మనపై మనకుగా గమనం అలవడవలెనంటే రెండు కనుబమ్మల మధ్య జ్ఞానసంపుటిని అమర్చడముజరిగింది.సంపుటి యొక్క విభాగ మధ్యమములో బీజ ఆకారము విచ్చుదలకు రావలెను.బీజ స్థితి యందు మొదలుగా జీవము అంటేనే ఏమిటో ఆ జీవమును బీజ ఆకారిత వేరు దశస్థితి నుంచి మొక్కలో చూపించబడటం జరిగెను.కావున మొదలుగా ఙ్ఞానసంపుటిలో బీజ ఆకారము విచ్చుదల కాబడవలెను.అలా బీజ ఆకార విచ్చుదలలో ప్రకృతి యొక్క అణువు గమనంగా మారుటకు ఉన్నది. అలా గమనంలో ఐదు ఙ్ఞానేంద్రియాలు ఏకమై గమనించుట ద్వారా ఒకప్పటి అనుభవములో జీవం గుర్తుఎరిగి కదులును.అది ఏ విధముగా అనగా ఒక జీవస్థితి కదిలే విధానము మొదలుగా శబ్దస్థితి యందు కదిలేరీతిని దృష్యచిత్రీకరణ యందు అనుభవం పోయబడటం జరిగినది. కావున మనస్సు అద్దంలోని శబ్దస్థితి మొదట మన కర్ణభేరి యొక్క శబ్దగ్రంధికలోనికి ప్రవేశించి శబ్దం వెలువరింపబడగానే వినికిడి వివరణాయుత నాడి కదులుతుంది.వినికిడి వివరణాయుత నాడి కదిలీ కదలగానే అదే వివరణతో కూడుకోబడిన తెల్లగుడ్డులోని నాడి కదులను.నాడి కదిలీకదలగానే మనస్సు అద్దంలోని విషయఅల్లికల దారి నడుమన ఒక కోణపులోతు నుండి జీవతత్వపుపొర నుండి శ్వాస వెలువరింపబడి,ఆ శ్వాస మనయొక్క ముక్కుకొన నుండి శ్వాసనాళము లోనికి చేరుకొని నాభికి,నాభి మధ్యమము నుండి నాభిపొరల లోనికి వెలుతూ నాభిపొరల నుండి నాడులకు లింకులు వుండబడటం ద్వారా శ్వాస నాడిలోని కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవంను కదిలించగానే,అలా జీవం కదిలీ కదులుతుండగానే మనయొక్క శిరస్సు మధ్యమ స్థితిలో అంతర్వాణి నుండి తీగల అల్లికలలో పదశబ్దాలు కొండనాలుక నుండి విడుదల కాబడటం జరుగును.వీటిని జీవానుభవపూర్వక మాటలు అనెదము.అలా నోటి నుండి మాటలు విడుదల అవుతుండగానే మనస్సు అద్దంలో దారి ఎటువైపుగా కదులుతుందో మన యొక్క చర్మపుపొరలకు స్పర్శస్థితి యొక్క నాడి కదులును.దీనిని బట్టి మనయొక్క ప్రయాణము మనస్సు అద్దంలో ఎటువైపుగా సాగుతున్నదో గమనంలో తెలియరావడం అన్నదిజరుగును.కాబట్టి గమనములో ఙ్ఞానేంద్రియాలు మొదట ఏకం అవటం ద్వారా గమనించడం,గమనించగా గమనించగా ఖచ్చిత గమనిక వేయడం గమనార్హములో విశదీకరించడము అన్నది జరుగును.కావున మనయొక్క అనుభవమంతయు గమనములో గుర్తు ఎరుగవలసి వుంటుంది.గమనంలో గర్తు ఎరుగుటలో ఙ్ఞానేంద్రియాల ఏకీకృతమున ఒక్కొక్క దాని అలవరిక యందు జీవం తన అనుభవాన్ని గుర్లు ఎరిగి గమనము గమనలోచనగా,గమన యోచనగా మారుతు మన అనుభవంలోనికి మనం ప్రయాణించుటకు వున్నది.అలా దారులలో ప్రయాణించుట ద్వారా ప్రస్తుత ఇప్పటి వరకు మనయొక్క మనస్సును ఏరకంగా మలచుకొన్నామో ఎటువంటి మనస్తత్వపొర మధ్య చిక్కుకొన్నామో గమనములో గుర్తుఎరిగి సరిమల్చుకొనవలెను. అలా సరిమల్చుకొనుట ద్వారా నెమ్మది నెమ్మదిగా మనస్తత్వపొర నుండి బయటపడుతు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికల దారులలో తల్లిని,తండ్రిని,మంచిని,చెడును,స్వార్థాన్ని, కుళ్ళును,కుతంత్రాన్ని లోతుగా గుర్తు ఎరుగుతు ఎవరు ఎంతటి అనుభవంలో ఉన్నారో గమనంలో తెలియవస్తూ తిరిగి వాళ్ళకు తగ్గట్టుగా వ్యవహరించే విధానమును కూడ గమనంలో అలదరుచుకొంటూ మనకు మనము అర్థం అవ్వడము కాకుండా అదే మనస్సులో దాగున్న మనుషులను వాళ్ళయొక్క స్థితి వాళ్ళు ఏర్పరుచుకొన్న లోతు,విస్తారతను కూడ గుర్తు ఎరిగెదము.లోతు తగ్గట్టుగా వాళ్ళ నడకను గుర్తు ఎరుగుటలో మనయొక్క గమనంలో వాళ్ళయొక్క స్థితి తెలియవచ్చి వాళ్ళకు తగ్గట్టుగా మనగలిగే విధానము వచ్చును.అదే కాకుండా మనస్తత్వపొరల మధ్య అరిషడ్‌వర్గపు పొరల మధ్య బాహ్య గందరగోళంలో చిక్కుకొని శూన్యస్థితిలో వున్నవారిని కూడ మనయొక్క గమనపులోతును బట్టి వాళ్ళను గుర్తించడం లేక పోయినట్లయితే మనస్సులోనే మనషులుగా వుంటూ ఒకరికి ఒకరివి అర్థం కాకుండానే వ్యవహరించెదము.కావున మొదటగా మనస్సులో మనిషిగా నేనెక్కడున్నానో, ఎంతటి అనుభవమైన లోతులో నా జీవస్థితి యొక్క ప్రయాణం సాగుతున్నదో నాకు తెలియవలెను. అలా తెలియరావటము చేత నిరంతరము మనస్సు అద్దప్రపారములోని విషయఅల్లికల దారులలో గమనపూర్వకమైన ప్రయాణం సాగుటకు వున్నది.లేని పక్షమున మనస్సులో ఏఏ దారులలో ఎక్కడెక్కడ చిక్కుముళ్ళు వేసుకొని దారే కానరాక ఎటువైపుగా సాగుతున్నామో తెలియక సంత గందరగోళంలో ఎవరు ఎటుపోతుంటే అట్లనే వుంటాము.కాని కనీసం మన మనస్సు లోనికి కూడ తొంగిచూచుకొనుటకు అవకాశం వుండదు.ఎందుచేత అనగా మనస్సులో మనిషిగా ఎంతటి అనుభవపూర్వకమైన ప్రయాణము సాగుతుంటే తోటి మనుషులతో వ్యవహరిస్తున్నాము అనటము అస్సలు నేనేంటి మనస్పులో మనిషిగా ఎక్కడ వున్నాను,మనిషి అంటే జీవితానుభవంన అన్నీ అనుభవిస్తూ పోవడంలో అంతటా అర్థం అవగాహన కలిగి తోటి మనుషులతో మెలగడం గాని,నాకు నేనే అర్థం గాని యెడల తోటి మనిషి నాకు ఎలా అర్థం అవుతాడు.కాబట్టి మనిషిగా మనస్సులో మనస్థితి ఏమిటి,అని తెలియ రావాలన్నా నాపై నాకుగా గమనము అలవడవలెను.
To be able to adopt an orientation for ourselves, all knowledge must be embedded between our eyebrows. The seed of knowledge germinates midway in the exploration of the volume of knowledge. Life is depicted in the shape of a seed germinating and growing into a plant. So the splitting of the seed should be the start of the volume of knowledge. In the disintegration of the seed shape lies the atom of nature that changes the course. Life is reminisced from past experience by the fusion of the five senses during the journey of life. This is in a way like the fulfilling experience of visualizing the movement of a living being from the start.
So when the primordial sound enters the auditory cortex, moves through the navel, and connects with the nerves, and emerges from the respiratory nerve into the vocal cords. As life emerges from the membranes, voice is released through the throat and mouth.
These words are based on life experience. As the words are released from the mouth, the sensory experience matches the direction in which your mind wanders, dictating the destiny, and direction of our life. The sensory organs are at first unified and lead to observation. Through observation comes precision and elaboration. So, all our experience has to be memorized along the way. In the integration and evolution of the senses, in their respective adaptations, life becomes aware of its experience and the journey becomes a journey of thought, a journey of thought that enables us to travel into our experiences. By treading on such paths, we must adapt and adjust and shape our thought process.By adapting, we gradually emerge from the psychosis, reminiscing our mother, father, good, evil, selfishness, depravity, and intrigue descriptively and as a result, we discover the depth and expanse of the state in which the people we know live.
Recognizing their conduct in accordance with their depth enables us to know their position in our course of life and come up with a way for us to adapt. Besides, those who are trapped in the vices of the mind and the outer chaos, and are in a state of vaccum, cannot recognize the the depth of our trajectory, resulting in us humans not able to understand each other. So, it is critical to know where one is as a human being within their mind and how deep the journey of my life is going in the depths of experience. That constant self discovery through the paths of subject matter in the mirror engages the mind. Otherwise, we will be in a state of confusion as we do not know where we are heading in the direction of the path. And we will lose the opportunity to peer into our own mind. Because no matter how experienced the journey of being as a human being in the mind is, we are dealing with fellow human beings.So as a human being one has to adapt myself in order to know what the state of mind is.

మనలో 84లక్షల జీవరాశుల యొక్క ఆకారమే మానవ ఆకారముగా రూపొందింపబడటం జరిగింది. అందులో స్థూల అనుభవ నిర్వహణకు 24లక్షల నాడీమండలాల విడుదలలో ఒక్కొక్క నాడీమండలంలోని కణాలను విడుదల చేయుటలో ఒక కణకదలిక సారాంశయుత తీగలోని జీవప్రామాణికమునకు మరియొక నాడీమండలంలోని కణకదలిక సారాంశయుత తీగలోని జీవప్రామాణికమునకు లింకులు కూర్చి మనస్సు అద్దపు దారులను ఏర్పరిచెను.అలాగే తల్లికి బిడ్డకు,భార్యాభర్తకు,మంచికిచెడుకు అన్నట్లు దారులు ఏర్పరిచి,ఆ దారులలోనే మన జీవంనకు అనుభవము పోయబడటం జరిగెను.అలా జీవప్రామాణికమునకు తగ్గట్టుగా దారులు కూర్చుటలో మనస్సును,మనిషిని రూపొందిస్తూ పోయెను.స్థూలకథలు పూర్తయ్యే సమయస్థితికి మనస్సు అద్దం, మానవయత్రాంగం రెండూ నిర్మితం కాబడటము జరిగెను.అందుచేత మనస్సు అద్దంవంటిది అని, మనస్సుంటే మార్గము వుంటుదని అనుభవలోతుల్లో ప్రయాణితము చేసినవారు గుర్తెరగటము జరిగినది.

స్థూలకథల యందు విషయసంపుటి యొక్క అలవరికలో దారి మార్గముల పుట్టుక ఆథారక్రమము అన్నది జరిగెను.ఆ దారుల వివరణ నడకలోనే మనలోని అదే వివరణతో కూడుకోబడిన కణాన్ని విడుదల చేసి అందులోని జీవమునకు అనుభవం పోయడం అన్నది జరిగెను.కావున జీవం తన అనుభవాన్ని తాను గుర్తు ఎరిగి కదిలేటంత వరకు మనస్సు అద్దంలో కాల సమయస్థితి ప్రకారముగా దారి కదులుతుంటే,దారి అనగా కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారి,కోణాలు అనగా తల్లికోణం,బిడ్డకోణం, చెడుకోణం, మంచికోణం,అలా కోణపులోతుల్లో జీవతత్వ పొరను అలవరచి అది తల్లి కోణం అయినట్లైతే తల్లి శ్వాస వెలువరింపబడి ఆ శ్వాస మనయొక్క ముక్కుకొనకు చేరి ముక్కుకొన నుంచి శ్వాసానాళం లోనికి,శ్వాసానాళ నిర్వహణ నుంచి నాళం లోనికి,నాళం నుంచి నాభికి,నాభి పొరల నుంచి నాడీలోనికి చేరి జీవంను కదిలించును.అలా జీవం కదిలీకదలగానే నోటి మాటలు వెలువరింపబడును.
In the anthology, the origin of the passages takes place in the context of the anthology. The process of description of those paths is matched by the cell that contains the same description in us and fills the life experience. So, if the mind moves in the mirror according to the time-period in the mirror until life itself remembers its experience, then the path is a path full of explanatory textures from different points of view - the mother’s, the child’s, the good and bad, and so on. So that if the point of view is of the mother, then life can adapt to the layer of life in the depths and inhabit it. It travels from the nostrils to the trachea, from the trachea to the trachea, from the trachea to the navel, and from the navel membranes to the nerves. Thus when a cell moves, words are uttered from the mouth.

స్థూలకథల యందు మనస్సు అద్దప్రసారము,మానవయంత్రాంగము రెండును రూపొందింపబడుతూ పోవును.అలా స్థూలకథలు పూర్తయే సమయస్థితికి నలుదిక్కుల యొక్క ప్రసారిత ప్రభావాలలో మనస్సు అద్దం 24లక్షల నాడీమండలాల నడుమన స్థూల నిర్వహణలో మానవయంత్రాంగం స్థూలతొడుగుగా రూపొందింపబడటం జరిగెను.అనుభవ వెలికితీత సమయస్థితి యందు తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకుల చేత మన అనుభవాన్ని గుర్తు ఎరగటంలో అర్థమయ్యి,అర్థంకాక,ఇష్ఠం,అయిష్ఠం చేత మన మనస్సును మలచుకొంటూ పోవడంలో ప్రకృతి మనస్తత్వపొరను రూపొందింపజేసెను.కావున మనస్సు ఒక్కటే మనుషులం ఎందరో వున్నాము.కాని మనస్సును ఎన్నో రకాలుగా మలచు కొన్నాము.కావున ఎవరి మనస్తత్వ ప్రకారముగా వాళ్ళు ఆడుతున్నారు.కాబట్టి మళ్ళీ మన మనస్సును గుర్తెఎరిగి సరిమల్చుకొంటే తప్ప మనిషిగా మనస్సు లోనికి ప్రయాణించలేము.
In the anthology, both the mind and human mechanisms are evolving. By the time the anthology is complete, the mind mirror is influenced by the transmitted effects of all directions and among the 24 lakh neurons the macrocosm of the human mechanism is completed. Extracting the experience creates a layer of natural psychology that allows us to remember our experience through the links of fellow living beings in a timeline, and to adapt our minds by means of likes and dislikes. So, we may be many humans, the mind is only one. We have transformed our mind in several ways. So each one os us play according to our mentality. So, unless we understand our psyche, we cannot travel into the mind.

కోణాలు అనుటలో ఒకప్పుడు జీవరాశుల నడుమన దాగిన వివరణను కణరూపకముగా నిర్మితం చేసి నాడీమండలాలలో అమర్చడం జరిగెను.ఆ విధంగా చూస్తే ఒక మానవయంత్రాంగంలో 72 వేల నాడుల యందు 84 లక్షల నాడీమండలాలను రూపొందించడం జరిగెను.అట్లా రూపొందిన నాడీమండలం అందులోని కణాలను స్థూలకథల ఆధారితంగా కణాన్ని విడుదల చేయగా అది నాడీలో కణకదలిక సారాంశయుత తీగగా మారెను.అందులోని జీవంను వివరణకు తగ్గట్టుగా కదిలించి అనుభవం పోయడం అన్నది జరిగెను.అలా కణకదలిక యొక్క వివరణే మనస్సు అద్దప్రసారంలో కోణాల విషయఅల్లిక యొక్క దారులుగా రూపొందించడం జరిగింది.ఆరకంగా చూస్తే మనస్సు యొక్క అద్దప్రసారంలో తల్లికోణాలు అనడంలో తల్లి పాత్రపోషణ,తల్లికోణాల యొక్క లోతును ఎంత లోతుగా గుర్తు ఎరిగితే తల్లి పాత్రపోషణ సాగుతున్నదో తెలియవలెనన్న మనస్పు అద్దంలోని కోణాల వివణాయుత విషయఅల్లిక యొక్క దారులపై మన గమనం ఏర్పడవలె. అప్పుడే ఏ పాత్రపోషణ ఎంత లోతుగా గుర్తు ఎరిగి తెరరంగంపై ఆడుతున్నామో తెలియవచ్చును.

జీవితము అంటే తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి ఆడబడును.అలా జీవితమునందు కష్టం,సుఖం,రకరకాల విషయాలలో రకరకాల కష్టాలను,సుఖాలను,సవిచూస్తూ పోయాను.ఒక విషయంలో తక్కువ మరియొక విషయంలో కాస్త ఎక్కువగా ఇంకొక విషయం నందు మరీ ఎక్కువగా అన్నట్లు కష్టం అంటే ఏమిటో తెలియపరచడం జరిగెను.ఇప్పుడు మనకు ఆ కష్టం యొక్క లోతు అంతయు తెలియరావలసిన సమయము. ఆ కష్టాన్ని అనుభవించిన అనుభవపూర్వకమైన దారియే వివరణాత్మకంగా కదులుతున్నట్లైతే జీవము కూడ ఇది అనుభవమే కదా అని కదులును.అలా కాక ఎన్నోసార్లు అనుభవించినా స్థిరస్థితియైన దారి ఏర్పడక పోవుట ద్వారా జీవం పూర్తిగా కదలకుండా ఆగిపోవడం,అందుచేత అనుభవాన్నంతయు గుర్తుఎరుగుతు పోతే తప్ప ఇప్పటి వరకు మన అనుభవంలో ఎంత లోతు అన్నది ఏర్పడిందో తెలియరాదు. అంత వరకు కష్టాన్ని,సుఖాన్ని వేరువేరుగానే తీసుకొంటున్నామే తప్ప రెండూ మన జీవి యొక్క జీవితానుభవమే అని రెండు దారులు తెరువబడే వుండాలని అలా మన అనుభవాన్ని వాడు పరీక్షిస్తే కష్టానైనా,సుఖాన్నైనా నెగ్గి చూపించాలి.అప్పుడే అనుభవంలో ముందుకు సాగగలుగుతాము.
Life is interlinked to fellow humans and their conditions. So in life, we experience hardships and comforts. We have been able to define the degree of hardship or comfort. Now is the time for us to know the depths of that hardship.
If we are able to define the experiential path for a hardship in detail, then life imbibes the same experience. Otherwise, despite several experiences, if we cannot define the experience path, then life comes to standstill, and we will never know the depth of experience.
Till then, we treat hardship and comfort discretely, and not as two dimensions of the life experience of our being, and that both the paths must be open and we must overcome any difficulty or happiness. Only then can we move forward in the experience.

ప్రస్తుత మనం అనుభవించే మంచి,చెడు,కష్టం,సుఖం,బాధ,సంతోషం,కుళ్ళు,కుతంత్రం,తల్లి తండ్రి, భార్య భర్త,సోదరి సోదరుడు ఇవన్నీ అనుభవించిన అనుభవపూర్వకమైన లోతులు పది అడుగులు మొదలు 20 30 40 50 అడుగుల లోతులు తేలితే తప్ప ఇదంతా అనుభవమేనని తెలియవచ్చును. అలా తెలియరావడంలో విషయ సన్నివేశం తగ్గట్టుగా ప్రదర్శించే స్థితి రావలె.విషయ సన్నివేశము తగ్గట్టుగా అనగా కోపాన్ని,బాధను ఎక్కువ తక్కువలో కాకుండా ఖచ్చిత నిర్వహణలో ప్రవేశపెట్టడితేనే విషయం సాగును.అలా కాని పక్షమున విషయం పక్కదారి పట్టును.కావున అనుభవ నిర్వహణలో లోతులు వెలుబడనంత వరకు తల్లితనము పూర్తిగా తెలియదు. ఆ తల్లితనము కూడ సంపూర్ణ అర్థ నిర్వహణలోనే తల్లికోణాలని,తల్లికి బిడ్డకు మధ్య కూర్చిన అనేక విషయఅల్లికల యొక్క నడకలో తల్లితనాన్ని కొంచెం కొంచెంగా గుర్తుఎరుగుతు పోయెదము.అలా గుర్తుఎరుగుతే తప్ప తల్లికి తగ్గట్టుగా ప్రదర్శన ఒక స్థూలతొడుగు నుంచి వెలువడదు.అదే విధంగా మంచి అనే పదమునకు సంపూర్ణ అర్థం తెలియని పక్షంలో విషయ సన్నివేశము తగ్గట్టుగా మంచిని ప్రదర్శించడము రాదు.కనుకనే మంచి వెనుకనే చెడు రావడమన్నది చెడువెనుకనే మంచి రావడమన్నది జరుగును.ఈ రెండిటిని లోతులో గుర్తు ఎరుగకపోతే అనుభవనిర్వహణలో ఏకతా అన్నది అలబడనట్లే.

ఏకతా నిర్వహణ యొక్క ప్రయాణములో ద్వంద్వపూర్వక నడకలో ఉన్నంత వరకు అనుభవించిన అనుభవపూర్వకమైన తీరంతయు నాభి మధ్యమ భాగము యందు తీగల అలవరికతో నిల్వగమనం యొక్క బుడగలో నిర్మించబడివున్నది.కావున అనుభావాన్ని గమనంలో గుర్తు ఎరుగుతూ ప్రయాణించే కొలది శ్వాసాస్థితి యొక్క అలవరికలో ముక్కుకొన నుంచి శ్వాసానాళములోనికి చేరి,శ్వాసనాళము నుంచి నాభికి చేరి,నాభి పొరలలో తిరుగుతూ జీవప్రమాణికమున కదిలించుటలో నిల్వగమనం యొక్కబుడగ తేలికగా తేలుటలో ఇది అనుభవమేనని తెలియవచ్చి గమనంలో సాగే ప్రయాణములో ఏకతాస్థితి అలబడుతూ పోవును.ఆరకంగా చూస్తే అన్ని కాల పరనడమున ప్రస్తుత ఇప్పటి వరకు మనయొక్క జీవస్థితి ప్రయాణము ఎంత వరకు సాగెనో ఏవి ఎంత వరకు లోతుగా అనుభవింపబడ్డామో తేలుతూపోతేనే ప్రకృతి అంతటా ఏకతా అలవరికతో కూడుకోబడిన ప్రసారాలు వెలువరించును.అలా వెలువరిస్తేనే అంతటా అనుభవమేనని గుర్తు ఎరిగి ప్రయాణించెదము.దానినే ఏకతా నిర్వహణతో కూడుకోబడిన ప్రయాణము అనెదము.అలా ఏకతాలో అనుభవమేనని గుర్తు ఎరుగుతూ ప్రయాణించడంలో అనుభవపూర్వకమైన దారిలన్నియు సరిమల్పింపబడి ఆ విషయఅల్లికల దారులలో తల్లికి బిడ్డకుసంబందించిన దారులు అయినట్లైతే తల్లి కోణాల లోతులలో తల్లి తనాన్ని అంతటా గుర్తు ఎరుగుతూ పోవుటలో ఒక్కొక్క కోణం ప్రకృతి యొక్క అణువులోనికి చేరును.అలా ప్రకృతి యొక్క అణువు లోనికి చేరుటలో తల్లి అనే పదానికి అర్థం సంతరించుకొంటూ పోవును.అలా అన్ని కోణాలు చేరుటలో కదలికగా మారిపోవును.అలా కదలికగా మారిపోయిన ప్రకృతి యొక్క అణువు లోనికి తల్లి శ్వాస అంతయూ కదలికలోనికి చేరి బాహ్య కదలికగా మారును.ఆ తదుపరి తల్లి శ్వాస ముక్కుకొన నుంచి నాభి వరుకుచేరుకొని తల్లి జీవప్రామాణికము అంతయూ మనస్సు అద్దంలోనికి ప్రవేశింపబడి కదలికకు తగ్గట్టుగా వెలుబడిన శబ్ద తరంగాలలో అనుభవాన్ని తిరిగేస్తు జీవతరంగాలుగా మారి జీవప్రామాణికము అంతయు ఏకమై కదలికలోనికి చేరి జీవోదయ కదలికగా మారిపోవును.అలా తల్లి జీవము,తల్లి శ్వాస,తల్లి వివరణ అన్ని వెలుబడిన రీతిలోనే సంపూర్ణ అర్థ నిర్వహణ పరనడమున రూపొందింపబడిన జీవోదయకదలిక.

