్యపుపొరలో నింపుట ద్వారా మనస్సు అనే పదనడక పుట్టుకొచ్చును.అలా మొదలు అనుభవాలతో కూడుకోబడిన ఈ స్థూలతొడుగు మనిషిగా పిలువబడెను.అలా బాహ్యానుభవ దారులే ఆ స్థూలతొడుగు అనుసారికములో మనస్సు దారులుగా అలబడుటలో ఈ స్థూలతొడుగు మనిషిగా తయారవుతు రావుట యందు మనస్సు మనిషిగా పిలువడం మొదలయ్యెను.కావున అప్పటి నుంచి ఎవరి మనస్సుదారుల్లో వాళ్లము ప్రయాణిస్తున్నాము.కాని తమ అనుభవములో తాము ఆ తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో జీవించుట యందు స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము వెలుబడి తమ అంతట తాము స్పందించి కదలడము అన్నది వచ్చేటంత వరకు మనస్సుకు మనిషికి నడుమున మెదడు పనిక్రమమును అలవరచడముతో కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా మన మనస్సుదారులు కదలుటలో మొదలులో కదులుట యందు ఆ మెదడులో కదిలే విధానమున ఆలోచనలో అందబడి జీవస్థితి ప్రమాణికము బాహ్యానికి ప్రదర్శించడం జరుగుచున్నది.కావున ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు మన మనస్సులోతు ఇంత ఏర్పడినది అని కాని లోతుతో పాటు ఇంత విస్తారత అలబడుటలో ఆలోచనస్థితిలో అర్థము,అవగాహనలో ఇంత లోతుగా పోతున్నాము అని గాని మన అనుభవమే ఇంకా మనకే తెలియరాలేదు. కావున నాల్గు వయస్సుప్రమాణికమున తెరరంఘ పాత్రపోషణలు లింకులలో పెరుగుతు పోవును.అందున కూడ ఒక్కొక్క పాత్రపోషణకు తగ్గట్టుగా ఇంత అనుభవము వెలుబడినది కూడ మీ జీవానుభవ స్పందనలోనే తెలియవచ్చును.కాబట్టి మన యందు స్త్రీ స్పందన, పురుష స్పందన,తల్లి స్పందన,తండ్రి స్పందన అన్నది అడుగు అడుగు స్థిరస్థితి అయిన అనుభవములోనే అలబడును.కాబట్టి మనకు ఒక్కొక్కరక అనుభవములో ఎంతవరకు స్థిరస్థితి అన్నది నాదో తెలియకపోతే మనలో మనమే ఎక్కడున్నామో కూడ తెలియరాదు.కావున నాల్గు వయస్సుల అనుభవములో ఏ వయస్సు అనుభవము పూర్తిగా అలబడినదో ఏ వయస్సు అనుభవము పూర్తిగా అలబడలేదో తెలియరాలేదు.దానిని బట్టి చూసిన మన మనస్సులోతుల్లో ఎక్కడ సంతృప్తియో ఎక్కడ అసంతృప్తియో కూడ తెలియక అంతటా అరకొరగా సాగే జీవితాలు కావున సరియైన అనుభవము వెలుబడక గడిచిన కాలక్రమదారులలోనే చచ్చిపుట్టి మరళ ప్రయాణిస్తునే వున్నాము.అయినప్పటికి మనయొక్క అనుభవపూర్వక నడకలో మనమే ఎక్కడున్నామో తెలియరాలేదు.కావున ఏఏ దారులలో స్థిరస్థితిఅయిన అనుభవము లేక ఊగిసలాడుతున్నామో,తొనికిసలాడు తున్నామో,ఒత్తిడిచెందామో,విసిగిపోయమో,వేసారిపొయామో,కదలకుండానే ఆగిపోయామో అనుటలో మన మనస్సుదారులు మన గమనములోనికి రాకపోవడము. కాబట్టి జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు సరియైన దారి అలవరికలో జీవించుట యందు వెలుబడే అనుభవము స్థిరస్థితితో అలబడుతు పోతుంటేనే జీవితము సంతృప్తిగా సాగుతు పోవును లేనియెడల అసంతృప్తి అన్నదే మిగులుతు వచ్చును.కావున దారులు అన్నవి అటుఇటుగా వంకరముగా మలుచుకుంటే ఆ వంకరదారిలో ఎంత జీవించిన సరియైన జీవనము సాగదు సంతృప్తి ఏర్పడదు.కాబట్టి వంకరదారిలోనే మరళజీవించుట ద్వారా సంతృప్తి కలగని విధంలో కూడ మనల్ని మనము పట్టించుకోలేని స్థితికి వచ్చెదము. ఉదా:-వేలకు తినకపోవడము,నిద్రపోకపోవడము,దేనిపైన ద్యాస లేకపోవడము,ఆశ, కోరికలు అన్నవి ఎక్కడికక్కడ కదలకుండా ఆగిపోవడం.కావున మొదలు మనయొక్క అనుభవలోతు స్థితిగతులలో మనము ఎక్కడ వున్నామో మనకు తెలియరావలె. ఒకవేళ ఇతరులను పట్టించుకుంటున్నాము అంటే ఒక్కొక్కరక అనుభవపూర్వక లోతుల్లో అంతో ఇంతో స్థిరస్థితి అలబడుట యందు సంతృప్తి అన్నది మనయందు ఉండును.కావున ఇతరులపై మనకు ద్యాస కల్గును అప్పుడే మనము తినబోయే ముందు ఎదుటవాళ్ళు తిన్నార లేదా అని తెలుసుకొనుటకు ప్రయత్నించెదము.అదేవిధంగా ప్రతిఒక్క వాటిలో కాబట్టి ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు ఏర్పడిన అనుభవపూర్వక లోతుల స్థితిగతులలో ఎక్కడ వున్నామో మనది మనకు తెలియరావలె.