ఇంతవరకు అనుభవము అనుభవించిరన విదానతీరు అంతయు గమనములో గుర్తు ఎరిగి చిన్నచిన్న లోపాలు గుర్తించి సరిమర్చుకుంటూ కొత్త కోణాలని గుర్తు ఎరిగి ఆచరిస్తు పోవుటలో విషయఅల్లికలతో కూడుకున్న దారి అంతయూ ఎర్పడబడి అందులో అనుభవించిన జీవప్రమాణికమునకు స్థిరస్థితి రావడం అన్నది జరుగును.అలా స్థిరస్థితి రవడంలో కష్టాన్ని,సుఖాన్ని వేరువేరుగా కాకుండా కష్టం అంటే ఇలా ఉంటుంది అని అనుభవించిన విధాన తీరును నిల్వగమనములో గుర్తుఎరుగుతూ ప్రయాణించుటలో ఇదంతయు కూడా ఇంతవరకు అనుభవింపబడ్డామని ఎందులో స్థిరస్థితి ఏర్పడిన దో,ఎందులో స్థిరస్థితి ఏర్పడలేదో తెలియని విధములో అటుఇటుగా,ఇటుఅటుగా ఊగిసలాడటము జరిగెను.అంతటా అనుభవమేనని గమనంలో గుర్తు ఎరుగుట ద్వారా కణకదలిక సారాంశయుత తీగలోని జీవప్రమాణికము అంతటా కదులటలో నిల్వగమనం యొక్క బుడగ విచ్చుదలకు రావడంలోఅనుభవంలో తేలబడటం అన్నది జరుగును.అలా తేలబడుటలోనే ఇది ఏకతా ప్రయాణము అని తేలును.

మానవ యంత్రాంగములోని జీవప్రమాణిక అనుభవాన్ని వెలికితీయటానికి గాను ప్రకృతి అలవరచిన బాహ్యపు పొర ఒక్కొక్క కాల అనుభవానికి గాను ఒక బాహ్యపు పొర అమర్చడము జరిగెను.ఆ కాలంలోవెలుబడిన పనినిర్వహణ యొక్క సారము,ప్రవర్తనా నియమావళి యొక్క సారము వెలికి తీయుటలో మనస్సు అద్దప్రసార ప్రభావమున బాహ్యపు పొర ఎట్ల కదులుతుందో అలా మనలోని జీవప్రమాణికముకదిలి నల్లగుడ్డు యొక్క పొర అటు ఇటు కదులును.జీవస్థితి తన అనుభవములో తను గుర్తు ఎరిగి వివిధ ముఖస్థితులన్నియు మనస్సు అద్దపు పొర నడమున ఒకరవి ఇంకొకరికి కదులుతున్నట్లుగా అనిపిస్తేనే వాళ్ళ యొక్క ముఖములోని సంతోషాన్ని,ద్ణుఖాన్ని గుర్తించుటకున్నది.అలా బాహ్యపొర నడమున మొదలు బాహ్యదృష్ఠి ఆ తదుపరి జీవప్రమాణిక అనుభవంతో కదిలే కొలది స్థూలదృష్ఠి. స్థూలదృష్ఠి నడుమున బాహ్యపుపొర లోతుగా కదులును.అలా బాహ్యపుపొర కదులుటలోనే స్థూలపొరగా మారును.అలా స్థూలదృష్ఠి చేత మన అనుభవములో వెలుబడిన ప్రతి యొక్క వస్తువును పలానా వస్తువని ఎరగడము,దానిని వినియోగించే విధానము తెలిసియుండటము.అదే విధముగా ప్రవర్తనా నియమావళి యొక్క సారము అనుభవ వ్యవహారికతీరులో ఒక మానవయంత్రాంగములోని తల్లితనాన్ని,తండ్రితనాన్ని,మంచితనాన్ని,ప్రేమతనాన్ని ముఖహావములో వెల్లడించేటట్లు స్థూలపొర కదులును.అలాస్థూలపొర నడుమున తల్లి నడవడిక యొక్క ముఖహావాలన్ని వెలువడి తల్లికోణాల వివరణలన్ని ప్రకృతి యొక్క అణువులోనికి చేరి కదలికలుగా మారుటలో బాహ్య కదలిక అని తదుపరి జీవప్రమాణికము తన అనుభావాన్ని శబ్దతరంగాలలో తిరిగేస్తూ జీవతరంగాలుగా మారుటలో జీవోదయకదలికగామారును.అప్పుడే కొంచం కొంచంగా బాహ్యం పొర తొలుగుతూ అంతరపుపొర విచ్చుదల లోనికి వచ్చును.ఆ తదుపరి కదలికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా ప్రకృతి ప్రత్యక్ష ప్రసారాల నడమున గ్రహీతముతోపట్టి ఆ కదలికకు తగ్గట్టుగా అంతరాన్ని నిర్మించుకొనెదము.అలా ఒక కదలికకు అద్దము ఏర్పడినతరువాత కదలికకు తగ్గట్టుగా గమనము గ్రహీతంగా మారును.ఆ తదుపరి మళ్ళీ బాహ్యపొర నడమునగమనము చేత కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికల నడుమున కోణాలు గుర్తెరుగుతూ ఆ కోణాలు ప్రకృతి యొక్క అణువు లోనికి చేరి అదియునూ కదలికగా మారును.అట్లా ముందు కదలికకు తరువాత ఏర్పడిన కదలికకు లింకులు ఉండును.ఆ విధంగా కొంచెంకొంచెంగా బాహ్యపొర తొలుగుతూఅంతరముపొర విచ్చుదలకు వచ్చును.ఆవిధంగా చూస్తే జీవం,జీవప్రమాణికం,జీవోదయకదలిక వరకు బహ్యము.బాహ్యము అనగా మనస్సు,ఆ తదుపరి జీవోదయ కదలిక,జీవత్వము,జీవము అనుటలో అంతరము.అంతరము అనగా హృదయము.ఆరకంగా మనస్సు హృదయముగా మారుతూ పోవును.
The outer layer was created to capture the biological experience of the human experience.
The effect that the essence of the effort and conduct that emerges while creating the outer layer is the same as that of the of the eyelid.
Only when the life existence can recall the facial expressions and they interplay over one another, then the joys and sorrows are remembered.
So the outer layer and external view, and their biological experiences starting with the epidermis is an overview that moves with that subsequent biological experience.
Starting from the middle of the outer layer, and using the biological experience to move towards an overview. The fusion of the overview and your biological existence leads to the macro layer.
Thus, the object of everything that emerges from our experience by the macroscopic is to identify objects and to know how to use them. In the same way the essence of the code of conduct moves the macrocosm to describe the motherhood, fatherhood, goodness, and affection of a human being in the empirical pragmatism.
From within the macro layer emerge all the facial expressions of a mother's behavior and emerge from within the macroscopic membrane and into the molecules of nature, and turns its experience into sound waves and becomes biological movement.
Only then does the outer layer give way into the inner membrane. Based on the description of the next movement, nature builds a gap with the receiver in the course of live broadcasts to accommodate that movement. The subsequent backscattering identifies the angles within the detailed texture of the angles, and those angles enter the atom of nature and become motion. Thus the outer membrane gradually loses and the inner membrane disintegrates. Seen in this way, life, the standard of living is external to the movement of life.
Externality means the mind, its subsequent rebirth, the vitality, the distance between the living entities. Intimacy means heart. That is how the mind changes into the heart.

మనస్తత్వ గందరగోలం: అనుభవాన్ని అనుభవించుటలో అర్థమయ్యి అర్థంకాక ఇష్టం అయిష్టం చేత మనస్సును రకరకాలుగా మలుచుకొందుము.అలా మలుచుకొంటూ పోవుటలోనే ప్రకృతి పొరలను అలవరుచును.ఆ పొరనే మనస్తత్వపొర అనెదము.మనస్తత్వము అంటే విషయఅల్లికల నడకలో కోణాల లోతులలో వివరణను గుర్తెరుగక పొరలు తక్కువ ఎక్కువ ప్రమేయము జీవప్రమాణికము కదులును.అలా ఏది పూర్తిగా అర్థం కాకపోవటంతో జీవప్రమాణికం ఒత్తిడిగా కదులును.ఆఒత్తిడి యొక్క ప్రభావము గుండె సమయస్థితి యొక్క నాళాలపై పడును ఏలాననగా కాల సమయస్థితి ప్రకారము జీవప్రమాణికము వివరణాత్మకంగా కదిలినట్లైతే గుండె సమయ అలవరికకూడ చక్కగా సాగును.అలాకాక జీవప్రమాణికము కదలకపోవుటద్వారా గుండె సమయము పట్టి పట్టి కదులును.తదనుగుణముగా పర్యావరణ పొరనుంచి ఉచ్వాస నిచ్వాసలలో తేడా వచ్చును.అనగా ఒక్కొక్క కోణపులోతు జీవప్రమాణికమును బట్టి గాలి,తేమ,వేడిమి ఖచ్చిత శాతాలలో ఏకం చేసి ముక్కుకొనకు అందింపబడును.తదనుగుణముగా ఉచ్వాస పీల్వడము నిచ్వాస వదలడంతో యంత్రపరికరముల యొక్క ఒత్తిడితో కూడుకోబడిన దర్గందము బయటికి పోవును.అలాకాని పక్షమున గాలి,తేమ,వేడిమి ఎక్కువ తక్కువలలో ప్రవేశించినట్లైతే ఉచ్వాసనిచ్వాసములు సరిగ్గా వెలుబడవు.కావున పర్యావరనపొర పూర్తిగా కాలుష్యమగును మరియు నశించును.జీవప్రమాణికము కదలక పోవడం ద్వారా తిన్న ఆహారంపదార్దం జీవం కదిలినంతమేరనే జీర్ణమగును.మిగతాది అజీర్ణ నిర్వహణ పరనడమున ప్రేవును ఇబ్బంది కలిగించును.ఆవిధంగా పధార్దమంతా పూర్తిగా పిప్పి కాకపోవుట ద్వారా జఠరాగ్నికి రసగ్రంధికల యొక్క శాతం తక్కువగా అందుతుంది.జీవ ప్రమాణికమునకు ఆకలి తీరదు అదే విధముగా రసానికము ఖనికమునకు చేరదు.కండరము పెంపొందింపబడదు.రస అలవరికల కరుడు తగ్గి కండరం నీరుకారును.తదనుగణముగా ఎముక బలహీనపడును.అదే విధంగా జీవప్రమాణికం వివరణాత్మకంగా కదలకపోతే కర్ణభేరి యొక్క శబ్దగ్రంధికల లోనికి శబ్దం ప్రవేశించక వినికిడివివరణాయుత నాడులు నశించును.తదననుగుణంగా వినికిడి కోల్పోవలసి వుండును.తెల్లగ్రుడ్డులోని నాడులు కదలక పోవడం ద్వారా నల్లగ్రుడ్గు యొక్క పాప నశించును.అప్పుడే దూరదృష్టి దగ్గరదృష్టి లోపగ్రస్తము ఏర్పడి దృష్టితత్వాన్ని కోల్పోవలసి యుండును.కావున కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికము వివరణాత్మకంగా కదులుట ద్వారా మానవయంత్రాంగములో యంత్రపరికరములు,శేషభాగములు సంపూర్ణ అరోగ్యానికి సంతరించుటకు వున్నది.కావున మనస్సులో మనషిగా లోతుకు ఎదిగితేనే శారీరికంగా మానసికంగా నిలదొక్కుకొని కాలంలో మన అనుభవపూర్వకమైన ప్రయాణాన్ని వేగంగా సాగించుటకువున్నది.కావున మనస్సును సరిమల్చకమునపే ఈ రెండింటిలో నుంచి బయట పడలేము.

బాహ్య అనుభవంలో అనుభవాన్ని అనుభవింపగా అనుభవింపగా అనుభవము వెలువడుటలో అనుభవంలో ఏమి తెలియని వారు కొందరు,అనుభవలోతులు ఏర్పడిన వారు మరికొందరు, మద్యస్తులు కొందరు ఉన్నారు.కావున మనకు మనకుగా మనలోపలనుండే మనకి సమాధానం వెలువడకపోతే తోటి మనుష్యులని అడిగితే వారికి తెలిసినమేర చెప్పబడవచ్చును.అది సరియైన వివరణతో కూడుకోబడిన దారి కావచ్చు కాకపోవచ్చు.అది సరివివరణతో కూడుకోబడిన దారి కాకపోతే పడిలేచుటలో దారిమార్గాలు గుర్తు ఎరగవలె.అలా కాక ఎన్నిసార్లు పడుతున్నా దారి మార్గం కానరాక పోవడం,అప్పుడు ఎవరు చెప్పిన వినలేని స్థితికి వచ్చెదము.ఇతరులపై నమ్మకము కోల్పోవడము కాకుండ మనకు మనకుగా సరివివరణతో కూడుకోబడిన దారి ఏర్పడలేదు కాబట్టి నాపైనాకుగా నమ్మకము ఏర్పడబడదు.మనం బాహ్యలోకంలో ఉంటూ మన అనుభవంలో మనం చేసుకున్న వాటికిఅనుభవించుటలో ధైవాలు అనేవారు అవి పోగొడ్తారు అనుకోవడం పొరపాటు.వారిని పూజించుట ద్వారా మన మనస్సు మార్పుచెందవలె గాని అప్పుడే మనం ఏవి ఎందుకు అనుభవింస్తున్నామొ,ఆ అనుభవించటానికై ఓర్పు,సహనం రావలె.అలాకాని పక్షమున తెచ్చుకున్న ఋణభారములను సంపూర్ణంగా తీర్చుకోలేము.మళ్ళీ తెలిసితెలియని విధంచేత తోటి మనుష్యులతో తిరిగి ఋణగ్రస్తులుగాతేలబడటము జరుగును.ఇవి అన్నీ ఇలా వుంటే మనస్సులను సరిమల్చుకోలేక అంతర్య నిర్వహణ పరనడమున సాగే రామాయణం,భాగవతం,వేదాలు,శాస్త్రాలు,ఉపనిషత్తులు ఇవన్ని ప్రకృతి యొక్క శబ్దతరంగాలలో ఎక్కడ పుట్టుకొచ్చాయో తెలియకోకుండా వాటిని పట్టి కూర్చున్నా మన దారి మనకు కానరాదు.ఇంకా మనము అనుభవనిర్వహణ యొక్క పరనడమున నోటి యొక్క పదజాలాల అల్లికలతోకూడుకోబడిన వాక్యానుసారము మాత్రమే వెలుబడుతున్నాయి.ఇంకను కూర్పు,కుదూర్పు నడకలోనే ఉన్నాము.కావున అనుభవంలో 90 అడుగులు లోతులో ప్రయాణం చేస్తే తప్ప అవి కొంచెంకొంచెంగా అర్థం అవుతు పోవును.అలా మన స్థితి పెంపొందించుకుంటూ అవి ఎలా ఏర్పడ్డాయో శబ్దతరంగాలలోగుర్తు ఎరుగుతూపోవలె.కాని అలా గుర్తుకు ఎరగకనే వాటిని పూర్తిగా లోపలికి విశదీకరించలేము.కావునమొదట మన అనుభవంలో ఎక్కడున్నామో తేలవలె.మన లోతు,విస్తారత ఎంతనో,ఇంతవరకు ఎన్ని శబ్దములు,శబ్దధ్వని,శబ్దతరంగాలలో ప్రయాణంచేశామొ,సదృశ్యాలు మనయొక్క నల్లగ్రుడ్డు పొరలలో పడ్డాయో,ఎంతటి అనుభవపూర్వకమైన మాటలు మన నోట్లోనుంచి వెలువడున్నాయొ మనకు మనకే తెలియకుంటే వాటిని ఎలా విశదీకరించడము.ఇంకా మరి కొందరు జీవుడిని ఆత్మాయణస్వరూపమని అంటున్నారు.కాని మనము తెరరంఘ ప్రదర్శన పరనడమున పాత్రపోషణలో,తల్లి జీవప్రమాణికము,తండ్రి జీవప్రమాణికములో వున్నాము.తల్లికి సంపూర్ణ అర్థం వెలువడితే తప్ప జీవోదయకదలికగా ఏర్పడబడదు.అలా అన్ని జీవోదయకదలికల పరనడమున అంతరాలు ఏర్పడితే తప్ప జీవత్వం జీవుడుగా పరిగణలోకి రాదు.ఆ తదుపరియే సూక్ష్మఆకారిత జీవి,సూక్ష్మజీవి,ఎరుకజీవి అనుటలో 72 వేల నాడులు జీవనాడులుగా మారుట యందు మొదట జీవాత్మగా మారును.ఇంకా మరికొందరు ఎన్నోపుస్తకపఠనములు చదివి వాళ్ళు ఏ స్థితిలోవుండి అవి రచించినారో తెలియక అవి చదువుతూనే ఆచరనకు రావు అని తెలియక మనం ఆ స్థితిలోకి పోతేనే అర్థం అవుతాయి అని తెలియకపోవడం.ద్యానం అంటే మనం మనముగా ద్యానించుకోవడం అంటే నెమరువేసుకోవడం అని తెలియక మనస్సులో ఎటువైపుగా దారి కదిలి ఆ దారిలో శ్వాస ఆధారితంగా మానవయంత్రాంగంలోని జీవప్రమాణికము కదులుతుందో గుర్తు ఎరుగకపొతే అస్సలు గమనపూర్వకమైన ప్రయాణము ఎలా సాగును. అక్కడక్కడ అనుభవలోతులు ఏర్పడబడిన,ఆ లోతు ఏ అనుభవంతో కూడుకోబడి ఏర్పడిందోతెలియకపోతే అనుభవంలో గమనం ఏర్పడలేదని,కావున మనపై మనకు గమనము ఏర్పడితే తప్ప మనస్సు అద్దంలోనికి ప్రయాణికం చేయలేము.అస్సలు మనషిగా మనస్సులోనే ఎక్కడ ఉన్నామో తెలియకపోతే ఎటువైపు అని ప్రయాణించెదము.కాబట్టి ఇన్ని బాహ్య గందరగోళాల పరనడుమున మనము అంటే ఏమిటా అని మరచి ఆడుతున్నాము.

మొక్క ఆరంభ దశస్థితి నుండి ఫల,పుష్ప,కల్ప,మర్రి వృక్షాయుత వేరు అనుసారికములో ఒక జీవము అంటే ఏమిటో జీవస్థితి నడక ఎట్లా పెంపొందింపబడుతుంది.తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి కాండము,కొమ్మలు,పిల్లకొమ్మలు ఏర్పడుటలో స్త్రీజీవము,పురుషజీవము,రెండు జీవాల ఏకంలో పిల్లజీవం ఏర్పడితే,తల్లిజీవం తండ్రిజీవం అలా ఏర్పడుటలోనే,పూత,పిందె,కాయ వెలుబడును.అలా జీవిత అనుభవ పరనడమున పుష్పం నుంచి అలా పుష్పించి ఫలముగా కాయుట ఉద్బవించినవి.అలా లక్షణాలను,గుణాలను ఫలపుష్పముల యొక్క చెట్లలో వెలికితీస్తూ అదే వివరణ పరనడమున తల్లికి సంపూర్ణ అర్థనిర్వహణలో స్థానపొర నడమున కల్పవృక్షము యొక్క సారం అనేక జీవ అలవరికతో ఏర్పడిన మర్రివృక్షాయుత అనుసారికము ఇవన్నియు భూమాత గర్భంలో నుంచి పుట్టుకొస్తే వీటి యొక్క పుట్టుటకు భూమాతయే కారణము అన్నాము.ఇలా ఒక చెట్టులో చూపించిన జీవనడకను ప్రకృతి రసద్రావకాల నడుమున గ్రుడ్డు ఆరంభ దశస్థితి నుండి పిండప్రదాయస్థితి వరకుఒకజీవ పుట్టుకను వెలువరించును.ఆ విధంగా చిన్న చీమ ఆధారిత క్రమము నుంచి 84 లక్షల జీవరాశుల పుట్టుకకు వెలువరించును.ఆ తదుపరి బ్రహ్మరంధ్రం యొక్క మధ్యమ భాగంలో 72 వేళ నాడుల నిర్మాణము.అందున 84 లక్షల యొక్క నాడీమండలాలలో 84 లక్షల జీవరాశుల యొక్క ప్రవర్తనా నియమావళిని అనురూపకములుగా చిత్రీకరించి ఆ కణాలను విడుదల చేయుటకు గాను స్థూలకథలను నిర్మితం చేయడం అన్నది జరిగినది.ఆ స్థూలకథల యొక్క నిర్మాణము ఎక్కడ జరిగింది అనగా ఇది ఒక సృష్టి చుట్టూ కక్ష యొక్క ఆధారిత నిర్వహణలో పైన జంగమధార క్రింద భూధారము అలవరచడము జరిగెను.పైన జంగమధార నుండి 72 వేల నాడులు,72 వేల నాడీపర్యా వరణములుగా ఏర్పడెను.అలా ఒక నాడీపర్యావరణ పరనడుమున భూమండలము.ఈ భూమండలముఎలా ఏర్పడెను అనగా ఒకటవ స్థూలకథ యొక్క ఆధారితంగా జీవనాడి నుండి వెలునరింపబడిన విషయసంపుటి,ఆ యొక్క విషయసంపుటిలో ఒకటవ స్థూలకథ ఆదారితంగా కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు,అలా దారులు వెలుబడుతూపోవడంలో కాలగర్భం నుంచి కాలము రూపొందింపబడుతూ పోవును.విషయసంపుటి యొక్క దారిమార్గాలు ఎక్కడ ఆగిపోతాయో అక్కడ కాలము ఆగును.ఆ తదుపరి రెండవ స్థూలకథ ఆధారితంగా రెండో విషయసంపుటి పరనడమున దారి మార్గమును బట్టి రెండొవ కాలము,ఆ విధంగా 721 కాలాల పరనడుమున భూమండలము అంతయు ఏర్పడబడి 721 విషయసంపుటి యొక్క అలవరితలో మనస్సు అద్ద ప్రసారము ఏర్పడుతూపోయెను.అలా స్థూలకథలు పూర్తయ్యే సమయస్థితికి మనస్సు అద్దం,మనస్సుఅద్దం ఏర్పడుతూ పోవుట యందే ఒక్కొక్క భూపొరనే జన్మపొరగా అమర్చి జన్మపుపొరలో తీగ అనుసారిక ప్రకారంగా నాడిమండలంలోని కణాలన్ని విడుదల చేసి కణం,కణకదలిక,కణకదలిక వెనుక జీవ రాశి అనుటలో ఆ జీవరాశి యొక్క నాడులలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా వాటి యొక్క చర్యపుపొరల లోపలి భాగాలు వాటి యొక్క కాళ్ళ అమరికలు,గొంతు అమరిక,ప్రేవు,మలమూత్రముల సంచుటు,వాటిలోని వివరణ తగ్గట్టుగా వినుటకు గాను చెవు అమరిక,కంటి పొరలు అమర్చిన తీరులో మొత్తం 24 లక్షల యొక్క నాడిమండలాల పరనడుమున స్థూలకోణాలకు తగ్గట్టుగా ప్రతి యొక్క జీవరాశి యొక్క నడుక,చేష్ట,చూపు,వినికిడి,నోటి అలవరిక అన్నిటిని అలవరుస్తూ మానవమంత్రాంగ నిర్మాణం జరిగెను.

మనస్సు,మానవయంత్రాంగం రెండును స్థూలకథల యందు నిర్మితము కాబడిన తరువాత తెరరంఘపాత్రపోషణలు మొదలగును.పాత్రపోషణ అనగా తోటి జీవానికి తోటి జీవముతో లింకులు కూర్చడం. అవి ఎలాననగా నాభి మధ్యమ భాగంలో తీగల అలవరికలను ఏర్పరచి బాల్య జీవము మొదలు తల్లికిబిడ్డకు,సోదరి సోదరులకు,ఆ తదుపరి యుక్త నిర్వహణలో స్త్రీ పురుష జీవులకు భార్యగా భర్తగా వాళ్ళ జీవ నిర్వహణల నుంచి ఇరువురి జీవితాలను పంచుకోవడంలో వాళ్ళ జీవిత అనుభవంలో నుంచి పిండోత్పత్తి క్రమములో మరి యొక్క శిశువు గతస్థితి యొక్క ఋణభారాలను బట్టి నాభి తీగలకు లింకులు వేయుట యందు మనస్సులో ఒకరికొకరు గుర్తు వచ్చి తెరరంఘ పాత్రపోషణ జరుగును. ఈ పాత్ర అన్నది ఎలా ఏర్పడెను అనగా ఇది మొదట స్థూలతొడుగుయే ఆ తదుపరి ప్రధమ నాడిలోనికణకదలిక సారాంసయుత తీగలో తల్లి జీవప్రమాణికము కదులుట యందు కాలము కాలగర్భంలో ఒక్కొక్క కోణపు లోతు వివరణలో పాత్ర నిర్మితమగుతు పోవును.ఆ విధంగా చూస్తే ఒక స్త్రీగా తల్లితండ్రి యొదుట కూతురిగా,ఆ తదుపరి సోదరిగా,ఆ తదుపరి భార్యగా, తల్లిగా,అత్తగా,పిన్నిగా,పెద్దమ్మగాఅవ్వగా,జేజిగా ఒక స్త్రీ నడకలో ఇన్ని పాత్రపోషణలు వయస్సు ప్రామాణికము తగ్గట్టుగా కాలగర్భంలో పాత్ర కదిలే దాని బట్టి పైకి మానవ నడవడిక తొడుగు కదులును.అలా తొడుగు కదలగా కదలగా జీవ ప్రమాణిక నడకలో ముఖస్తుతులు,ఆ తదుపరి పాత్రపోషణకు తగ్గట్టుగా తల్లి పాత్రపోషణ అయినట్లైతే తల్లి ముఖహావము,హావభంగిమలు ఏర్పడును.కావున తెరరంఘ ప్రదర్శన అంతయు గతస్థితి యొక్క ఋణబారములను బట్టి నాభి నిర్వహణ యొక్క తీగల అల్లికలలో తెరరంఘ పాత్రపోషణ జరుగుచున్నది.అందుచేత ఋణభారం ఉన్నంత సమయమేనని నాభి నిర్వహణ లింకు నుండి వాళ్ళు మన మనస్సులో గుర్తుకు వస్తారు.ఋణభారములు తీరబడగానే నాభి నిర్వహణలో లింకులు తీరబడుతాయి.కాబట్టి ఎవ్వరికి ఎవ్వరు గుర్తుండము.ఆ విధంగా చూస్తే పుట్టుట గిట్టుట యందు ఎవ్వరికి ఎవరం ఏమవుతామో తెలియలేదు.అలా మనలోని జీవప్రమాణికమునకు అనుభవం రావాలంటే తోటి జీవస్థితి యొక్క నడకలతో తెరరంఘ పాత్రపోషణ చేయవలసిందే.ఆరకంగా చూస్తే ఒక బమ్మ మరియొక బొమ్మ అనుభవానికి తోడ్పడతాయి.

ప్రస్తుతము ఇప్పటి వరుకు మనయొక్క అనుభవంలో వివిద తెరరంఘ పాత్రపోషణల మధ్య మంచిని, చెడును, కష్టాన్ని, సుఖాన్ని, అపద్దాన్ని,నిజాన్ని,ఎక్కువ తక్కువ యొక్క పొరల నడుమున కోణపులోతు వివరణలో తల్లి,తండ్రి,సోదరి,సోదరుడు,భార్య,భర్త అలా జీవప్రమాణిక నడకలో కోణములోతు తగ్గట్టుగాఅర్థం కాకపోగా తల్లితో ఎట్లా వ్యవహరించాలో,తండ్రితో ఎట్లా వ్యవహరించాలో తెలియని యొక్క విధములో అంతర్గతముగా వారితో ఎటువంటి యొక్క ఋణభారములు తోసుకొనతెచ్చుకోబడి ఉన్నట్లైతే ఒకరిపైన ఒకరికి ఇది అనుభవింప బడుటలో వచ్చిన ప్రేమ వెలుబడినట్లైతే స్పందన ఉండును.లేక గతస్థితి యొక్క ఋణభారములైనట్లైతే ఎవరి పట్ల ఏమి కలుగుతుందో కూడ అర్థంకానివిధితములో జీవస్థితి ఒత్తిడికి లోనవును.మనము తీసుకొచ్చుకున్న కాలగర్భసంపద మన విలువను బట్టి మనకు వర్తిస్తుంది.కావున పేదలుగా ఎందుకున్నామో,ధనికులుగా ఎందుకున్నామో,మద్యస్తులగాఎందుకున్నామో గతస్థితిని బట్టి ఏమి తెలుసుకోదలసి ఇలా ఆడిస్తున్నాడో తెలియకపోతే ఒత్తిడి యొక్క ప్రభావము అత్యదికముగా పెరుగును.మనయొక్క అనుభవ విలువను బట్టి ప్రతిఒక్కటి మనకు సంక్రమిస్తుందని కాల అనుభవ నిర్వహణలో గమనపు లోతుల్లో ప్రయాణము చేస్తే తప్ప అర్థం కాదు.ఆ విధముగా చూస్తే మనకు కలిగే అనేక సందేహాలకు గాను సమాధానాలు మనలోపలే వెలువడబడక పోవుట ద్వారా అనేక ఒత్తిడిలకు లోనుకావడానికి అవకాశము ఉండును.ఈరకపు ఒత్తిడిలను అన్నింటిని తగ్గించుకోవాలంటే మనపై మనకుగా గమనము అలవడితే తప్ప ఏవి ఎందుకు జరుగుతున్నాయొ సరియైన కారణాలు వెలువడవు.అలా వెలువడనంత వరుకు ఈ ఒత్తిడి యొక్క ప్రభావము తగ్గదు.ఒకవేళ గమనమే అలవడినట్లైతే మనస్సు అద్దపులోతును బట్టి గమనము లోతు పెరుగుతూ పోవును.అలా పెరుగుట ద్వారా ఆంతరంగికములో మనం కల్పించుకొన్న కల్పితములన్నియు గుర్తెరిగి సరిమల్చుకొనుటకు ఉండును.అదే విధంగా అంతర్గతములో గతస్థితి యొక్క ప్రకారంగా తెచ్చుకొన్న ఋణభారములను గుర్తు ఎరిగి నేను తెచ్చుకొన్నవి నేనే తీర్చుకోవాలనన్న విధానంలో భరించే స్థితి నాకు వచ్చును.అదే విధంగా కాలానుభవంలో ప్రస్తుతం నేను ఇప్పటి వరుకు అనుభవించిన అనుభవము ఆంతర్యములో వాడు నన్ను పరీక్షించే విధానమును గుర్తెరిగి ఆ పరీక్షలో నెగ్గి ముందుకు సాగుటకు యత్నించెదను.అలా ఆ రకంగా గుర్తు ఎరిగితే అనేకరక ఒత్తిల్ల నుంచి జీవప్రమాణికము బయటపడి జీవిత ప్రయాణమును ముందుకు సాగించుటకు అవకాశం ఉండును.అలా కాని యెడల మరల మరల పుట్టటం,గిట్టటం అన్నది జరుగును.తదనుగుణంగా సమయము వృదా అవుతుందే తప్ప నాయొక్క అనుభవపూర్వకమెనౖ ప్రయాణము ముందుకు సాగదు.

బాహ్యతెరరంఘంపై వివిద రకాల పాత్రపోషణలో జీవప్రమాణికము కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోకదులును.ఆ కదిలే విధానము బాధలో కదులుతుందా,సంతోషంలో కదులుతుందా,విచారములో కదులుతుందా,స్వార్థంలో కదులుతుందా,పగతో కదులుతుందా ఇలా ఎన్నో రకాలుగా కదులుతు పోయే జీవప్రమాణికము.ఇది ఇంకా అనుభవమే వెలువడనప్పుడు తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులను బట్టి తోటి జీవస్థితిలో అద్దపు ముఖస్తుతులలో చూపడమే జీవము వివిధ రకాలుగా కదులుతున్న దని తేలును.ఆ తదుపరి ఒక కోణపు లోతులో తల్లిజీవం కదిలే దానిని బట్టి తల్లిజీవంలో వెలుబడే బాధ,సంతోషము మనస్సు అద్దంలో హావము,హావభంగిమలలో కానవచ్చును.ఇవి అన్నియు కూడ స్థూలానికి సంబంధించి 24 లక్షల నాడీమండలాలలోని తల్లి నాడీమండలము,తండ్రినాడీమండలము, స్త్రీ నాడీమండలము,పురుష నాడీమండలము అన్నట్లు ఒక్కొక్క నాడీమండలములో విడుదల కాబడిన కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికము తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి తెరరంఘ పాత్రపోషణలో అనుభవాన్ని అనుభవించగా అనుభవించగా ఆ అనుభవంతో కూడుకోబడిన కోణాల వివరణలన్నియు ప్రకృతి యొక్క అణువులోనికి చేరి అది తల్లి అనుభవంతో కూడుకోబడిన తల్లి కదలికగా,తల్లిశ్వాసగా,తల్లిజీవంగా మారితేనే అనుభవమంతా కదలికలో కదులుతుంది కావున ఒక్కసారిగా కదలిక కదలడము అనెదము.అలా కదలిక కదిలితేనే వివరణ అంతా ఒక్కమారుగా కదిలితల్లిజీవం స్పందించును.కదలికగా ఏర్పడనంత వరకు ఒక్కొక్క కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని తల్లి జీవప్రమాణికము కదులును.అలా జీవప్రమాణికము కదులుటకు ఒక్కసారిగా అనుభవమంతయుకదులుటలో జీవప్రమాణికమంతయు జీవోదయకదలికగా మారిపోవును.అప్పుడే అది కదలికగా బాహ్యపుపొర నడుమన బాహ్యప్రసారాలలో కదలిగా మారుట ద్వారా బాహ్యకదలికగా,ఆ తదుపరి జీవోదయ కదలికగా మారును.అలా జీవోదయకదలికగా మారితేనే ఆ జీవోదయకదలికకు ఒక ప్రవర్తన,వ్యక్తిత్వం,గుర్తింపు,విలువ అన్నవి సంతరించుకొనును.అప్పుడే జీవోదయకదలిక స్పందించును. అంతవరకు కాలగర్భమున పాత్రపోషణ నిర్మాణములో కాలగర్భము నుంచి హావము,హావభంగిమలన్నియు వెలువరింపబడుటలోనే పూర్తి పాత్రపోషణ తయారుకాబడి అన్ని భూపొరల నడమున స్థానపొర రూపొందింప బడును.అప్పుడే జీవోదయకదలికకు స్థానబలము, స్థానచలనము చేకూరును.ఆ తదుపరి వెనువెంటనే బాహ్యపుపొర తొలగిపోయి అంతరపొర విచ్చుదలకు వచ్చును.ఆ జీవోదయకదలికకు అంతరపుపొర నడమున కదలికలోని వివరణ తగ్గట్టుగా ప్రకృతి యొక్క ప్రత్యక్ష ప్రసారముల నడమున అదే వివరణతో దాగి ఉన్న పక్షులను,జంతువులను,చెట్లుచేమలను,నదులను,సముద్రాలను,పర్వతశ్రేణులను గ్రహీతముతో పట్టి ఆ కదలికకు తగ్గట్టుగా అంతరాన్ని నిర్మించుకుంటూ పోవడము అన్నది జరుగును.అప్పుడు అది అంతరకదలికగా మారి స్థానపొరపైన అంతరాన్ని నిర్మితము చేయడమన్నది జరుగుట ద్వారా స్థానపొరలోని సారాంసయుత తీగలలో రూపము వెలువరింపబడి అంతరరూపముగా వెలికిరావటము యందు అప్పుడే తల్లి జీవోదయకదలికకు రూపము సంతరించుకొన్నట్లు.కావున కదలికగా మారనంతవరకు తల్లిగా బిడ్డతో ఎట్లా వ్యవహరించాలన్నది కూడ తెలియరాదు.ఈరకంగా చూస్తే ఇంకనూ బాహ్యతెరరంఘంలో పాత్రపోషణల పరనడుమన అనుభవపూర్వకంలో కదులుతున్నామే కాని,కదలికగా ఇంకనూ మారకపోవటములో తల్లికి తగ్గట్టుగా స్పందనకాని,సర్శకాని వెలువడలేదు.

ఇది మొదలుగా ఒక స్థూలతొడుగు.కదిలిస్తే తప్ప కదలని జీవప్రమాణికముల నడుమున రూపొందింపబడిన మానవయంత్రాంగ పరికరము.మనస్సు అద్దప్రసారంలో కదిలే కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలో మనలోనున్న జీవప్రమాణికమును కదిలించటానికి గాను మనస్సుఅద్దపు కోణపు లోతు చుట్టూ జీవతత్వపు పొరను అమర్చి,అది తల్లికోణమే అయినట్లైతే తల్లిశ్వాస వెలవరింపబడును.తల్లి శ్వాస అనేది మానవయంత్రాంగ పరికరములోని నాడీ ప్రసారమున కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికమును కదలించవలె.అలా శ్వాస ఆధారితంగా తల్లి జీవప్రమాణికమును కదలించడంలో కాలగర్భమున తల్లి పాత్ర నిర్మాణము జరుగును.పోషణ అనేది కాల సమయస్థితిని బట్టి ఇంత సమయకాలము అని ఇవ్వబడును.అలా పూర్తి పాత్ర నిర్మాణములో తల్లి కోణపు లోతుకు తగ్గట్టుగా హావము,హావభంగిమ వెలువరింపబడును.అలా ఎన్ని కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికల దారులలో తల్లి అనే పదమునకు సంపూర్ణమైన అర్థము వెలువరింపబడటం జరిగిందోఅన్ని కోణపు లోతులకు తగ్గట్టుగా హావాలు,హావభంగిమలు వెలువరింపబడవలెను.అపుడే తల్లిచూపు, తల్లిచేష్ట,తల్లినడక,తల్లిస్పందన,తల్లిస్పర్శ అని ఒక మానవయంత్రాంగంలో గుర్తించవచ్చు.దీనినే బాహ్య తెరరంఘ ప్రదర్శన అని అందుము.అలా చూస్తే తెరరంఘములో అనేక పాత్రపోణల నడుమునజీవిత కాలప్రయాణము సాగుచున్నది.ఆరకంగా చూస్తే అనగా తల్లిపాత్ర కాలగర్భ పరనడుమన పూర్తిగా నిర్మితం కాబడినట్లైతే ప్రకృతి యొక్క అణువులోనికి తల్లికోణాలన్ని చేరును.అలా కోణాల వివరణలన్ని చేరబడగానే తల్లికదలికగా మారిపోవడం,తల్లికదలికకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము అంతయూ జీవోదయకదలికగా మారడము,అలా జీవోదయకదలికగా మారుట యందే తల్లికి తగ్గట్టుగా ప్రవర్తన, వ్యక్తిత్వం, గుర్తింపు,విలువలు సంతరించుకోవడము తదనుగుణంగా కాలగర్భహర నడుమన పాత్రనిర్మాణితము అంతయు స్థానపొరగా మారడము, అప్పుడే తల్లికి స్థానబలం,స్థానచలనం చేకూరడంఅన్నది జరుగును.ఈ విధంగా కాలగర్భ పరనడుమన ప్రతి యొక్క పాత్రపోషణ నిర్మాణితంలోనే తెరరంఘంపై పాత్రపోషణ చేయుచున్నాము.కాని ఇప్పటి వరకు ఏఏ పాత్రపోషణ పరనడుమన ఎంతటి అనుభవ పూర్వకమైన లోతులు ఏర్పడ్డాయో కూడ తెలియలేదు.సత్‌సంబంధాల మధ్య సఖ్యతే లేకోకుండా బాహ్యము ఇంత కలగూరగంపగా మారడానికి కారణము పాత్రపోషణల అనుభవంలో మనము ఎక్కడవున్నామో తెలియకపోవడమే.

ప్రస్తుత బాహ్యలోకములో తిండి,తీర్థము,వస్త్రము,గృహము,చెక్క,ఇవన్ని ఒక్కొక్క కాలానుసారంలో కాల గర్భం నుంచి పుట్టుకొచ్చినవే.ఆ కాలగర్భ సంపద మొదటగా మట్టిగా మొదలై ఆ భూగర్భములోనే రాయి పుట్టుక,ఇనము,ఇత్తడి,రాగి,బంగారము ఇవన్నియు మన అనుభవము యొక్క విలువలను బట్టి కాలగర్భంలో వెలువరింపబడి కాలంలోనికి ప్రవేశపెట్టబడినవి.ఎవరి అనుభవ విలువలను బట్టి వాళ్ళకు భూమాత గర్భంలో గృహోపకరణమునకై స్థలసేకరణ వాళ్ళ అనుభవ నడవడిక యొక్క లోతులను బట్టి భూములు,వాళ్ళ అనుభవంను బట్టి ఒక్కొక్క కాలములో తిండి,ఒక్కొక్క కాలానుసారికము తగ్గట్టుగా భూమాతగర్భం నుంచి పుట్టుకొచ్చే షడ్రుచులు,జీవస్థితి వివరణాత్మకంగా కదిలే దానిని బట్టి నీటివూట,ఒక్కొక్క కాలానుసారికమును బట్టి వస్తు,వస్త్ర సామాగ్రేతరము,వాళ్ళ అనుభవ విలువలను బట్టి వాటిపై వాళ్ళ యొక్క పేర్లను లిఖించి కాలక్రమములో ఇంత సమయస్థితి వరకు అని అందించును.ఆ సమయస్థితి వరకు అనుభవించి సంతృప్తి చెందవలెను.సంతృప్తి చెందిన చెందకపోయిన కాలసమఅము తీరిపోయినట్లైతే ఒక పేరు మీద నుండి మరొకరి పేరు మీదకి చేరును.ఇది కాలక్రమమే నిర్దేశించును.దీనిని బట్టి చూస్తే ఒక్కొక్క మానవనడువడి యొక్క యంత్రపరికరమునకు అన్ని కాలాల అనుభవపూర్వక నడకను బట్టి ఎంత కాలగర్భ సంపద వెలువరింపబడెనో తెలియదు.కాని మనస్సు అద్దంలో చిక్కుముల్లు వేసుకొనే దానిని బట్టి కాలక్రమములో ప్రయాణము ఆగిపోవుట ద్వారా మన యొక్క అనుభవ విలువతో కూడుకోబడిన సంపద కాలంలో వున్నప్పటికి మనకు అందదు.ఎప్పుడైతే మన అనుభవాన్ని గుర్తు ఎరిగి సరిమల్చుతామో అప్పుడే మనస్సు అద్దం లోని దారి కదలగానే భూపొరల నడుమున సారాంసయుత తీగ కదలి దారిలో ఆ సంపద మనకు కలసివచ్చును.ఒకవేళ మళ్ళి తిరిగి సరివివరణతో కూడుకోబడి ఆడలేని పక్షమున ఏదారి నుంచి వచ్చి నదో మళ్ళీ తిరిగి ఆ దారిలోనే వైదొలగును.కావున ఈరకంగా చూస్తే అనుభవ నిర్వహణ పరనడమున స్థిరస్థితితో కూడుకోబడిన అనుభవపూర్వకమైన దారులు అన్నియు వెలువడితే తప్ప స్థిరస్థితిగా ఏ ఒక్కటి మనచెంత నిలువవు.కాబట్టి గమనంలో మన యొక్క అనుభవాన్ని అంతటా గుర్తు ఎరిగి సరి మల్చుకొంటూ పోవుటయందు సరివివరణతో కూడుకోబడిన దారులలో ప్రయాణించుట యందు జీవిత కాల అనుభవ నడకలో ఎప్పుడెప్పుడు ఏఏ సమయస్థితుల యందు మన వివరణను బట్టి మనకు ఏవిఅందించవలెనో కాలమే నిర్దేశించును.ఆరకంగా చూస్తే ప్రస్తుతం ఇప్పటి వరకు నా అనుభవ విలువ అన్నది ఎంతయో కూడ నాకు తెలియదు.కాని నా అనుభవంలో నుంచి వెలువడిన ప్రతియొక్క వాటికిసంతలో ఇంత విలువ అని కట్టడము జరిగెను.వాటి అన్నిటి యొక్క తయారిదాయకమునకు కారణ మైన మానవ నడువడి యొక్క యంత్రాంగ పరికరములోని జీవప్రమాణిక నడకకు కాలం ఇంత విలువ అని కాల రూపొందింపులోనే లెక్కకట్టెను.దానిని బట్టి సంత కలబషితమైన వ్యవహారిక పరనడుమున అన్ని కాలాలకు తగ్గట్టుగా జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణికమునకు అవసరమైనవి అన్ని కూడ కాలక్రమంలో మన అనుభవము నుంచి వెలికితీతకు రాబడబడెను.అవన్నియు అనుభవిస్తున్నా అవి ఎందుకు మనకు లభ్యమెనౖాయని ఆలోచించని వారు కొందరు,లభ్యంకాక జీవితాన్ని అసౌకర్యంగా గడిపేవారు, మరికొందరు అవి ఎందుకు మనకు లభ్యంకాలేదని కాల అనుభవంలోనికి తొంగి చూడక పోవడం ద్వారా అసలు ఎవరు ఎక్కడ ఎలా ఉన్నారో కూడ కాలక్రమంలో ఏమియు తేలలేదు.కావున మన అనుభవ విలువను బట్టి కాలగర్భం ఏఏ సంపదను వెలువరించిందో తెలియదు.కావున ఇవన్నియు అనుభవ విలువల నుంచి వెలువరింపబడుట ద్వారా అనుభవ సంపదలుగా మారెను.అనుభవమే జ్ఞానముగా పరిగణములోనికి రావటంలో కాలగర్భ సంపదంతా జ్ఞానసంపదగా మారును.