మొదలుగా కాలక్రమదారులు అని అనుటలో అవి కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.కావున ఒకటవ కాలక్రమదారులు అని అనుటలో ఒకటవ కోణవివరణలు ఉదా:-తల్లి తండ్రి అని అనుటలో మొదటి కోణపు వివరణలు రెండవ కాలక్రమదారులు అని అనుటలో తల్లి,తండ్రి రెండవ కోణవివరణలు అలా మిగిత పాత్రపోషణ లలో కోణపు తీగల అల్లికలలోనే జీవించాము.కాబట్టే ఆ కోణాలను కలిపితేనే తల్లిబిడ్డకి సంభందించిన విషయము అన్నటుల నాల్గు కోణాలు కలిపితే ఒక వివరణాయుత విషయ అల్లికతో కూడుకోబడిన దారులే కాలక్రమదారులు.కావున మనము ఆ కాలక్రమదారులలో జేవిస్తేనే మొదలు అనుభవము వెలుబడెను.దీనిని బట్టి చూస్తే విషయానికి తగ్గట్టుగానే మంచి అయిన,చెడు అయిన,అబద్ధం అయిన,నిజం అయిన ఇవి పొరప్రభావితములు. ఈ పొరలను ప్రాకృతికమండలము రూపొందించి విషయ సన్నివేశాముగా ఆ పొరప్రభావితములో కదిలించి జీవింపచేస్తేనే మనకు మంచిలోనైన,చెడులోనైన అనుభవము వెలుబడకమునపే మన నోటి నుంచి మంచి,చెడు,అబద్ధం,నిజం అనే మాటలు మనయొక్క అంతర్వాణి నుంచి ఎలా పలుకబడ్డాయి.కావున ఒక్కొక్క కాలక్రమమున కోణపులోతు వివరణలు మారుతు మరియు పెరుగుతు పోవుటలో మొదటు కోణవివరణ ఒకశాతం మంచి,ఒకశాతం చెడు అన్నటుల రెండవ కాలక్రమమున రెండవ కోణవివరణల యందు రెండవశాతం మంచి,రెండవశాతం చెడు కాలక్రమ కోణపులోతుల దారులు పెరుగుతు పోయేకొలది ఈ పొరప్రభావిత శాతములు కూడ పెరుగుతు పోవుటలోనే ఒక్కొక్క విషయము యందు మంచిచెడుల అర్థం అవుతు పోవుటలోనే మన నోటి నుంచి ఆ పదాలు స్పష్టంగా పలకబడ్డాయి.కాని లోతుల్లోకి పోయేకొలది స్థిరస్థితి అయిన అనుభవం అడుగు అడుగు అలబడితే మంచి,చెడు,అబద్ధం,నిజం అర్థం అవుతాయి.అంతేకాక మన అనుభవం లోనికి అలబడ్డాయి కాబట్టి మంచి చేస్తే జీవస్థితి ప్రమాణికములకు ఎలా తోడ్పను అలా కూడ అంతమంచి కాదు విషయసన్నివేశానికి తగ్గట్టుగా మాత్రమే అదేవిధంగా చెడుచేస్తే జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఎలా పడతాయో అనుభవము పొందిన మనము ఏ విషయనిర్వహణ జోళులో ఎంతవరకు వ్యవహరించాలో అంతవరుకే వ్యవహరిస్తాము.అంతేకాక అడుగు లోతుల్లో స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము అలబడి వుండుట ద్వారా ఆ అనుభవములో సంతృప్తి దారిలో వుండుట యందు చెడుజోళికి పోము.కాబట్టి చెడు అలవరిక పొరప్రభావిత శాతపరిధిలలో అడుగు అడుగుకు స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము వెలుబడితేనే చెడునడక మన అనుభవములో వుంది కావున చెడుజోళికి పోము.కాబట్టి మంచి అయిన,చెడు అయిన ఇవి అన్నియు జీవించబడుట యందు అనుభవములోనికి వస్తేనే తెలియవచ్చెను.

లోతు అన్నది మొదలు అంగుళ,అరఅంగుళ,అర్థఅడుగు,అడుగు,ఒకఅడుగు,రెండవ అడుగు అలా అడుగుల లోతులు పెరుగుతు పోవును.ఇవి ఈరకంగా ఎలా ఏర్పడెను అనగా 721 స్థూలకథల నిర్మాణము గావింపబడుటలో కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికల యొక్క కూర్పుయే స్థూలకథ.ఆరకంగా మొదటి స్థూలకథ అని అనుటలో మొదటి కోణపు తీగలను ఒకదాని తరువాత ఒకటి విషయసంపుటి నుంచి వెలువరింపబడుటలో ఎందుచేత ననగా మొదటి స్థూలకథకు గాన మొదటి విషయసంపుటి కావున, అవి కూడ మొదటి కోణపుతీగలు. అలా ఒక కోణపుతీగ దాని తరువాత రెండవ తీగ అలా మొదలు ఒక కోణపు తీగ.తీగ అన్నది అంగుళ నిర్వహణలో ఉండును.దాని ప్రక్కనేనున్న రెండవ కోణపుతీగ అరఅంగుళ నడకకు వచ్చును.అలా మొదటి కోణములో విషయం ఆరంభమయ్యి విషయ మలుపులు అని అనుటలో ఒక కోణము తరువాత ఒక కోణము విషయ ముగింపు అని అనుటలో చివరి కోణపుతీగ చివరిలో విషయ ముగింపు వచ్చును.కాబట్టి నాల్గు కోణాలు అయినట్లైతే అంగుళ,అరఅంగుళ,అర్థఅడుగు,అడుగు అన్నట్లు విషయమంతా కలిపి ఒకడుగు లోతుకు వర్తించునట్లు.అలా మొదటి కాలపు కోణపుతీగలు అంగుళ,అరఅంగుళ, అర్థఅడుగు,అడుగుతో మొదలయ్యి రెండవ విషయసంపుటి నుంచి వెలువరింపబడిన రెండవ కోణపుతీగ అల్లికతో అడుగుల లోతుల సంఖ్యా పరిణతి పెరుగుతు పోయెను. ఆరకంగానే ఒక కాలక్రమదారులు తరువాత ఒక కాలక్రమదారులు అని అనుటలో ఉదా:- తల్లి కోణపుతీగలే తీసుకొన్నట్లైతే తల్లి మొదటి కోణపుతీగ మొదటి విషయసంపుటి నుంచి వెలుబడెను.కావున అది మొదటి కాలము కావున మొదటి కాలపు కోణపుతీగ దారి తరువాత రెండవ కాలమునకు గాన రెండవ విషయసంపుటి నుంచి తల్లి రెండవ కోణపుతీగ,మూడవ కాలమునకు గాన మూడవ విషయసంపుటి నుంచి తల్లి మూడవ కోణపుతీగ అల్లిక అలా 721 కాలక్రమమున తల్లి కోణపుతీగలను అలవరుస్తు పోవుటలో తల్లి లోతు అన్నది అన్ని కాలక్రమ తల్లి కోణపుతీగల అల్లికలలో అలబడుతు పోయెను.కాబట్టి తల్లి కోణపుతీగల అల్లికల నడకలలో తల్లి అనుభవలోతు, తండ్రి కోణపుతీగల అల్లికల నడుమున తండ్రి అనుభవలోతు అన్నట్లు ఒక్కొక్క కోణపు తీగఅల్లిక యొక్క వివరణ పరనడుమున జీవప్రమాణికములను జీవింపచేయుటలో ఏర్పడిన అనుభవలోతులు.అదే విధంగా ఒక్కొక్క పాత్రపోషణ పరనడుమున లోతులు అలబడుతు పోయెను.వాటినే ప్రవర్తన నియమావళి యొక్క లోతులు అనెదము మరియు అదే కోణపులోతుల వివరణల పరనడుమున ఒక పని ఆరంభము మలుపులు ముగింపు అన్నటుల రకరకాల కోణపు వివరణలను బట్టి రకరకాల పనిక్రమ లోతులు అలబడుతు వచ్చెను.కాబట్టి మొదలు విషయనిర్వహణ యొక్క నడకలోనే లోతులు అన్నవి మొదలగును.ఎందుచేతననగా నాల్గు కోణాలు కలిపితేనే ఒక విషయఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారిగా కదులును.కావున ఇలా కోణపుతీగల అల్లికల నడుమున అడుగుల లోతులను కూర్చునది ఒక ప్రాకృతికమండలము అది కాలగర్భంలోనే నిల్వరింపబడియుండును.