బాహ్యపుపొర యొక్క అలవరికలో ఉన్నంత వరకు తోటి జీవిస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడిన తెరరంఘ పాత్రపోషణలు.కావున జీవప్రమాణికమునకు తోటి జీవస్థితి యొక్క జీవప్రమాణికముతో కూడుకోబడి కదులుటలో మొట్టమొదటగా కలిగేవి ఆకలిదప్పకలు.ఆరకంగా చూస్తే కాలగర్భం నుంచికాలంలోనికి ఒక్కొక్క సారాంసయుత తీగ అలవరికలో తిండిగింజలు తదుపరి జీవస్థితి యొక్క దప్పికను తీర్చుటకుగాను నీటివూట వెలువరింపబడును.ఆ తదుపరి తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతోకూడుకోబడి కదలగా కదలగా స్త్రీ,పురుష తొడుగులు తెలియవచ్చుటలో ఆకులు,అలములు కప్పుకొన్న స్థితి నుంచి కాలక్రమ అనుభవంలో భూమాత గర్భం నుంచి దూదిపింజ పుట్టుక రావడం,దూదియే దారంగా మారడం,దారాన్నే అల్లికలు వేయడం,అల్లికలతో దరించిన వస్త్రధారణ.కాలనుసారికము తగ్గట్టుగా జీవస్థితికి అలవరచిన తొడుగుకు ఉదహరంచి గూడును ఏర్పరచుకోవడం.ఆ గూడుయే మొదట మట్టి గూడుగా,ఆ తరువాత కాలక్రమ అనుభవంలో ఒక్కొక్క కాలానుభవాన్ని బట్టి భూమి మారుతు రావడం.ఆ గూడు నిర్వహణకు భూమాత గర్భంలో స్థానాన్ని కల్పించడం. ఆ స్థలములోనే గూడును నిర్మితం చేసుకోవడం.ఆ గూడుయే ప్రస్తుత కాలానుసారికము తగ్గట్టుగా లోపలి గూడు యొక్క నిర్మాణానికి తగ్గట్టుగా సౌకర్యవంతంగా మారడం.మొదట ఒక గదితో మొదలయ్యి జీవస్థితి యొక్క లింకులను బట్టి రకరకాల గదులుగా మారుతుపోవడం. మానవ తొడుగుకు దాల్చిన కండరాన్నిబట్టి చెట్టు కాండమును చెక్కగా మలచి వాకిలి తయారుచేయడం.చర్మపు పొరలు యొక్క విభాగములోశ్వేదరంద్రముల నడుమున చెమట వెలువడటానికి గాను ఏర్పరచిన ద్వారాలను గూడుకు కిటకిీలుగా అమర్చడము,తదుపరి ఆ గూడులోనే మలమూత్రములసంచులకు తగ్గట్టుగా తాల్కలిక గూడులో మలమూత్రముల గదులు ఏర్పరచడం.కాలానుసారికము తగ్గట్టుగా మార్పిడిలు చెందుతూపోయిన విధానములు మనస్సులో తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడిన ప్రయాణము వేగం అయ్యే కొలది మొదట జీవనడకయే కాలినడకగా మొదలయ్యి తోటి జీవస్థితి లింకులతో కూడుకోబడి సాగే ప్రయాణంలో సైకలు మొదలు వాహన యంత్రాంగ పరికరములన్ని వెలువరింపబడటము.ఆ తదుపరి జీవప్రమాణికము అనుభవంలో మునిగితేలే దాన్ని బట్టి జలమార్గాలు ఏర్పడబడి పడవలు రూపొందింపబడటము,ఆ పడవలు రూపొందింపబడటానికి అవసరమైన అన్నియు కాలగర్భం నుంచి పుట్టుక రావడం,జీవం అనుభవంలో తేలికగా తేలేదాన్ని బట్టి వాయు వీచికదారి మారాల్గు ఏర్పడము జరిగెను.ఇలా చూస్తే బాహ్యపుపొర నడమున బాహ్యానుభవం తగ్గట్టుగా కాలగర్భం నుంచి పుట్టినేటివే ఇవన్నియు కూడా.ఆ విధంగా సంతఅంతయు విస్తరించిన వడ్డనవలె మన అనుభవంతో నింపబడి యున్నది. అది తోటి మనషులనుంచి వెలికివచ్చినా వాడు ఎంతటి లోతులలో వుంటే వీటి యొక్క తయారిదాయకాన్ని బాహ్యంలోనికి పెట్టారో గుర్తుఎరుగక పోవడం.

బాహ్యపుపొరయే అంతరపొరగా మారుట యందు మొదటగా బాహ్యపొరలో భూపొరలుగావున్న విధానంఆ భూపొరల నడుమనుంచి మట్టి,రాయి,ఇనుము,బంగారం వెలువరింపబడెను.ఆ తదుపరి బాహ్యపు పొర కొంచంకొంచెంగా తొలుగుతు అంతరపొరగా విచ్చుదల కాబడుతుపోవుటలో భూపొరలే స్థానపొరలుగా మారి,అలా స్థానపొరలుగా మారినవారి యెడల భూస్థలసేకరణ,అదే భూములలో రకరకాలుగా పంటలు పండటము జరుగును.అదే స్థానపొరల నడుమన రాగి,ఇత్తడి,బంగారం స్థానపొరల నుండి పుట్టుకొని వచ్చును.అప్పుడే మనకు రాగిగనులు,ఇత్తడిగనులు,బంగారంగనులు ఇవన్ని పుట్టుకొనివచ్చి అవి ఎవరి పేరు మీద వెలువరించవలెనో వాళ్ళ స్థాననడకలను బట్టి వారి పేరు మీద వచ్చును.ఈరకంగా చూస్తే ప్రస్తుతం మనము బాహ్యనికి,అంతరానికి మధ్య ప్రయాణము చేస్తున్నాము.

బాహ్యపుపొర ఒక్కొక్క కాలానుభవమున మానవయంత్రాంగము నుంచి వెలికితీయుటకు గాను వెలికి తీసిన అనుభవాన్ని బాహ్యాటనలో పెట్టుటకు గాను బాహ్యపుపొరను ఏర్పరచటము జరిగింది.ఒక్కొక్క కాలానుభవము అనగా ప్రవర్తనా నియమావళి యొక్క సారము, పనినిర్వహణ యొక్క సారము.ప్రవర్తనానియమావళి యొక్క సారము అనగా స్థూల నాడీమండలాల నుంచి విడుదలైన కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికమును తోటి జీవస్థితితో లింకులు కూర్చి తెరరంఘంపైన సాగే పాత్రపోషణలు అనగా స్త్రీ జీవముకు గాను స్త్రీ బాల్యజీవము,స్త్రీ జీవమునకు యుక్తము,స్త్రీ జీవమునకు కౌమారము,స్త్రీ జీవ వృద్దాప్యమునకు,స్త్రీ అలవరికలో బిడ్డగా, అక్కగా, చెల్లెలిగా యుక్తనడక వచ్చుట యందు భార్యగా,ఆతదుపరి తల్లిగా,ఆతదుపరి అత్తగా,అవ్వగా,నానమ్మగా ఒక స్త్రీ జీవ అలవరికలో వచ్చే పాత్రపోషణలు.తదుపరి పురుష జీవ అలవరికలో బిడ్డగా,అన్నగా,తమ్ముడిగా,యుక్తంలో పురుషుడిగా తదుపరి భర్తగా,ఆతదుసరి తండ్రిగా,తాతగా,అబ్బగా అలా ఒక స్త్రీ తొడుగు,పురుష తొడుగు పర నడమున సత్‌సంబంధ బాంధవ్యాల అల్లికలను గతస్థితి యొక్క ఋణభారములను బట్టి నాభి నిర్వ హణకు తీగలను అల్లికలు వేసి ఒకరికొకరు మనస్సులో గుర్తుండేటట్లు జీవము తోటి జీవముతో అనుభవించగా సత్‌సంబంధ బాంధవ్యాల అనుబంధాలు వెలుబడుతుపోవును.ఆ విధంగా కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికల దారుల పరనడుమున అమర్చబడినది ఒక బాహ్యపుపొర.బాహ్యపుపొరను బట్టి మొదటగా ఏర్పడినది బాహ్యదృష్టి. బాహ్యపుపొర ఎలా కదులుతుందో నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పొర అలా కదులును.జీవమునకు కొంచెంకొంచెంగా అనుభవము వెలువడుతూ పోతుండగా బాహ్యపు పొరనే స్థూలపొరగా మారును.అప్పుడు నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పొరకు స్థూలదృష్టి అలవడును.అలా స్థూల దృష్టి చేతనే తోటి మనిషిలో ముఖస్థుతి యందు బాధను, సంతోషాన్ని,స్వార్థాన్ని,కుల్లుకుతంత్రాన్ని,మంచిచెడులను లోతులను బట్టి ముఖస్థుతులలో అద్దప్రసారము నడుమన కానవచ్చును. ఆ తదుపరి ఒక్కొక్క పాత్రపోషణ యందు కోణపులోతులు గుర్తుఎరుగుతూ పోవుటలో తల్లి నడువడి యొక్క కోణపులోతు అయినట్లైతే తల్లి ముఖహవము,హవభంగిమ,స్థూలదృష్టిలో కానవచ్చును.అలా తల్లి కోణపు లోతులన్నింటిలోను హావము,హావభంగిమలన్నియు వెలువడిన తరువాత ఆ కోణాలన్ని ప్రకృతి యొక్కఅణువులోనికి చేరి కదలికగా,బాహ్యకదలికగా తరువాత జీవోదయ కదలికగా మారుట యందే బాహ్యపుపొర కొంచెంకొంచెంగా తొలగుతూ అంతరపుపొర విచ్చుదల లోనికి వచ్చును. బాహ్యపుప్రసారాలు: బాహ్యపుపొర అన్నది ఒక్కొక్క కాలానుభవ వెలికితీతలో రూపొందింపబడినది. ఆ కాలానుభవము ఏమనగా స్థూలఅనుభవము యందు నాడీమండలము నుంచి విడుదల అయిన కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికం కదిలేవిధానాన్ని మొట్టమొదటగా బాహ్యపుపొరలో ఏర్పరచడము జరిగేను. మొదలుగా జీవస్థితికి అనుభవమే లేనప్పుడు మనస్సులోని శబ్దఆదారితముగా కర్ణభేరి యొక్క గ్రంధికలోనికి ప్రవేశించడంలో జీవం మొదలు ఎట్లా కదులుతుందో అట్లే కదిలి దానిని బట్టి బాహ్యపుపొర కదులుతుంటే నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పొర అటు ఇటు కదులును.ఆ తదుపరి జీవప్రమాణికము తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి అనుభవింపబడుటలో జీవప్రమాణికములో కలిగే సంతోషాన్ని,బాధను,స్వార్థాన్ని,కుల్లుకుతంత్రాన్ని,పగను, మంచిని,చెడును,హస్యాన్ని,వ్యంగ్యాన్ని, అనుమానాన్ని,వ్యతిరేకతను,అసూయను,సరిపడనితనాన్ని ఇలా జీవంలో కదిలేవాటిని బాహ్యపుపొరపై న ప్రకృతి యొక్క ప్రసారాలు ఏర్పరచి ఆ ప్రకృతి యొక్క ప్రసారాలపైన మనస్సు అద్దాన్ని ఏర్పరచి ఆ అద్దంలో మానవ తొడుగు నుంచి వివిద రకాల ముఖసుత్థులను చూపడము అన్నది జరిగేను. ఆ ముఖస్థుతులు వెలువడిన తరువాత తెరరంఘ పాత్రపోషణలైన తల్లి,తండ్రి,సోదరి,సోదరుడు,భార్య, భర్త తల్లికోణపు లోతుకు తగ్గట్టుగా ముఖహవము హవభంగిమలు చూపేటట్లు అమర్చిన బాహ్యప్రసారా లు, ఆ బాహ్యపొరనే స్థూలపొరగా మారుతూ అనుభవలోతుల పర నడుమన మనస్సు అద్దమంతా మనిషిని గుర్తుఎరుగుతూ అమర్చిన బాహ్యప్రసారాలు. అంతరప్రసారాలు: అంతరపొర పర నడుమున వెలువరింపబడిన అంతరప్రసారాలు.పక్షులు,జంతువు లు,చెట్లుచేమలు,నదులు,సముద్రాలు,పర్వతాలు అడవులు,అలలు,కొండలు,కోనలు,లోయలు ఇవన్ని యు ప్రకృతి యొక్క ప్రసారాల నడుమున కదులుతూ వుండును.వీటిలో తల్లివివరణ ,తండ్రవిివరణ వివరణతో కూడుకోబడి వున్నవి.ఒక జీవోదయ కదలికకు కదలికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా అదే వివర ణతో కదిలేవాటిని గ్రహీతముతో పట్టగానే జీవోదయ కదలిక స్పందించును.అలా స్పందించే దానిని బ ట్టి అంతరాన్ని నిర్మించుకోవడము జరుగును. అలా అంతరం నిర్మితము కాబడగానే అది అంతరకదలికగా మారిపోవును.అప్పుడే అంతరప్రయాణము,అంతరస్పందన వెలువడును.ఒక అంతరానికి మరియొ క అంతరానికి మద్య భావఅల్లికలు పుట్టును.అలా అన్ని అంతరాలు కలసి హృదయాంతరాలుగా మారి పోవును.ఆ విధంగా బాహ్యమే అంతరంగా మారుతూ 24 లక్షల నాడీమండలములలోని జీవప్రమాణిక మును తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి అనుభవాన్నిఅనుభవింపబడుట ద్వారా బాహ్యం లో జీవం,జీవప్రమాణికము,జీవోదయకదలిక,అంతరంలో జీవోదయకదలిక,జీవత్వం,జీవుడుగామారును

మనస్సే హృదయంగా మారుతు పోవుటలో అన్ని కాలాల బాహ్యపుపొరల నడుమన అనుభవనిర్వహణ యొక్క నడక బాహ్యలోకంగా మారుతు,అందున మన యొక్క అనుభవాన్ని గుర్తుఎరుగుటకు గాను ఐదు జ్ఞానేంద్రియాలు రెండు కనుబమల మద్య ఏకమై ఒకప్పటిమన అనుభవాన్ని గమనించగా,ఖచ్చిత గమనిక వేయగా ఆ తదుపరి గమనార్హములో విశదీకరింపబడిన తరువాత అది సరివివరణతో కూడుకోబడిన దారియే అని లోకగమనము చేత నిర్దారింపబడిన తరువాత గమనములో జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతమగును.అలా ఏకీకృతం కాబడగానే జన్మపర్యంతములపర నడుమన తీగ కదులును.ఉదహరించి బాహ్యంలో తల్లి అనుభవాన్ని అంతా తల్లికోణాల యొక్క లోతుల్లో గుర్తు ఎరుగుతు పోయినట్లైతే ఒక్కొక్క కోణపులోతుకు ఐదు జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతమగుతు వచ్చును.అలా చూస్తే తల్లి సంబదిత కోణపు లోతులన్ని జ్ఞానేంద్రియాల పర నడుమన ఏకీకృతమగుట ద్వారా జన్మపర్యంతముల పర నడుమన తల్లితీగ అనుసారికములన్నియు కదిలినట్లే.అలా తీగలన్ని కదులుటలో ఆ తదుపరి ఆ తల్లి అనే కదలిక జీవోదయ కదలికగా మారుటయందు బాహ్యపుపొర కొంచెంగా తొలిగిపోయి అంతరపుపొర విచ్చుదల పరనడమున భూపొరలోని తల్లి సారాంసయుత తీగ లన్ని ఏకంచేస్తూ ప్రకృతి తల్లి స్థానపు పొరను రూపొందించుకొంటూ వచ్చును.అప్పుడే తల్లి అనే పద నిర్వహణకు స్థానబలము,స్థానబలనం చేకూరును.అలా చేకూకుట యందే అన్ని జన్మపర్యంతపుపొరలనడుమున జన్మపుపొర కూడ విచ్చుదల కాబడుతు వచ్చును.అలా విచ్చుదల కాబడతుపోవుటలో బ్రహ్మరంధ్రం మధ్యభాగమున తల్లితీగ అనుసారికము కదిలి తల్లి నాడీమండలమంతయు కదులును.తల్లి నాడీమండలపుపొరలలో తల్లి కణకదలిక సారాంసయుతతీగలలో నింపబడిన ప్రధమనాడీ యంతువు కదులును.ఆ ప్రధమనాడీ కదులుటలో పిల్లనాడులన్నియు కదులును. ఆరకంగా ఒక తల్లి అనే కదలి కకు ప్రదానాంశస్థితి వివరణ ఏర్పడబడినట్లు,బాహ్యపుపొరల నడమున అన్ని కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికల దారులను బట్టి ఒక స్త్రీ తొడుగు అలవరికతో కూడుకోబడిన పాత్రపోషణ లు,అదే విధముగా పురుష తొడుగు అలవరికతో కూడుకోబడిన పాత్రపోషణలు,నఫుంసక పాత్రపోషణ ,పాత్రపోషణల నడములో అనుభవమంతయు వెలికితీతకు రాబడుటలో తల్లి,తండ్రి కదలిక,సోదరి సోదరుని కదలిక,భార్య భర్త కదలిక,అలా అన్ని కదలికలు మారుతు బాహ్య కదలికలుగా మారిపోయి ఆ తదుపరి ఆ కదలికలలోని శ్వాసఅంతయు ముక్కుకొణ నుంచి ప్రథమ శ్వాసానాళము,శ్వాసానాళము నుంచి నాభి మధ్యము భాగం చేరుకొనని నాభిపొరల చుట్టూ తిరుగుతూ ప్రథమ నాడిలోనికి ప్రవేశించిఆ శ్వాసాస్థితి యొక్క అలవరికలో జీవప్రమాణికము అంతయు మనస్సు అద్దంలోనికి చేరుకొనును. అలా మనస్సు అద్దంలోనికి చేరుకోగానే శబ్ద తరంగాలలో అనుభవాన్ని తిరిగేస్తూ జీవతరంగాలుగా మారిపోయి జీవోదయకదలికగా మారిపోవును.అప్పుడే కదలికకు తగ్గట్టుగా స్పందన వెలుబడను.స్పందన వెలుబడగానే బాహ్యపుపొర తొలిగిపోయి అంతరపుపొర విచ్చుదల అగును.అనగా బాహ్యము కొంచెంకొంచెంగా తొలుగును.అంతకపుపొర విచ్చుదల కాబడుతూ పోవడమన్నది మనస్సే హృదయంగామారులుపోవడం.అలా ఒక్కొక్క కదలిక బాహ్యకదలికగా ఆ తదుపరి అంతర కదలికగా మారుటతోనే ఒక్కొక్క కదలికకు ప్రధానాంశస్థితి వివరణ ఏర్పడుతుపోవును.

ఆకారితవివరణ : ఒక్కొక్క కదలికపట్ల రూపొందింపబడిన అంతర్‌ నిర్మాణములో జన్మపర్యంతపుపొర కూడ కదులును.ఉదాహరించి తల్లి అనుభవపూర్వక నడకను తీసుకొంటే తల్లి కోణాల వివరణలన్ని జ్ఞానేంద్రియాల ఏకీకృతనిర్వహణలో కదులుటలో మొదట జన్మపుపర్యంతపుతీగ కదులును. ఆతదుపరి జీవోదయ కదలికగా మారి బాహ్యపుపొర కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుతూ అంతరపుపొరగా విచ్చుదల కాబడుటలో భూపొరలలోని తల్లి అనుభవపూర్వక సారాంసయుత తీగలన్ని ఏకంచేస్తూ పాత్ర నిర్మాణితము అంతా స్థానపొరగా మారును.అలా స్థానపొరగా మారుటలోనే జన్మపర్యంతపుపొరల తీగలు కూడ కదులును, పొరకూడ కదులును.అలా పొర కదులుట యందే బ్రహ్మరంధ్రం కొంచెంకొంచెంగా విచ్చుదల అయ్యి తల్లి నాడీమండలము,ప్రథమనాడీ,ప్రథమ నాడీలోని కణకదలిక సారాంసయుతతీగలు పిల్లనాడులు అన్నియు ఏకకాలంలో కదలుటలో జర్మపుపర్యంతముల పరనడమున తీగల అనుసారికములన్నింటినిప్రకృతి ఆకారములో మలచుకొంటూ వచ్చును.తల్లి ఆకారము కదులుతుంది అంటే నాడీమండలము, ప్రథమనాడి,పిల్లనాడులు ఏకకాలంలో కదిలితేనే ఆకారము కదులును.అనగా ఒక తీగ అనుసారిక పరనడమున రూపొందింపచేస్తూ వచ్చిన ఆకారము.అంతవరుకు ఇదిఒక స్థూలతొడుగుయే.తదుపరి అన్నికదలికలకు అంతర్నిర్మాణిత పరనడమున జన్మపుపర్యంతపు పొరలు కదులుతు ఒక్కొక్క ఆకారము ఏర్పడుతు రావుటయందు,అన్ని హృదయాంతరాలలో జీవోదయ కదలికలు జీవత్వంగా పరిగణలోనికి రాబడుతు పోవడంలో ఒక ఆకారంలో మరొక ఆకారము ఏకం అవుతుకావడం అన్నది జరుగును. అలా అన్ని హృదయాంతరాల పరనడమున జీవోదయ కదలికలన్ని జీవత్వంగా,ఆతదుపరి జీవుడిగా మార్పుచెందడంలో అన్ని ఆకారములు ఏకమై స్థూలాకారంగా మారును.అలా మారుట యందే మానవరూపం,మానవ ఆకారాన్ని సంతరించుకొనుటలోనే హృదయ ముఖద్వారము అంతర్‌మద్యముగా మారి అంతర కదలికలపట్ల అనుభూతినొంది భూమద్యమున అనుభవమనే జ్ఞానమొలక మొలుచును. స్థూలఆకారము : మనస్సు నడవడిక వివరణలో కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలలో కూడుకోబడిన దారులను గమనములో గుర్తు ఎరుగుతు ప్రయాణించుట ద్వారా తల్లికి,బిడ్డకి సంబందించిన విషయాలన్ని పట్టుతూ పోవుటయందు తల్లి కోణాలన్ని ప్రకృతి యొక్క అణువులోనికి చేరి కదలికగా మారుట,ఆ కదలికలోని కోణాలవివరణలకు తగ్గట్టుగా అనుభవించిన జీవప్రమాణికమంతయు కదలికలోనికి చేర బడుటలోనే జీవోదయకదలికగా మారుట,జీవోదయకదలికగా మారగానే బాహ్యపుపొర కొంచెంకొంచెంగా తొలుగుతు అంతరపుపొర విచ్చుదల కాబడును. అంతరపుపొర విచ్చుదల కాబడగానే ఆ జీవోదయ కదలికకు తగ్గట్టుగా అంతరాన్ని నిర్మించుకొనుట.ఈరకంగా చూస్తే బాహ్యపుపొర నడుమ తెరరంఘ పాత్రపోషణకు సంబందించి అన్ని కోణాల వివరణ పరనడమున కదలికలుగా మారుతుపోతే తప్ప పూర్తిగా బాహ్యపుపొర తొలిగిపోయి అన్ని కదలికలకు అంతరాల పరనడమున అంతరపుపొర విచ్చుదల కాదు.అన్ని కదలికలకు అంతరాలు ఏర్పడుటయందు ప్రథానాంశస్థితివివరణగా మారుట యందుఅంతరములో జీవోదయకదలికకు రూపము ఏర్పడి,రూపముఏర్పడగానే ప్రథానాంశస్థితి వివరణలో ఆకారము ఏర్పడును.అలా ఒక్కొక్క జీవోదయకదలికకు అంతరములో రూపము ఏర్పడుతుపోవుట యందు ఆకారము కూడ ఏర్పడుతు వచ్చును.ఆరకంగా చూస్తే జీవోదయకదలికలన్ని ఏకం అవుతూ జీవత్వంగా పరిగణలోనికి రాబడుటలోనే రూపాలన్ని ఏకమవుతూ రావుటలోనే ఒక ఆకారంలో మరియొక్క ఆకారము ఏకమవుతు వచ్చును.అలా అన్ని రూపాలు ఏకమై మానవ రూపముగా మారుతు ఉండగానే హృదయము యొక్క ముఖద్వారము అంతర్‌మద్యముగా మారును.భూపొరల నడమున స్థానపొరలన్ని ఏకమై భ్రూమద్యముగా మారును.అలా మారుటలోనే అంతర్‌ కదలికలపట్ల అనుభూతినిపొంది భ్రూమద్యమున అనుభవము అనే జ్ఞానమొలక మొలుచును. జ్ఞానప్రసారములు : ఒక్కొక్క కదలికపట్ల రూపొందింపబడిన స్థానపొరలన్ని అన్ని కదలికల పట్ల అంతరాలన్నియు కలసి హృదయాంతరములుగా మారుటయందు స్థానపొరలు ఒకటిలో ఒకటిగా ఏకమవుతూ వచ్చును.అలా ఏకమవుతూ కావడంలో ఒక్కొక్క కదలికలోని అనుభవపూర్వక సారాంసయుత తీగలన్ని స్థానపొరలో నిలువరింపబడి ఉండుట ద్వారా అన్ని పొరలు ఏకమవుటయందు సారాంసయుత తీగలన్ని ఏకమై జీవనాడినుంచి ఆసారవంతముతో అనుభవమనే జ్ఞానమొలక మొలుచును.ఆసారాంసయుత తీగలన్ని జ్ఞానమొలకకు ప్రసరితమై జ్ఞానప్రసారాలుగా తీగ అనుసారికములోనే సహజసిద్దమైన కాంతి తీగలోని వెలువరింపబడి ఆ తీగ అనుసారికములో శక్తిధారగా అంతర్‌ మద్యము యొక్క ప్రభావము నుంచి మానవ నడవడిక యొక్క యంత్రాంగ పరికరము సూక్ష్మదేహముగా మారబడి ఉండుట ద్వారా శిరస్సు యొక్క మద్యమములో జర్మపుపర్యంతపు పొరలు విచ్చుదల కాబడుటలో ఆ జర్మపుపొరలకు నడమునఉన్న బ్రహ్మరంద్రము విచ్చుదల కాబడుట ద్వారా ఆ రంద్రం నుంచి ఈ జ్ఞానప్రసారములు జ్ఞానమొలక మొలచిన స్థితి నుంచి బ్రహ్మరంద్ర అలవరికలోనికి ప్రవేశించబడి ఆ బ్రహ్మరంద్రం 72 వేల నాడులపుట్టుటకు ఆధారక్రమము కావున తీగ అనుసారిక నడకనుంచి నాడీమండలములోనికి ప్రవేశించి ప్రథమ నాడిలోనికి చేరుకొని అందులోని కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోనికి ఈ జ్ఞాన ప్రసారితము అనే కాంతి తీగగా మార్చును.అలా జ్ఞాన ప్రసారములన్నియు కూడ 24లక్షల నాడీ మండలాలలోనే ప్రథమనాడుల అమరికలో ప్రతియొక్క కణకదలిక సారాంసయుతతీగను కాంతి తీగల అలవరితగా మార్చుకొంటూ వచ్చును.ఆ కాంతి అలవరికలోనే సూక్ష్మ లోకములోనికి ప్రవేశించెదము. సూక్ష్మఆకారిత జీవి : అన్ని హృదయాంతరాల పరనడమున హృదయ స్పందనలో జీవుడిగా మారుటయందు ఆ జీవుడు హృదయాంతరేతర నడకను వీడి ఆకారములోనికి చేరుకొనును.అప్పటికి అది స్థూల ఆకారమే.అలా హృదయాంతరాలన్ని కదులుతు కదులుతు పోవడంలో అన్ని ఆకారాలు ఏకమై కదులుతు కదులుతు ఆ హృదయాంతరాలన్ని అంతర్‌లోకముగా మారును.అలా మారిగానే స్థూలఆకారము అందున ప్రవేశించ బడిన జీవుడు అంతర్‌లోకములో ఏకమై తిరియాడగా స్థూలఆకారిత నడక కొంచెంకొంచెంగాతిరుగుతూ వేగం పెరుగుతూపొవును.అలా వేగం పెరుగుటలోనే సూక్ష్మ ఆకారంగా,ఆ ఆకారంలో కలిసిపోయిన జీవుడు,సూక్ష్మఆకారిత జీవిగా నాభిమధ్యమ భాగమునుంచి విడుదలఅయ్యి అప్పటికే అంతర్‌లోకము సూక్ష్మలోకంగా మారులుపోవును.ఈ సూక్ష్మఆకారిత జీవి,అంతర్‌ మధ్యముయొక్క ముఖద్వార మునుంచి సూక్ష్మలోకంనకు ప్రవేశించును.సూక్ష్మజీవి,సూక్ష్మఆకారం రెండును ఏకమై ప్రయాణించడం లో సూక్ష్మలోకంలో సూక్ష్మరూప అలవరికలన్ని ఎట్లు కదులుతుంటే అదే విధంగా సూక్ష్మజీవి,సూక్ష్మఆకారము కదులుతుపోవును.అలా కదులుతు పోవుటయందు స్థూలదేహము నాడీమండలాలు,ప్రథమనాడులు,పిల్లనాడులు ఏకకాల రీతిలో కదులుతు పోవుటయందు సూక్ష్మదేహంగా కొంచెంకొంచెంగా మారుతుపోవును.అలా పూర్తి సూక్ష్మలోకమంతా ప్రయాణం సాగుటలో సూక్ష్మరూప అలవరికలన్ని కదులుట కావున సూక్ష్మఆకారిత జీవి యదేశ్చగా ప్రయాణించును.అలా పూర్తి సూక్ష్మఆకారిత జీవిగా మారుటలో అంతర్‌మధ్యమము నుంచి అంతర్‌లోకాలు విచ్చుదలకు వచ్చును.అప్పటికే గమనము గమనదృష్టిగా మారబడి ఉండుట ద్వారా అంతర్‌మథ్యమము లోనికి వచ్చేసరికి అంతర్‌దృష్టిగా మారును.అలా అంతర్‌మధ్యమున అంతర్‌దృష్టిని నింపుటచేత అంతర్‌లోకాలు ఎలా కదులుతున్నాయోదృష్టితత్వములో గుర్తెరిగి,సూక్ష్మ ఆకారితజీవి సూక్ష్మలోకము నుంచి అంతర్‌లోకమునకు ప్రయాణము చేయును.అలా ప్రయాణము పూర్తి అయిన మరుక్షణమే అంతర్‌మధ్యమ నుంచి వెలికి వచ్చి సూక్ష్మజీవిగానే మారిపోవును.అప్పుడే సూక్ష్మ కథలు మొదలగును.

జంగమధార నుంచి భూధారవవరకు చుట్టు కక్ష్య యొక్క ఆధారితంలో 72వేల నాడీపర్యావరణములతో సృష్టించబడినది సృష్టి.ఆ సృష్టిలోనే ఒక నాడీపర్యావరణము యందు రూపొందింపబడిన మానవయంత్రాంగ పరికరము.ఈ యంత్రాంగపరికరమును ఎందుకు రూపొందించడము అన్నది జరిగినది అనగా వెలుగు యొక్క ఉద్బోదకమునకు.ఆ మానవ నడవడి యొక్క యంత్రాంగపరికరము స్థూల కథల యొక్క ఆధారితంగా రూపొందిచడము అన్నది జరిగెను.మొదలుగా ఒక జీవస్థితిని మొక్క ఆరంభ దశస్థితి నుంచి జీవం అన్నది ఏమిటో ఆ జీవస్థితి ఎలా పెరుగుతుందో తిరిగి ఎలా నశిస్తుందో చూపడము అన్నది జరింగింది.ఆ తదుపరి ఫల పుష్పముల యందు జీవస్థితి లింకులు అనగా సంప ర్కాయుత వేర్లు ఆ తదుపరి తల్లివేరు తండ్రివేరు పిల్లవేర్లు అన్నట్లు కాండము,కొమ్మలు,పిల్లకొమ్మలు ఒక జీవస్థితి నుంచి మరియొక జీవస్థితి అలవడుతుపోవడము,మరియు పెరుగుతు పోవడము,అలా జీవస్థితి నడకలను బట్టి పుష్పించడము, ఫలించడము అన్నది వెలువడెను.ఆ తదుపరికల్పవృక్షము జీవఅలవరిక పర నడుమున వెలువరింపబడిన సుంగంథ పరిమళభరితములే కల్పవృక్షానుసారికము.ఆ తదుపరి మర్రి వృక్షాయుతము.అలా వేరు అనుసారికము నుంచి ఒక జీవం అంటే ఏమిటో చూపి ఆ తదుపరి జీవస్థితికి ఆకారాన్ని రూపొందించడములో చిన్న చీమ ఆధారిత క్రమము నుంచి 84లక్షల జీవరాశులు రూపొందించడము అన్నది జరిగెను.ఆ రకముగా 72 వేల నాడులకు 84లక్షల నాడీ మండలాలతో కొన్నికోట్ల పిల్లనాడుల అమరిక పర నడుమున మానవయంత్రాంగము నిర్మితము చేయడము జరిగెను.ఆ తదుపరి మనస్సు.

స్థూలకథ ఆధారితంగా జీవనాడి అలవరికలో మొదటగా కాలగర్భం రూపొందింపబడెను.కాల గర్భం యొక్క అనుసారికములో తీగలు రూపొందింపబడి విషయసంపుటి లోనికి చేరుకోబడి కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు అని,అలా దారులు అలవడుతూ పోవుటలో కాలగర్భం నుంచి కాలం రూపొందింపబడుతు వచ్చును.ఒకటవ స్థూలకథ యొక్క ఆథారితంగా దారులు ఎంతవరకు వెలువరింపబడెనో అంతవరకే కాలం రూపొందిపబడును.అలా 721 స్థూలకథల యొక్క ఆథారితంగా 721 కాలగర్బాల యందు కాలం రూపొందింపబడుతు పోయెను.ఒక్కొక్క కాలంలోవెలువరింపబడిన అనుభవపూర్వకమైన దారులను బట్టి నలుదిక్కులు రూపొందింపబడుతు పోయెను. అలా 721 విషయసంపుటితో కూడుకోబడిన దారులు అలవడుతు పోవుటలో నలుదిక్కులు పూర్తి కాబడెను.అలా ఒక్కొక్క కాలానుభవములో ఏర్పడిన దారులు బాహ్యప్రసారితంగా మారుతు వచ్చును. ఈ రకంగా స్థూలకథల యొక్క ఆథారితంగా ఒక్కొక్కకాలానుభవము,ఆ కాలానుభవ పరనడుమున స్థూలతొడు గు రూపొందింపబడుతు పోయెను.ఒక్కొక్క కాలానుభవ వెలికితీత పరనడుమున జీవ అనుభవమంతా వెలికి వచ్చెను.అలా అన్ని కాలాల అనుభవ పూర్వక నడకలో వెలికి రావుట ద్వారా అన్ని కాలాలు ఏక కాలంలో ప్రయాణించడం అనేది జరిగేను.అపుడు ఆ యొక్క అనుభవ పూర్వక దారులలో మానవయంత్రాంగ పరికరములోని జీవప్రమాణికమును కదిలించుటలో తోటి జీవస్థితికి తోటిజీవస్థితికి నాభిలో లింకులు కూర్చి తెరరంఘముపై ఆడించబడుట ద్వారా లింకుల అలవరికలోనే జీవప్రమాణికము కదులును.కావున అది మనస్సు అద్దపు దారులను బట్టే జీవస్థితి యొక్క ప్రమాణిక మును కదిలించుట ద్వారా మనస్సును బట్టి కదిలే మానవయంత్రాంగ పరికరము.

స్థూలకథల యొక్క ఆధారితముగా రూపొందింపబడినవి కాలాలు.ఆ కాలము ఎట్లా రూపొందింపబడుటం జరిగినది అనగా జంగమదార నుంచి అలవడిన జీవనాడి యందు స్థూలకథలు నిర్మితము చేయడం జరిగినిది.ఒక్కొక్క స్థూలకథ ఆధారితంగా జీవనాడి యందు కాలగర్భం,కాలగర్భ యొక్క తీగఅనుసారికములో విషయస్ఞంపుటి,విషయసంపుటి నుంచి కోణాల వివరణాయుత విషయ అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు అని అలా దారులు అలబడుతూపోవుటలో కాలగర్భం నుంచి కాలం రూపొందింపబడుతూ పోయెను.అలా ఒక కాలానుభవంలో ప్రవర్తనానియమావళి యొక్క సారం,పని నిర్వహణయొక్క సారం కలవు.వాటినే కాలానుభవం అనెదము.ఆరకంగా 721 స్థూలకథలకు గాను 721 కాలగర్భాల నుంచి కాలములు రూపొందింపబడుతు పోయెను.అలా ఒక్కొక్క కాలానుభవం అంతా బాహ్య ప్రసార ప్రభావాలలో నిలువరింపబడెను.ఒక్కొక్క కాలానుభవమును వెలికి తీసుకొంటూ రాబడటము అన్నది అనుభవ వెలికితీత సమయస్థితి నుంచి మొదలయ్యెను.అలా అన్ని కాలాల అనుభవం వెలికితీతకు రాబడటలో అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదలబడటం అన్నది జరుగుచున్నది.ఆ కాలాల అనుభవంలో మనం ఎక్కడున్నామో తెలియ వలెనంటే మనకి స్థూలకథ యొక్క ఆధారితముగా ఏర్పడిన భూపొరనే జన్మపు పొరలుగా శిరస్సు యొక్క మద్యమ స్థానంలో బ్రహ్మరంద్రం చుట్టూ అమర్చడం జరిగెను.ఏ జన్మపర్యంతముల పరనడమున అనుభవము పోసుకొన్నామో అదే జన్మ పర్యంతములోనికి ప్రయాణము చేయవలెనంటే రెండు కనుబమల మద్య జ్ఞానసంపుటి విచ్చుదల కావలెను.జ్ఞానసంపుటి అనగా అనుభవమే జ్ఞానము.ఆ అనుభవము ఎక్కడ నుంచి వెలుబడెను అనగాజన్మపర్యంతపు పొరల నుంచి వెలువడెను.కావున ఆ జన్మపర్యంతపు పొరలనే జ్ఞానసంపుటి అనెదము.కావున మొదలుగా జీవస్థితి ఎక్కడ నుంచి మొదలయ్యెను అనగా బీజ ఆకారస్థితి నుంచి.ఆ బీజఆకారవిచ్చుదల నుంచి ప్రకృతి యొక్క అణువు గమనంగా మారుతుపోవలె.గమనము అనగా ఏ జ్ఞానేంద్రి యాల చేతనైతే అనుభవము పోయడం జరిగినదో అవే జ్ఞానేంద్రియాలు రెండు కనుబమల మద్య ఏకమై ఒకప్పటి మన అనుభవాన్ని గమనిస్తూ పోగా పలానా అని ఖచ్చిత గమనిక వేయగా మరొకమారు గమనార్హములో విశదీకరింపబడగా ఏది సరివివరణతో కూడుకోబడిన దారియే అని లోకగమనము నిర్దారిస్తే తప్ప జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతమునకు రావు.అలా ఏకీకృతమునకే వచ్చినట్లైతే మనస్సు అద్దంలో దారి ఎలా కదులుతున్నదో గమనం అదే విధంగా కదులును.ఆరకంగా అన్ని కాలాలు మన యొక్క అనుభవపూర్వకమైన ప్రయాణాన్ని జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకనిర్వహణ పరసడుమునఅనుభవాన్ని గుర్తు ఎరుగుతు ప్రయాణించవలెను.అలా అనుభవాన్ని గుర్తు ఎరిగి ప్రయాణించుటలోనేఅనేక తెరరంఘ పాత్రపోషణల నడమున మనషిగా మనస్సులోనికి ప్రయాణించెదము.

నాపై నాకుగా జ్ఞానేంద్రియాల ఏకం చేత నాయొక్క అనుభవంలోనికి గమనించ గల్గడం,ఫలానా అని ఖచ్చిత గమనిక వేయడం,గమనార్హములో మరొకమారు విశదీకరించడము,అది సరియైన వివరణతో కూడుకోబడిన దారియేఅని లోకగమనము నిర్దారించుటలో జ్ఞానేంద్రియాల ఏకీకృత నిర్వహణలో జన్మ పర్యంతపుపొర తీగ కదలడం.అలా కొంచెం కొంచెంగా నాయొక్క అనుభవాన్ని గుర్తు ఎరుగుతు ప్రయాణించుటలో మనస్సు అద్దపు లోతు అన్నది ఏర్పడుతుపోవును.అలా ఏర్పడుతు పోవుట యందేగమనపు లోతు కూడ ఏర్పడబడి మన అనుభవములోనికి ప్రయాణిస్తున్నట్లుగా గమనంలో అందరావుటలో లోకగమనము అనుసారిక నడమున కాలగమనము మన యొక్క గమనములోనికివచ్చును. లోకగమనము ద్వారా అనుభవంలో ఎక్కడ ఉన్నామో తెలియవస్తూ మన యొక్క అనుభవంలో వెలుబడే సమాదానాలను పొందుతు ఎక్కడే కాని సందిగ్దాలు సందేహాలు అన్నవి లేకుండా మన అనుభవంలోనికి ప్రయాణము సాగుతూ పోవును.అలా లోపలికి పోయే కొలది అన్ని కాలాల అనుభవ పూర్వక నడక కావున ప్రస్తుతం నేను అన్ని కాలాల అనుభవపూర్వకంలో ఎక్కడ ఉన్నానో ఏ ఏ కాలంలో ఏవి పుట్టుకొచ్చాయో అనగా కులం, మతం, ఆచారం, సంప్రదాయం, వ్యవహారికం, పద్దతి, పట్టింపు, నియమము,నిభందన కాలక్రమపర నడమున పెంపొందింపబడుతు పోయిన ఆలోచన,బుద్ది,తెలివితేటలు ఎలా పెంపొందింపబడతు పోయాయో కాలనిర్వహనలోనే తెలియరావాలి.ఒక్కొక్క కాలానుభవంలో ప్రవర్తనానియమావలి యొక్క సారము,పనినిర్వహణ యొక్క సారము కాలక్రమ నడకలను బట్టి ఎలా పెంపొందింపబడుతు పోయాయో కాలంలో జరిగే కాలశిక్షలు అనగా గతస్థితి యొక్క ఋణభారములు మరియు కాలగర్భ సంపద నా యొక్క అనుభవ విలువలను బట్టి నాకు సంక్రవించే విదానము.గతస్థితి యొక్క ఋణభారములను బట్టి కాలములో కల్పించిన తెరరంఘపాత్రపోషణలు,ఏది ఎంతవరకు లనుభవించవలసినదిగా కాలసమయములో తెచ్చుకొన్నానో,ఏఏ కాలాలలో నా యొక్కఅనుభవపూర్వకమైన ప్రయాణం ఆగిపోయినదో కాలంలో ఎప్పుడు ఏవి పుట్టి తదుపరి ఆకాలంలోనే కలసిపోయినాయో తదుపరి అదే కాలాలలో వెలుబడే మార్పులు ఇవన్నియు మన యొక్క గమనానికిఅందితేనే అన్ని కాలాల అనుభవపూర్వక ప్రయాణంలో జీవస్థితి యొక్క ప్రయాణం సాగును.లేని యెడల అస్సలు ఎక్కడవున్నామో తెలియని విధితంలో మనం ఎక్కడికి ప్రయాణం చేయలేము.

ఇది ఒక సృష్టి.జంగమదార నుంచి భూదార వరకు చుట్టూ కక్ష్య యొక్క ఆధారిత నిర్మాణమున 72వేలనాడీపర్యావరణములతో రూపొందింపబడిన సృష్టి.అలా ఒక నాడీపర్యావరణములోని పాత్రపోషణలముమనం. స్థూలకథ యోక్క ఆధారితముగా జీవనాడిలో రూపొందింపబడిన కాలగర్బం.స్థూలకథ అనగా కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికల కూర్పుయే స్థూలకథ.ఈ స్థూలకథ ఆధారితముగా రూపొందింపబడిన కాలగర్భం.ఆ కాలగర్భం నుంచి విషయసంపుటి అనే తీగ జీవనాడిలో వెలువరింపబడి ఆ తీగ నుంచికోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులు రూపొందింపబడుతు పోయే విదానములను బట్టి కాలగర్భం నుంచి కాలము రూపొందింపబడుతు వచ్చెను.కాలము అనగా భూపొర. అలా 721 స్థూలకథలకు గాను 721 కాలగర్భాల నడుమున కాలములు రూపొందింపబడుతు పోయెను.ఆ కాలక్రమ ప్రయాణములోనే ప్రస్తుత మన జీవిత కాలప్రయాణము సాగుతున్నది.కాలం భూమాత గర్భములోనే జీవతత్వపొర నుంచి జీవం యొక్క రూపకములో వెలికి రావుటలో భూమాత తన స్ధలసేకరణలో ఇంత స్థలం అని కేటాయించడము.అలా జీవము పోసుకొన్న ప్రతి మొక్కకి ఇంల స్థలసేకరణ అని కేటాయించడం ద్వారా అంతకు మించి వేరు భూమిలోనికి ప్రాకుగకు ఉండదు.ఎంత స్థలసేకరణ కేటాయింపబడెనో ఆ స్థలసేకరణలోనే జీవము ఎదగవలసి ఉండును.ఆ రకముగా మొక్కఆరంభ దశస్థితి నుంచి ఫల,పుష్ప,కల్ప,మర్రి వృక్షాయుత వేరు అనుసారికమునకు భూమిలో ఇంత స్థలమని కేటాయించడము జరిగెను. మొక్క ఆరంభదశలో జీవ ఎదుగుదల జీవ నశింపు అన్నది చూపుట.అది ఒక జీవ అలవరికే కాబట్టిఇంత స్థలసేకరణ అని కేటాయించుట.ఆ తదుపరి సంపర్కాయుత వేర్లు,తల్లి తండ్రి వేర్లు,పిల్ల వేర్లు అనుటలో రెండు మూడు భూపొరల క్రిందికి వేర్లు చొచ్చుకొంటూ పోవును.అలా ఫల పుష్పముల వరకుఒకటి,రెండు,నాలుగు,అయిదు,పది భూపొరల వరకు స్థలసేకరణ కేటాయించడము అన్నది జరుగును.ఇది జీవము జావప్రమాణికము వరకు వర్తించును.ఆ తదుపరి జీవోదయ కదలిక అనుటలోసంపూర్ణ అర్థంలోనే ఫల పుష్పములు వెలువరింపబడుటలో 10,20 పొరల వరకు భూమిలోనికి వేర్లు చొచ్చుకొనిపోవును.ఆ తదుపరి చెట్టు అలవరిక జీవుడి దశస్థితికి వచ్చే కొలది కల్పవృక్షముల యొక్క సారములో 100 భూపొరలు 200 భూపొరల వరకు వేరుఅనుసారికము చుట్టుకొనిపోయి ఉండను.ఆ తదుపరి మర్రి వృక్షాయుత వేరుఅనుసారికము జీవుడి సూక్ష్మజీవి దశలో స్థానపొరల నడమున స్థానపొరల నడమున మర్రి వృక్షాయుత వేరు అనుసారికము స్థానపొరలనడమున ఇమడింపబడిపోవును. స్థానపొర అనగా మొదలుగా అది భూపొర.భూపొర అన్నది సారాంశయుత తీగ అలవరికలో ఒక్కొక్క కదలికకు తగ్గట్టుగా స్థానపొరగా మారును.కదలిక అంటే తల్లి కదలిక.తల్లి కదలికకు సంపూర్ణ అర్థంలో భూపొరల నడమున తల్లి అనుభవపూర్వక సారాంసయుత తీగలన్నిన ఏకమై స్థానపొరగా రూపొందింపబడుతు పోవును.అలా అన్ని కదలికలు స్థానపొరలో కలసి ఒక మర్రి వృక్షాయుత వేర్ల అనుసారికమునకు స్థానము కల్పించుట అన్నది జరిగెను.ఆ విధంగా ఒక జీవనడకను బట్టి భూమిలోఇంత స్థలసేకరణ అని కల్పించుటయే కాలము అనెదము. ఆరకంగా మనము ఇప్పుడు చిన్న మొక్క ఆరంభదశ నుంచి ఫల పుష్ప,కల్ప మర్రి వృక్షాయుత వేరు అనుసారికములో చిన్న చీమ ఆధారితక్రమము నుంచి 84లక్షల జీవరాశులతో రూపొందింపబడిన మానవయంత్రాంగ పరికరాలము.