ముందుగా ఇది ఒక లోకపుట్టుక,దానినే బాహ్యలోకము అని అంటాము.కావున ఈ బాహ్య లోకములో మొదలు ఏమినూ లేదు.ఈ లోకములో అనేకరక ప్రసారములు కాలగర్భ ప్రాకృతిక మండలముల నుంచి పుట్టుకరాబడుటలో ఆ ప్రసారములు ఒక ప్రసారముల తరువాత ఒకరక ప్రసారములు లింకులుగా కదులుతు పోతుండును.అందున మొదటి ప్రసారములు ఏమనగా 721 స్థూలకథలు అనగా మొదటి స్థూలకథ అని అనుటలో మొదటి కోణపుతీగల అలవరికలలో కూర్చిన కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు.అలా రెండవ స్థూలకథ అని అనుటలో రెండవ కోణపుతీగ అల్లికలు.ఆరకంగా 721 స్థూలకథలలో అలవరిచి కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులనే 721 కాలక్రమదారులుగా అలవరుచుటలో ఆ కాలక్రమ నిర్మాణములలోనే స్థూలతొడుగులను కూడ నిర్మితం చేయుట ద్వారా కాలక్రమ నిర్మాణములు పూర్తి అయ్యేసరికి స్థూలతొడుగుల నిర్మాణములు కూడ పూర్తి కాబడెను.ఆ తరువాత ఒక్కొక్క కాలక్రమదారులలో స్థూల తొడుగులలోని జీవప్రమాణికములను ఒక్కొక్క పాత్రపోషణల నడుమున జీవింపచేయుటలో అలా జీవించబడిన అనుభవములో జీవప్రమాణికము ఎలా కదులునో తొడుగు కూడ లోపలిభాగాల పైభాగాలు అదే అనుభవంతో కదులుట యందు పైకి బాహ్యప్రదర్శనగా అలబడుటలో అవి బాహ్యానుభవ దారులుగా మొదలుగా అలబడెను.అలా మొత్తం 721 కాలక్రమదారులకు గాన 721 బాహ్యపుపొరలపైన బాహ్యానుభవ దారులు అలబడెను.కావున మొదటి బాహ్యపుపొరపైన మొదటి కోణపుతీగ,ఆ తీగలు స్థూల రసద్రావకాలచే ప్రాకృతికమండలము.ఆ రసద్రావకాలను పుట్టించి తీగలుగా నిర్మాణము చేసెను కావున ఆ బాహ్యానుభవ దారులు కదులుటకు గాన కాలము,సమయము,దారి అన్నటుల ఆ దారి అలవరికలో కదలడానికి దిక్కులు,భూగ్రహాలు,రాశుల సంఖ్యాఫలాలు,పేరుబలాలు,బాహ్యపుతెరలు,శబ్దపుపొరలు, దృష్యచిత్రీకరణ పొరలు ఇలా ఆ దారులు కదలడానికి ఆ దారులతో పాటు ఇన్నిరక ప్రసారములు కదలవలె.కాబట్టి మొదలు లోక నిర్మాణములో ఈ ప్రసారములు ఒకటి తరువాత ఒకటిగా ప్రాకృతికమండలాల నుంచి పుట్టుకొచ్చి బాహ్యపుపొరలలో నిల్వరింపబడిన దారులకు తగ్గట్టు కదులుతు పోవలె.అలా ఈ లోకము సాగుటకు గాన తెరరంఘ మూపుడు తెరుపుడు వ్యవస్థ పరనడుమున రేత్రింభవళ్ళు అలబడుటలో పగలు వెలుతురునకు గాన సూర్యుడు,రాత్రి నడకకు చీకటి అలవరికలో చంద్రుడు అన్నటుల సూర్యచంద్రాదుల మండల పనిక్రమములు మొదలయ్యెను.ఆ తరువాత జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఒక్కొక్క పాత్రపోషణ పరనడుమున తోటి జీవస్థితి లింకులతో కాలక్రమదారులలో జీవించుటలో వెలుబడే అనుభవాన్ని బట్టి భూసారాంశయుతతీగలు భూపొరలలో ప్రాకృతికమండలము నుంచి విడుదల అయ్యి నిల్వరింపబడుటలో జీవప్రమాణికము ఎంతటి అనుభవమేర కదులునో దానిని బట్టి ప్రాకృతికమండలము ఆ తీగఅల్లికలోని రసద్రావకాలను విడుదల చేసి భూసారాంశయుత తీగలోనికి చేర్చుటతో జీవానుభవాన్ని బట్టి ప్రకృతి ఆ ద్రావకాలను మిళితం చేసి సారంగా కూడగట్టుట యందు ఆ ద్రావకాల నిర్వహణలో మొదలుగా మిళిత నిర్వహణల నడుమున అన్ని వర్ణములు ఏకం అయ్యి ఎందుచేతననగా ఒక్కొక్క ద్రావకం కోణపులోతు తీగఅల్లికలోని వివరణను బట్టి ఒక్కొక్కరక ద్రావకం తెలుపునలుపు అన్నటుల ద్రావకాలను వర్ణ నిర్వహణలలో వెలువరించును ప్రాకృతికమండలము.కావున ఆ ద్రావకాలను భూసారాంశయుతతీగలో మిళితం చేసి సారంగా కూడగట్టుటలో మొట్టమొదటిగా ఆ తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారిలో వెలుతురు పుట్టుకొచ్చెను.అది జీవానుభవ సారములో నుంచి పుట్టుకొచ్చెను.ఒకవేళ జీవస్థితి ప్రమాణికము ఆ తీగఅల్లికలోని వివరణ పరనడుమున అనుభవస్థిరస్థితిని కోల్పోతే ఆ వెలుతురు అన్నది కొంచెంకొంచెంగా తగ్గతు రావుటలో చీకటి అలబడుతు వచ్చును.మరళ జీవస్థితి ప్రమాణికము స్థిరస్థితిగా అనుభవములో ఆ తీగఅల్లికలలో నిలద్రొక్కుకుంటే మరళ కొంచెంకొంచెంగా చీకటి తొలగి వెలుతురు అలబడుతు వచ్చును.అలా అనుభవసారములను కూడగట్టుటలోవాటిలో నుంచి వెలుతురును పుట్టించినది కూడ కాలగర్భంలో నిల్వరింపబడిన ప్రాకృతికమండలమే మరియు అనుభవస్థిరస్థితిని కోల్పోతే ఆ వెలుతురును కొంచెంకొంచెంగా తొలగించేది ప్రాకృతికమండలమే మరియు ఏమిలేనట్లుగా చీకటిని అలవరుచునది ఆ ప్రాకృతికమండలమే.