జీవస్థితికి దారి అన్నది మొదలు మొక్క ఆరంభ దశలోనే తీగల అలవరికలలో తల్లితీగ,తండ్రితీగ,పిల్లతీగలలో తల్లితనాన్ని,తండ్రితనాన్ని చూపడం జరిగెను.ఆ తదుపరి ఒక జీవం నుంచి మరొక జీవము పుట్టుకొస్తుంది అన్నట్లు ప్రకృతిలోని స్త్రీ పురుష జీవాల కదలికల నడకను గ్రుడ్డు ఆరంభదశ నుంచి పిండప్రదాయదశస్థితి వరకు జీవం పుట్టుకను చూపుట.ఆ తదుపరి ఆ జీవరాశిలోని వివరణను కణ రూపకముగా చిత్రీకరించి స్త్రీ కణాలు,పురుష కణాలు ఆ తదుపరి భార్య భర్త,తల్లి తండ్రి అన్నట్లుగా స్థూలమునకు గాను 24లక్షల నాడీమండలాలలో కణాలను అమర్చడం అన్నది జరిగెను.మిగితా 60 లక్షలు సూక్ష్మమునకు వర్తించును.కావున 24లక్షల నాడీమండలములలోని కణాలను ఒక్కొక్క స్థూలకథయొక్క ఆధారితముగా కణాలను విడుదల చేయటంలో కణకదలిక సారాంసయుత తీగగా ప్రథమనాడిలోనికి చేరును.అలా ప్రథమనాడీలోని కణకదలిక సారాంసయుతతీగలోనికి వివరణను కోణాలుగా ఒక్కొక్క కాలక్రమ పరనడమున కాలగర్భం నుంచి విషయసంపుటి యొక్క తీగ అలవరిక జీవనాడిలో నుంచి విడుదల అయ్యి తీగచుట్టూ కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులని ఒక్కొక్క కాలక్రమములో దారులు ఏర్పరచుకొంటూ రావటం.అలా 721 కాలాలలో 24లక్షల నాడీమండలుములోని కణాలు,కణకదలిక సారాంసయుతతీగలన్ని కాలక్రమ నడుమున విషయ అల్లికల యొక్క దారులన్ని నలుదిక్కుల యొక్క ప్రసారములలో రూపొందింపబడుట ద్వారానే ఆ దారులు కాలసమయస్థితి ప్రకారముగా,కాలక్రమ కోణపులోతు దారి కదులుతంటే ఆ కోణపులోతు చుట్టూ జీవతత్వ పొరను అమర్చి అది తల్లికోణమే అయినట్లైతే ఆ జీవతత్వపొర నుంచి కోణపులోతు వివరణకు తగ్గట్టుగా శ్వాసను వెలువరింపచేసి ఆ శ్వాసను మానవయంత్రాంగ ముక్కుకొన నుంచి ప్రథమ శ్వాసా నాళము,శ్వాసానాళము నుంచి నాభిమధ్యమ భాగమునకు చేరుకొని నాభిపొరల నడమున తిరుగుతు ప్రథమనాడీలోని కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికమును కదలించును. ఆ విధంగా 721 కాలాల నడుమున ఏర్పరిచిన అనుభవపూర్వక దారుల నుంచి మానవయంత్రాంగములోనికి జీవప్రమాణికమును కదిలించుటకు గాను వయస్సు ప్రామాణికము,తొడుగు ప్రామాణికములో గతస్థితి యొక్క ఋణభారములను బట్టి నాభి యొక్క మద్యమ భాగములోని ప్రకృతి యొక్క అణువు నుంచి తీగలను విడుదలచేసి ఆ తీగలు అల్లికలు వేయుటలోనే తెరరంఘ పాత్రపోషణలన్నవి జరుగుచున్నవి.అలా ఒకబమ్మ నుంచి మరొక బమ్మకు అనుభవమురావటానికే ఈ తెరరంఘ పాత్రపోషణలుకావున మనస్సును బట్టి కదులుతున్న మానవయంత్రాంగ పరికరములోని జీవప్రమాణికములు 721 కాలాల అనుభవపూర్వకములో ఏర్పరచిన దారులలోనే జీవస్థితి తోటి జీవస్థితి లింకులను బట్టికదలగా కదలగా అనుభవము వెలుబడిన దారులు.ఆ విధంగా బాహ్యలోకమన్నది నిరంతర కాల సమయస్థితి ప్రకారంగా దారులచేత కదలాడుచున్నది.ఆ దారులలోనే నిరంతరము మన ప్రయాణము సాగుతన్నా ఆ దారులు ఎట్లా కదిలి మనలో జీవము కదలాడుతున్నదో తెలియకపోవుట,ఒకసారి గిట్టి పుట్టితే గతస్థితి ఋణభారములను బట్టి ఎవరికి ఎవరు తల్లి అవుతారో తండ్రి అవుతారో అన్నది కాల క్రమ పరనడమున అనుభవపూర్వక దారులలో తేలును.కావున నిరంతర జీవితకాల పరనడమున తోటి జీవస్థితి లింకుల దారులను బట్టి జీవిస్తూనేవున్నాము.అయినప్పటికి ఏ కాలక్రమ పరనడమున దారులలో ప్రయాణిస్తున్నామో,ఏ కాలక్రమ పరనడమున మన ప్రయాణము ఆగిపోయినదో ప్రస్తుతముకాలము తగ్గట్టుగా జీవిత ప్రయాణములో ఎక్కడున్నామో నిరంతర కాలక్రమ అనుభవపూర్వక దారులు గమనములో కదిలితే తప్ప తెలియదు.అంతవరకు మనయొక్క ప్రయాణము ముందుకే సాగుతుందో లేక ఒకచోట ఆగిపోయివున్నామో తెలియకపోవుట ద్వారా నిరంతర కాల సమయస్థితి ప్రకారుమగా దారులు కదలాడుతూనే ఉన్నా ఆ దారుల అనుభవంలో మనస్సులో మనిషిగా ఎక్కడున్నామో కూడ తెలియకపోవడం.

స్థూల అనుభవ కథలలో స్థూలతొడుగులను నిర్మించడము అన్నది జరిగెను.ఆ స్థూలతొడుగులోని స్త్రీ జీవనడకకు గాను స్త్రీ తొడుగు,పురుష జీవనడకకు గాను పురుష తొడుగు,రెండిటి యొక్క శేషభాగాలను కలుపుతు నపుంసక తొడుగు అని స్థూలతొడుగులను తయారుచేయడం అన్నది జరిగెను. ఆ స్థూలతొడుగులో మొత్తంగా 84 లక్షల నాడీమండలాలు కలవు.అందున స్థూలానికి 24 లక్షల నాడీ మండలాలు వర్తితంచును.ఆనాడీమండలాలలో స్త్రీ కణాలు,పురుష కణాలు,స్త్రీ బాల్య కణాలు,యుక్త కణాలు,కౌమార వృద్దాప్య కణ అలవరికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికము అమర్చడం జరిగెను.ఒక స్థూలతొడుగులోని స్త్రీ జీవప్రామాణికమునకు పురుష తొడుగులోని జీవప్రామాణికమునకు లింకులు కూర్చుట యందు నాభి యొక్క మధ్యమభాగములో ప్రకృతి యొక్క అణువు నుంచి స్త్రీ తీగను,పురుష తీగను రెండింటిని అల్లికవేసి ఒక తొడుగులోని స్త్రీ జీవాన్ని మరొక తొడుగులోని పురుష జీవాన్ని కదిలించడం అన్నది జరిగెను.అలా జీవాన్ని తోటి జీవస్థితి లింకులతో కదిలించడానికి అలవరచిన తీగలు.ఈ తీగల నడమునే ఒకప్పుడు జీవస్థితిని ప్రవేశపెట్టి తల్లితీగ అని పిల్లతీగలు అనిజీవనడకను చూపెను.అదే రకంగా అన్ని కాలాల అనుభవ వెలికితీతలో తెరరంఘ పాత్రపోషణాయుతనడుమున గతస్థితి ఋణభారములను బట్టి ఎవరికి ఎవరు తల్లి అవుతారో లేక బిడ్డ అవుతారో తీగలు అల్లికలు వేయుట యందు ఆ తీగలను కదిలిస్తేనే స్తూలతొడుగులోని జీవాలు కదిలి ఒక జీవస్థితికి మరొక జీవస్థితికి ప్రేమ కలగడము,స్వార్థము కలగడము లేక తల్లిని బిడ్డ తల్లి అని గుర్తించడము తీగల అల్లికలలోనే జరుగును.ఆ రకంగా వయస్సు ప్రామాణికము కల్గింపజేసి వయస్సుకు తగ్గట్టుగా తొడుగు మారేటట్టుగా చేసి బాల్యం,యుక్తం,కౌమారం,వృద్దాప్యములు వయస్సుకు తగ్గట్టుగా ప్రకృతి ప్రసారితముల నడమున శేషభాగాలను తొడుగులో వృద్దిచేస్తూ వయస్సు తగ్గట్టుగా పాత్రపోషణలను కాలగర్భంలో నిర్మితంచేసి పోషణ అనుటలో గతస్థితి ఋణభారమును బట్టి ఇంత సమయము అని కేటాయించి,ఒక బమ్మ నుంచి ఒక బమ్మకు అనుభవము వచ్చేటట్టు తీగల అల్లికల పరనడమున కదిలించడం.అలా తీగల అల్లికల నడక నాభిలో ఉన్నంతవరకే భార్య అని,భర్త అని,తల్లి అని,బిడ్డ అని మనస్సులో గుర్తు ఎరుగ పరచటం అన్నది జరిగెను.అలా ఒకరికొకరు జీవించడంలో తల్లి నుంచిబిడ్డకు తల్లి అనుభవము,బిడ్డ నుంచి తల్లికి బిడ్డ అనుభవము వచ్చును.కాలక్రమము యొక్క ఋణ భార సమయము తీరబడగానే నాభిలో తీగల అల్లికలను తీసివేయబడును.అప్పుడు మనస్సులో ఒకరి కొకరు గుర్తుకు ఉండటము అన్నది జరగదు.అలా తీగల అల్లికల యొక్కపరనడమున అనుభవించినఅనుభవపూర్వక యొక్క దారులలో కాలక్రమ పరనడమున మన ప్రయాణము సాగుచున్నది.ఈ తీగల అల్లికలు గమనములోనికి అలవడితే తప్ప ఎవరికి ఎవరం ఎంత కాల సమయస్థితి ప్రకారముగ సంబంధ బాంధవ్యాల ఋణభారములో ఉన్నామో తేలవు.అలా తీగలు అల్లికలు వేయుటలోనే స్థూల తొడుగులలోని జీవప్రామాణికములు కదులుతు రావడం అన్నది జరుగును.

భూగర్భ యొక్క అలవరికలో మొట్టమొదటగా జీవనాడి నుంచి వెలువరింపబడిన జీవ అనుసారిక నడకను ప్రకృతి తీగను అలవరిచి,ఆ తీగలో జీవమును నిలువరింపచేసి జీవస్థితి చేతనే తీగను పెరిగేటట్లు చేసెను.అలా మొదట స్త్రీ తీగ,పురుష తీగ ఆరెండిటి యొక్క తీగలను ఏకం చేస్తూసంపర్కాయుత తీగలుగా అల్లికలు వేస్తూ భార్య భర్త తీగలుగా మార్చుట,ఆ రెండిటి యొక్క తీగలే పిల్ల తీగలను విడుదల చేయుటలో తల్లి తీగ,తండ్రి తీగగా మారును. ఆ తల్లితీగ,తండ్రితీగ నుంచి పిల్ల తీగగా పుట్టుకొచ్చి ఆ పిల్ల తీగలే స్త్రీ జీవ పిల్లతీగగా, పురుష జీవ పిల్లతీగగా తీగ పెరుగుతూ రావడంలో యుక్త జీవంగా మారి మళ్ళీ స్త్రీ తీగ పురుష తీగలను ఏకం చేస్తూ మళ్ళీ యుక్త పరనడమున భార్యభర్త తీగలుగా తదుపరి పిల్ల తీగలుగా అలా ఒక తీగ నుంచి ఒక తీగను పుట్టించిన విధమే భార్యభర్తలని,తల్లితండ్రులని,సోదరి సోదరులని,చిన్నమ్మ పెద్దమ్మ అని,పెద్దనాన్న చిన్నాన్న అని,అత్త మామ అని,అన్న వదిన,అక్క బావ,బావ బావ మరిది,అవ్వ జేజి,అబ్బ తాత ఇలా తీగల అల్లికలలో పెంపొందించుకొంటూ పోవడమనేది జరుగును. అలా తీగల అల్లికల యొక్క నడకనంతా అల్లించుకొంటూ పోగల ప్రకృతి యొక్క అణువునునాభి యొక్క మధ్యమ భాగంలో అమర్చడం జరిగాను.కావున తోటి జీవస్థితి నుంచి జీవం జీవంచవలెనంటే మరియొక్క జీవము పుట్టవలెనంటే నాభికి తీగల అల్లికలు వేసేదానిని బట్టి జీవఅల్లికల నడక తెరరంఘంపై పాత్రపోషణాయుత నడకలో తీగ అల్లికల నడకను బట్టి కదిలించబడెను.కావున తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన బంధాలు ఇవి.అలా అనుభవం వెలుబడేటంత వరకు తీగల అల్లికలు నాభి మధ్య భాగంలో గతస్థితి ఋణభారములను బట్టి అల్లికలు వేయబడుతునే ఉండును.

ఒక స్థూలతొడుగు పరనడమున నాడీమండలములోని కణము విడుదల అవుటలో కణకదలికసారాంసయుత తీగగా మారి ఆ కణములోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవస్థితిని కదిలించుటకు గాను తల్లిజీవమే అయినట్లైతే తల్లి పాత్ర అని కాలములో కేటాయించే సమయాన్ని బట్టి తల్లి పాత్రపోషణ అన్నది కాలక్రమంలో సాగును.అలా కాలక్రమంలో స్థూలతొడుగు పరనడమున స్త్రీ తొడుగులోని తల్లి జీవము కదలాలన్నా కాలగర్భమున తీగల అల్లికలలో పాత్ర నిర్మాణం అన్నది మొదలగును.అలా తల్లినాడీమండలములో ఎన్ని కణాలు విడుదల చేయేడమన్నది జరిగినదో అన్ని కణాలు కణకదలిక సారాంసయుత తీగగా మారి ఒక్కొక్క సారాంసయుత తీగలో ఇంత తల్లి జీవప్రామాణికము అన్నది ఉండును.వాటిని తల్లికి-బిడ్డకు సంబంధించిన విషయాలు అని అనెదము.అలా 721 కాలగర్భాల నడుమున పాత్ర నిర్మాణము అన్నది జరుగును.ఒక్కొక్క కోణపు లోతు తగ్గట్టుగా స్థూలతొడుగులోని ప్రథమనాడిలోని జీవము కదులుటలో పిల్ల నాడులు కదిలి తల్లి హావము,హావభంగిమలు పాత్రపోషణ నిర్మాణములో కాలగర్భం నుంచి వెలువరింపబడును.అలా తల్లి-బిడ్డకు సంబంధించిన విషయాలలో పూర్తి అనుభవం వెలువడుటలోనే కాలగర్భములో పూర్తి పాత్ర నిర్మాణము అన్నది జరుగును.ఆ పాత్ర నిర్మాణములో స్థూలతొడుగు అలవరిక అంతా తల్లి పాత్ర అయినట్లైతే తల్లి జీవమునకు తగ్గట్టుగా తల్లివినికిడి,తల్లి చూపు,తల్లి మాట,తల్లి చేత,తల్లి నడక అలా మొత్తం తల్లి పాత్రనడకంతా స్థూలతొడుగుకువచ్చును.అలా పూర్తి పాత్ర నిర్మాణితము ఏర్పడుటలో తల్లి జీవ అలవరికంతా వెలికి రాబడి తల్లి జీవ ప్రామాణికము శబ్దతరంగాలలో అనుభవాన్ని తిరిగేస్తూ జీవ తరంగాలుగా మారిపోవును.అప్పుడే తల్లి జీవోదయ కదలికగా మారును.అలా తల్లి జీవోదయ కదలికగా మారగానే బాహ్యపుపొర కొంచెంగా తొలుగుతు అంతరపు పొర విచ్చుదల కాబడటము అన్నది జరుగును.అలా బాహ్య తెరరంఘంలో 24 లక్షల పాత్రపోషణలు స్థూలతొడుగుయే స్త్రీ తొడుగుగా,పురుష తొడుగుగా మారుటలో వయస్సు ప్రామాణికమునకు తగ్గట్టుగా తెరరంఘంలో పాత్రపోషణతు జరుగుచున్నవి.

25 అడుగుల లోపల తెర అనే పొర ప్రభావము కాలగర్భ పరనడమున రూపొందింపబడినకాలము(భూపొర) నుంచి ప్రకృతి పొరను రూపొందించెను.ఈ పొర 721 కాలాల అనుసారికములో 1వ అడుగు అద్దప్రకారము నుంచి 1వ అడుగు పూర్తి అయ్యేటంత వరకు ఈ పొరప్రభావము కలదు.కాలగర్భ నమడున నీటి ఊటను వెలువరించి ఆ నీరును భూపొర లోనికి ప్రవేశింపచేసి సముద్ర గర్భంగా రూపొందింపబడెను.ఆ సముద్రము క్రింద భూపొరలలో అనుభవపూర్వక సారాంసయుత తీగలు కలవు.ఆ సారాంసయుత తీగలు సారవంతముతో కూడుకోబడి నింపబడుటలో ప్రకృతి వర్ణములకలభోషితమైన సహజసిద్దమైన కాంతి ప్రసారాలు సముద్ర గర్భములోనికి వెలువరింపబడి నీటి కదలికల ప్రసారాలుగా మారును.ఆ నీటిలోని కాంతి కిరణాలను సూర్యమండలములోని సూర్యకిరణాలుపట్టి ఆ కాంతిని పొరకు నింపుతు రావడము జరుగును.అలా ఆ పొరకు వెలుతురు రావడములో తెరరంఘం తెరవబడినట్లు.అలా తెరరంఘం తెరువబడుటలో తెరరంఘ నాటకీయత మొదలగును.అలాగా కాలగర్భములోని పాత్ర నిర్మాణములు కదులుటలో తెరరంఘంపై పాత్రపోషణలు జరుగును. అలా నిద్ర లేచిన మొదలు నిద్రావస్థ వరకు కాల సమయస్థితి ప్రకారంగా పాత్రపోషణ సాగును.ఆ రోజుకు పాత్రపోషణ సమయము ముగుసి వెలుతురు తొలుగుతూ నెమ్మదిగా భూపొరలోనుంచి చీకటి అలుముకుంటూ వచ్చును.అప్పుడే తెరరంఘం మూయబడినట్లు.ఆ రకంగా జీవితకాల అనుభవపూర్వక ప్రయాణం పాత్రపోషణాయుత సమయ అలవరికగా సాగుతూ పోవుట.పొరకు చీకటి అలుముకోవటం అన్నది భూపొర నడమున ప్రకృతి అలవరిచిన చీకటి.అది ప్రకృతియే రూపొందించి 721 భూపొరల నుండి చీకటి అలుఉమకుంట్లూ వచ్చేటట్లు చేయును.అప్పుడే 721 కాలాల నడుమునతెరరంఘం మూయబడినట్లు.తెరరంఘం మూయబడటం అన్నది జీవ అలవరిక నడకకే కాని 721 కాలాలలోని విషయసంపుటి యొక్క దారులు నిరంతరం కదులుతూనే ఉండును.

25 అడుగల క్రింద భాగములో తెరరంఘ మూపుడుాతెరుపుడు వ్యవస్థ అనుటలో కాలక్రమ యొక్కప్రయాణంలో తెరరంఘ పాత్రపోషణలు సాగుతున్నంత వరకు తెర తీయడము అన్నది జరుగును.ఎప్పుడైతే పాత్రపోషణ సమయం ఒక రోజుకు గాను ముగుస్తుందో తెర వేయడమన్నది జరుగును.ఆ రకంగా అన్నికాలక్రమ నడకలలో పాత్ర నిర్మాణము అన్నది కాలగర్భములో రూపొందింస్తూ పోవడ మన్నది జరుగును.ఉదాహరణకు తల్లి పాత్రపోషణయే తీసుకున్నట్లైతే ఒక్కొక్క కోణపులోతు వివరణలో తల్లి జీవప్రమాణికము కదిలే విధానము బట్టి ప్రథమనాడి పిల్లనాడుల యొక్క అలవరికలు కదిలాడుటలో కాలగర్భములో పాత్ర తిరుగుతూ వచ్చును.అలా పాత్ర తిరుగుతున్నంత సమయము తెరరంఘంలో నాటకీయత సాగును.గతస్థితి బట్టి ఋణభారశేషముల నడమున ఇంత సమయము అన్నది కేటాయింప చేయుటలో అందరికి ఒక్క మారుగానే తెరరంఘ మూపుడుాతెరుపుడు వ్యవస్థ ఉండును.ఆ తదుపరి అన్ని కాలాలు ఏకకాలంలో కదులుటలో అనుభవపూర్వక ప్రయాణం కాల వేగాన్ని బట్టి సాగడంలో రాత్రింబవల్లు అన్నది లేకుండా సాగుటకు గాను ఎవరికి వారికి గానే తెరరంఘ మూపుడుతెరుపుడు వ్యవస్థ సాగును.తెరరంఘం తెరవబడినప్పుడు ఒక ప్రవర్తనా నియమావళిలో తెరరంఘ పాత్రపోషణలైనా,పని నిర్వహణులైనా కాలం కేటాయించిన సమయమేర జరుగును.ఒకవేళ పగలు నా పాత్రపోషణ ఒక గంట సమయస్థితి లేకపోయినా నాకు సంబందించి తెరరంఘం మూయబడంలో నిద్రావస్థలోనికి జారుకోవడం జరుగును.మళ్ళీ ఆట మొదలయ్యే సమయాణికి నాకు సంబందించి తెరరంఘం తెరవ బడును.ఆ విదంగా కంటిరెప్పలు మూయుటాతెరువుటలలోనే తెరరంఘ మూపుడుతెరుపుడు వ్యవస్థలు కలవు.

స్థూల అనుభవ పాత్రపోషణాయుత నడుమున రాత్రింబవల్లు అని కాలము నిర్దారించెను.పగలంతా జీవప్రమాలణికములు తెరరంఘ పాత్రపోషణల నడుమున కదలాడుతూ,అలా కదలాడుటయందు కాలము24 గంటల సమయాన్ని ఒక రోజుకు గాను కేటాయించి 12 గంటల సమయ వ్యవది అనగా సూర్యో దయం మొదలై సూర్యాస్తమయం వరకు కాలగర్భంలో పాత్ర నిర్మాణితము కదులుతూనే ఉండును. రాత్రి వేల తెర మూయుటచే పాత్ర అన్నది కదలకుండా ఆగును.ఆ పాత్రపోషణాయుత అలవరికలోనున్న స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణికములు పగలు ఏ పాత్రపోషణాయుత అనుభవ దారులలో తిరగడం జరిగినదో తెరరంఘం మూసేసరికి స్థూలతొడుగును విడనాడి పగలంతా తిరిగిన యొక్క దారులలోనే రాత్రి కూడా ఆ దారులలోనే కదలాడుతుంటే,ఆ దారులలో కదులట యందు శ్వాస ముక్కుకొణకు,ప్రథమ శ్వాసానాళమునకు,నాభి మధ్యమునకు చేరుకొని ఆ నాభి మధ్యమ భాగములో అనుభవించిన అనుభవపూర్వక విధానముతో కూడుకోబడిన తీరు నిలువగమనమనే బుడగలో ఉండుట ద్వారా జీవము కాలక్రమ దారులలో కదులుతున్నా ఇక్కడ యంత్రాంగంలో గుండె సమయ స్థితి,ప్రథమనాడులు,పిల్లనాడులు కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా యంత్ర పరికరములు కదిలాడుతూ ఉండును.అప్పుడు జీవము నిరంతర ప్రయాణములో సాగుతుండును.ఇది స్థూలతొడుగుకు విశ్రాంతి నడకకు గాను జీవము అత్యంత లోతుగా నిద్రావస్థలో సాగేదాన్ని బట్టి తొడుగుకు లోతును బట్టి పూర్తి విశ్రాంతి రావడానికి అవకాశం ఉండును.ఆతదుపరి అన్ని కాలక్రమ పరనడుమున అనుభవ లోతులను బట్టి గమనము అలవడుతు పోయినట్లైతే కాలక్రమముతో పాటు నిరంతర ప్రయాణములో సాగుటకు ఉండును.ఎందుచేత అనగా దారిని ఎరిగి ఎరుగక అనుభవములోస్థిరస్థితి రాక అటు ఇటు కదులుటలో స్థూలతొడుగులోని పరికరాలు స్తంబించును కావునే నిద్రావస్థ.అదియే అనుభవములో స్థిరస్థితియే ఏర్పడినట్లైతే నిరంతర జీవిత కాలములో ప్రయాణము చేయచ్చు.అప్పుడు రేత్రింబవల్లు అన్నది లే గమనపూర్వకములో ప్రయాణం చేయవచ్చు.

ఇప్పటి వరకు అన్ని కాలాల అనుభవపూర్వక నడకన తెరరంఘ పాత్రపోషణాయుత ప్రవర్తనానియమావళి యొక్క అనుభవ లోతులు మరియు ఒక్కొక్క కాలగర్భం లోంచి పుట్టుకొచ్చిన మాండలికపనిక్రమ అనుభవ లోతులు అన్నవి నాలో ఎంతటి లోతుల్లో ఉన్నాయో కూడా తెలీక గతస్థితి యొక్క ఋణభారముల నడుమున కాలము నిర్ణయించిన సమయస్థితి ప్రకారంగా కాలక్రమ అనుభవపూర్వక దారులు ఎలా కదులుతుంటే అలా మానవయంత్రాంగ పరికరములోని జీవం కదిలి తెరరంఘంపై జీవిత చదరంఘ నాటకీయత అన్నది సాగుతున్నది.నన్ను నేను ఎరుగు సమయము కాలంలో ఆసన్నమైతే అన్ని కాలాల అనుభవ లోతుల్లో రెండు కనుబమ్మల మధ్య ప్రకృతి యొక్క అణువు జ్ఞానేంద్రియాల ఏకంచేత గమనముగా మారుతూ ఒక తీగ అలవరికలో జ్ఞానేంద్రియాల ఏకంచేత గమనిస్తూ పోవుట యందు అది పలానా అని కచ్చిత గమనిక వేసి గమనార్హంలో విషదీకరింపబడుటలో అది సరియైన దారి అలవరికతో కూడుకోబడిన తీగనేనని లోకగమనం నిర్దారించుట ద్వారా జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతమై మనస్సు అద్దంలోని దారి కాలసమయస్థితి ప్రకారంగా ఎట్లా కదులునో అదే విధంగా గమనములో కదులుతూ కాలక్రమంలో నేను ముందుకు సాగుటకు ఉండును.అలా అంతటా అనుభవపూర్వక దారులలో జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృత నిర్వహణకు రావుటకు యందు గమనము గ్రహీతంగా మారుతూ నిరంతర కాలక్రమంలో గమనపూర్వకంగా ప్రయాణించుటకు గాను నా యొక్క అనుభవ పూర్వకంలో వెలువరింపబడిన భూపొరలోని సారాంసయుత తీగలలో సారము పెంపొందింపబడుతూ ప్రకృతి వర్ణముల కతభోషితమైన సహజసిద్దమైన కాంతి నా యొక్క నిరంతర ప్రయాణమునకు అనగా రేత్రింబవల్లు అన్నది లేక గమనములో ప్రయాణించుటకు సహకరించును.

ప్రకృతి ప్రసారితల నడుమున అనేకరక శబ్ద అలవరికలు వెలువరింపబడును.ఆ శబ్దాన్ని బట్టి పలానా అని దృష్య చిత్రీకరణ కూడా ప్రకృతియే చిత్రీకరించును.ఒక జీవతత్వ పొరలోనుంచి జీవమును స్వార్థజీవముగా,పగతో కూడుకోబడిన జీవముగా,తల్లి జీవముగా మలిచినది కూడా ప్రకృతియే.అలా తల్లి కోణపు లోతు నుంచి తల్లి శ్వాసను మరియు ఒక్కొక్క జీవ అలవరికకు ఒక్కొక్క శ్వాసను జీవతత్వ పొరలో వెలువరించి,ఆ శ్వాసలను ప్రాణామయ శ్వాసలుగా మారుస్తూ జీవమును తోటి జీవస్థితితో లింకులు కూర్చినది ప్రకృతియే.ఆ జీవము కదిలే విధనాన్ని అంతర్‌వాని పదజాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన పదశబ్దాలుగా వెలువరించినది ప్రకృతియే.ఆ జీవము కదిలే దారి అలవరిక నడకకు స్పర్శను అందించునది ప్రకృతియే.అలా వివిధ రకాల ప్రకృతి యొక్క పనిక్రమ తీరులు ఇవి.కావున అదే జీవ అనుభవాన్ని 5 జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకంలో కదిలే విధానాల తీరు ఆ ప్రకృతి యొక్క అణువులోనే కలదు.అనగా 5 జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమ తీరులు ప్రకృతి యొక్క అణువులోనే స్పష్టంగా కానవచ్చును.కాబట్టికాలగర్భ ప్రాకృతిక మండలము నుంచి ఈ ప్రకృతి యొక్క అణువు విడుదల అవును.అలా విడుదలై రెండు కనుబమ్మల మధ్యకు చేరుకొనును.అలా చేరుకొనుటలోనే 5 జ్ఞానేంద్రియాల ఏకం చేత ఒకప్పటి మన అనుభవాన్ని గమనిస్తూ పలానా అని కచ్చిత గమనిక వేస్తూ గమనార్హంలో విషదీకరింపబడుట ద్వారా ఆ 5 జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతమై వెనువెంటనే జీవము అనుభవంలో దారి నడుమునకదులుటకు ఉండును.గమనము ఏర్పడనంత వరకు చెవితో వినడం,వినిన దానికి తగ్గట్టుగా కంటితో చూడటం,ఆ రెండింటి యొక్క అనుభవముతో కూడుకోబడిన జీవము శ్వాస ఆధారితముగా కదలడం అలా కదులుతండగానే తీగల అల్లికల పరనడుమున పదశబ్దాలుగా నోట్లో నుంచి వెలువరింపబడటం,వెనువెంటనే జీవము కదిలే విధానములో స్పర్శ అందడం విడివిడి భాగాల మధ్య జరుగును.కాబట్టి ఒక కోణపు లోతు తగ్గట్టుగా ఇవి ఏకం అయితేనే పలానా అని గుర్తించుటకు ఉండును.

ఒక్కొక్క కాల అనుభవ నడకలో కదిలాడుతూ అనుభవాన్ని వెలికితీసే కొలది రెండు,మూడు,నాలుగు అలా ఒక కాలంతో ఒక కాలం ఏకం అవుతు తిరుగుతు వచ్చును.అలా తిరుగుటలో జీవస్థితిలో తోటి జీవస్థితి యొక్కలింకులను బట్టి అనుభవించిన విధానము మెదడు పనిక్రమములో నింపుట.అదే అనుభవించిన విధాన తీరు నాభి యొక్క మధ్యమ భాగము యందు నిలువగమనము యొక్క బుడగలో నిలువరింపబడి ఈ యంత్రాంగము ప్రథమ నాడులు,పిల్ల నాడులు యొక్క అలవరికలో యంత్ర పరికరములు కదులును.ఇవన్ని మెదడు పనిక్రమ తీరును బట్టి కదులుతూ పోవును.ఆ మెదడుయే ఎట్లా కదులును అనగా మనస్సు అద్దప్రసారంలో 721 విషయసంపుటి అలవరికతో కూడుకోబడిన దారిమార్గములన్ని ఎలా కదులుతుంటే అలా మెదడు పనిక్రమములో కదులుతూ ఉండును.అదే విధంగా కాలగర్భ పరనడమున పుట్టుకొచ్చిన పనిక్రమ తీరులు కూడా జీవ అనుభవంలో వెలికి వచ్చిన విధానము బట్టి మెదడు పనిక్రమములో కదులుతూ ఉండును.అటువంటి యొక్క మెదడు జీవ అనుభవ లోతుల్లో చిక్కుకొనుటకు ద్వారా,ఒత్తిడి చెందుట ద్వారా,కదలకుండా ఆగిపోవుట ద్వారా మెదడు పనిక్రమ నాడులు నిర్జీవపడును.కావున కొన్ని గుర్తు ఉండటానికి,కొన్ని గుర్తు లేకుండా పోవటానికి ఉన్నది.అన్ని కాలక్రమ యొక్క అనుభవ లోతుల్లో ప్రయాణం ఉండి కూడా ఎక్కడెక్కడ ఆగిపోయాయో తెలీని విదంలో మన యొక్క అనుభవాన్ని మరలా తిరిగి మనకు అందించుటకు గానునేరుగా మనస్సు అద్దము లోనికి ప్రయాణితము చేయుటకు గాను కాలగర్భ ప్రాకృతిక మండలము నుంచి ప్రకృతి యొక్క అణువు విడుదలై రెండు కనుబమ్మల మధ్య గమనముగా మారును.

స్థూలకథల యొక్క నిర్మాణములో కాలగర్భముల పరనడమున కాలములను రూపొందిస్తూ విషయ సంపుటి పరనడమున దారి మార్గములను నలుదిక్కుల యొక్క ప్రసారములలో వెలువరించడం జరిగెను.అలా స్థూలకథల ఆధారితంగా రూపొందించిన భూపొరలనే జన్మపుపొరలుగా రూపొందించుటద్వారా ఆ జన్మపుపొరలు శిరస్సు యొక్క మధ్యమ స్థానములో బ్రహ్మరంధ్రం చుట్టూ అమర్చడం జరిగెను.అన్ని కాలాల అనుభవ వెలికితీత పరనడమున ప్రస్తుతం మనము అనుభవంలో ఎక్కడ ఉన్నాము అని తెలియవలెనంటే 721 కాలాల అనుభవపూర్వక నడకంతయు కాల సమయస్థితి ప్రకారంగా నిరంతర దారుల అలవరికలలో కదిలాడుట ద్వారా అక్కడ నుంచి శ్వాస అంది మానవ యంత్రాంగ పరికరములోని జీవప్రామాణికములను కదిలించుటలో తోటి జీవస్థితి లింకుల బట్టి అనుభవం వెలుబడును.కాలక్రమ నడకలోని విషయసంపుటి యొక్క కోణపులోతు వివరణ,ఆ జన్మపర్యంతములోని తీగలు రెండునూ ఒక్కమారుగా కదులుతూపోతే మనస్సు అద్దములోని దారి ఎట్లు కదులునో జన్మపర్యంతపు పొరలోని తీగ అలవరికతో కూడుకోబడిన దారి అదే విధంగా కదులును.కనుక రెండు కనుబమ్మల మధ్య భాగంలో జ్ఞానేంద్రియాల ఏకంచేత తీగ అలవరిక శబ్ద ఆధారితంగాకదిలే విధానము,కదిలే విధానములో దృష్యము అలా శబ్దము,దృష్యము ఆధారంగా జీవ అలవరిక కదలడము,జీవము అనుభవములో కదులుట యందు నోటి మాటలు వెలువరింపబడును.తదననుగునంగా దారి అలవరిక పరనడమున స్పర్శ అందును.అలా రెండు కనుబమ్మల మధ్య జ్ఞానేంద్రియాల ఏకంచేతనే ఒకప్పటి మన అనుభవాన్ని ఏ జన్మపర్యంతముల పరనడమున అనుభవం పోసుకున్నామో అదే జన్మములోనికి ప్రయాణితం చేయవలెనంటే రెండు కనుబమ్మల మధ్యనే సాగును.

అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల విషదీకరణలో శబ్దము,శబ్ద పరనడుమున కర్ణభేరి,కర్ణభేరి గ్రంధికలు.ఒక్కొక్క గ్రంధికలోనికి ఒక శబ్ద అలవరిక చేరును.ఉదాహరణకు తల్లి కణాల నడుమున కణకదలిక సారాంసయుత తీగగా మారుతే ఒక్కొక్క కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికమునకు ఒకరక శబ్దము కలదు.అలా తల్లి జీవప్రమాణికములు తీసుకొన్న యెడల తల్లి యొక్క శబ్ద అలవరి కలు అత్యంత లోతుగా అలవరచడం అన్నది జరిగెను.అదే విధంగా తల్లి నడవడి యొక్క కంటి దృష్యాలు,అదే విధరీతిలో ఒక్కొక్క కోణపు లోతు వివరణ పరనడుమున శ్వాసాస్థితి అత్యంత లోతుగా పోవును.అమ్మ అనే పదము ఒక్కొక్క కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికమునకు తగ్గట్టుగా ఆ పదస్పష్టత మారుతు పోవును.అదే విధంగా తల్లి యొక్క తీగ అనుసారికములో స్పర్శ లోతుగా అలవడుతు పోవుటకు ఉన్నది.ఆ రకంగా ఒక్కొక్క తెరరంఘ పాత్రపోషణాయుత నడకను బట్టి జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమ తీరు కాలక్రమ పరనడుమున లోతుగా అలవరచడం జరిగెను.కావున రెండు కనుబమ్మల మధ్య గమనం అలవడితే తప్ప ఒక్కొక్క తీగ యెడల అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతం అయ్యే విధానంలోకర్ణభేరి యొక్క శబ్ద గ్రంధికల లోతును నల్లగ్రుడ్గు యొక్క పాపదృష్యాల లోతుల్లోను శ్వాస అలవరికలో లోతుల్లో జీవం కదలడము,తదనుగునంగా లోతైన అనుభవపూర్వకమైన మాటలు వెలువరింపబడటం.దానిని బట్టి చర్మపుపొర స్పర్శాస్థితిలో మనస్సు అద్దపు దారుల లోతును పట్టడం.దీనిని బట్టి చూస్తే అన్ని కాలాల అనుభవపూర్వక పరనడుమున రూపొందింపబడిన శబ్దపుపొర, దృష్యచిత్రీకరణ పొరను బట్టే మానవ యంత్రాంగానికి చెవులను,కన్నులను అమర్చడం జరిగెను.మనస్సు అద్దములోని దారులని బట్టి శ్వాసా అలవరిక పరనడుమున మానవ యంత్రాంగములోనే జీవము కదిలేటట్టు ఆ జీవ అనుభవ మాటలు నోట్లో వచ్చేటట్లు ఆ దారుల్లోనే జీవం కదులుతున్నట్లు స్పర్శ అందడము.చూస్తే అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల నడమునే మనసుకి మనిషికి మధ్య ప్రయాణం సాగుతున్నదని జ్ఞానేంద్రియాల లోతును బట్టి తేలును.

అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమ తీరు పరనడుమున ఒక తీగలోని వివరణను ఆ తీగలోని వివరణ పరనడుమున జీవప్రమాణికము,ఆ తీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవాన్ని కదిలించుటలో ప్రకృతి అలవరిచిన శబ్దము,జీవము కదిలే విధాన తీరును బట్టి దృష్యము,ఆ శబ్దము,దృష్యచిత్రీకరణఆధారంగా శ్వాసా అలవరికలో జీవమును కదిలించడం,తదనుగునముగా నోటి మాటలు వెలువడటముఆ దారి అలవరికలో స్పర్శ అందడం.ఇది అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమ తీరు ఒక తీగ అలవరికలోనే సాగును.అలా కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికల దారులలో ఒక్కొక్క కోణపు లోతుకు తగ్గట్టుగా అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమము సాగుట వలన ఆ అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు ఒకదాని తరువాత ఒకదాన్ని గమనిస్తూ రెండు కనుబమ్మల మధ్యకు చేరుకోవడంలో శబ్దము యెడల తీగ వివరణ, దృష్యము యెడల జీవము కదిలే విధాన తీరు.రెండు కనుబమ్మల మధ్యనే ఏకం అవుతు గమనిస్తూ పోవుటలో అది పలానా అని ఖచ్చిత గమనిక వేయుట యందే నోటి మాటలు వెలువరింప బడును.మరొకమారు గమనార్హముతో విషదీకరించిన తరువాత అది సరియైన వివరణతో కూడుకో బడిన దారియే అని లోకగమనము నిర్దారించుటలో ఆ తీగలో అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతం అవును.అలా ఏకీకృతం కావుటలోనే మనస్సు అద్దంలో కాల సమయస్థితి ప్రకారంగా దారి ఎలా కదులతున్నదో అదే రీతిలో గమనంలో కదులును.అలా ఏకీకృత పరనడుమునే మనస్సు అద్దపు శబ్దపుపొరను బట్టి అమర్చిన కర్ణభేరి,దృష్య చిత్రీకరణ బట్టి అమర్చిన తెల్లగ్రుడ్డులోని నాడుల పరనడుమునఅమర్చిన నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పాప మరియు మనస్సు అద్దపు కోణపు లోతు నుంచి శ్వాస వెలువరింప బడి ఆ శ్వాస ముక్కుకొనకు చేరుకోవడం.ముక్కుకొన నుంచి ప్రథమ శ్వాసానాళము లోనికి,శ్వాసానాళ ములోనికి చేరుకొని నాభి మధ్యమము నుంచి నాభిపొరల నడుమున తిరుగుతు ప్రథమనాడిలోని జీవము కదులుటను,అలా జీవం కదులుటలో పిల్లనాడులు కదిలి పై భాగాలు కదలడం.ఇవన్ని గమనంలో జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతం అయితేనే అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమ తీరు గమనంలో కదిలి స్థూల దృష్టికి అందుట యందే వాటిని గురించిన యొక్క మాటలు శిరస్సు యొక్క మధ్యమ స్థానములో అమర్చిన అంతర్‌వాణి నుంచి తీగల అల్లికలతో కూడుకోబడిన పదశబ్దాలు కొండనాలుక నుంచి గాత్రముపైన పడి,నోటి వెలువరింపు నుంచి తోటి మానవయంత్రాంగ చెవి అలవరికలోనికి ఎలా ప్రవేశిస్తాయో కూడా గమనంలో కదిలి స్థూలదృష్టికి అందును.అలా అనుభవ లోతుల పరనడు మున జ్ఞానేంద్రియాల ఏకీకృతంలోనే కాలానుభవము,కాలానుభవ పరనడుమున కదిలే స్థూలతొడుగు గమనానికి అందును.

అన్ని కాలాల పరనడుమున అనుభవ లోతులను బట్టి శబ్దపు లోతులు,దృష్యచిత్రీకరణ లోతులు,ఆ అనుభవంలో వెలుబడే నోటి మాటల లోతు ఒక అడుగు మొదలు వంద అడుగుల లోతు వరకు జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమ తీరును అలవరుస్తూ పోవడము అన్నది జరిగెను. మనపై మనకు గమనము అలబడనంత వరుకు మనస్సులో ఎక్కడో చూస్తున్నట్లు,ఎక్కడో వింటునట్టు మరేదో మాట్లాడుతున్నట్టుఉన్నామే గానీ వాటి లోతులు జ్ఞానేంద్రియాలు రెండు కనుబమ్మల మధ్య తీగ అలవరికలో ఏకీకృతం కానంత వరుకు ఒక్కొక్క తీగ అలవరికను బట్టి శబ్దము,దృష్యము ఎట్లు మారిపోతాయో కూడా తెలియదు.ఉదాహరణకు తల్లికి బిడ్డకు సంబందిత విషయాలు తసుకున్నట్లైతే తల్లి కోణపు లోతు వివరణలో జ్ఞానేంద్రియాల లోతు అలవడుతు పోవుట యందే తల్లి యొక్క ముఖహావాలు,హావభంగిమలు లోతులను బట్టే ఏకీకృత పరనడుమున ఒక్కొక్క లోతుకు తగ్గట్టుగా స్పష్టంగా కానవస్తూ పోవును. కావున జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృత నిర్వహణకు రానంత వరుకు ఒక మనిషి యొక్క అనుభవ లోతును గుర్తు ఎరుగుటకు లేదు.కావున మనస్సులో ఎంతో మంది మనుషలమున్నా వాళ్ళ యొక్క అనుభవ స్థితిగతులను బట్టి మనిషిగా ఎంత వరుకు తేలారో కూడా తెలియక పోవడం.కనుక జ్ఞానేంద్రియాల ఏకీకృత పరనడుమున అడుగడుగునా మన మనస్సులో మనిషిగా మనమెక్కడున్నామో తెలలియ వస్తూనే అదే లోతుల్లో తోటి మనిషిని అర్థం చేసుకొనుటకు అవకాశం ఉన్నది.

స్థూలతొడుగు యందు నాడులలో అమర్చిన నాడీమండలము నుంచి కణాన్ని విడుదల చేయుటలో కణకదలిక సారాంసయుత తీగగా మారును.కణము అనడంలో జీవరాశి యొక్క వివరణ నడకను ప్రకృతి కణరూపకములో చిత్రీకరించడం జరిగెను.కణము,కణకదలిక అనుటలో కదలిక వెనుక ఒక జీవరాశి కలదు.ఆ కణంలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవప్రమాణికమును ప్రవేశపెట్టి జీవరాశియొక్క తొడుగును నిర్మితం చేయడం అన్నది జరుగను.అందుచేత ప్రతి ఒక్క కణకదలిక వెనుక ఒక జీవరాశి దాగి ఉండును.అందుచేతనే అన్ని జీవరాశుల నడకతో కూడుకోబడినదే మానవజన్మ.కణకదలిక సారాంసయుత తీగ అని అనడంలో కణములోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవస్థితి కదలగా కదలగా అనుభవం వెలుబడట యందు ఆ తీగ అనుభవసారం చేత సారాంసయుత తీగగా మారును.అందుకనినాడీమండలము నుంచి కణము విడుదల కావడంలో కణకదలిక సారాంసయుత తీగగా మారును.అదేకణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని వివరణను మనస్సు అద్దంలో కాలక్రమ నడక పరనడుమున కోణముగా ప్రకృతి అలవరుచును.ఉదాహరణకు నాలుగు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారి.ఇందున తల్లి కోణము,తండ్రి కోణము,సోదరి యొక్క కోణము,మంచి కోణము పర నడుమున నాలుగు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లిక దారిగా తెరరంఘంపై నాలుగు పాత్రపోషణలను కదిలించడం జరుగును.అందుచేతనే కోణపు లోతు యొక్క వివరణనే దారి అలవరికగా కాలగర్భ పరనడుమున విషయసంపుటి అనే తీగ అనుసారికము నుంచి కోణపు తీగల దారులను వెలువరింప చేసి 721 విషయసంపుటి పరనడుమున నలుదిక్కులలో దారులు అలవరచడం జరిగెను.ఆ దారుల అలవరిక పరనడుమునే మానవయంత్రాంగ పరికరములోని జీవము కదలడమన్నది జరుగుచున్నది.