కాలక్రమదారులలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో జీవించుట యందు అవి జీవిత కాలక్రమదారులుగా సాగెను.అలా నాల్గు వయస్సుప్రమాణికమున తొడుగు ప్రమాణికములో జీవస్థితి ప్రమాణికములు జీవించును.వృద్ధ నిర్వహణ చివరిదశకు వచ్చేకొలది జీవితకాలం పూర్తి అగును.ఇటువంటి జీవితములో విషయసన్నివేశములకు తగ్గట్టుగా కష్టాలు,సుఖాలు,మంచి,చెడులు, అబద్ధాలు,నిజాలు,స్వార్థాలు,కుల్లులు,కుతంత్రాలు,ప్రేమ,అభిమానములు ఇలా అనేక పొర ప్రభావితములు విషయసన్నివేశము తగ్గట్టుగా అలవరిచి కదిలించి జీవింపచేస్తేనే అందులో వెలుబడిన అనుభవములను బట్టి మన శిరస్సు మధ్యలో నిల్వరింపబడిన అంతర్వాణి నుంచి కష్టము,సుఖము అనే పదాలు మననోటి నుంచి వెలువరింపబడటం జరిగెను.కాబట్టి బాహ్యము అన్నది అడుగు అడుగు అర్థచింతన పరనడుమున సాగును. అలా ప్రతిపదానికి అర్థం ఎరుగుటలో ఇది సంపూర్ణ అర్థ నిర్వహణ యొక్క నడకయే కావున అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో మొదలైన సమయస్థితి యందు నుంచి ఆ కాలక్రమదారులలో నిరంతర పాత్రపోషణల నడుమున జీవిస్తూనే వున్నాము.మొదలు జీవితకాలం పూర్తి అయితే గిట్టి మరళ పుట్టడము.ఆ తరువాత మన అనుభవపూర్వకమున గూడును విడనాడితే చచ్చిపుట్టుడం మొదలయ్యెను.దీని ప్రకారంగా చూస్తే గడిచిన కాలక్రమదారులనే చచ్చిపుట్టి మరళ మరళ జీవిస్తూనే వున్నాము.కావున ఈ వెలుతురు చీకటిలు అన్నవి ఈ మానవజన్మ పరనడుమున జీవిత కాలక్రమదారులలో జీవించబడి అనుభవము వెలుబడి ఆ అనుభవాల్ని బాహ్యములో ప్రదర్శనాపూర్వకముగా పెట్టుటలో మన అనుభవసారములో నుంచి పుట్టుకొచ్చింది వెలుతురు.ఎందుచేతననగా జీవస్థితి ప్రమాణికములు తమ అనుభవపూర్వకమున నిరంతరము కాలక్రమదారిలో జీవిస్తూనే యుండుటలో బాహ్యపు తెరల పరనడుమున ఈ తోలుబొమ్మ కదిలాడుతూనే వున్నట్లు అది వెలుతురుకు అర్థం ఎప్పుడైతే ఒక్కొక్క దారి అలవరికలో స్థిరస్థితి అయిన అనుభవంలేక అటుఇటుగా మలుచుకొని స్థిరస్థితిని కోల్పోయి ఆ తీగఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారిలో ఊగిసలాట, తొనికిసలాట పరనడుమున ఒత్తిడి చెంది కదలకుండానే జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఆగిపోవుటలో అప్పుడు తెరలపైన ఈ తోలుబొమ్మ కదలకుండా వచ్చును.దానిని బట్టి ప్రాకృతికమండలము వెలుతురును కొంచెంకొంచెంగా తొలిగిస్తు చీకటిని అలవరుస్తు వచ్చును.అలా జీవస్థితి ప్రమాణికములు తమ అనుభవపూర్వకమున పూర్తి స్థిరస్థితిగా నిలద్రొక్కుకోలేనంత వరకు ఈ జీవితప్రయాణం వెలుతురు చీకటిల మధ్య సాగును.కాబట్టి అవి పొరప్రభావితములు వాటిని కాలగర్భ ప్రాకృతికమండలము అలవరుచును.

కాలక్రమ నిర్మాణములలోనే స్థూలతొడుగుల నిర్మాణము కూడ మొదలయ్యెను.కాల నిర్మాణములు పూర్తి అయ్యేసరికి స్థూలతొడుగుల నిర్మాణము కూడ పూర్తి కాబడుటలో అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులు సమయస్థితి యందు నుంచి ఆ కాలక్రమదారులలో స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు ఒక్కొక్క పాత్రపోషణల నడుమున జీవించడము అన్నది మొదలయ్యెను.అలా జీవించబడిన అనుభవాల్ని మొదలుగా బాహ్యప్రసారముల నడుమున బాహ్యానుభవములగా కదిలించడము అన్నది మొదలగుట.అది ఏలననగా కాలము కదిలి సమయము ముందుకు సాగి దారి కదులుటలో అక్కడి నుంచి శ్వాస విడుదల అయ్యి ఆ శ్వాస స్థూలతొడుగు ముక్కుకొన నుంచి ప్రథమశ్వాసనాళము, శ్వాసనాళ ప్రక్రియ నుంచి నాభి మధ్యమభాగమునకు చేరుకొని నాభిపొరల నడుమున తిరుగుతు ప్రథమనాడిలోని అదే వివరణతో కూడుకోబడిన కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము కదిలి జీవించుటలో వెలుబడే అనుభవాల్ని అనగా అది తల్లి కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అయినట్లైతే తల్లిజీవముగా అనుభవాల్ని పొందుటలో అనుభవాన్ని స్థూలతొడుగు పైభాగ అలవరికలో తల్లిహావముగా,హావభంగిమగా బాహ్యానికి చూపుటలో బాహ్యప్రదర్శనగా కదిలాడుట.ఆరకంగా అన్ని కాలక్రమములో జీవించుట యందు వెలుబడే మొదలు అనుభవాల్ని బాహ్యపుపొరలలో నింపబడుతు రావుటలో ఇది బాహ్యలోకముగానే నిరంతర కాలసమయస్థితితో కూడుకోబడిన దారులు ఎలా కదలనున్నవో అదే దారులే జీవస్థితి ప్రమాణికములు కదిలి జీవించుట యందు అవి బాహ్యానుభవదారులుగా కదులుట అన్నది మొదలగుటలో తెరరంఘ మూపుడు తెరుపుడు వ్యవస్థ పరనడుమున నలుదిక్కుల ప్రసారములలో మనయొక్క బాహ్యప్రయాణం సాగుటలో తూర్పుదిక్కున సూర్యుడు ఉదయించుటలో ప్రొద్దున అని, అలా తూర్పుదిక్కువైపుగా సాగే ప్రయాణంలో దిక్కులన్నియు కదులుతు మధ్యమ తరువుకు రావుటలో మధ్యాహ్న సమయము అని మరళ దిక్కులవైపుగా దారులు సాగడము అన్నది మొదలు అగుటలో పడమర వైపుకు ప్రయాణము సాగుతుంది అని అనుటలో సాయంత్ర సమయము అని దిక్కుల ప్రసారముల యందు మనయొక్క ప్రయాణము సాగే విధానమున ప్రొద్దున,మధ్యాహ్నం,సాయంత్రం అన్నట్లు అలవరిచెను ఒక ప్రాకృతిక మండలము.కావున ఆ బాహ్యానుభవ లోతుల్లోనే ప్రతిఒక్క స్థూలతొడుగు అనుసారిక మునకు మనస్సు అనే పదనడక పుట్టుకొచ్చెను.ఆ మనస్సులోతును బట్టి ఈ స్థూలతొడుగు మనిషిగా తయారు అవుతు పోవుటలో దిక్కుల మధ్యమ నిర్వహణ యందు మనస్సు నడువడి యొక్క విషయఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారులలో చిక్కుముళ్ళు వేసుకొనుట ద్వారా మనస్సు కదలకుండా ఆగిపోయి వుండును.కావున ఆ దారులను గమనములో గుర్తు ఎరిగి సరిమలిస్తే తప్ప ఆ దారులు యథాతథంగా ముందుకు సాగును. అప్పుడు మనస్సు కదులుతున్నట్లు తెలియవచ్చును.

మనము చెప్పుకునే మంచి,చెడు,కష్టము,సుఖము,అబద్ధము,నిజము,స్వార్థము,కుల్లు, కుతంత్రం,ఈర్ష్య,ద్వేషం,పగ,ప్రతీకారం,ప్రేమ,అభిమానము,త్యాగము,ధైర్యము,సహనము, అనుమానము,అవమానము,వ్యతిరేఖత,అసూయ,సరిపడనితనము,తక్కువ ఎక్కువ, దిగజార్చుట,పెరుగుట,అనురాగము,మమకారము,జాలి,కోపము,ఆవేశము,ఆక్రోషం, సంతోషము,దు:ఖము ఇవి అన్నియు పొరప్రభావితములలో రూపొందింపబడినవే.వీటి అన్నింటిని విషయ ఆరంభంలోనైన లేక మలుపులలోనైన లేక ముగింపులలోనైన విషయానికి తగ్గట్టుగా ఈ పొరప్రభావిత శాతము వెలువరించి ఆ పొరలలో జీవస్థితి ప్రమాణిక మును కదిలించి జీవింపచేస్తే వచ్చే అనుభవములోనే మన అంతర్వాణి నుంచి మన నోట్లోనికి మంచి,చెడు అనే ఈ మాటలు వచ్చాయి.అనగా నాల్గు కోణాలు కలిపి ఒక వివరణాయుత విషయఅల్లికతో కూడుకోబడిన దారి అనుటలో అందున తల్లికోణము,తండ్రి కోణము,బిడ్డకోణాలు అన్నటుల కోణపులోతు తీగఅల్లికలో జీవప్రమాణికము జీవించుటలో అది తల్లికోణము అయినట్లైతే తల్లిజీవముగానే అనుభవమును పొందును.కావున ఆ తల్లి తనమున ప్రేమ అనే పొరలో కదిలించి జీవింపచేయుటలో వెలుబడే అనుభవాల్ని బట్టి తల్లి ప్రేమ బిడ్డపై చూపునట్లు అన్న విధంగా తెరరంఘ పాత్రపోషణలు సాగెను.ఇలా కోణపు లోతుల తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన వివరణలలో జీవస్థితి ప్రమాణికములను జీవింప చేయటలోనే ఈ పొరలను కూడ ఏకంచేసి జీవింపచేయడం జరిగెను.కాబట్టి ఇవి మొదలు తన,తమ,పర భేద పొరలలో మొదలు జీవింపచేయడం మొదలుగా తీగల అల్లికలే సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన తీగల లింకులు పెరుగుతు పోయేకొలది ఈ పొర ప్రభావితములు ఒకటి తరువాత ఒకటిగా అలవరిచి విషయ సన్నివేశము తగ్గట్టుగా జీవింపచేయుటకు గాను ఒకటవ కాలక్రమమున ఒకటవ కోణపుతీగలు అవుటలో ఒకటవ శాతం మంచి అనే పొరను అలవరచి జీవింపచేయుట, రెండవ కాలక్రమమున రెండవ కోణపుతీగ అల్లికల వివరణలలో రెండవ శాతం మంచి అనే పొరను అలవరిచి జీవింపచేయడం జరిగెను. అలా కాలక్రమ కోణపులోతు వివరణలు పెరుగుతు పోయేకొలది పొరప్రభావిత శాతపరిధిలను పెంచుకుంటు పోవుటలోనే మంచి అంటే అది ఎలావుండునో జీవము అనుభవములో లోతుగా సవిచూసే కొలది ఆ పదాలు పలకడంలో పదస్పష్టత వెలుబడును.కావున ఈ పొరలను రూపొందించిన ప్రాకృతికమండలము కాలగర్భంలోనే నిల్వరింపబడియుండును.కావున మొదలు ఒక్కొక్క పొరకు ఒకరక రసద్రావకాలను విడుదల చేసి ఒక్కొక్క శాతానికి ఇంత రసద్రావాకం అన్నటుల పొరను నిర్మితం చేసి కోణపులోతు చుట్టు అమర్చిన అనగా తల్లికోణపు చుట్టు జీవతత్వపొరను అలవరుచుటలో ఆ జీవతత్వపొర నుంచి తల్లిశ్వాస వెలువరింపబడుటలో ఆ శ్వాసలో ఈ ప్రేమ అనే పొరను మొదలు ఏకంచేసి ఆ శ్వాసాస్థితి యొక్క అలవరిక స్థూలతొడుగు యొక్క ముక్కుకొననుంచి ప్రథమ శ్వాసనాళము,శ్వాసనాళ ప్రక్రియ నుంచి నాభి మధ్యమభాగంనకు చేరుకొని నాభిపొరల నడుమున తిరుగుతు అదే వివరణ పరనడుమున ప్రథమనాడిలో నిల్వరింపబడిన కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికమును కదిలించుటలో ఆ ప్రేమ అనే పొరను కూడ ఏకంచేసి జీవింపచేయుటలో అది తల్లిజీవముగా జీవించుటతో పాటు తల్లిలో ప్రేమ కూడ పుట్టునట్లు అమర్చిన విధానము.ఇలా ప్రతి పొరప్రభావితమును విషయస్థితి యొక్క లింకుల అలవరికకు తగ్గట్టుగా వెలువరింపచేసి జీవప్రమాణికములను జీవింపచేసెను.కాబట్టి పొరలు అన్నవి ప్రాకృతికమండలము నుంచి వెలువరింపబడే రకరకాల రసద్రావకాల నుంచి రకరకాల పొరలను రూపొందిస్తు వచ్చిన ప్రాకృతికమండలము.

మనము అందరము జీవించునది కాలక్రమదారులలో కావున ఆ కాలక్రమదారులు అంటే ఏవనగా అవి మొదలు స్థూలకథలు అనగా మొదటి కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులే.మొదటి కాలక్రమదారులు అనగా అవి మొదటి కోణపు తీగలు.ఆ తరువాత రెండవ కోణపుతీగలు అని అనుటలో అది రెండవ స్థూలకథ,అలా తీగ అల్లికలలో అచ్చులు,హల్లులు,గుణింతాలు ఆ తరువాత ఆ గుణింత అల్లికలలో పదము, పదజాలము,పదజాల అల్లికలు,పదజాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన వాఖ్యము, వాఖ్యానుసారములు,వాఖ్యానుసార కూర్పులు అన్నటుల ఇవియే కోణపుతీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన వివరణలు.కాబట్టి స్థూలకథల సంఖ్యలు పెరుగుతు పోయేకొలది కోణపు తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన వివరణలు కూడ మారుతు పోవును.అలా ఆ స్థూలకథల ఆధారంగానే ఒకటవ అడుగు అద్దప్రకారంలో జీవనాడి అనుసారికమున కాలగర్భాలు, ఆ కాలగర్భంలో నిల్వరింపబడిన ప్రాకృతికమండలముల నుంచి విషయసంపుటి అనే తీగలను వెలువరించడం.అలా మొదటి స్థూలకథకు మొదటి విషయసంపుటి అన్నటుల ఆ విషయసంపుటి నుంచి మొదటి కోణపుతీగలు ఒకటి తరువాత ఒకటిగా విడుదల అవ్వడము.