విషయఅల్లికల యొక్క పుట్టుకకు కారణమైనది విషయసంపుటి.సంపుటి అనుటలో రకరకాల తీగలు.అనగా స్త్రీ తీగ,పురుష తీగ,తల్లి తీగ,తండ్రి తీగ అని మొదటి కోణపు లోతు వివరణ పరనడు మున ఒక కోణము తరువాత ఒక కోణాన్ని సంపుటి నుండి విడుదల చేస్తూ కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులుగా విడుదల చేసి ఆ దారి అలవరికలు కాలగర్భం యొక్క అనుసారికము నుంచి సంపుటి యొక్క విభాగంలో విడుదల కాబడుట ద్వారా ఆ దారి అలవరిక పెరుగుతు పోయే విధానాన్ని బట్టి కాలగర్భం నుంచి కాలం రూపొందింపబడుతు పోవును.ఒక కాల క్రమ నడకంతా విషయసంపుటి దారుల నడక ప్రకారంగానే కదిలాడుతు పోవును.ఆ తదుపరి రెండో విషయసంపుటి రెండో కోణము లోతు వివరణ పరనడుమున దారులు రూపొందింపబడుటము.ఆ రకంగా 721 విషయససంపుటి అలవరిక పరనడుమున సత్సంబంధ భాందవ్యాల అల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులను రూపొందింపబడుతు పోవడము జరిగెను.ఒక విషయసంపుటి యొక్క తీగకుమరియొక విషయసంపుటి యొక్క తీగకు కోణపు లోతు వివరణ వేరుగా ఉండును.ఉదాహరణకు ఒక తల్లికి బిడ్డకు సంబందించిన విషయాలను తీసుకొంటే 721 విషయసంపుటి యొక్క అలవరికలో తల్లికి బిడ్డకు సంబందించిన విషయాలను తీసుకొంటే 721 విషయసంపుటి యొక్క అలవరికలో తల్లికి-బిడ్డకి సంబందించిన విషయాలన్ని అలవరచడం జరిగెను.అందుచేత కాలక్రమ నడకలన్ని తిరిగేస్తే ఆ విషయానుభవ లోతుల్లో ఎక్కడున్నామో ఎంతటి అర్థాన్ని ఎరిగి తోటి జీవస్థితి లింకులతో కూడుకోబడి జీవిస్తున్నానమో కోణపు లోతుల వివరణలో తేలును.అలా జీవనాడి యొక్క అలవరికలో విషయసంపుటి జీవస్థితికి దారులు కూర్చడం జరిగెను.ఆ విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులలోనేప్రస్తుత మనయొక్క తెరరంఘ పాత్రపోషణ సాగుతున్నది.

స్థూలతొడుగు యొక్క అలవరికలో జీవమును తోటి జీవస్థితి లింకుతో కదిలించుటకు గాను కోణము తల్లి కోణమైనట్లైతే తల్ల జీవమునకు గాను తల్లి పాత్రపోషణ అన్నది కాలగర్భ పరనడుమున ప్రాకృతిక యొక్క మండలములో పాత్ర నిర్మాణమన్నది ఒక్కొక్క కోణపు లోతుకు తగ్గట్టుగా నిర్మించు కొంటూ పోవడము అన్నది జరుగును.పాత్ర అనగా ఒక తల్లిజీవ అలవరిక నడకకు గాను తల్లి వినికిడి, చూపు, మాట, చేత,నడక అన్నట్లు హావము,హావభంగిమలు స్థూలతొడుగును కదిలించడమే పాత్ర నిర్మాణము.అలా తల్లి కణాలు ఎన్ని ఉన్నాయో అన్నిటికి తగ్గట్టుగా వినికిడిలు,చేతలు,చూపులు,మాటలు,నడకలు పూర్తి తల్లితనమంతా స్థూలతొడుగులో కదలడమే సంపూర్ణ అర్థముతో పాత్రను నిర్మితము చేయడము.అలా ఒక స్థూలతొడుగు పరనడమున స్త్రీ తొడుగుగా,పురుష తొడుగుగా అనేక తెరరంఘ పాత్రపోషణాయుత నడుమున జీవం తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో జీవించడం అన్నది జరుగుచున్నది.పోషణ అనుటలో సరైన వివరణాత్మక దారుల అలవరికలో జీవం కదలగా తోటి జీవస్థితి లింకులను బట్టి ఆడిన ఆటకు కాలము,ఋణభారములను విదించుటలో ఆ ఋణభారములను తీర్చుకొనుటకు గాను కాలము ఇంత సమయాన్ని కేటాయంచి పాత్రపోషణ కల్పించును.ఆ సమయం లోపు ఋణభారములు తీర్చుకొనవలపి ఉండును.లేని యెడల అవి అలాగే ముడిపడి ఉండును.ఆ ఋణభారములు తీర్చుకొనుట యందే దారులకు చిక్కుముల్లు తొలగి లేక సరైన దారులను గుర్తు ఎరిగి ముందుకు సాగెదము.అలా కాలగర్భములో ప్రాకృతిక యొక్క మండలము పరనడుమున ప్రతి ఒక్క జీవరాశి యొక్క వినికిడిలు,చూపులు,నడకలు రూపొందించినవి అన్ని ఆ ప్రాకృతిక యొక్క మండలమే.కాబట్టి స్థూలతొడుగులో ప్రతి యొక్క నాడీమండలములోని కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవము వినుటకు,చూచుటకు కదలించవలసినది తీగలఅల్లికల నడుమున పాత్రపోషణలోనే.

ఒక్కొక్క పాత్రపోషణ అనడంలో స్త్రీ తొడుగు పరనడుమున వెలువరింపబడే వయస్సు ప్రమాణికము తగ్గట్టుగా పాత్రపోషణ పెరుగుతు పోవును.అదే విధంగా పురుష తొడుగులో కూడా.ఉదాహరణకు ఒక తల్లి పాత్రపోషణే తీసుకున్నట్లైతే తల్లి కోణాల పరనడుమున ఒక్కొక్క కోణపు లోతుకు తగ్గట్టుగా కాలగర్భంలో పాత్ర నిర్మితము అవుతు పోవును.అలాగా తల్లి కోణపు లోతుల్లో అంతటా తల్లి అనుభ వము స్థూలతొడుగుకు వెలుబడినట్లైతే పూర్తిగా తల్లి పాత్రపోషణ వెలువడును.అలాగా మనయొక్క అనుభవాన్ని మనము గమనములో గుర్తు ఎరిగి తల్లికి-బిడ్డకి సంబందించిన విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారులన్ని గమనములో తిరిగేయుట యందు ఒక్కొక్క కోణము ప్రకృతి యొక్క అణువులోనికిచేరుతు రావుటలో కోణపు వివరణల పరనడుమున ఆ ప్రకృతి యొక్క అణువు కదలికగా మారును. ఆ కోణపు లోతుల్లో వెలుబడిన శ్వాస అంతా ఆ కదలికలోనికి చేరుకొని తల్లిశ్వాసగా మారుటలో ఆ శ్వాస ఒక్కమారుగా ముక్కుకొన నుంచి ప్రథమశ్వాసానాళ పరనడుమున నాభి మధ్యమములోనికి చేరుకొని నాభి పొరల్లో తిరుగుతు ప్రథమనాడీలోని జీవప్రమాణికమ నడకనంతయు మనస్సు అద్ద పరనడుమున చేర్చును.అలా చేరబడగానే జీవప్రమాణికములు అనుభవాన్నిశబ్దతరంగాల్లో తిరిగేస్తూ జీవతరం గాలుగా మారి ఆ ప్రకృతి యొక్క అణువులోనికి చేరి జీవోదయ కదలికగా మారును.

మొదట ఇది ఒక స్థూలతొడుగు.ఈ స్థూలతొడుగులో బ్రహ్మరంధ్ర అలవరిక నుంచి 72వేల నాడులకు 84లక్షల నాడీమండలాలు రూపొందించడం జరిగెను.అందులో స్థూలానికి 24లక్షలు వర్తించును.24లక్షల నాడీమండలాలలో ప్రధనముగా స్త్రీ నాడీమండలం,పురుష నాడీమండలం.ఈ స్త్రీ పురుష నడుమునే తెరరంఘ పాత్రపోషణలు మొదలవడం జరుగును.ఉదాహరణకి స్త్రీ తొడుగు పరనడుమునవెలువరింపబడే పాత్రపోషణలు.ఇవి స్త్రీ వయస్సు ప్రమాణికముకు తగ్గట్టుగా తొడుగు ప్రమాణిములో పెరుగుతు పోవును.అలా పాత్రపోషణాయుత నడుమున జీవమును తోటి జీవస్థితి లింకులను బట్టి కదిలించడానికి నాభిలో తీగలు అల్లికలు వేసి కదిలించడం జరిగెను.ఆ విధంగా మనస్సు అద్దములోని దారి కదిలి శ్వాస వెలువరింపబడుట యందు ఆ శ్వాస ముక్కుకొనకు,ప్రథమశ్వాసానాళమునుకు ,శ్వాసానాళమునకు చేరుటయందు ప్రాణమయ శ్వాసగా మారి నాభి మధ్యమములోని తీగలను కదిలిస్తూ నాభిపొరల పరనడుమున చుట్టూ తిరుగుతు ప్రథమనాడీలోని జీవమును కదిలించును.అలా జీవస్థితి కదులుతుండగానే పిల్లనాడులు కదిలి పై భాగాలైన మెడ, కాళ్ళు, చేతులు కదలడమన్నది జరుగును.ఆ కదిలే విధానరీతి అంతా ఎప్పుడైతే గమనానికి అందతుందో అప్పుడే స్థూలతొడుగు నాడీ ప్రసారిత నడుమున నాభి మధ్యమ భాగము నుంచి కొంచెం కొంచెంగా స్థూలదేహంగా మారుతు పోవడమన్నది జరుగును.అంత వరుకు నాడులలో జీవ అనుసారిక నడకయే ఎలా ఉంటుందో కూడా తెలియదు. స్థూలతొడుగు అలవరిక స్థూలదేహంగా మారుతు పోవుట యందు గమనానికి మనస్సు అద్దపు దారిని బట్టి స్థూలతొడుగులోని ప్రథమనాడీ పరనడుమున కణకదలిక సారాంసయుత తీగలో జీవ ప్రమాణికము కదులుట యందు గుండె సమయస్థితి,ఊపిరితిత్తులు,దమని,ప్రేవు అనుసారికము, ప్రేవు అనుసారికము నుంచి జఠరాగ్ని,కండరనాళాలు,కణికాలు,మలమూత్ర సంచులు,మూత్రపిండాలు ఇలా ఒకదాని తరువాత ఒకటిగా కదులుతు రావుటయందే కాకుండా ప్రథమనాడీ,పిల్లనాడులు ఒక జీవఅలవరిక నడకలోనే కదిలాడుట యందు జ్ఞానేంద్రాయాలలో కూడా ఆ జీవస్థితి శబ్దము,దృష్యం, శ్వాస అలవరిక,అంతర్‌వాణి పదజాల అల్లిక,స్పర్శ అలా అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల నడక కూడా ఒక జీవఅలవరికలోనే కదులుట యందు స్థూలతొడుగు పూర్తి అనుభవము వెలుబడి స్థూలదేహంగా మారుతు పోవును.అలా జీవస్థితి పరనడుమున స్థూలదేహ నడకగా మారుటలో స్థూలదేహానికి అనుభవము వచ్చేటంత వరుకే జీవస్థితి ప్రథమనాడీ పరనడుమున కణకదలిక సారాంసయుత తీగలోనే ఉండును. అనుభవము వెలుబడగానే శ్వాసాస్థితి యొక్క అలవరికలో మనస్సు అద్దము లోనికే చేరుకొనును.మనస్సే అద్దంలో శబ్దతరంగాల నడుమున అనుభవాన్ని తిరిగేస్తూ జీవప్రమాణిక మంతా ఏకమై జీవోదయ కదలికగా మారును.

కాల అనుభవపూర్వక నడుమున శబ్దపు పొరను,దృష్యచిత్రీకరణ పొర ప్రభావంలో మరియు కాల అనుభవపూర్వక దారి కదులుట యందు ఆ దారి యొక్క అలవరికలో నాడీలోని జీవము కదలుటకు గాను శ్వాసాస్థితి యొక్క అలవరిక ఏర్పరచడం.శ్వాస ఆధారితంగా జీవము కదులుతుండగానే శిరస్సు మధ్యమములోని అంతర్‌వాణి నుంచి నోటి పదజాల అల్లికలు విడుదల కావడం.అలా నోటి పదజాల అల్లికలు విడుదల కాబడుతుండగానే దారి అలవరికలో స్పర్శ అందడం.ఇలా అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలపరనడుమున మనస్సును బట్టి మానవయంత్రాంగ పరికరములోని జీవప్రమాణికమును కదిలించడమన్నది జరుగును.అయిదు జానేంద్రియాలు అనగా శబ్దము, దృష్యము, శ్వాసాస్థితి అలవరిక,అంతర్‌వాణి పదజాలాలు,స్పర్శ.అవియే పైభాగాలు తీసుకొంటే చెవులు,కన్నులు,ముక్కు,నోరు,చర్మపుపొర స్పర్శ. ఇవి పైభాగాలుగా ఇలా కానవచ్చును.కానీ శబ్దస్థితిని బట్టి అమర్చిన కర్ణభేరి యొక్క గ్రంధిక, గ్రంధికలోని శబ్దాన్ని బట్టి వినికిడి వివరణాయుత నాడి,తెల్లగ్రుడ్డు నాడులను బట్టి నల్లగ్రుడ్డు యొక్క పాప,మనస్సు అద్దములోని అలవరికను బట్టి శ్వాసా,శ్వాస ఆధారితములో జీవము కదులుట యందుజీవ అనుభవ మాటలు నోట్లో నుంచి వెలువరింపబడటం.ప్రథమనాడి,పిల్లనాడుల పరనడుమన దారి అలవరికలో స్పర్శ అందడం జరుగును.ఈరకంగా మనస్సులో వినగలుగుతున్నామన్నా,చూడగలుగు తున్నామన్నా,మాట్లాడగలుగుతన్నామన్నా జ్ఞానేంద్రియ పనిక్రమ తీరులోనే.జ్ఞానేంద్రియాలు విడివిడి యొక్క భాగాల మధ్య ఉన్నంత వరుకు మనస్సులో ఎక్కడో వింటునట్టు,ఏదో చూస్సున్నట్టు మరి దేనిగురించో మాట్లాడుతున్నట్టు ఉంది కానీ ఒక తీగ అలవరికలోనే అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకం అవుతే తప్ప శబ్దాన్ని బట్టి తల్లి శబ్దమని,శబ్దాన్ని బట్టి వెలుబడే దృష్యంలో తల్లి దృష్యచిత్రీకరణ అని,అలా శబ్దంలో,దృష్యంలో శ్వాసాస్థితి యొక్క అలవరిక పరనడుమున జీవాన్ని కదిలించగా కదిలించగా నోట్లో అనుభవపూర్వకమైన మాటలు వెలువడునని ఆ తీగ అలవరిక దారియే స్పర్శగా అందునని అలా అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల ఏకీకృత పరనడుమున మనస్సు,మనస్సును బట్టి మానవయంత్రాంగ పరికరము ఎలా కదులునో తెలియును.

తీగ,తీగ అనుటలో సత్సంబంధ బాంధవ్యాల పరనడుమున అల్లికలు వేసిన తీగలు.ఈ తీగలే తల్లితీగ,బిడ్డతీగ అని తీగ అలవరికలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా జీవమును శబ్దపూర్వకము,దృష్యచిత్రీకరణ పరనడుమునే కదిలించగా కదిలించగా అనుభవము వెలువడడం అన్నది జరిగెను.శబ్దము,దృష్య చిత్రీకరణ అలవరికలో తీగలోని వివరణకు తగ్గట్టుగా శ్వాసలో ఏకం చేసి జీవమును కదిలించగా,అలా కదలగా వెలువడిన అనుభవాన్ని నోటి మాటల్లో వెలువరింపబడుతుండగానే స్పర్శాస్థితి పరనడుమున దారి కదిలే తీరు తేలును.కావున ఒకప్పటి మన అనుభవాన్ని అయిదు జ్ఞానేంద్రియ పనిక్రమ తీరులో గమనించగా పలానా అని ఖచ్చిత గమనిక వేసి గమనార్హంలో విషదీకరించుట యందు అది సరియైనవివరణతో కూడుకోబడిన దారియే అని లోకగమనము నిర్దారించుటలో ఆ తీగ అలవరికలో ఈ అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతం అవును.జ్ఞానేంద్రియాలు అనగా తీగ అలవరికలోని శబ్దము,దృష్యం,శ్వాస అలవరిక,అంతర్‌వాణి తీగల అల్లిక,స్పర్శ.ఆ తీగకు తగ్గట్టుగా ఈ అయిదింటి యొక్క పనిక్రమమును తీగలో ఏకీకృతం చేయుట ద్వారా మళ్ళీ తీగ వివరణ పరనడుమున జ్ఞానేంద్రియాలు విడివిడిగా పనిచేయకుండా ఏకీకృతంలో ఒక్కమారుగానే కదులును.అలా ఒక తీగ అలవరికలోని వివరణ కదలవలెనన్నా, వివరణలో జీవం కదలవలెనన్నా,జీవానుభవ మాటలు బయటికి రావాలన్నా ఒక తీగలోనే అయిదు జ్ఞానేంద్రియాల పనిక్రమము సాగవలె. ఆరకంగా చూస్తే ఒక తల్లి కోణపులోతులోతల్లి శబ్దం,తల్లి దృష్యము,తల్లి శ్వాస అలవరిక,తల్లి అంతర్‌వాణి పదఅల్లిక,తల్లి స్పర్శ ఇలా తల్లి కణకదలిక యొక్క సారాంసయుత తీగలో జీవప్రమాణికము కదలవలెనంటే ఈ అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు పనిచేయవలె.ఆ రకంగా తల్లి తీగలో అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతం అయితే ఒక్కసారి గానే గమనములో తల్లి అనుభవము కదులును.

అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు రెండు కనుబమ్మల మధ్య జన్మపర్యంతపు పొరలోని తీగ యెడల ఏకమై ఆ తీగలోని యొక్క వివరణను గమనిస్తూ పోవుట యందు పలానా వివరణ అని ఖచ్చిత గమనిక వేయుటలో గమనార్హ పరనడుమున మరొకమారు విషదీకరించుటలో సరైన వివరణతో కూడుకోబడిన దారియేనని లోకగమనము నిర్దారించుటలో అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు తీగలో ఏకీకృతం అవును.అలా ఏకీకృత నిర్వహణ పరనడుమున గమనము కొంచెంగా గ్రహీతంగా మారి వెనువెంటనే తీగ కదులును.అలా నాలుగు కోణాల వివరణాయుత విషయఅల్లికలతో కూడుకోబడిన దారి యందు ఒక్కొక్క కోణపు లోతులలో అయిదు జ్ఞానేంద్రియాలు ఏకీకృతం అవుట ద్వారా నాలుగు కోణాల అలవరికలో ఒక్కసారిగా గ్రహీత అనుసారికము కదులుటలో దారి అంత ఒక్కమారే కదులును.అలా జన్మ పర్యంతపు పొరలోని తీగల అలవరిక నడక ఏకీకృతంలో వేగంగా కదులుతు ముందుకు సాగుట అనేది గ్రహీతంలోనే.అలా ఒక్కొక్క విషయఅల్లిక యొక్క దారితో గమనము గ్రహీతంగా మారుతు ఒక అడుగు లోతు మొదలు పది అడుగులు,ఇరవై అడుగులు అలా అడుగులు యొక్క లోతులు దాటుతుపోయే కొద్ది గమనము అంతటా గ్రహీతంగా మారును.అలా ఒక్కొక్క కదలితాయుత అనుసారికములోనే గ్రహీతంగా మారును.బాహ్యపుపొర కొంచెముగా తొలుగుతు అంతపుపొర విచ్చుదల కాబడుటలో ప్రకృతియొక్క ప్రత్యక్ష ప్రసారాలను గ్రహీతముతో పట్టి కదలికకు తగ్గట్టుగా అంతరాన్ని నిర్మించుకోవడమన్నది జరుగును.అలా బాహ్యానికి ఒక్కొక్క కోణపు లోతులో గమనము గ్రహీతంగా మారుతు శబ్దతరంగాల నడకలో గ్రహీత అలవరిక అంతటా వెలుబడితేనే శబ్దతరంగాలు ఒక్కమారుగా జీవతరంగాలుగా మారడము అన్నది జరుగును.అలా గమనము గ్రహీతముగా మారుతు పోవుటలో స్థూలము సూక్ష్మంగా మారును.

స్థూలము అనగా కదిలిస్తే తప్ప కదలనిది.అనగా ఒక స్థూలతొడుగులోని ప్రథమనాడీ పరనడుమునకణకదలిక సారాంసయుత తీగలోని జీవప్రమాణికమును కణములోని వివరణకు తగ్గట్టుగా కదిలించ వలెనంటే మరొక స్థూలతొడుగులోని జీవప్రమాణిక నడకకు నాభి నిర్వహణలో తీగల అల్లికలు వేసి కదిలించుట యందే అనుభవము వెలుబడటం అన్నది జరుగును.అలా ఒక జీవస్థితి లింకుతో ఇంకొకజీవాన్ని కదిలించుడం.అలా బాహ్య తెరరంఘ నడుమున పాత్రపోషణాయుత నడకలో జీవమును తోటిజీవస్థితి యొక్క లింకులను బట్టి కదిలించడం అన్నది జరుగును.ఆరకంగానే బాహ్య తెరరంఘ పాత్రపోషణలన్ని పూర్తి అగును.కావున బాహ్య అనుభవాన్ని అంతయు స్థూలము అని అనెదము.ఆ తదుపరి ఒక్కొక్క పాత్రపోషణాయుతలో సంపూర్ణ అర్థ పరనడుమున జీవప్రమాణికమంతయు ఏకమై జీవోదయ కదలికగా మారుటలో బాహ్యపుపొర కొంచెంగా తొలుగుతు అంతరపుపొర విచ్చుదల కాబడుటలో ఆ కదలికలోని వివకణకు తగ్గట్టుగా ప్రకృతి ప్రత్యక్ష ప్రసారిత నడకలను గ్రహీతంతో పట్టి అంతరాన్ని నిర్మించుకొంటూ పోవుటలో జీవోదయ కదలిక ఒక్కసారిగా స్పందించి కదులుట యందు ఆ వివరణాత్మక పరనడుమున స్థూలము కొద్దికొద్దిగా సూక్ష్మంగా మారుతు రావడం జరుగును.అలా బాహ్యపుపొర పరనడుమున జీవము తోటి జీవస్థితి యొక్క లింకులతో కూడుకోబడి కదలుటను స్థూలము అని,అనుభవము వెలుబడిన తరువాత జీవం తనంతటతానుగా వివరణాత్మక అలవరికలో కదులుటను సూక్ష్మమని తేలును.ఆరకంగా బాహ్యపుపొర కొంచెం కొంచెంగా తొలుగుతునే అంతరపుపొరవిచ్చుదల కాబడటము అన్నది జరుగును.