ఆ విషయసంపుటి నుంచి వెలువరింపబడిన కోణపుతీగలు ఎంత నిల్వరింప బడతాయో అంతవరకు కాలగర్భం చుట్టు కాలం రూపొందింపబడుతు రావడము.అలా రెండవ విషయసంపుటి దారులకు గాన రెండవ కాలము రెండవ కాలక్రమదారులు అని అనుటలో 721 కాలక్రమదారులుగా అలవర్చింపబడెను.కావున ఆ కాలక్రమదారులలోనే ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో జీవించుట అన్నది ఒక్కొక్క పాత్రపోషణకు తగ్గట్టుగా సాగెను.కావున మనకు ఆ విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలోనే తల్లి అని,తండ్రి అని,మంచి,చెడును అర్థం చేసుకోవడం అన్నది వచ్చెను.కాబట్టి ఒక్కొక్క పాత్రపోషణకు తగ్గట్టుగా తల్లి బిడ్డతో మాట్లాడే మాటలు అన్నాము.ఆరకంగా తల్లి కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము జీవించుటలో తల్లిజీవముగానే అనుభవమునొందును.కావున ఆ తీగఅల్లిక నడకనే శిరస్సు మధ్యమస్థానంలో నిల్వరింపబడిన అంతర్వాణి అదే తీగను అల్లికవేసి ఆ అల్లికకు జీవానుభవాన్ని బట్టి శబ్దాన్ని కూర్చి నోటి పదశబ్దంగా వెలువరింపచేయుటకు గాన కొండనాలుక నుంచి గాత్రస్పష్టతపైన పడి నాలుకవంపుల ద్వారా పెదవి విరపులలో నుంచి మాటలు బాహ్యానికి వెలువరింపబడగానే బాహ్య శబ్దతరంఘాలలో కదులుతు బిడ్డ చెవిఅలవరిక శబ్దగ్రంధికలోని ఆ తీగల అల్లికల మాటలు ప్రవేశించి కదులుతుండగానే నాభి మధ్యభాగంలో నిల్వగమనము యొక్క బుడగలో అనుభవించిన అనుభవపూర్వక విధానము వుండుట ద్వారా ఆ తీగల అల్లికల నడక కదులుతుండగానే ప్రథమనాడిలోని బిడ్డ జీవప్రమాణికము కదిలి అర్థం చేసుకొనును.ఆరకంగా మనయొక్క శబ్దం,అరుపులు,సైగలతో మొదలయ్యి ఇప్పుడు పదజాల అల్లికలతో మాట్లాడుతున్నాము.కావున ఒక్కొక్క కోణముకు ఒక్కొక్క అడుగు నడక వర్తించును.కావున అడుగు అడుగు అర్థచింతన అలబడుతు పోవుటలో లోతు అన్నది ఏర్పడును.కావున లోతుగా అర్థం చేసుకుంటూ పోయే విధానమున అడుగు అడుగు కోణపులోతు తీగఅల్లికలతో కూడుకోబడిన వివరణలో స్థిరస్థితియే వచ్చినట్లైతే ఒక అడుగు కదులుతుండగానే అవగాహనలో లోతులు అంతయు కదులుతు పోవును.కాబట్టి దీనిని అర్థము అవగాహనతో కూడుకోబడిన ప్రయాణము అనెదము.ఎందుచేతనంటే తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు కదులుతూనే పోతుండును కావున.

కాలక్రమ నిర్మాణములలోనే స్థూలతొడుగులు కూడ నిర్మితం అవుతు రావుటలో కాలక్రమ నిర్మాణములు పూర్తి అయ్యేసరికి స్థూలతొడుగుల నిర్మాణము కూడ పూర్తి అయ్యెను. ఆ తరువాత ఒక్కొక్క కాలక్రమదారులలో స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు నాల్గు వయస్సు ప్రమాణికమున తొడుగుప్రమాణికములలో ఒక్కొక్క పాత్రపోషణల నడుమున జీవించడం మొదలయ్యెను.ఏలననగా కాలము కదిలి సమయము ముందుకు సాగి దారి కదులుటలో అక్కడి నుంచి శ్వాస వెలువరింపబడి ఆ శ్వాస స్థూలతొడుగు ముక్కుకొన నుంచి ప్రథమశ్వాసనాళము,శ్వాసనాళ ప్రక్రియ నుంచి నాభి మధ్యమమునకు చేరుకొని నాభిపొరల నడుమున తిరుగుతు ప్రథమనాడిలో అదే వివరణతో కూడుకోబడిన కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము కదులుతు పోవును. అప్పుడు అది కాలక్రమదారిలో కదిలి జీవించినట్లే.ఆ తదుపరి అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదలడము అన్నది మొదలు అగును.అప్పుడే అవి జీవిత కాలక్రమదారులుగా అలబడుటలోనే ఒక కాలక్రమదారులు తరువాత ఒక కాలక్రమదారులలో ప్రయాణం అన్నది సాగుతూనే వచ్చును.కావున అది జీవిత ప్రయాణముగా అలబడుతు వచ్చెను.అలా మన మందరము నిరంతర కాలక్రమదారులలో ప్రయాణిస్తూనే వున్నాము,ఆ ప్రయాణములో జీవిస్తున్నాము కాబట్టి అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదలడము అన్నది మొదలు అగుటలో కాలము ఎవరికోసము ఆగదు అన్నటుల నిరంతరము కాలగర్భం ప్రాకృతికమండలాల ఆధారంగా కాలక్రమదారులు కదులుతు పోతూనే యుండును.ఆ దారులలో శ్వాసస్థితి ఆధారంగా మనము జీవిస్తు ప్రయాణిస్తునే వుండెదము.ఒకవేళ ఒక్కొక్క కాలక్రమదారులలో స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము వెలుబడక పోవుటతో జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఈ స్థూల తొడుగును విడనాడిన ఏ కాలక్రమదారులలో మనయొక్క ప్రయాణం ఆగిపోయెనో మరళ పుట్టుట యందు అక్కడి నుంచే మనయొక్క ప్రయాణం సాగును.కాబట్టి నిరంతర కాల సమయస్థితితో కూడుకోబడిన దారులు అయితే ముందుకు సాగుతూనే వున్నాయి కాని మనము గడిచిన కాలక్రమదారులలోనే చచ్చిపుట్టి మరళ మరళ ప్రయాణిస్తున్నాము.కాని ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు జీవితకాల ప్రయాణములో ఎక్కడ వున్నామో తెలియరాలేదు. కాబట్టి నిరంతరము కాలక్రమదారులలో స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు జీవిస్తు వుంటేనే అవి జీవములో వున్నట్లు అలా జీవస్థితి ప్రమాణికములు జీవముతో వుంటేనే ఈ స్థూల తొడుగు సజీవముగా వున్నట్లు.

స్థూలవివరణల నడుమున స్థూలరసద్రావకాలతో తయారుగావింపబడిన తీగలు.అలా మొదలుగా తీగలను అల్లికలు వేయుటలో అచ్చులు,హల్లుల నిర్వహణలలో అల్లికలు వేసిన గుణింతాలు,ఆ గుణింతపు నిర్వహణలో అల్లికలు వేసిన పదము,పదములు,పదజాలాలు, పదజాల అల్లికలు,పదజాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన వాఖ్యము,వాఖ్యానుసారము, వాఖ్యానుసారములు,వాఖ్యానుసారకూర్పులు ఇలా తీగల అల్లికలలోని వివరణలలోనే ఇప్పుడు మనము జీవించే జీవిత కాలక్రమదారులు.కావున ఒక పదనిర్వహణకు సంపూర్ణ అర్థం కూర్చుటకు గాన అనేక కోణవివరణలు వెలువరింపబడ్డాయి.ఆ కోణాలే తల్లికోణము, తండ్రికోణ వివరణ,భార్యకోణము,భర్తకోణము,బిడ్డకోణము,సోదరి కోణము,సోదరుడి కోణము ఇలా ప్రస్తుత మనము చెప్పుకునే సత్సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన తీగలు బాల్యము మొదలు వృద్ధాప్యము,ఒక కోణము తరువాత ఒక కోణము అన్నటుల తాత,అవ్వ, జేజి,అబ్బ,ముత్తవ్వ,ముత్తాత కోణములు చివరి నిర్వహణలో పూర్తి అగును.ఆరకంగా మొదలు కాలము యందు వీటి అన్నింటి యెడల మొదటి కోణవివరణలు రెండవ కాలమున రెండవ కోణవివరణలు అలా కాలక్రమముల యందు కోణపులోతు వివరణలు పెరుగుతు పోవుటలో వీటికి సంపూర్ణ అర్థంను చేకూరుస్తు పోవడము జరిగెను.కావున అదే స్థూలవివరణల నడుమున ఈ స్థూలతొడుగుల యందు మానవజన్మకు తొలితదశ యందు స్థూలమే వర్తిస్తుంది అన్నటుల స్థూలమునకు 24లక్షల స్థూలనాడీమండలములను ప్రథమనాడుల యందు అలవరుచుటలో ఆ స్థూలనాడీమండలముల యందు స్థూలకణాలు నిల్వరింపబడియున్నాయి.ఆ కణాలు నాడీమండలముల నుంచి ప్రథమనాడులలోనికి విడుదల అగుట అనగా తల్లి నాడీమండలము నుంచి తల్లికణాలు అలా ఒక్కొక్క నాడీ మండలమునకు ఒక పాత్రపోషణ అన్నట్లు అలవరచడము జరిగెను.కావున ఆ కణకదలిక సారాంశయుతతీగల అల్లికలలోని వివరణలే కాలక్రమమున కోణపుతీగల అల్లికలు.కాబట్టి ఆ కాలక్రమదారులలో ఈ స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు జీవించుట యందే ఆ స్థూలతొడుగు కాలమనే భూపొరపై నిల్వరింపబడెను.కాబట్టి నిరంతర కాలక్రమదారులలో ఈ స్థూలతొడుగులో జీవప్రమాణికములు జీవించడము అలా జీవించుట యందు జీవిత అనుభవము వెలుబడుటలో ఆ అనుభవాలను బట్టి స్థూలతొడుగులు కూడ అనుభవమైనవిగా కదులుటలో అవి బాహ్యప్రదర్శనలుగా బాహ్యపుపొరలపై నింపబడెను. అలా బాహ్యానుభవలోతులు అలబెను.ఆ అన్ని అనుభవనిర్వహణ లోతులు ఈ స్థూలతొడుగు యందే కలవు.కావున ఆ బాహ్యానుభవ లోతుల్లో మనస్సు అనే పదనడక పుట్టుకరాబడటం అన్ని అనుభవనిర్వహణతో కూడుకోబడిన ఈ స్థూలతొడుగు మనస్సు లోతుల్లో మనిషిగా తయారు అవుతు పోవడము మొదలయ్యెను.కావున కాలక్రమ కోణపులోతుల దారులే జీవప్రమాణికములు జీవించుటలో మొదలు అనుభవమున బాహ్యానుభవదారులుగా ఆ తరువాత మనస్సు అనే పదనడక పుట్టుకరాబడుటలో మనస్సుదారులుగా మారుటలో ఆ మనస్సుదారులలో ఈ మనిషిగా మారుతు పోయే స్థూలతొడుగులలోని జీవ ప్రమాణికములు తమ అనుభవములో తాము జీవించబడుట యందు పూర్తి అనుభవపూర్వక స్థిరస్థితి అలబడక మునుపే అర్థం అయ్యి,అర్థం కాక అంతోఇంతో ఏర్పడబడిన ఇష్టా అయిష్టాల నడుమున ఆ తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను అటుఇటుగా మలుచుకోవడంతో మనస్సుపొరయే మనస్థత్వపొరగా మారెను.కాబట్టి ఈ స్థూలతొడుగు మనస్సులో మనిషిగా ఎదగకపోగా మనస్థత్వ దారులలో చిక్కుక పోవడం జరిగెను.కావున ఆ తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను మరళ సరిమల్చుట అని అనుటలో మరళ జీవస్థితి ప్రమాణికము తమ అనుభవాన్ని గుర్తుఎరిగి సరిదారికి రావుటలో వంకర వినికిడి,చూపు,మాట,చేత,నడక పరనడుమున కదిలాడే ఈ స్థూలతొడుగు సరి వివరణాత్మక దారిలో జీవప్రమాణికము కదిలితే ఇవి అన్నియు సరివివరణగా మలువబడును.అప్పుడే సరివివరణాత్మక దారుల అలవరిక పరనడుమున మనస్సులో మనిషిగా ఎదిగెదము.

మొదలు నెలసరి అని అనుట యందు యుక్త నిర్వహణ మొదలు మొదలవుటలో శేషస్థితి భాగ అమరిక యందు యుక్తకణాలు ఒకటి తరువాత ఒకటిగా ఒక్కొక్కరక వికసింపునకు గాన ఒక కణనిర్వహణ ఎందుచేతననగా యుక్తనిర్వహణ యందు స్త్రీజీవము యుక్త కణకదలిక సారాంశయుతతీగ అల్లికలలో జీవించుట యందు యుక్త జీవముగా అనుభవము నొందుటలో ఆ అనుభవములో వెలుబడే వికసింపు రసస్థితి ద్రావకాలు కణములో నిల్వరింప బడియున్నవి కాబట్టి ఆ కణము విచ్చుదలకు వస్తేనే జీవ వికసింపు వెలుబడటమే కాకుండా శేషస్థితి భాగాలు కూడ వికసింపులకు వచ్చును.అలా యుక్త నిర్వహణల వికసింపుల నడుముల శృంగార కణాలు కూడ ఉత్పన్నం అయ్యి ఆ శేషస్థితి భాగాల్లో ఏకం అవుతాయి కాబట్టి అవి సరిసంఖ్య నిర్వహణలో వరుసక్రమములో ఉత్పన్నమవుతు పోవుటలో చక్కటి యుక్తదశలో శేషస్థితి భాగాలతో పాటు తొడుగుప్రమాణికము కూడ చక్కగా ఉత్పన్నం అవుతు వచ్చును.కాని జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములు సరి స్థిరస్థితి అయిన అనుభవము తీగల అల్లికలలో వెలువరింపబడక పోవుట ద్వారా అటుఇటుగా ఊగిసలాడిన, తొనికిసలాడిన,ఒత్తిడి చెందిన లేక చిక్కుముళ్ళు వేసుకున్న,కదలకుండా ఆగిపోవుట ద్వారా అడుగుల లోతులను బట్టి కణాలు ఉత్పన్నం కాకుండా పోవడము.ఒకవేళ విడుదల అయిన కణ ద్రావకాల నిష్పత్తులు తక్కువ అవ్వడము లేక అత్యధికమైన ఒత్తిడిలో వికసింపు నడకలు అటుఇటుగా కదిలి ఎక్కువతక్కువ ద్రావకాలు కణంలో ఉత్పన్నం కావడం.తదనుగుణంగా నర్వులు పట్టి వదులుతు పట్టి వదులుతు రావుటలో కణ వికసింపులో ద్రావకం సరిగ్గా విడుదల కాకపోవడం చేత తొడుగులోనే జీవప్రమాణికము అటువంటి స్థితిని భరించలేక కోపము మరియు ఆవేశము అనే పొరలు కప్పును.ఎందుచేత అలా జరుగుతున్నాయో సరియైన వివరణ నడక లేదు కావున ఏంటా ఇది అని విసిగిపోయిన తనములో జీవస్థితి ప్రమాణికములకు కోపము,ఆవేశము అనే పొరలు కప్పుతు వచ్చును.కాబట్టి ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు ఏర్పడబడిన మన అనుభవపూర్వక లోతుల స్థితిగతులను తిరిగేసుకుంటు పోవుటలో గమన నిర్వహణ యందు బాల్యము,యుక్త నిర్వహణల అనుభవంలో ఎలా జీవస్థితి ప్రమాణికములు చిక్కుకు పోవుటలో సరియైన వికసింపుల నడుమున సంతృప్తి కలగకపోగా అసంతృప్తి నిర్వహణలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు ఆగిపోయినవో అందుచేతనే ఇవి ఎక్కువతక్కువలుగా వెలువరింప బడుతున్నాయో తెలియడమే కాకుండా ఆ దారులను గుర్తుఎరిగి సరిమల్చుటలో సరి వివరణాత్మక దారి అలవరికలో జీవస్థితి ప్రమాణికములు సంతృప్తి చెందటమే కాకుండా స్త్రీ నిర్వహణ యొక్క వికసింపులకు కణ నిర్వహణలు ఆ వికసింపులలో ఎలా విచ్చుకుంటాయో తెలియరావడమే కాకుండా ఆ కణము నుంచి విడుదల అయిన వృద్ధా ద్రావకము సరళీ కృతముగా విడుదల అగును.అప్పుడు దాని అర్థ నిర్వహణ కూడ మనయొక్క గమనములో మనకు అందవచ్చును.కాబట్టి నాల్గు వయస్సుప్రమాణికమున తొడుగు ప్రమాణికము ఎంతవరకు పెంపొందింపబడినదో తెలియరావలెనన్నా మనపై మనకు ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు ఏర్పడబడిన మన అనుభవములో మనము ఎక్కడవున్నామో తెలియ రావలెనన్నా మనపై మనకు గమనము ఏర్పడి ఆ గమనములో మన అనుభవ స్థితిగతులను గుర్తుఎరిగి సరిమలిస్తే మరళ ప్రకృతి అలవరిక నడకలో అది సరళీకృత స్థితికి వస్తాయి.అప్పుడు జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికములకు కోపము,ఆవేశము రాదు ఎందుచేత నంటే అవి అర్థం అవగాహనలో ఏవి ఎందుకో తమ లోపల తమకు తెలియవస్తున్నాయి కావున.

మొదలుగా అన్ని కాలక్రమదారులలో ఒక స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములతో జీవించడము అని అనుటలో ఒక స్థూలతొడుగు స్త్రీ నాడీమండలమును బట్టి స్త్రీతొడుగుగా ఇంకొక స్థూలతొడుగు పురుష నాడీమండలమును బట్టి పురుషతొడుగుగా ఉత్పన్నం అవుటలోనే స్త్రీ పురుష నిర్వహణలో స్త్రీ పురుష తొడుగుల లోని జీవప్రమాణికములు జీవించడము అన్నది జరుగును.కాబట్టి మొదలు ఇది స్థూలతొడుగుయే కాబట్టి ఒక తొడుగులోనే స్త్రీ నాడీమండలమును బట్టి ఒకమారు పుట్టి గిట్టుటలో స్త్రీతొడుగుగా ఇంకొకమారు పుట్టిగిట్టుటలో పురుష నాడీమండలమును బట్టి పురుషతొడుగుగా ఉత్పన్నమగును.కాబట్టి అన్ని కాలక్రమదారులలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమానికములే జీవించును.అదినూ కూడ తోటి స్థూలతొడుగులలోని జీవప్రమాణికములతో కాబట్టి ఆ అనుభవాల్ని అన్నింటిని బాహ్యప్రసారముల నడుమున బాహ్యములో నింపబడుతు రావుటలో ఒక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు ఇంకొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములతో జీవించి అనుభవము వెలుబడనంతవరకేనని ఆ అనుభవమే వెలుబడిన తరువాత చచ్చిపుట్టుటంలో ఎవరి ప్రయాణము వారిదే అని నిర్ధారణకు వచ్చును.కావున అన్ని బాహ్యానుభవలోతుల్లో ఒక్కొక్క స్థూలతొడుగు అనుసారికమునకు గాన మనస్సు అనే పదనడక పుట్టుకరాబడం,బాహ్యానుభవ దారులే మనస్సుదారులుగా అలబడుటలో ఈ స్థూలతొడుగు మనస్సు మనిషిగా తయారుకాబడుతు పోవుటలో ఆ మనస్సులో ఆ స్థూలతొడుగునకు సంభందించి అన్నిరక అనుభవలోతులు వుండుట అనగా స్త్రీ పురుష అనుభవాలన్ని వుండుటలో ఒకసారి చచ్చిపుట్టి స్త్రీగా మరొకమారు చచ్చిపుట్టుటలో పురుషతొడుగు అన్నటుల అని అనుభవ దారులే మనస్సుదారులుగా లోతుల్లోకి పోయేకొలది మనస్సులోతులుగా అలబడుటలో మనస్సులో మనిషిగా తయారు అవుతు పోవుటలో ఆ రెండిటి యొక్క అనుభవాలతో మనస్సు కదులుటలో స్త్రీ పురుష శేషస్థితి భాగాల అమరికలు కూడ వయస్సు తగ్గట్టుగా ఉత్పన్నం అవుతు పోవడము జరుగును.కాని ఆ అనుభవించిన అనుభవపూర్వక దారులలో పూర్తి స్థిరస్థితి అలబడకపోగా మనస్సుదారులను అటుఇటుగా మలుచుకొనుటలో అవి మనస్థత్వదారులుగా మారుటలో ఆ మనస్థత్వ నిర్వహణ ప్రకారంగానే ఈ స్థూలతొడుగు కూడ కదులుతు ఉండును.కాబట్టి ప్రస్తుత ఇప్పటివరకు ఒక్కొక్కరికి మనస్సు ఎంత లోతుగా,ఎంతటి విస్తారతలో అలబడినది అని తెలియకపోవడము.అదినూ అందులోనే ఎటువంటి మనస్థత్వాన్ని మలుచుకున్నాం అని తెలియకపోవడం.కాబట్టి మనస్సుదారులను మనస్థత్వదారులుగా మలుచుకొనుటలో వయస్సుప్రమాణిక ప్రకారంగా తొడుగుప్రమాణికము మరియు శేషస్థితి భాగాలు సరిగ్గా ఉత్పన్నం అయ్యి వుండవు.కావున ప్రస్తుత ఆడమనిషిగా వున్నా ఆమె మనస్సు లోతుల్లో అన్నిరక అనుభవలోతులు అన్నియు వుండుటలో అది మనస్థత్వలోతుగా వుండుటలో బాల్యము మొదలు యుక్తము,కౌమారము చివరి నిర్వహణకు మనస్థత్వలోతు ఒకచోట కదిలి ఒకచోట కదలక ఆగిపోతుండును.కావున ఆ ఋతుక్రమము ఆగిపోయేసరికి ఒక్కమారు మనస్థత్వరీతి అంతయు ఎంతలోతు ఏర్పడినదో అంతలోతు కదులును.అలా కదులుటలో ఆ జీవస్థితి ప్రమాణికముల అనుభవనిర్వహణను బట్టి ప్రకృతి ఆ ఋతుక్రమమును నిల్వరింపచేయును.